Daan: een ‘Groot’ Europees kampioen; ETU-Cup Sines; Eric tweede op Mallorca; Amsterdam en Hulst – WTJ 1162

ZATERDAG – Nog altijd de nuchterheid zelve, maar intussen mag Daan de Groot wel iets meer bravoure uitstralen. De Utrechtenaar wordt in Viborg Europees kampioen Powerman oftewel lange afstand run-bike-run. Het is pas mei, maar zijn seizoen is nu al meer dan geslaagd. Vorig jaar vijfde, nu met stip op 1. Na een zinderende finale – een onvervalste Holland-België – was het Daan die aan het langste eind trok. Snoeihard fietsen loont gelukkig nog steeds in duursport, al hebben de ITU-triatleten daar vaak minder profijt van.

Daan kijkt nooit om, dat levert hem de Europese titel op

Zo niet in Powerman, waar het stayeren waar mogelijk nog in de ban wordt gedaan. Na de eerste tien kilometer lopen was Daan nog ver verwijderd van een eventuele zege in de klassieke Deense stad. De Deen Simon Jorn Hansen en de Belg Jan Petralia waren binnen het half uur klaar, tewijl Daan de ‘normale’ 31 minuten nodig had. Als twaalfde zo’n beetje op de fiets, maar dan weet je dat de oud-coureur er ook aan kan komen. ‘Jakke Petro’ nam al snel de kop over. De tweevoudig Belgisch kampioen moest het gemis van de geblesseerde Seppe Odeyn compenseren en deed dat met verve. De Belg wist wel dat ie door moest kachelen, want Daan haalde op het selectieve fietsparcours per kilometer een tegenstander in, zo leek het wel. Het stuivertje wisselen aan de kop was zelfs al voor halfkoers het fietsonderdeel. Even doken ze in de slipstream van de Hellas-atleet, maar die was daar toch niet van gediend. Als een boom met takkenblaadjes schudde hij achtereenvolgens Christian Fischer, Fabian Zehnder en Jan Petralia van zich af. Van de eerste twee hoefde hij bij de slotrun niks te vrezen, van snelle Jan des te meer. Het werd closer en closer en zeker op de klimmetjes in het loopparcours duwde Petralia zijn benen makkelijker omhoog dan Daan, die één ding zeker wist: nooit omkijken. Slechts 36 seconden scheiden onze sympathieke landgenoot van de sterke zuiderbuur. Maar het was genoeg voor de Europese titel, nota bene de eerste voor een Nederlander. Na het boeiende duel was het de Spanjaard Gonzalo Fuentes die brons haalde. De Brit Ben Price finishte vierde, de Zwitser Fabian Zehnder vijfde en Chris Fischer viel terug naar een achtste plaats. Het was niet de race voor Yennick Wolthuizen. De Ouddorper kwam geen moment lekker in de race. Hij wisselde nog zes seconden na Daan, maar kon met fietsen niet mee. De tweede run bolde Yennick rustig uit tot plaats veertien, zo’n negen minuten na zijn land- en teamgenoot.

Geen nieuwe medaille voor Marina

Ook Marina van Dijk kon haar succes van vorig jaar niet prolongeren. Toen was het brons voor de Amersfoortse, daarmee een geweldige come-back makend. Nu resteerde een zesde plaats. Niet slecht, maar ook niet mega-goed. Tien minuten eerder bereikte de Zwitserse Petra Eggenschwiller de finish. Vier minuten later maakte Melanie Mauer het feest voor Zwitserland compleet. Brons ging naar de Britse Alice Hector, die de titelverdedigster Sandrina Illes van het podium hield. Het waren spannende en mooie wedstrijden met voor Nederland een prachtig resultaat. Mister Powerman John Raadschelders is er nog te zeer van ondersteboven waarschijnlijk. Normaliter stuurt ie vrij vlot een race-report, maar nu is het feest in Viborg. Afijn, het mag. Daan is inmiddels aan z’n column begonnen. Die gaat zowel over Aldorf als over dit EK. We kijken er naar uit.

