Eurosport en de Trikipedia-mannen: een lange relatie (historisch overzicht) – WTJ 1253
WOENSDAG – Het is niet te verwachten dat de temperatuur in het commentaarhokje van Ruud en Ivo de komende nachten zo hoog oploopt als de buitentemperatuur van Tokyo. Die is met ruim 30 graden misschien nog niet zo bijzonder, maar als ook de watertemperatuur in het Odaiba Park de dertig (!) graden aantikt, dan hebben we toch wel met een heel speciale race van doen.
Wie ooit warmer zwemwater heeft meegemaakt in een triathlon, mag het zeggen. We kunnen het ons nauwelijks voorstellen. Alsof je in een jacuzzi/hot tube zwemt. Dat lijkt de zwemtijden/snelheden te drukken, maar de praktijk moet uitwijzen of dat zo is. Vannacht (woensdag op donderdag) weten we meer. Om 0.30 uur starten de uitzendingen op Eurosport. Fijn om te constateren dat de grootste sportzender van Europa de triathlon weer terug op het scherm haalt.
Dat brengt bij Ruud en ondergetekende mooie herinneringen boven. Hoogtepunt waren natuurlijk de twee live-uitzendingen in de septemberdagen van milenniumjaar 2000. Het magische Olympische jaar met onder meer het EK in Stein was ook het debuutjaar van triathlon op de Olympische Spelen. Prachtraces op donderdag- en vrijdagnacht Nederlandse tijd. Niet op het Media Park, maar in een omgebouwd studiocomplexje te Nederhorst den Berg.
Een crew van zo’n dertig Nederlandse Eurosport-commentatoren was naar Australië afgereisd. Twee vaste commentatoren bleven thuis achter. Hans Eysvogel had geen trek meer in zijn zoveelste Olympische Spelen en besloot vanuit de studio de hippische wedstrijden van commentaar te voorzien. De triathloncommentator zag zijn trip Down Under in rook opgaan, vanwege een verwachte gezinsuitbreiding. Om safe te zijn dat er geen gekke dingen zouden ontstaan tijdens de uitzending was het toen al door Eric van der Linden en Dennis Looze tot Peppi & Kokki gebombardeerde duo samen in de studio. Ruud zou het overnemen als de nood aan de man was. En zo geschiedde. Het is vaker verteld, maar die nacht werd in huize Van den Broek dochter Silke geboren. Toen was Wim dus al lang en breed bij zijn echtgenote en ging Ruud onverdroten door met de mannenwedstrijd, waarin Simon Whitfield de eerste Olympisch triathlonkampioen werd. De nacht ervoor deden Wim en Ruud de vrouwenrace wel samen.
De deur bij Eurosport ging in 1997 voor het eerst open voor commentatoren met een eigen specialisme. Daarvoor waren het de bij Studio Sport of andere programma’s uitgerangeerde commentatoren, die hun pensioenvoorziening aanvulden met commentaarklussen. Herman Kuiphof, Frank Kramer, Fred Racké, Christiaan Scheen. Ze kwamen allemaal bij Eurosport terecht. De laatste deed alle wintersporten, het zeilen en ging er in 1995 de triathlons van Nice en Hawaii bij doen. De Engelse commentator was toen al Ian Sweet. Hij filmde op locatie en sprak de beelden in. Dat gebeurde overigens allemaal op een centrale locatie in Parijs, waar de comentatoren uit 24 landen werden ingevlogen. Zo was de situatie nog toen ondergetekende voor het eerst in 1996 de opdracht kreeg om de Holland Triathlon van Almere van commentaar te voorzien. Dat gebeurde na montage overigens nog in Manchester, in de studio’s van Ian. Hij verstond dan wel geen woord Nederlands, hij wist wel dat de kennis in huis was. We kenden elkaar al van mijn eerste keer speakeren in Almere in 1989 en van het ETU Information Committee waar we samen met Marisol Casado en Wim Vanderputte deel van uitmaakten. Vanuit die hoedanigheid kwamen we regelmatig bijeen op de EK’s en de wintercongressen van de ETU.
