Rahel Bellinga op weg naar Kona na IM Tallinn

Rahel Bellinga wil dit jaar naar Kona. De zeer ervaren triatlete deed al een poging op Lanzarote, maar mistte daar haar slot door mechanische pech. Gisteren lukte het wel in Tallinn, een eerste plaats in haar categorie en dus werd het slot voor Kona haar eigendom. Bij de finish werd Rahel als enige atleet verrast met een overheerlijk bakje patat door speaker Till Schenk, de rest moest het doen met kikkererwten en augurk, aldus Rahel. Een herinnering van haar finish na Ironman Maastricht werd opgehaald via de chat daags voor de wedstrijd. Normaal is Rahel niet van patat, maar na een Ironman kijkt ze juist daar naar uit. Zowel in Maastricht als in Tallinn is er dan een speaker die wat regelt 🙂

Na mijn wedstrijd in Lanzarote kreeg ik last van mijn lies, waardoor met name lopen een probleem werd. Leuke wedstrijden zoals Oud Gastel, divisiewedstrijden voor triathlonvereniging Weesp, NK Klazienaveen moest ik verstek laten gaan. De app stroomde vol met enthousiaste foto’s en berichten van wedstrijden. Eerlijk is eerlijk, met gemengde gevoelens bekeek ik deze stortvloed aan multimedia. Ik zat nog na te balen van mijn mechanische pech op Lanzarote, waardoor ik het slot voor Hawaï misliep, en iedereen maar roept dat het geen enkel probleem voor mij is om te kwalificeren. Op papier is dat misschien zo, maar in de praktijk is het anders. Zowel in de voorbereiding als op de dag zelf moet alles kloppen en bij te sturen zijn. Enfin, een streep door de rekening van de leuke voorbereidingswedstrijden, maar ook het uitzicht op een nieuwe kwalificatie poging werden zo klein. Nu kan je denken , dan doe je toch volgend jaar weer mee. Nou nee, ik wilde dit jaar, ik had mijn zinnen hier nu opgezet, ook als is Hawaï in de agegroup second best . Maar ik kon mij nu niet motiveren voor andere wedstrijden. En ja, ik houd wel van een uitdaging. Dus leek Tallin de beste optie. Eerst dacht ik dat de blessure na een week over zo zijn, toen twee weken, toen drie weken…..helaas het ging niet echt beter. Stoppen met lopen, pijnstillers en ontstekingsremmers, check op liesbreuk.

Contact met Coach Mirjam ging als volgt:
We gaan voor Denemarken, dat is twee weken later, iets meer tijd
Even afwachten wat de fysio zegt
Ga anders voor Almere, kwalificeer je volgend jaar
Ahhh nee, nu geen motivatie voor
Een leuke halve in het naseizoen
Check ik even de website…. niets waar ik blij van word of mogelijk is in combi met werk
Oke, het wordt Denemarken
Ik weer op de website om in te schrijven voor Denemarken.
What the ffff, full house….. o help wat nu
Ik ben sjagerijnig,
Moet nog een week stoppen met lopen
Ik heb nog 2 weken tot Tallinn, dat is geen optie meer
Willem zegt tegen mij, je kunt toch Tallinn doen,
Je zwemt dan goed, fiets hard en loop je langzaam, dat moet genoeg zijn
dit is wel een kans, als je niet gaat is er geen kans
Ik app Mirjam, het word toch Tallinn. Oke????!
Antwoord: yep, als jij wilt, dan prep ik jou

Vet cool,

Ik ben opeens weer opperdepop. Vol in de run met zwemmen en fietsen. Met fietsen zijn er aanpassingen. Maar ik heb vertrouwen. Zonder deze speciale super boost trainingen op de fiets.
Zonder de loopkilometers. En zoals ik nog weer las in de blog van Danne op Trikipedia op de avond voor de wedstrijd:
Ik weet het is een lange dag,
En zwaar zal het zeker ook zijn
Maar er komt vanzelf een eind
En dat ga je halen. Maar nu wel graag met kwalificatie. Gelukkig kan je die niet kopen( al hoewel dit wel iemand is gelukt, of als je een legend bent)