ETU Cup Sines: Marije beste Nederlandse op plaats 19

Na Quarteira twee weken geleden was het opnieuw Portugal dat gastheer mocht spelen voor een ETU Cup-wedstrijd. De organisatie in Sines prijkte voor het eerst op de internationale kalender en kreeg ook meteen het Mediterrane kampioenschap mee. Bij de vrouwen won de française Emmie Charayron. We kennen haar van het EK 2009 in Holten toen ze de internationaal debuterende Rachel Klamer klopte bij de juniores. Haar carrière was veelbelovend, op haar 22^e werd ze al achttiende op de Spelen van Londen. Vier jaar later moest ze zich vanwege een blessure terugtrekken van de Spelen in Rio. Sindsdien komen we de triatlete, die nog een tijdje gecoacht werd door de Nederlandse Fransman Nick Marijnissen minder vaak in de World Triathlon Series tegen. Maar wellicht is de winst in Sines een keerpunt. De Spaanse Xisca Tous en de Portugese Gabriela Ribeiro verdeelden de overige podiumpekken. De Nederlandse vrouwen kregen geen kans zich in de picture te sporten. Marije Dankelman en Elianne Huitema misten de kopgroep die na het zwemonderdeel ontstond. Voor Elianna was de race al minder goed begonnen door het duwen, trekken en trappen in het water. Ze kreeg er eentje in haar buik en dat was pijnlijk. Het fietsen voltooide ze op haar tandvlees, lopen zat er niet meer in. Marije had een moment van onoplettendheid bij de start, waardoor ze de kopgroep moest laten gaan. Hoe hard ze ook zwom, ze raakt niet meer bij de voorsten. Toen de tweede groep ook nog eens niet lekker samenwerkte, was het een kwestie van de race uitdoen. Marije leverde een behoorlijk loopnummer af en klasseerde zich als negentiende.

Jardy en Tristan in achterhoede

Ook geen topklasseringen helaas voor de Nederlandse mannen. Een off-day voor Jardy van den Heuvel en Tristan Olij, die bij het zwemmen helaas de aansluiting miste maar daarna redelijk fietste en liep. Jardy blokkeerde al bij het zwemonderdeel. Het fietsen ging ook niet meteen van een leien dakje. Bij het lopen waren de kaarten geschud en kon het Hollands duo weinig meer uitrichten. Terwijl de Spanjaard Genis Grau verrassend won voor de Franse favoriet Anthony Pujades en de Brit Gordon Benson leverden Jardy en Tristan achterhoedegevechten, resulterend in respectievelijk de 44^e en 46^e plaats op zo’n vijf minuten van de winnaar. Snel vergeten mannen, op naar een revanche-wedstrijd weldra.

Oranje boven in 760.3 IM Mallorca

70.3 Ironman Mallorca was een agegroup-only race. En daar zijn wij Nederlanders goed in. En heus niet alleen omdat we met 128 landgenoten goed vertegenwoordigd waren. Drie man in de top tien, drie eerste plaatsen en twee derde. Het kon niet op daar op de Balearen in de Middellandse Zee. Al zeven weken is Eric van der Linden op Mallorca. Hij houdt er trainingsweken en tal van triatleten komen als herboren terug naar Nederland of stonden super gemotiveerd aan de start van de grootste 70.3 Ironman ter wereld: met ruim 3000 triatleten aan de start. Eric voerde lange tijd het immense startveld aan, tot in de slotfase de Tsjech Karel Zadek nog voorbij kwam. Maar ook de prachtige tweede plaats overall mocht er wezen voor de Olympiër van Sydney 2000. Daarmee bovendien winnaar van de M45. Vijfde werd Amsterdammer Roy Lagerburg, slechts drie minuten minder snel dan Eric. Ook de Dolfijner mocht op het hoogste treetje plaatsnemen, maar dan bij de M30. Tjebbe Venema – eveneens Dolfijn – maakte de top tien compleet. Voor de ‘Friese Amsterdammer’ was dat tevens goed voor een derde plek M30. Derde werd ook Jim Doornbosch, maar dan bij de M18. Ad Kempen – bezig aan zijn tweede triathlonleven – finishte als negende bij de M55. Vervolgens was het Groninger Frits Riemersma, die dichtbij het podium kwam: vierde in de M65-klasse. Vijfentwintig minuten eerder was Mink Zeilstra echter al binnen gekomen. De Huizenaar blijft een klasse apart in de hoogste leeftijdsgroepen en dat al jarenlang. Nu weer was Mink de snelste in de M70-groep en dikke twintig minuten voor de gewezen toptriatleet Angel Santamaria uit Spanje. Minder korte klasseringen voor de Nederlandse vrouwen dit keer. Was vorig jaar Marion Tuin nog overall winnaar, nu geen top tien. Op de 31^e plaats was Cindy Brussé de snelste van alle Nederlandse triatletes. De Aaltense werd er tevens zesde F45 mee, eerder in de race fietste ze nog even op de derde plaats.