Ian stelde me op het EK in Vuokatti voor aan de Franse Eurosport-bazen en na een gesprek met de Nederlandse commentatoren-coördinator was de zaak rond. Er braken drukke jaren aan. Niet alleen kwamen alle World Cup en ETU-Cup races op de zender, ook de races in Nice, Embrun, Roth, Hawaii, soms Almere en de Iron Tour werden uitgezonden. Soms semi-live, soms een paar dagen na de wedstrijd. Als free-lancer bij de krant kon ik de klussen (toen nog) goed combineren al was het wel heel vaak op en neer vliegen tussen Zestienhoven en Orly. In de aanloop naar de Spelen kwamen er meer en meer races bij. Er ging in het seizoen geen week voorbij of triathlon was op Eurosport. Ik had wel altijd de doen met de Roemeense commentator in het hokje rechts naast me. Uit zijn land deed nooit iemand mee, terwijl de Nederlanders natuurlijk een duchtig woordje meespraken en ook wonnen. De race van onder andere Eric van der Linden in Embrun, de winst van Wieke Hoogzaad op EK en in Geelong blijven me altijd bij. In 1999 werden ook de Nederlandse studio terug gehaald naar Nederland. Bij cameraman/commentator Bert Devies kwamen we in een nis-hut terecht. Soms was het bereik zo slecht dat we amper beeld hadden. De techniek stond nog in de kinderschoenen. Daarna kort in het Media Park, vervolgens catacomben Olympisch stadion Amsterdam en sinds drie jaar weer terug in Hilversum aan de André van Duinboulevard.
Na de Spelen van Sydney zou ik de knoop doorhakken. Of doorgaan met tv-commentaar en minder schrijven of toch meer vastigheid bij de krant. Het werd het laatste, dichterbij huis en gezin. Verstandig besluit, want terwijl iedereen in de euforie verkeerde dat de fantastisch in beeld gebrachte Olympische races een doorbraak zouden betekenen voor de sport, gebeurde het omgekeerde. Eurosport verbrak de banden met ITU/ETU. Een trouwe sponsor als New Balance sprong ook niet meer bij en dus was het in ene klaar met triathlons op Eurosport. Ik mocht nog eens invallen bij mountainbikewedstrijden en – gek genoeg – kwamen er wel nog soms Xterra-races voorbij. Maar ook die voorraad droogde op. Pas in Athene 2004, Beijing 2008 kwam de sport in het totale Olympische pakket weer voorbij. Marijke Zeekant en Rob Barel kwamen een keer naar de studio, zelf deed ik het nog eens, maar de continuïteit ontbrak en de lol verdween ook enigszins. Londen triathlon 2012 kwam zelfs in verdrukking tussen de andere sporten en ook Rio had geen prioriteit. Het verzandde.
Tot Ruud afgelopen zomer via-via weer benaderd werd om voor Eurosport het Tokyo Test Event van commentaar te voorzien, werden de lijntjes snel uitgezet.
De data kwamen in mijn eigen werkkring echter heel slecht uit. Het co-commentaarschap viel niet te combineren met hetgeen op de werkagenda stond, maar voor Ruud kwam het mooi uit en met het oog op wat er de komende jaren wellicht toch weer te gebeuren staat bij Eurosport is zijn inzet/bijdrage een goeie binnenkomer weer. En dus gaan we het beleven de komende nachten en zondagmiddag. Met deskundig commentaar, informatief ook. Het houdt hopelijk veel mensen een nachtje wakker, want uiteraard nóg belangrijker dan onze rol in dit verhaal is het optreden van TeamNL. Vanaf het puntje van onze stoel wensen we Rachel Klamer, Maya Kingma in de eerste nacht (woensdag op donderdag) en zondag ook Jorik van Egdom en Marco van der Stel daarbij voor de Mixed Relay ontzettend veel succes. Moge Tokyo Test Event leiden tot het echte werk volgend jaar op de Olympus!
Uiteraard zitten Ruud en Ivo er voor het hele Nederlandstalige gebied dus ook onze zuiderburen, Marten van Riel, Jelle Geens en Claire Michel: zet ‘m op voor België!
