Moeilijk dagje WTS Leeds; WC Huatulco; Spectaculaire slotdag Weert en meer – WTJ 1196

09/06/201910/06/2019 Wim van den Broek 0 reacties

ZONDAG – Na de euforie rondom het brons voor TeamNL op het EK Weert staan we in Leeds wellicht weer met beide benen op de grond. Rachel Klamer was op een elfde plaats onze beste landgenote. Tegelijkertijd is onze topper er dit jaar in de World Triathlon Series nog niet in geslaagd een top tien klassering te bemachtigen. En het is toch daar waar Rachel thuis hoort. Makkelijker gezegd, dan gedaan natuurlijk. Maya Kingma kon het helaas na de prachtige zevenvde plaats in Yokohama nu in Leeds niet waarmaken. Ze finishte als 27^e en voorlaatste. Het lopen was geen pretje voor Maya, die een tijd boven de 40 minuten klokte, daar waar winnares Georgia Taylor-Brown 34.30 minuut nodig had. De Britse klopte vrij verrassend de Amerikaanse topfavoriete Katie Zaferes. Het Brits succes werd gecompleteerd door Jessica Learmonth snelste zwemster en derde aan de finishlijn. Georgia fietste en liep de snelste tijden.

Niet onze dag in Leeds

Goed, het was in Leeds niet de dag van de Nederlanders. Marco van der Stel leek goed op weg, kon vanuit het zwemonderdeel vrij snel aansluiten bij de grote kopgroep, maar had een week na het EK estafette nu niet de topsnelheid in de benen zitten. Op de Olympische afstand is dat fnuikend. Marco viel terug naar de dertigste plaats. Bij Jorik van Egdom lijkt het zwemmen in een mindere fase te zitten. De Veenendaler verloor kostbare tijd op de toppers (1.40 minuut), maar had bovendien opnieuw trammelant aan zijn fiets. Na Weert nu dus in Leeds. Kan hier eens een goede mecanieker naar kijken, want dat moet op dit niveau geen twee keer kunnen, dunkt me. We kunnen het kwartet vragen naar de mindere races in Leeds, maar tegelijkertijd is er niets zo grillig als triathlon. Neem de uitslag bij de mannen. Alistair Brownlee – kersvers Europees kampioen – kwam zondag voor eigen publiek niet verder dan een 44^e plaats. Broer Jonathan spaarde zich de afgelopen weken, maar kwam niet veel verder: 35^e. Ook de normaliter oersterke Noren eindigden alle vier achter Marco van der Stel. Dat in ogenschouw nemend kan het bij een volgende gelegenheid weer helemaal anders zijn. Leeds 2019. De wedstrijd gaat misschien wel de boeken is als dé doorbraak van Georgia Taylor Brown en Jaocb Birtwhistle. Voor ons Nederlanders is het een triathlon, die we misschien maar snel moeten vergeten. Volgende week de Mixed Relay in Nottingham, meteen maar revanche nemen (?) O ja, de Australiër werd gevolgd de Amerikaan Matthew McElryo (al even verrassend) en routinier Javier Gomez. De Spanjaard was één van de weinige toppers op papier, die het volledig waarmaakte. Met alle respect voor de nummer vier Herji Schoeman en nummer zeven Marten van Riel natuurlijk. Bronzen medaillewinnaar Weert, Jelle Geens, werd veertiende. Conclusie: in de mondiale triathlontop kan het alle kanten op. Ook voor de Nederlanders!

