Hylke Sietzema: De kopzorgen van een triatleet (6)
Natuurlijk hebben onze lezers meegelezen en meegeleefd met Hylke Sietzema. Een man met een missie; het volbrengen van de Frysman. Zijn bijzondere omstandigheden omschreef hij op een manier, die vele lezers tot de tranen roerde. Vandaag het zesde verslag; de wedstrijd! Als redactie waren we beiden aanwezig op en rond het Reaklif en hebben we onze verbazing en bewondering voor Hylke niet onder stoelen of banken gestoken. Lees hieronder de manier waarop Hylke ook deze wedstrijd in de inmiddels bekende stijl beschrijft.
Wij hebben het gehaald! Wat ik vier jaar terug voor onmogelijk hield is gelukt! Wauw! Wij, want als je samen leeft, lijden en zegevieren je naasten net zo hard mee natuurlijk. Zeker in ons geval, waarin dit een geweldige top was, maar naar we vrezen ook het topje van de ijsberg. Voor nu houden we echter koers met het hoofd boven water en denken we niet aan de contouren van de ijsberg onder de waterspiegel. De diepgang beperken zou nu het veiligste scenario zijn.
De diepgang en openheid van de laatste maanden is echter waar we onvoorstelbaar veel steun van hebben gekregen en wat ons heeft gesterkt. Inspireren was het voornaamste doel en in die opzet lijken de blogs geslaagd. Vandaag neem ik je daarom graag nog één laatste maal mee in onze strijd. Ditmaal bij een dagje sporten, een dagje Frysman, een triathlon, gewoon een triathlon in het noorden van Nederland. Het gewicht voor mij is echter bekend, net als het hoofddoel, doel met het hoofd of de hoofdzaak, hoe je het ook wilt noemen. Elke kans om te mogen finishen wil ik pakken!
Ik ben er zeer gelukkig dat het delen van mijn ervaringen lezers hebben kunnen inspireren, maar minstens datzelfde effect hebben alle reacties bij ons teweeg gebracht. Alle druk, spanning en twijfels die ik voorheen en vier jaar terug in Almere ondervond zijn niet aanwezig voor de race. Niet in de week voor de race, niet de dag voor de race en zelfs niet op de ochtend van de race. Maar ook bij mijn werk en in het dagelijks leven is dit onderwerp een veel minder groot “taboe”, zeer prettig! Wat dat betreft is de blog een enorme win voor mij. Frappant dat juist de sportpsychologe, die ik in 2017 als een van de eersten in vertrouwen heb verteld over de tumor in mijn hoofd, lacherig mij als enige ontraadde deze blogs te schrijven. Een eigen mening is goed en van fouten kan je leren. Meer professionaliteit en ervaring volgen ongetwijfeld met de leeftijd.
Is er dan totaal geen verwachting buiten het doel “de finish bereiken”? Ja, natuurlijk wel. Ik ben ook maar een man en hongerige triatleet. Kom nou
Ik weet tot en met het fietsen exact wat ik kan en kan prima doorrekenen wat dit aan tijden en positie betekent. Natuurlijk heb ik dit gedaan en natuurlijk weet ik dat ik leuk mee doe. Ik weet dat ik bij kalm weer en goede omstandigheden in staat zal zijn rondom de 55 minuten te zwemmen en te fietsen tussen de 4:30 en 4:40 uur. Mocht ik het geluk hebben te kunnen lopen, is het veld ongetwijfeld ver uit elkaar gedreven en kan er met een wat langzamere marathon nog van alles. Mooi dat ik stiekem trap in de valkuil waar ik m’n atleten vaak voor behoed: focussen op tijden en positie. Moeder natuur stak er een dermate stokje voor dat je niet eens meer íets van die tijden in je hoofd durft te houden, laat staan uitspreken.
Bij aankomst op het Reaklif is de wind in de meest ongunstige richting om snelle tijden teweeg te brengen. Mooi! Ik ben een relatief zwakke loper, maar des te sterker is het zwemmen en fietsen ontwikkeld. Nu die onderdelen langer duren is er enkel kans op grotere gaten. Gaaf! Gelukkig is ook m’n broer mee die me af en toe even terug op aarde brengt en me herinnert aan het initiële doel: finishen. Iedereen die vandaag de finish haalt zal een held zijn. Snoeiharde wind, hoge en genadig korte IJsselmeergolven en ca. 10 uren de kans om in valkuilen te trappen. Ik merk dat ik steeds meer zin krijg in de strijd wanneer ik m’n fiets in de transitiezone plaats. Er heerst ontspanning omdat het de Frysman betreft, maar bij de deelnemers voel je de spanning en onzekerheid aangaande de golfslag. Ik echter heb zin om die golven op te vreten!
Een half uur voor de start hijs ik me in mijn trisuit en wetsuit, iets wat op zichzelf een enorme kick geeft; samen met het Nederlandse merk BTTLNS ontwikkelen we momenteel een compleet nieuwe en innovatieve wetsuit-lijn voor 2020. Een van de sample pakken heb ik aan. Uniek, nog niet te koop, maar eigenhandig getest en razendsnel! Eronder zit een speciaal voor mij gemaakt en ontworpen trisuit. Of dit een mentale boost geeft? Wat denk je!
Lees de rest van deze blog hier
