The Last Man Standing V (Hans Bosman): de Norseman

Hans Bosman uit Nigtevecht zal dit jaar deelnemen aan de hele triatlons de Celtman (Xtreme), Frysman, Norseman (Xtreme), Gelreman, The Brutal (Xtreme) en Challenge Almere.

Eerder hebben wij bericht over zijn (gebrek aan) voorbereiding en de Celtman (Xtreme) alsmede de Frysman. Hieronder volgt een verslag van zijn derde wedstrijd, de Isklar Norseman Xtreme Triathlon, gehouden op zaterdag 3 augustus 2019 ergens tussen Bergen en Oslo te Noorwegen.

Norseman en de lucky loting
De wedstrijd is super selectief, aangezien er veel meer aanmeldingen zijn dan startplekken. Meer dan 4300 aanmeldingen voor 2019 en minder dan 5% kans om deel te nemen. Er dient te worden geloot. Medio november 2018 een bericht van de organisatie van de Norseman gekregen dat ik helaas niet ben ingeloot voor een startbewijs, doch bovenaan de email staat het volgende:
“Hans Bosman, There’s still hope”. Ik ben wel ingeloot voor de wachtlijst.
Een dikke week later komt het volgende heerlijke bericht: “Now, sit down, breath and go get a good cup of coffee or other. The more you relax, the easier securing your slot will be. You were on the waitlist, and we have reserved a slot for you.”
Joehoe!

Norseman en het walhalla van de triathlonsport
Welke triathlonliefhebber wil niet deelnemen aan deze skitterende, epische, iconische wedstrijd met onder meer de volgende teksten:
“Simpy the ultimate triathlon on planet Earth.
Norseman is not a race, it is an experience.
Norseman is a tribute to triathlon.
This is the triathlon where you may find yourself all alone on a small bike on top of a big mountain plateau.
Getting the sense of being marooned in a vast landscape only suited for reindeer and hard rocks.
Where there’s no one who sees you, hears you or cheer you on.
It’s just you, your bike and the will to make it to the finish line.
The Fjord is not for you.
This is not for you.
Nothing personal. But it’s not.
This is for people with fight.
Resilience.
And minds tougher than their bodies.
They’re not interested in being the best.
All they care about is besting themselves.
They’re no nonsense.
No hand-holding. No sugar-coating.
They’re in pursuit of something bigger.
Their team behind them, a smile on their face.
If that sounds good, then maybe we were wrong about you”.

24 uur onderweg en de week voor de wedstrijd
Zaterdagavond 20:00 uur vertrek ik met de auto in mijn ééntje uit Nederland naar het beginpunt van de Norseman in Noorwegen, Eidjford. Ben wat eerder vertrokken om het fietsparcours te verkennen, mede gelet op mijn ervaringen in de Schotse Celtman en zeer ondermaatse klim- en daalvaardigheden. Mijn gezin en support, echtgenote Michelle en tweelingdochters Floor en Noor, komen later met vliegtuig en bus (vliegen op Oslo en dag erna met bus naar Rjukan, dicht bij eindpunt van de Norseman op de berg Gausta, regio Telemark).
Zondagavond 20:00 uur aankomst Eidfjord, Noorwegen. Paar powernaps onderweg. Vierentwintig uur over gedaan! Wel heerlijke rendiermaaltijd in het hotel Fjell en Fjordhotel bij aankomst. Superaardige eigenaresse en prachtig hier!
Weet nu: ga niet naar Eidfjord om te trainen op het fietsparcours! Het stikt er van de gevaarlijke tunnels, veel auto’s, bussen op weg naar de zeer aan te raden waterval Voringsfossen.  Sommige tunnels zijn voor fietsers en voetgangers afgesloten. Uit armoe en van de schrik dan maar vaak een hellinkje opgereden naast het hotel van zo’n vijfenzeventig meter.

Maandag heerlijk in het fjord gezwommen. Woensdag zwem ik met een andere Nederlander, Jacco Feenstra, in het fjord. De temperatuur is circa 11 graden en koud.

Verder de omgeving verkend. Zo staat midden in het minder dan 600 inwoners tellende Eidjford een sculptuur van de Nederlandse kunstenaar Ronald Westerhuis. Dit object is als ontwerp ingezonden voor de Olympische Spelen van Peking 2008.

In het hotel blijkt de organisatie van de Norseman te verblijven, althans naast het hotel in een container met capsules. Goed om in de stemming te komen.

Kennis gemaakt met racedirecteur Dag Oliver.

De wedstrijd:
Zwemmen;  Op de ferryboot in de donkere nacht is de gezonde spanning voelbaar. Sommige bidden, sommige mediteren, sommige lachen hard, sommige kijken hard voor zich uit, sommige douchen nog wat anderen zijn stil. We kukelen zo vier meter naar beneden op weg naar de zwemstart. Het gaat zo om de sprong van de ferryboot.  Als je niet springt, begint er niets. Ben de laatste die springt. Moet haasten om op tijd bij de start te zijn. Dit lukt net. Go en genieten! De watertemperatuur is gemiddeld 18 graden en dus prima en na circa een uur en vijfendertig minuten kan ik me opmaken voor het fietsen.

