Nog wat Klaziena; Tri Urk; WC Tiszy; Marije en Eva top in Tartu; Maurits wint Magog – WTJ 1237

MAANDAG – Er gebeurde buiten Klazienaveen, waar nog lang over zal worden nagepraat natuurlijk veel meer. Saillant detail is dat precies op maandag de NTB een wijziging doorvoert in de jury organisatie. In die zin dat van de 140 beschikbare jury-officials verwacht wordt dat ze bij meer dan 1 (veelal de eigen) wedstrijd inzetbaar zijn. Doel van de wijziging is dat de kwaliteit van het officialcorps toeneemt. Bedoeling is de officials drie keer per jaar in te zetten en middels opfriscursussen de kennis up-to-date te houden. Maar dat alles heeft uiteraard niets te maken met hetgeen zich allemaal in Klazienaveen afspeelde.

Bijzonder Klaziena

 

Nog een paar bijzondere momenten in Drenthe. De finish van Team Noah blijft altijd heel bijzonder, de nationale titel van de onverwoestbare Michel Besseling sprak ons zeer ot de verbeelding, de support langs de kant van Evert ten Napel is altijd mooi en de komst van Gianni Romme voor het uitreiken van de rood-wit-blauwe truien maakte het voor de jeugd en junioren heel speciaal.

 

 

Fraai waren de beelden uit de lucht van André Kwakernaat. Minder leuk was het voor al die mensen, die – al dan niet terecht – in de penalty-box kwamen of er aan voorbij gingen en later gediskwalificeerd werden. In dat opzicht was de verjaardag van Mark Oude Bennink een weinig gelukkige. Genoeg even over Klazienaveen, we kunnen er de zomerweken makkelijk mee overbruggen. Al is het waarschijnlijk Milan zelf, die er als eerste een dikke punt achter wil zetten. ,,Sven Strijk is de terechte Nederlands kampioen’’, zo repliceert de Almeerder op de stormvloed aan reacties op Social Media. Driemaal is scheepsrecht voor Milan, zullen we maar denken. Na twee keer zilver, volgend jaar…..

 

Thomas van Dop schuift plaatsje op naar zege in Urk; Jolanda Nell wint ook

 

Zaterdag was het ook in Urk triathlontijd. De zesde editie van de Suydersee triathlon. De overwinning ging naar Thomas van Dop. De Dolfijner was klaar met de kwart in 1.54.36. Daarna volgden Matthijs Groeneveld, die nog niet eerder zo dichtbij de eerste plaats zat. In eigen Groningen werd hij eerder dit jaar zevende. De derde plaats was voor Reinout Oudijk en ook hij had nog niet veel podiumervaring. Thomas stond er een jaar eerder al wel op, als de nummer twee achter Omar Brons. Peter van Grootheest kwam traditiegetrouw als snelste uit het water, daarna was het aan Eibergenaar Antoine van Brummelen op de leiding over te nemen. Zijn tien kilometertijd zat echter ver boven de 40 minuten, waardoor Antoine terugviel naar de vijfde plaats. Thomas was vijfde uit de Suydersee geklauterd, stootte door naar een tweede plek na het fietsen en liep dankzij de tweede looptijd naar de zege. Koen Rutjes finishte vierde en snelste loper Sander van de Water eindigde zesde met directe erna Hawaii-finisher ’18 Daniel Oosterwaal, tevens snelste master. Op de achtste plaats was Cees Snoek beste Urker. Dat de naam Snoek veel voorkomt in het vissersdorp is bekend. In dat opzicht is het logisch dat bij de vrouwen Alie Snoek snelste Urkse was. Ze deed haar naam eer aan in het water, waar ze als eerste uit kwam.

Daarna nam Jolanda Nell het heft in handen. De Maaslandse won zowel overall als bij de F40. De derde plaats ging naar Bernadette Lohmann, ervaren triatlete uit Purmerend waarna Carolien Slot en Kim van Breda de top vijf compleet maakten. De sprint afstand werd gewonnen door Fons van Workum en Anne Stellaard, beiden van Hellas Utrecht.

In die race traditiegetrouw Team Fleur, maar het koude weer en de regen noopten Wytse en Fleur na het zwemmen de strijd te staken. ,,Het zwemmen ging super, maar eenmaal op de fiets was de regen en wind tegen te hard en koud voor Fleur. Halverwege de dijk zijn we omgedraaid, Fleurs gezondheid staat voorop’’, aldus Wytse. Het Team Fleur kan ook op de warme steun van Trikipedia rekenen, zoals jullie op hun Facebook-pagina kunnen zien.
Grappig trouwens dat zowel de Frysman als de Suydersee triathlon de leus ‘mooier wordt het niet’ gebruiken. Waar bij de Frysman oostwaarts richting Lemmer gefietst wordt, is dat in Urk noordwaarts eveneens richting Lemmer. Zwemmen doen ze allebei in het IJsselmeer. Het wordt ‘mooi’ valt trouwens vaker bij triathlons. Zo hanteert Oud Gastel de troetelnaam ‘Brabants mooiste’.

