Els Visser naar WC Kona ; ik kan trots op mezelf zijn!

Vanochtend spraken we met een dolblije Els Visser in Australië, ze MAG naar Kona. Haar vijfde plaats tijdens IM Cairns leverde Els het felbegeerde slot voor Kona op. Na Yvonne van Vlerken en Bas Diederen heeft Nederland weer een Pro op Kona. En dat in de korte tijd dat Els aan triathlon doet.

Ik ben heel blij met het feit dat ik op Kona mag starten. Eerst mijn winst terug in Maastricht en nu mijn startbewijs voor Kona, het kan niet op.  Vooraf was bepaald dat er 6 slots zouden zijn; 2 voor de mannen, 2 voor de vrouwen en 2 floating slots. Vaak gaan deze naar de mannen, maar aangezien er bij de mannen en vrouwen een gelijkwaardig veld aan de start stond, werd  bepaald dat er zowel bij de mannen als vrouwen het floating slot zou worden toebedeeld.

Na de officiële huldiging het uitreiken van de slots. Ik wist dat Sarah Crowley zich geplaatst had voor Kona en dat Tesesa Adam in Nieuw Zeeland het slot had geweigerd. In aanloop naar de wedstrijd wist ik dat ik kans zou maken op een slot, maar daar ben ik niet van uitgegaan. Best een apart gevoel, zo’n slotallocatie. Toen Teresa tot drie keer toe het slot weigerde, wist ik dat ik naar Kona MAG.

Natuurlijk weet ik dat ik, als ik kijk naar het absolute topniveau bij de dames, ik er nog lang niet ben. Ik mag op Kona racen, ervaring opdoen en verder werken aan mijn progressie. Ik ben immers nog maar twee jaar bezig met triathlon op dit niveau. Ik kan trots op mezelf zijn dat ik dit nu al bereikt heb. Ik moet verder werken en naar het absolute topniveau toe groeien. En dan dit jaar al op Kona starten is heel mooi. Iedere race zie ik progressie en dat moet door ervaring, hard werken en wedstrijden doen verder ontwikkelen naar het absolute topniveau. Of ik dat ooit zal halen, kan alleen blijken in de toekomst.

Ik heb een nette, stabiele wedstrijd neergezet. Het zwemmen had beter gekund,  er waren enorme golven. Vooraf had ik nogal angst voor die golven, maar mijn trainer wist me , met zijn goede adviezen , weer tot rust te manen. “Laat je niet gek maken als je met een achterstand uit het water komt, wees geduldig en probeer niet in de eerste kilometers je achterstand terug te fietsen”.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb mijn wedstrijd rustig ingedeeld; 3.12 op de marathon, zie daar de progressie. Ook qua voeding klopte de race. Je realiseert je dat ondanks je je goed voelt, je constant op op je voeding, koeling en drinken moet letten. Dat werd me eens te meer weer eens duidelijk toen ik Sarah True in de berm zag liggen tijdens de marathon.

Het was een hectische tijd. Door familieomstandigheden terug moeten vanuit Australië naar Nederland, de rechtszaak , vervolgens weer terug naar Australië voor de race. Het mooiste compliment kwam van mijn coach over de manier waarop ik hier ben mee omgegaan. 

Ik krijg veel energie en positiviteit van mijn slot voor Kona. Morgen vlieg ik terug naar Europa; op hoogte trainen in St. Moritz. Ik wil even overleggen met mijn coach voor de komende periode. Wellicht start ik volgend weekend in IM 70.3 Luxemburg, maar dat zal ook van het herstel afhangen. Voor Kona wil ik nog een andere IM race doen, maar welke, daar zullen we ons nog over beraden.