Youri 51^e in Huatulco World Cup

In het verre Huatulco was Youri Keulen onze enige vertegenwoordiger op de World Cup. De jonge Limburger had geen makkelijke dag. Terwijl vooraan de Canadees Tyler Mislawchuk na Mooloolaba zijn tweede World Cup zege boekte en daarmee de Amerikaan Morgan Pearson en Braziliaan Manoel Messias achter zich latend, vocht Youri in het achterveld om elk plekje. Eigenlijk verloor hij niet eens zo gek veel tijd in het water, maar als het dan wisselen en op de fiets stappen betreft, kan elk gaatje van een paar meter al fatlaal zijn. Youri, de op één na jongste deelnemer, finishte als 51^e. Positief redenerend: Youri schoof ten opzichte van zijn eerste World Cup in Madrid drie plaatsjes op. Geen Nederlandse vrouwen. Daar ging de winst wel naar de Amerikanen: Summer Rappaport-Cook won, negen seconden later was de Russische Alexandra Razarenova tweede (vorige week in Weert nog 20^e, een wedstrijd die ze vorig jaar nog won) en derde was in het Mexicaanse Huatulco de Oostenrijke Lisa Perterer (zij sloeg Weert over).

Weert adieu, het was mooi

Over Weert gesproken. Eerste Pinksterdag was de laatste dag van een wel zeer intensief weekje triathlonsport. Daar hebben we nog wel een Tweede Pinksterdag voor nodig om te bekomen. Hoewel? We zijn meteen maar doorgereden naar Pinkpop, waren immers toch al in Limburg. Maar goed die slotdag. Het begon met de recreanten Olympische afstand. Koen Beijens uit Hoogeloon en de Belgische Alizee Tanghe wonnen de openingswedstrijd. Het trio-team van Stef Simons was overigens het snelst van allemaal. Zuiderburen overigens. Daarna kwamen de mannen 1^e Divisie in actie over dezelfde afstand. Tjardo Visser van TVA won weliswaar, maar zijn teamgenoten zaten net te ver weg voor een top drie klassering in het ploegen dagklassement. Cornelis Scheltinga kwam uit de achterhoede opzetten en finishte namens Rogelli/TriMates 2 als tweede voor Hellas-atleet Coen Smiers. Dat alles had tot gevolg dat Rogelli/Trimates 2 de winst pakte met naast Cornelis ook Daan Gehlen, Marijn de Jonge en Simon den Braber. De laatste moest ’s middags in de Relay nogmaals aan de bak. Tweede werd De Dolfijn en derde TC Twente. Als hartstikke leuk intermezzo volgde de ouder-kind race met vaders en zonen, moeders en dochters, die allemaal voor de fun meededen. De dag vorderde, het was veel beter weer dan zaterdag toen het bar en boos was (daarmee de wedstrijden wel heroïscher makend) en de vrouwen 1^e Divisie waren aan zet.

Sterke race Anna, Kijani 2 wint

In die wedstrijd voerden Anna Witteveen namens Ferro Mosae 2 en Rieneke Terink voor Kijani 2 de forcing. Eerste uit het water, royale marge met het fietsen en Anna, die het lopend af kon maken. Rieneke viel nog wel terug naar de zesde plaats. Haar positie werd gaandeweg het lopen overgenomen door de sterk aandringende Diede Diederiks van EDO Sports, die ogenschijnlijk snel naar de koppositie ging lopen. Maar Anna vond haar tweede adem en bleef de Rotterdamse uiteindelijk toch een halve minuut de baas. Anna’s teamgenote Eline Thijssen scoorde een knappe derde plaats, waarna Anne Zijderveld namens Kijani het roer van Rieneke overnam en vierde werd. Meryl Burger mocht voor Hellas 2 de vijfde plaats veroveren. Dat alles in punten vertaald, leverde een dagzege op voor Kijani met naast Anne en Rieneke ook Saskia Veerman en Natascha van der Vis. Ferro Mosae 2 scoorde de tweede plaats, EDO Sports de derde. Spannend is het overigens beslist in de tussenstand na de eerste twee wedstrijden Almere en Weert.

