Alles over de World Tri Series en WK Mixed Relay Hamburg; Gerda Europa’s beste op halve – WTJ 1227
MAANDAG – De vierde plaats voor Rachel Klamer moet ook voor de triatlete zelf bevrijdend gewerkt hebben. Een echte klapper in de top tien bleef de eerste seizoenshelft uit, mede omdat Rachel enkele keren niet fit, ja zelfs ziek aan de start stond. En dat kun je op dit niveau gewoon niet hebben, wordt onmiddellijk afgestrart. In Hamburg keerde het tij. Hoewel het weer niet mee zat – veel regen en frisser dan voorgaande weekends – was Rachel helemaal in haar element. Hamburg is een race, die haar ligt, getuige haar tweede plaats in 2016 en nog twee top tien klasseringen. Dit jaar was het in de World Triathlon Series tot dusverre steeds randje top tien, maar zaterdag werd ze dik beloond met een vierde plaats.
Valpartijen ontsieren WTS Hamburg
Veel valpartijen in de wedstrijd. Voornaamste slachtoffer was Katie Zaferes, in een val waar Rachel ternauwernood aan ontsnapte. Vooraan was Non Stanford gefocust op de race. De Britse won en stelde de Britse keuzeheren meteen weer voor een dilemma. TeamGB kan ook naar Tokyo maar drie vrouwen afvaardigen, maar feitelijk zijn er zes kandidaten (Learmonth, Taylor-Brown, Stanford, Holland, Colwell en Stimpson). Voor dat probleem ziet ook USA zich gesteld. Non Stanford won nadat ze in de tweede wisselzone vertrok en niet meer omkeek. Het was voor de Britse haar vierde WTS-zege, al stond ze al wel drie jaar droog. Cassandre Beaugrand leverde het goud van vorig jaar in voor zilver nu en Summer Rappaport-Cook wilde per se toch een Amerikaanse op het podium, zoals dat het hele jaar al het geval is. Ze moest daarvoor tot het uiterste gaan om onze eigen Rachel Klamer van brons af te houden. Jammer, maar vierde is ook ijzersterk.
Tweede WTS-zege voor Jacob Birtwhistle
Jacob Birtwhistle is de beste Australiër momenteel. Dat zagen we de voorbije jaren al in de Super League-races, dat zien we nu ook op het hoogste niveau in de WTS. Na Leeds won hij nu ook Hamburg. Jacob was in de eindsprint sneller dan Vincent Luis en Jelle Geens, die alleen maar bevestigt dat hij thuishoort in de wereldelite. Voor Richard Murray zit het allemaal niet mee dit seizoen. Hij boekt wisselende resultaten, was in Hamburg 42e. De Zuidafrikanen hadden toch al geen beste dag met het uitstappen van Henri Schoeman.
Onze verdere Nederlanders spaarden zich voor de zondag, de dag van het wereldkampioenschap Mixed Relay, daar waar we als TeamNL zulke goede herinneringen aan hebben. De eerste leg ging het trouwens ook voortreffelijk. Maya opende de race en zij had er duidelijk zin in. Kort na Laura Lindemann tikte ze als tweede aan. Het werd niet eenvoudig die positie vast te houden. Marco van der Stel en Rachel Klamer leverden de negende tijd af, Jorik van Egdom de tiende. Als geheel was het Nederlandse team eem mooie middenmoter op de achtste plaats. Dat was ook waar zij aan moesten voldoen. Top acht. Nederland blijft in de ranking op een zevende plek staan, Tokyo komt dichterbij al moeten we scherp blijven en geen foutjes maken.
