Rechtzaak Els; Half IM Monterrey; 333 Nederlanders; RIP Emiel – WTJ 1166

WOENSDAG – Twee ochtendklussen dinsdag en een mens kans zich niet in tweeën splitsen. Voor de rechtbank in Utrecht stonden drie partijen tegenover elkaar aan het hekje. Els Visser met haar advocaat, Ironman met twee advocaten en de NTB met advocaat, voorzitter en bondsdirecteur. Zelf waren we op dat moment in Zandvoort, want ook daar viel voor een journalist nieuws te halen.

De zaak Els Visser

Ik ben geen reglementenspecialist en ook geen jurist. Jammer dat het advocatenteam van Els Visser niet de official/vrijwilliger, die de aanwijzingen gaf tijdens het zwemmen,  zo ver kregen met een verklaring te komen. Dat zou mogelijk veel meer duidelijkheid hebben gegeven. Enne geen verwijt hè, het blijft mensenwerk. Voor al die vrijwilligers, dus ook degene die op het water mogelijkerwijs het verkeerde gebaar gaf, waardoor twee zwemsters die vroege ochtend 5 augustus 2018 een te kort stuk gezwommen hebben. Daarnaast zou ik de vergelijking gemaakt hebben met het een paar weken later gehouden WK Gold Coast, waar Alistair Brownlee, na het niet ronden van een zwemboei al bij het uit het water komen gediskwalificeerd werd. Meteen einde verhaal voor de Olympisch kampioen toen, geen discussie mogelijk. Maar wie ben ik?
Tot een schikking kwam het dus niet, wachten de uitspraak van de rechter op 29 mei maar af. Tegen die tijd heeft tout triathlonminnend Europa zich trouwens al weer verzameld in Limburg. In Weert en omstreken zitten de hotels nokkievol met triatleten uitkomend op het Europees kampioenschap. Na Lommel, Madeira, Stein, Holten en Alanya mag ik voor de zesde deel uit maken van het microfonistenteam op een EK Olympische afstand.

Monterrey en Austrian Half met Bink

Hadden we alle races van het weekend al bekeken? Zo goed als. De 70.3 in het Mexicaanse Monterrey bevatte ook profs, 1700 deelnemers maar geen Nederlanders. De winst ging vrij overtuigend naar de Canadees Brent McMahon en ook Lauren Goss had een voorsprong van 9 minuten op landgenote Sarah Piampiono. Naast Brent stonden den Mexicanen Francisco Serrano en Joaquin Pereda. Ook geen Nederlanders in de Oostenrijkse Röcksee triathlon nabij Graz.

Wel Marino Vanhoenacker, maar Bink plopte bij het lopen in elkaar. Als tweede achter de latere winnaar Lukas Wojt stapte hij van de fiets. De Belg deed op karakter wel uit, werd 21e op veertig minuten van de Pool. Wojt deelde het podium met de Duitse favorieten Christian Altstadt en Till Schramm, maar ook zij konden niet tippen aan de kracht van Lukasz, die toch nog niet heel veel grote resultaten heeft geboekt. De Hongaarse Gitta Arany klopte haar landgenote Anna Weinhardt bij de vrouwen. Nog even zeggen dat Ron Gerrits wel de M60 won in Danang, Vietnam, maar dat Jan Gremmen op de 92e plaats beste Nederlanders was. Hij bleef net binnen de vijf uur, dat lukte de als 106e gefinishte Berend Kistemaker net niet. Kim Knape was als 22e beste vrouw en vierde F25.

In totaal 333 Nederlanders in triathlons over de grenzen

In Beaufort, North Carolina was een nieuwe hele triathlon, getiteld de Crystal Coast Full Booty. Een kleine wedstrijd nog met louter Amerikaanse deelnemers. Achttien in totaal. John Tyler en Priscilla Richardson wonnen in respectievelijk 11.34 en 13.53 uur. Afwachten of het evenement populairder wordt. De Xterra in het Braziliaanse Ilhabela werd gewonnen door twee Nieuw-Zeelanders: Sam Osborne en Samantha Kingsford.

Met 172 Nederlanders in de 111 Bilzen, 108 in de 70.3 Ironman Mallorca, 32 op de 70.3 IM Pays d’Aix, 18 Nederlanders in Danang, twee op de Ocean Lava Montenegro en eentje op de Ironman Santa Rosa komen we in het tweede meiweekend op het wonderlijke getal van 333 triatleten over de landsgrenzen uit.

Vanavond – woensdag 15 mei – was de Flevoparkbad zwemloop van Amsterdam. Vooral een hoofdstedelijke aangelegenheid. De eerste drie mannen waren Hessel Dreteler, Bert van Mourik en Jelte Brontsema. Hessel won voor het derde jaar op rij, een honderd procent score. De top drie bij de vrouwen bestond uit Claire Baxter, Leonie Schuitemaker en Helen Steingroever. Zo op het oog was de halve afstand sterker bezet. Wouter Dijkshoorn won, vier dagen na zijn zege aan de Bosbaan. Kristian van Hemert en Erik Brandsma zagen de Dolfijner er snel vandoor gaan. En Miriam van Reijen kwam dan wel als vierde uit het bad, ze liep zo hard dat ze toch won. Pascalle Rovers zwom een minuut rapper, maar verloor er vier bij het lopen. Derde was Emma van Leeuwen.