Grand Final met Squadra en Ferro Mosae als winnaars

En dan. De apotheose. Allengs werd het drukker langs de boorden van de Zuid-Willemsvaart waar de finale van tien dagen topsport in Weert zou plaatsvinden. De Teamrelay Eredivisie voor mannen en (5 minuten later) vrouwen. Het Limburgse publiek had exact een week eerder genoten van de bloedstollende EK Mixed Relay. Dat wilden ze nog wel een keer zien. Dus stond het meteen weer lekker vol op het Bassin, waar de eerste 14 triatleten het water in doken. Erik Schröder van Triteam Groningen kwam er als eerste uit. Op de fiets en lopend werd hij voorbij gestoken door onder meer Devi Wolthuizen namens Squadra en Dolfijner Andras Czigany. Het duurde even voor de bekende teams vooraan kwamen. In de tweede leg bijvoorbeeld kwam Daby Heijsteeg voor Oceanus als eerste uit het water, maar gaandeweg kwamen Squadra, TC Twente en Rogelli/Trimates naar voren. In die volgorde zouden ze ook finshen. Squadra stelde naast Devi Wolthuizen drie Belgen op: Lucas vanb Deynze, Tim van Hemel en Jonathan Wayaffe. Het was genoeg om de wedstrijd onder controle te krijgen.Vijftig seconden later moesten Stijn Jansen en Joey van ’t Verlaat voluit sprinten voor de tweede plaats. Vallend kwamen ze over de meet, maar Stijn scoorde voor TC Twente de volle mep. Joey moest na de zege in Almere met zijn Rogelli-team nu genoegen nemen met een derde plaats.

Squadra nam dus revanche op de tweede plaats in Almere. Bij de vrouwen was Ferro Mosae opnieuw oppermachtig. Als een geoliede machine effende Rani Skrabanja het pad voor Sarissa de Vries, Danne Boterenbrood en Sophie van der Most. Geen speld tussen te krijgen. Spannender werd de strijd om zilver. En opnieuw was het een ultieme eindsprint met Jony Heerink die Hellas voortstuwde naar een mogelijke tweede plaats. Maar dan had ze toch buiten die dekselse Maaike Telkamp gerekend. In de binnenbocht de Kasteelsingel uitkomend deed Maaike op het blauwe tapijt een ultieme poging Jony langs de binnenkant te passeren. Het lukte, al moest er dan fotofinish aan te pas komen. TVA tweede, Hellas tweede. Als een paar minuten later de Holtense Susan Boode namens Hof van Twente als veertiende en laatste team binnendruppelt, is het ineens gedaan. We zijn een dikke 5000 triatleten verder sinds het festijn op Hemelvaartsdag in gang werd gezet. Een laatste prijsuitreiking, mooie woorden van de enthousiast meelevende burgemeester Jos Heijmans, wethouder Tessa Geelen en – last but not least – stichtingsvoorzitter Wilfried Weekers. Drie jaar is er keihard naar toegewerkt en ineens is het dan klaar. Wat rest is de zoete herinnering aan prachtige dagen topsport, maar ook entertainment. Diepe buiging voor deze organisatie.

Alvast Terheijden en Ironman Cairns met Els op een 5e plaats

Iets meer naar het westen, komen we bij de halve van Terheijden terecht. We fietsen er even wat sneller doorheen met de belofte morgen erop terug te komen. Vijf Belgen, vijf Nederlanders in de top tien van deze klassieker. De 37^e editie werd gewonnen door de Belg Kim Colpaert. Drie minuten later volgde Niles Kerdel op een tweede plaats. Derde werd opnieuw een Belg Tony Goossens. Een volledig Brabants vrouwenpodium met Lynn Lossie uit Woensdrecht vóór Annet Nimeijer uit Vught en Simone Goossens uit Den Bosch.

De Ironman Cairns leverde snelle eindtijden op. Kijk maar. Braden Currie won in 8.04.20 uur, Teresa Adam was snelste vrouw in 8.48.34. En ook voor Els Visser was het een mooie en snelle race. Els heeft alle perikelen van de voorbije tijd van zich afgeschud. Vrijuit zwom, fietste en liep ze naar een vijfde plaats in 9.14.30 uur. Petje af. Komende dagen vast meer van Down Under.