Geen finaleplaatsen in World Cup Tiszaujvaros

 

We komen aan de internationale triathlons toe. De World Cup Tiszaujvaros was op ITU-gebied het hoogste niveau. Helaas was er – net als vorig jaar – geen finaleplaats voor onze landgenoten weg gelegd. In de semi-finals werd Youri Keulen 21e.

En bij de vrouwen bleven Quinty Schoens en Jony Heerink in hun halve finales jammer genoeg steken op respectievelijk een 18e en een 22e plaats. Andere triatleten stootten wel door naar de finales, die werden gewonnen door de Amerikaan Eli Hemming en de Australische Emma Jeffcoat. De Yankee bleef Ryan Fisher uit Australië nipt voor, het Zuidafrikaanse talent Wian Sullwald finishte als derde. Emma gaf de Oostenrijkse Sara Vilic klop. Het brons ging ook naar Australië: Kelly-Ann Perkins. Uiteraard geen Nederlandse junioren naar de ETU Cup in Tiszy, het viel immers samen met het NK in Klazienaveen. De winst in de Hongaarse topwedstrijd ging naar de Duitser Simon Henseleit, in Weert deel uitmakend van het Europese kampioensteam bij de junioren. De Italiaanse Costanza Arpinelli was de snelste onder de juniores.

 

Top tien voor Marije en Eva in Estland

 

Weliswaar een niveautje lager – geen World Cup maar ETU-Cup – maar wel succesvoller waren twee Nederlandse triatletes in Estland. Marije Dankelman en Eva Cornelisse scoorden voor het eerst een top tien klassering op een Europese topwedstrijd. En dat stimuleert de jonge (21) triatletes ongetwijfeld om door te gaan. Bij het zwemmen zag het er nog niet naar uit dat ze kort zouden eindigen. Marije en Eva kwamen niet met de top uit het water, maar door slim te wisselen en hard door te trappen sloten ze beiden aan in de kopgroe. Het lopen bracht zoals zo vaak de beslissing. Annika Koch zorgde voor het zoveelste Duitse succes dit seizoen. Ze liep stukken harder dan de rest, in de ETU-race in Oekraine bracht haar dat al een vierde plaats. Nu de volle winst. Tweede werd oud-Weert winnares Alexandra Razarenova en derde Hanna Maksimava uit Wit-Rusland. Ja, dat is dezelfde Hanna die twee jaar terug nog derde werd in de Challenge Almere.
Mannenwinnaar was Samuel Dickinson. De Brit was ruim een half jaar geblesseerd, keerde in Tartu terug aan het wedstrijdfront en won prompt. Dat deed hij als junior in 2016 ook in Holten. De Brit liet Callum McClusky achter zich. Laat de Australiër nu precies ook opvolger van Dickinson geweest zijn in de ETU Junior Cup Holten. 2017 dus. Brons ging in Tartu, vorig jaar nog strijdtoneel van het EK, naar de Fin Henrik Goesch. De Nederlandse mannen finishten in de middenmoot: Stijn Jansen (inclusief pijnlijke teen, die hij onderweg stootte) als 23e en internationaal debutant Chris Steenbakker als 33e. Volgende keer allebei in de top twintig mannen!

Triathlon nu ook in Rwanda bekend

Voor het eerst was er een ITU-triathlon in Rwanda. In en rond Lake Kivu waren atleten uit acht landen bijeen voor een race in de African Cup. De winst ging naar de Zuidafrikaan Matthew Greer, beste vrouw was de Turkse Esra Nur Gokcek. De beste Rwandees was Thimanu Hategekimana op een negende plaats. Onze waardering gaat uit naar de speaker, die deze naam vlekkeloos uitsprak.

Maurits Morsink wint tweede World Cup

Ook in Canada was de ITU aanwezig. In Magog werd zowel een American Cup-race als een World Cup triathlon voor de paratriatleten gehouden. In dat laatste zijn we altijd geïnteresseerd omdat er altijd wel een Oranje-deelnemer hoge ogen scoort. Magog, gelegen in het zuidoosten van Quebec, was het de beurt aan Maurits Morsink om te shinen. Hij won in zijn PTS2-categorie, na Aguilas 2018 zijn tweede World Cupzege.  Zijn voorsprong aan de finish bedroeg acht (!) minuten. In de PTVI-groep (atleten met een visuele beperking) behaalde Daniel Knegt samen met zijn piloot Koen de Leeuw een zevende plaats. Lange tijd lag het duo derde, maar op de 5 kilometer lopen was de tegenstand net even te sterk. Voor de Road to Tokyo komen er nog genoeg kansen voor Daniel.