Wat een super organisatie in Tallinn en wat een geweldige stad. Het zeewater bleek van 22 graden op zondag naar 11 graden op woensdag te zij gezakt. Vast een zeewater uit Siberië die langszij was gekomen. Wat een inspanning hebben ze gedaan om de atleten naar het Harku meer te krijgen. Echt, petje af!!
In de ochtend stap ik om 4h00 uit het hotel om nog 2 km naar de bus te wandelen. Ik ben liever te vroeg dan te laat bij de zwemstart. Ik was niet eens de eerste….
De stress gaat meer over of ik geen spullen vergeet. In parc fermee word nog omgeroepen of er iemand een zwembril extra heeft. Gelukkig  was ik het deze keer niet die het nodig had:-)
Het was een hele puzzel om het zwemparcours in mijn hoofd te krijgen en te snappen. Maar ook dit is me gelukt. Er wordt dan gezegd.  Je zwemt achter de meute aan. Maar ook hier wil ik niet achter de verkeerde aan zwemmen. Zorg dat je je eigen zaakjes op orde hebt is, is mijn idee.
De zwemstart was een Rolling start , per 5 seconden 4 atleten tegelijk. De eerste keer dat ik dit meemaak. Ik moet zeggen dat dit me beter bevalt dan in een massastart opgesloten te zitten als een sardientje in een blik.
Het zwemmen leek op harken, maar met gehark kwam ik toch op 1h03 uit het water.
Eenmaal op de fiets werd mijn mentale weerbaarheid weer getest. De nieuwe batterijen van de powertap waren leeg, en reed ik op gevoel. Op zich geen probleem ware het niet dat het zo koud was en mijn benen kou niet fijn vinden. Uit ervaring weet ik dat als de benen pijn doen in het begin, ik moet blijven pushen en uit de comfort moet, want anders is de snelheid echt te laag. Ik weet ook dat het een uur soms 2h00 kan duren voordat ik normaal fiets. Vandaag dus geen kadootje op de fiets, dus dan maar zonder kadootjes vandaag.
Vanwege de kou moest ik vaak plassen, maar dat had ik ook ingecalculeerd. Ik had mij eigen bidons en 3 extra bidons in de “special need” zone klaar gelegd. Per uur 2 kopjes expresso oploskoffie naast alle andere suikers. Ik kreeg geen slaapaanval, want deze “overdosis ”  had ik goed getraind in de laatste maanden.
Onderweg hoorde ik Willem tussentijden roepen, WTf… maar 35 min winst na 90 km fiets. Onderwijl dacht ik aan de wijze woorden van Mirjam, race smart….

Na het fietsonderdeel, de tijd had genomen om mijn voeten schoon te maken, veters te strikken , toiletgang te maken, zou de dag pas echt beginnen. De voeding rolde er goed in, iedere 20 min een gel ging me goed af. De sfeer was super in de stad. De gobbelstenen nam ik maar voor lief. Met 4,5 rondje te gaan, met op en af, soms onverhard, liep ik van post naar post en probeerde nog niet te denken aan mijn Hawaï slot. Uit ervaring weet ik ook dat ik in de kramp kan schieten en geparkeerd kan staan en dan kan de grote voorsprong als sneeuw voor de zon verdwjinen. Ik nam geen enkel risico, probeerde steeds de focus te leggen op mijn core en kleine pas. Het was al een overleefstand om de rit uit te lopen. In de laatste ronde bleef ik op mijn hoede, voelde wat kramp op komen , maar met af en toe wandelen bleef het rustig in mijn benen. En yess… na nog 2.5 km te gaan wist ik dat het niet meer mis kon gaan.

KONA SLOT binnen geharkt. Nu op herstel en richten op de warmte training en adviezen van experts vergaren om op het podium van Kona te komen. Dus bij deze zijn alle tips zijn welkom rondom warmte training, reizen etc.