Fietsen; Na een paar vlakke kilometers stap ik af, want het trapt niet soepel. Heb ik een lekke band? Zo ja dan is de race voor mij over, want een wiel eruit en band plakken lukt me niet. Vandaar antilekvloeistof in de banden. Gelukkig niets aan de hand. Op naar de omhooglopende tunnels en oude fietspaden naast de tunnels. Niet te doen en wordt ingehaald door Jan en alleman. Op een fietspad stap ik af om wat te drinken, aangezien ik anders omval. Kan beter hier de race al beëindigen. Wist al kan-nie-klimmen-nie. Kruipend langzaam bereik ik de Dyranut. Kom op nu naar Geilo, dat is halverwege en dan nog vier beklimmingen (met de Immingjfel als laatste) en een afdaling. Op hangen en wurgen bereik ik de laatste klim naar Immingjfel. Het dalen gaat beter dan verwacht. Na bijna tien uur fietsen bereik ik Austbygde voor de laatste wissel.

Lopen: Langs het meer is het warm. De eerste 25 kilometer zijn gelukkig vlak. Ik blijf aanvankelijk een stuk in de buurt van Lars uit Örebrö die snelwandelt en af en toe het op een draven zet. Hij zegt dat het tempo omhoog moet anders halen we de cut off niet die voor een wit T-shirt op 32,5 kilometer ligt, welk punt voor 22:30 uur des avonds dient te worden gepasseerd. Lars zou het niet halen.
Na het 25 kilometerpunt begint de berg Gausta, ook wel Zombie Hill genoemd, waar ik niet kan lopen en moet wandelen. Mijn support crew heb ik verzocht na dit punt te gaan douchen. Ze hebben nog tijd genoeg om het cut off punt te bereiken is mijn gedachte. Ik strompel echter zodanig als een zombie de berg op dat deze manke giraf de cut off niet gaat halen en wordt ook door een aantal atleten ingehaald.  Een begeleidend motorrijder Bjorn is ook bezorgd dat ik het niet haal en roept steeds ‘you have to pace up’ ,‘where is your support crew?’ en ‘you have to eat’, dat laatste doe ik en maak een gebaar naar de motorrijder ter hoogte van mijn keel dat ik het niet ga redden.

Plotsklaps verschijnen er twee engelen. Mijn enthousiaste tweelingdochters Floor en Noor. Papa, je hebt nog 38 minuten. Ik ga het niet halen zeg ik, laat Mama me maar halen, dan kan ik een stuk meerijden. Zo oneervol Papa, zegt één van mijn dochters. Ik krijg een andere geestesgesteldheid en mijn tempo gaat omhoog en als allerlaatste deelnemer in koers, als last man standing, haal ik de cut off met nog 9 minuten over! Meet and greet met de racedirecteur Torril Pedersen die ons staat op te wachten en de rest is uitwandelen en finishen na 19 uur en 45 minuten, 2x zoveel als de winnaar.  Vier keer het Wilhelmus spelen als finisherceremonie is wellicht te veel van het goede maar wel mooi in beeld en geluid gebracht.
Zonder mijn geweldige support crew, mijn echtgenote Michelle en onze dochters Noor en Floor, zou ik de race niet hebben kunnen voltooien en was ik gestrand op Zombie Hill.
Net als bij de Celtman met mijn supporter broer René is een verdieping van de onderlinge familieband en een onvergetelijke ervaring rijker een prettig gevolg geweest van dit avontuur. \

Uiteindelijk alle Nederlanders gesproken. Allereerst Jacco Feenstra die gaat voor een zwart T-shirt maar zou stranden als derde witte finisher. Eenieder kan ik aanraden te gaan naar de website van de Norseman 2019 om daar de foto te bewonderen van één van de mede-organisatoren van de Norseman Bent Olav Olsen met Jacco Feenstra en zijn support runners. Tevens kan ik eenieder aanraden het artikel van Bent Olav Olsen Let’s talk about love. We love you! It’s that simple, gepubliceerd 5 augustus 2019. Heerlijke teksten!
Vlak voor het aan boord gaan op de ferryboot ontmoet ik de immer fris ogende Clemens Sassen en schrik me rot. Zijn rechterschouder is ingepakt en ontwricht en het ziet er niet bemoedigend uit. Clemens Sassen zou later makkelijk een zwart T-shirt halen en zit qua tijd in de buurt van onze eerste Nederlandse Norseman-winnares Danne Boterenbrood.
Op de ferry in de laadbak vlak voor de start sta ik met Jacco Feenstra en weet topper Danne Boterenbrood ons te vinden. Hoe zou het met haar knie zijn, is de eerste gedachte die in me opkomt. Prettig zo’n kort samenzijn van de Nederlanders vlak voor de start.
Later ontmoet ik Patrick Heidl  (witte finisher) die wat problemen met zijn kaak heeft gehad. Iedere Nederlander die ik heb gesproken heeft wel een fysiek ongemak.

Commentaar

Het format van tien rondjes 600 meter bij het hotel als slot van een Norseman witte finisher is weinig inspirerend ondanks het enthousiasme van de Norseman-crew.
Het nieuwe format van twee wedstrijden in een wedstrijd, een wereldkampioenschap voor Xtri-atleten en de scheiding met de echte Norseman is verwarrend en weinig gelukkig ondanks het heroïsche gevecht tussen de heren Hovda en Tungesvik , waarbij laatstgenoemde in de laatste 200 meter de winst pakt in een koers van 220 kilometer. Positief is wel dat deze formule ons de eerste Nederlandse Norseman-winnares heeft opgeleverd. Het spelen van één goed Wilhelmus tijdens de winnaars-ceremonie zou daar nog meer op zijn plaats zijn geweest.