Mooie sportdag aan de Bosbaan met Wouter en Iris

Eigenlijk was het alleen in het Bosbaan-water een beetje aan de frisse kant zaterdag. Het meizonnetje deed z’n uiterste best om de deelnemers en het publiek snel warm te krijgen. En dat lukte. En voor hen, die echt geen nat pak wensten was er gewoon een run-bike-run. Tri Hard Series regelt voor elk wat wils. Die duathlon leverde een Amsterdamse drieslag op. Tim van der Kooi won, Michael Negrijn werd tweede en Dimitri Hoewijk derde. Allemaal hoofdstedelingen. De Woerdense Lizet Wolters kwam als tiende binnen en dat was genoeg voor de vrouwenwinst. Vijf minuten later volgde Bianca Vermeulen. Zij duelleerde met Amber van Luxemburg-Williams, die kort daarna brons haalde.

Vervolgens was het de beurt aan de verschillende series sprint triathlon. Die 750 meter waren goed te doen, concludeerden veel triatleten. De finishers hebben in elk geval een heroïsch verhaal vanavond op de verjaardagsfeestjes. Wouter Dijkshoorn heeft patent op overwinningen in de Amsterdamse triathlons. De thuisfavoriet lukte het ook nu. Een minuut later volgde de voor velen onbekende Hongaar Andras Czigany. Toch is de 25-jarige sportman uit Nagykanizsa in ITU-kringen geen onbekende. Zo was hij twee keer vierde in Asian Cup-wedstrijden. Thomas van Dop kan zijn triathlon puntenranking weer bij gaan werken. Hij vergaarde vandaag zelf de nodige punten met een derde plaats in de voorjaars Bosbaan triathlon. Ruben Slot was op een vierde plaats de eerste man boven het uur. Vijfde finishte Haarlemmer Jeffrey Camphens. Lars Vreugdenhil ‘debuteerde’ in zijn eigen races met een fraaie tiende plaats. Oud-baanatleet Bouke Onstenk maakte ook geen slechte start op de twaalfde plaats. Dolfijners en Amsterdammers finishten ook vooraan in het vrouwenveld. De eerste vier kwamen uit Mokum: Iris Dijkstra won overtuigend, daarna volgden Xanthe Brands, Margreet van Marle en Sophie Geelen. Delftse Mirja Dooren was op een vijfde plaats ‘eerste niet XXX-er’. (lees: het wapen van Amsterdam).

Zwemloop Hulst voor Arno en Lynn

De zwemloop in Hulst was de finale van het Automaterialen Frijters circuit. Of het lag aan de verre uithoek (Zeeuws-Vlaanderen) of het feit dat de triathlons de zwemlopen inmiddels hebben overgenomen; het was niet overdreven druk in het land van Reintje de Vos. Voor de lange afstand meldden zich zaterdagochtend slechts 15 deelnemers. Arno Lambrecht was al na het zwemmen mijlenver vooruit. Op het looponderdeel kwam streekfavoriet Ruben Martens nog een heel eindje terug, maar de Koewachter strandde toch op een minuutje. Master Erwin Langeler uit Roosendaal maakte het koptrio compleet. Negen mannen en zes vrouwen. Dat laatste viel dus mee, maar de spanning was er snel uit. Lynn Lossie was weer eens in haar geboortestreek. De Westbrabantse was niet te houden. Met liefst twaalf minuten voorsprong op Emke Erpelinck uit Philippine was LL van buiten categorie. Samantha van Aert finishte derde. Net als Arno won Lynn ook het eindklassement. De korte afstand was voor het zoveelste talent uit Elst: Rens van Beek. Zijn vele zwemtrainingen in de endless pool van Onke Drent/Triathlonwinkel wierpen hier zijn vruchten af. De Belgische Eline Desaunois was beste bij de vrouwen. De 250/2,5 zwemloop ging naar Robin Schols en Hasse Fleerackers, in dit circuit al vaak zegevierend. Preben Fleerackers, het jongere broertje van Hasse en de Middelburgse Coline van den Barselaar waren slechts 7 minuten onderweg, maar ze wonnen wel de allerkortste afstand. Ondanks de terugloop in deelnemertal komt er ook volgend jaar weer een zwemloopcircuit in Zuid-West Nederland. En da’s maar goed ook.

Merkwaardige finale 70.3 Ironman Florida

Dat was het zeker tussen de Chileen Felipe van de Wyngard en de Amerikaan TJ Tollakson. Waar de twee kort na elkaar van de fiets stapten, leek TJ zijn kruit al verschoten te hebben en liep de Chileen steeds verder uit. In de tweede helft van de halve marathon stortte Felipe weer in en kwam TJ er alsnog overheen. De Fransman Yvan Jarrige finishte als derde. Beste vrouw was de Australische Carrie Lester, die de Amerikaanse ladies Lauren Brandon en Laura Matthews royaal achter zich liet.

Tot zover de drukke zaterdag. Er volgt nog een drukke zondag. Voor wie naar Hoogerheide komt: zie je daar!