In Memoriam Emiel van Bugnum

Tot slot. In de snelle wereld van uitslagen, wedstrijdverslagen en voorbeschouwingen, staan we op Trikipedia ook vaak stil bij minder fijne gebeurtenissen. Droevige familieberichten uit de sportwereld komen wel eens wat later bij ons binnen. Dat maakt het verdriet om helaas weer een veel te jonge overleden triatleet niet minder groot. Annet van der Veen stuurde ons een In Memoriam van haar sportmaatje Emiel van Bugnum. Dat nemen we hier vanzelfsprekend integraal over.

Emiel van Bugnum 29 september 1969 – 2 maart 2019

Vier jaar lang genoten we als beste maatjes van sport. Jouw levenslust en strijdbaarheid heb ik altijd bewonderd. Op 13 januari liep je, met je ziekte in vergevorderd stadium, nog de halve marathon van Egmond. Deze medaille werd jouw laatste en kenmerkte je ongekende wilskracht.

Bij de Triathlon Vereniging Krimpenerwaard leerde ik je begin 2015 kennen tijdens je trainingen voor je eerste Ironman. Als ervaren marathonloper wist je wat afzien was, maar wilde je daar nog wel een schepje bovenop doen. Een prachtige debuut in Klagenfurt in 12:39 uur als resultaat. Je kwam niet alleen super trots terug, maar ook heel relaxed. Je had niet alleen genoten van de wedstrijd, maar ook van de heldere en warme Wörthersee, de adembenemende uitzichten en een biertje direct na de finish. Want ‘je bent niet op de wereld om jezelf dwars te zitten’ zei je me en liet mij dit na als levensmotto. Via mijn trainingen raakte je ook in de ban van openwaterzwemmen en genoot je van zeezwemmen langs de kust van Walcheren. Vanaf december 2015 stond ook de jaarlijkse 100×100 in Sliedrecht op je programma, nadat je twee weken daarvoor op ‘basisconditie’ nog even de marathon van Spijkenisse had gelopen.

In 2016 volgde een gericht trainingsprogramma met als doel de Ironman van Maastricht. Je liep dat jaar een mooi pr op de marathon van Rotterdam in 3:19 uur en kwam in Maastricht in 11:40 uur over de finish. Je verspeelde zeker een paar minuten door in ieder rondje je proud fans een high five te geven. Maar daar maalde je niet om, je was immers in Maastricht om te genieten. En wij genoten met jou. Toen de Krommerijn Zwemmarathon dat jaar niet door ging, bedacht jij een alternatief zwemplan voor ons: ‘off piste swimming’ van Wijk aan Zee naar Egmond, langs de kust waar wij beiden opgroeiden. We zochten uit hoe de stroming stond, kochten een speciale swimsafer met bidons en eten binnen handbereik, lieten onze droge shirts bij de slager vacuüm trekken en doken erin. Toen de golven hoger en hoger werden en we de kust niet steeds meer zagen, toverde jij een touw uit jouw boei zodat we in ieder geval niet van elkaar zouden afdrijven. Na 3:23 uur zwemmen kwamen we in Egmond aan. Bidons en reepjes in de golven kwijt geraakt, maar onze shirts nog droog. Het ultieme gevoel van zeezwemmen proefden we datzelfde jaar in Zeeland nog een keer door 12 km van Westkapelle naar Vlissingen te zwemmen.

In 2017 wilde je iets rustiger aan doen, maar je schreef toch in voor de Frysman, daar kon je immers zwemmen in het woelige IJsselmeer. Zo ben je niet alleen een Ironman, maar ook een Frysman (11:29 uur) geworden! Wat later dat jaar stond je met ons Trioteam 1969 voor de Challenge Almere opgelijnd, echter het noodlot sloeg toe en we moesten dat afblazen. Ondanks je ziekte bleef je genieten van trainingen en tal van kleinere triathlon activiteiten, waaronder de 1/8 in Terheijden en het trainingsweekend in de Noordhollandse duinen met een bezoek aan het zwembad uit je jeugd in Beverwijk. En op onze feestavond in november 2018 werd je ook nog even flipperkampioen.
In december werd, na een hoopvolle periode, duidelijk dat de finish voor jou veel te vroeg zou komen. Eind januari liepen we ons laatste rondje Loetbos. Dat was letterlijk ‘uitlopen’ voor jou. Je had er 30 marathons opzitten en voelde dat dit jouw laatste rondje was. Lief bijzonder maatje, wat een sportman en voorbeeld was jij! Ik put kracht uit jouw doorzettingsvermogen, jouw wijsheden en al onze fijne sportherinneringen. Je zwemt voortaan mee in mijn hart.

Annet van der Veen
Mei 2019

Mooi verwoord Annet. Veel sterkte aan jou en iedereen, die Emiel gekend heeft. Rust zacht.

Preview vanaf morgen
Morgen blikken we toch maar vooruit. Op het vrijdag beginnende Long Course Weekend, op de derde World Triathlon Series in Yokohama, op de ETU Cup in Polen, de Challenges en 70.3 Ironmans (op Mallorca liefst 150 Nederlanders!) en ook het DUIN Triathlon Almere in gewijzigde opzet. Het moge dan mooi weer worden, de watertemperatuur is dat nog niet. En dan is een Triple Mix (zonder wetsuits immers) niet zo handig.