Reactie Marco op WK Mixed Relay
Nou ja ‘we’, ik kijk slechts met bewondering toe. We vroegen Marco hoe hij terugkijkt op de race. ,,Zaterdag was het chaos in Hamburg bij zowel de mannen als de vrouwen met val- en schuifpartijen en een zware wedstrijden. Drie van ons kwartet stonden fris aan de start van de relay. We voelden ons goed en met een superstart van Maya werd ik als tweede gelanceerd. Ik kwam terecht in een groepje van acht en volede me tijdens het fietsen nog volledig in control. Na de wissel het lopen. Voor mijn gevoel liep ik super, kon volle bak lopen en toch zie ik zo een groep stapje voor stapje bij me weg kruipen. Versnellen ging niet meer. Als achtste tikte ik Rachel af, die in de chasse patate belandde door mij. Zo voelde het. Ook Rachel kon niet meer op schuiven, Jorik hield netjes de Amerikanen achter ons en dus werden we achtste. We zijn terug op plaats zeven in de OS ranking en dus ligt het nog allemaal open. Voor mij een bittere nasmaak tot ik de tussentijden bekeek. Tien seconden harder dan vorig jaar. Hoeveel progessie wil je maken in een jaar? Het was het maximale zondag en dus moeten we tevreden zijn en trots op onze prestatie. Belangrijk is dat we nu drie kansen krijgen om onze achtste plaats ven Edmonton 2018 te verbeteren.’’
Foutjes worden op zo’n niveau genadeloos afgestraft. De Fransen mochten wederom de wereldtitel opeisen. In Weert dit jaar werden ze – in een andere samenstelling – ook al Europees kampioen. Nu waren Emilie Morier, Leo bergere, Cassandre Beaugrand en Vincent Luis verantwoordelijk voor het volgende Franse succes. De Duitsers scoorden voor eigen publiek zilver en ook dat was in Weert het geval. Brons ging naar de Australië. Kort voor de Nederlanders kwamen de Belgen als zevende binnen. Teleurstellend was het optreden van de Amerikanen op dit WK: negende, elf seconden na TeamNL. Het kan alle kanten op in zo’n Mixed Relay, we hoeven niet te wanhopen.
Gerda Sollie Europees kampioene halve triathlon
Van de WTS naar het EK Multi Sports Festival. Kwalitatief niet het sterkste veld, zoals we al meldden. Alexander Bryunkhankov is in eigen land de nummer drie op de halve afstand. Desalniettemin werd de jongere broer van Andrey in het Roemeense Targu Mures Europees kampioen. Hij versloeg zijn dertien (!) tegenstanders op alle onderdelen en lag na afloop vijf minuten voor op de Portugees Filipe Azevedo en de Sloveen Domen Dornik. De Britse Katrina Rye is ook niet zo heel bekend. In het Rotterdamse WK 2017 werd ze vierde in haar agegroup, dat is het zo’n beetje. Toch mag ze zich Europees kampioene noemen. Ze versloeg de Poolse Ewa Bugdol en de Oekrainse Liliya Baranovska en nog drie andere vrouwen, die buiten de prijzen vielen. ER was trouwens nog een Nederlandse triatlete op de slotdag actief. De categorie masters 60 werd bij de vrouwen gewonnen door Gerda Sollie uit Groesbeek. Goud voor de moeder van zes kinderen! En een mooi succes voor haar club NSTV Trion. Samen met haar dochter Sophie was ze naar Transsylvanië afgereisd om met een gouden plak terug te keren. ,,Het was een heavy middle distnace met continue klimmen onder andere 11 procent en dalen, dus veel schakel en klimwerk. Zwemmen was heerlijk in het Bezid meer. Lopen vooral warm, maar blij met het resultaat. Het was een super ervaring.”
Het laatste EK was dat van de aquabike. Nou ja, dat vindt feitelijk gelijk met de halve triathlon plaats. Alleen stoppen de aquabikers na zwemmen en fietsen met hun wedstrijd. Het is altijd agegroup-only. Nederlanders deden niet mee. Kijken we naar de eindtijden dan waren de Roemeen Erick Rogoz Lorincz (M30) en de Britse Amy Pritchard (F40) de sterkste zwemfietsers!
Junior Cup in Macedonië
In Ohrid, Macedonia, was een ETU Junior Cup-race. Vrijwel niemand uit de wedstrijd van vorige week in Holten was nu naar dit land in voormalig Joegoslavië afgereisd. De winnaars van de sprint race waren de Duitser Mika Noodt en de Sloveense Monika Bartol. Geen Nederlandse juniores.
