Het is Bob Rozema gelukt, als eerste Nederlander weet hij de Swedeman te finishen. Zijn belevenissen zijn hieronder opgetekend:
First Dutch Swedeman
Wat een race! Echt bizar. Wat een geweldige omgeving om een (Xtreme) Triathlon te mogen doen. Eind 2018 heb ik me ingeschreven voor de lotingen van de Norseman, Swissman en Swedeman en na het openen van twee teleurstellende mails was het juichen bij krijgen van een Swedeman slot.
Ik had wel al twee ironmans gedaan, maar wist al van mijn vriendin, die al twee Xtreme Triatlons gedaan had, dat dit toch echt ander koek was. Heb het trainen serieus opgepakt en mijn eigenwijsheid, voor zover mogelijk, voor een tijdje aan de kant geschoven. Want wilde ik deze wedstrijd finishen, waren goede voorbereiding en een coach met ervaring met dit soort races essentieel. Gelukkig heb ik een fantastische partner (Josta Bolhuis), die zich bereid vond om zich in de vierdubbele spagaat te laten zakken tussen partner, moeder van onze twee kids, triathloncoach voor mij, maar ook nog voor anderen (www.trispiration.eu). Hoe ze dat al die maanden gedaan heeft, terwijl ik al die uren aan het fietsen was of aan het hardlopen, is me eigenlijk nog steeds een raadsel, ;-).
Maar goed, veel getraind, met als belangrijkste onderdelen een week trainen op Lanzarote, de Stelvio Classic Marathon (26km pretty much bergop) en twee halve triathlons in Nederland een paar weken voor de wedstrijd. Ik voelde me er klaar voor. Jammer genoeg ging ik het weekend van tevoren door mijn rug en kon ik even bar weinig…zag de wedstrijd echt door mijn vingers glippen. Gelukkig trok het weg en na wat fysio voelde het gelukkig een stuk beter.
Na een rijtje last minute faal acties van mijn kant zaten we toch eindelijk op donderdagmiddag in Zweden met alle benodigde spullen. Volgende keer toch alles een week van tevoren gaan verzamelen, want omdat de Swedeman een self supporting race is moet je aan veel meer zaken denken. Al was het alleen al het aantal bidons dat je mee moet nemen en alle spullen in het rugzakje, dat je vanaf de start met het lopen bij je moet hebben.
Op vrijdagochtend was er een social swim, om even het water te checken. Had echt alles mee waarmee je jezelf warm kan houden, want ik ben enorm slecht in koud water. Heb dus ook als voorbereiding veel gezwommen zonder wetsuit, vroeg weer begonnen met open water zwemmen, maar het vooral heeel veeel koud gehad en met blauw gezicht en paarse lippen gedacht, brrrrrrr, brrr, dit is goede voorrrrrberrrreiding. De temperatuur van het water viel me 100% mee, nou hielpen waarschijnlijk de neopreen cap, de neopreen body (heatseeker), de booties en de spiksplinter nieuwe wetsuit ook wel een klein beetje, ;-).
Op wedstrijd dag vertrokken we heel vroeg vanaf de Are (Oore) Holiday club, om 4:00 zat iedereen in zijn wetsuit in de bus met zijn eigen zorgen, onzekerheden, stress, maar vooral wedstrijdspanning. De support crew (bij mij 1 persoon: Josta uiteraard) ging de T1 wisselzone klaarzetten, iets wat waarschijnlijk best een uitdaging was voor sommige triathleten, die dat liever zelf in de hand hebben. Nadat iedereen klaar was voor de start en we mochten starten, begon iedereen als een bezetene het water in te rennen, voelde mijn hartslag in no time echt door het dak gaan door de meters aquajoggen door dikke modderbodem. Besloot om iets rustiger te doen, vlak daarna besloot iedereen dat het zinloos was en tjompten we in stilte de ondiepe meters door tot we eindelijk konden zwemmen. Het zwemmen ging top! Omdat ik niet de beste zwemmer ben en ook niet zo van veel mensen zwom ik vrij aan de zijkant waar het rustig was en probeerde in een rechte lijn te zwemmen van boei naar boei. Het feit dat ik 3,7km op mijn horloge had lijkt dat te bevestigen. Ik was, zoals bij elke triathlon superblij dat het zwemmen over was en ik behalve wat stroming van opzij geen last had gehad van de waterval waar je naast eindigt. Kwam luidruchtig als altijd uit het water, zag meteen Josta die me hielp om zwembooties uit te trekken en slippers aan te trekken, omdat het nog 400 meter rennen was naar de wisselzone over een gravelpad. Sloopte mijn slippers in de eerste twee meter dus dan maar afharden op blote voeten ha ha ha.
Na een wissel, waar Josta meer deed dan ik zelf (zonnebrand opsmeren, muggenspul, startband om, het leek wel een pitstop), kon ik eindelijk beginnen aan 205km fietsen. Gek genoeg vlogen die uren en kilometers voorbij. Voelde me fit, kreeg wel op 75km enorme pijn in een spier onder mijn bil, maar terugschakelen en een uurtje op hoger RPM peddelen, liet dat gelukkig weer verdwijnen. Super echt super mooie omgeving om te fietsen. De hoogtemeters in de Swedeman bleken voornamelijk te bestaan uit rollende heuvels, geen alpine beklimmingen dus ik kon prima door blijven fietsen. Na 180 km was ik al wel een beetje klaar, maar toen moesten we nog een stukje, en na 205km volgens mijn horloge was ik echt klaar…wth? Bleken de kilometers die mijn horloge aangaf, de totale kms te zijn, inclusief het zwemmen, moest ik er nog 4 inclusief een venijnig klimmetje aan het einde, vlak voor de wisselzone. Pffff, blij dat ik eindelijk kon afstappen en gaan rennen.
Het rennen, was ik van tevoren voor gewaarschuwd, zou de eerste 8km erg pittig zijn, maar daarna was het weer prima te rennen. Daar was echt geen woord van gelogen, de eerste 8km waren echt killing, echt niet normaal zwaar. Ik vroeg me, kan ik hierna uberhaupt nog rennen? Pfff, gelukkig komt aan alles een eind als je blijft doorgaan, ook als het langzaam gaat, dus na de 8km was ik zielsblij dat ik weer kon rennen, en dat ging gelukkig ook nog, ging wel stuk langzamer dan normaal, ook door de vele stukken modder. Opgelucht maar met wat tekorten en vol verhalen over hoe zwaar het was, bereikte ik het 18km punt waar Josta zich al een tijdje zat af te vragen waar ik toch bleef. Na een flesje cola en wat tucjes en heel even gezeten te hebben kon ik door. Rennen werd steeds zwaarder, toch lukte dat nog met wat anderen voor me. Ik had nog ongeveer 3 uur om 12 km af te leggen naar het cut-off punt om de hoge route te mogen doen. Dat ging ik zeker halen! Ondanks de vermoeidheid was ik daar superblij mee. Ik besloot dat Josta voor de laatste 10km maar het tempo moest aangeven. Was ruim op tijd bij de cut-off en was superblij dat ik samen met Josta de laatste 10K mocht (moest eigenlijk) afleggen. Toen ik bij de registratie aangaf dat ik dacht daar 2 uur over te doen ivm de 1000 hoogtemeters, gaven ze aan dat dat heeeel snel zou zijn, dus we hadden ons ingesteld op 3 uur gestaag stijgen. Het werd 2:40 veel klimmen en voorzichtige stappen zetten i.v.m. de nogal afgenomen coördinatie en balans, maar toen, toch eindelijk. DAMN, BAM FINISH!
Stats voor de liefhebbers: 15:16 over gedaan: Zwemmen: 1:16. Fietsen 6:34 fietsen en 7:08 hardlopen!
Ruim 1.200 atleten aan start IRONMAN Maastricht
Voor de eerste editie van IRONMAN Multisport Festival Maastricht – Limburg van 2 – 4 augustus hebben zich al meer dan 1.200 atleten ingeschreven. Deelnemers doen mee aan de IRONMAN 4:18:4 (sprinttriatlon), IRONMAN 5i50 (olympische afstand), Maastricht Sport NightRun (5 km funrun) of de Maastricht Sport IRONKIDS.
Wedstrijddirecteur Rob Frambach: “De afgelopen jaren hebben Maastricht en IRONMAN al aangetoond een gouden combinatie te zijn. De lange afstand bleek een schot in de roos, maar was misschien nog niet voor iedereen weggelegd. Met kortere afstanden denken we dit jaar de drempel voor triatlonsport te verlagen. De IRONMAN 4:18:4 is er voor personen vanaf 14 jaar. Dus ook mensen die normaal gesproken niet mee kunnen doen aan een IRONMAN-wedstrijd, bieden wij nu de kans om in IRONMAN-sferen te komen.”
Aan de vooravond van de IRONMAN-wedstrijden kunnen inwoners van de regio Maastricht en de atleten en hun familie alvast warmlopen tijdens de Maastricht Sport NightRun: een 5 kilometer lange Urban Trail door de historische binnenstad van Maastricht. Op zaterdagochtend bewijzen de allerjongsten dat zij ook onderdeel zijn van de IRONMAN-familie tijdens de Maastricht Sport IRONKIDS: een run-bike-run of zelfs een heuse swim-bike-run.
Op zaterdagmiddag vindt de IRONMAN 4:18:4 plaats: een zogenaamde sprinttriatlon. Met 400 meter zwemmen, 18 kilometer fietsen en als afsluiter 4 kilometer hardlopen is dit een mooie instapper voor de beginnende triatleet. Het weekend eindigt op zondag met de IRONMAN 5i50, een wedstrijd voor de triatleet met wat ervaring: 1,5 kilometer zwemmen, 50 kilometer fietsen en 10 kilometer hardlopen om de wedstrijd compleet te maken.
Inschrijven voor het IRONMAN Multisport Festival Maastricht – Limburg is nog mogelijk tot en met zondag 28 juli. Daarna is het alleen mogelijk om in te schrijven bij de registratiebalie op de IRONMAN-expo in de Rebelle, Kesselskade in Maastricht. De expo is open vanaf vrijdag 2 augustus om 12.00 uur. Meer informatie over de wedstrijden is te vinden op www.ironman.com/multisportmaastricht.
Weer blauwalg in Hamburg?
Geruchten steken de kop op ; het blauwalg-gehalte in het zwemwater in Hamburg is de afgelopen dagen behoorlijk gestegen, aldus Tri Mag DE. Wij hopen natuurlijk op een echte hele triathlon.
https://tri-mag.de/szene/blaualgen-konzentration-alster-steigt-148685?fbclid=IwAR1Na2Bh5tmZzEKtEiKjoAS2yEAeQZJj0jbBQ1ZKNh_UMjKYGl-kCnwsio8
https://www.ndr.de/nachrichten/hamburg/Blaualgen-Gefahr-in-Gewaessern-waechst-,blaualgen230.html
