Preview vrouwenrace Tokyo en de 36e Embrunman met debuut Eric en Sione – WTJ 1254

WOENSDAG – De race heet voluit ‘Tokyo 2019 ITU World Triathlon Olympic Qualification Event’. De komende vier dagen is de Olympische stad alvast in de ban van de triathlon. En dat geldt ook voor vrijwel alle wereldtoppers. Het mag dan ‘nog maar’ het test-event zijn voor de Spelen, de wedstrijden lijken nu al belangrijker dan de ITU Grand Final over twee weken in Lausanne. Triathlon kent twee grootse momenten: Hawaii jaarlijks en de Olympische Spelen vierjaarlijks. Voor de zesde keer komen volgend jaar op de Olympus (of in dit geval Fujiyama) bijeen om te strijden om de Olympische titels. Dit keer geen zes plakken, maar negen. De Mixed Relay wordt er aan toegevoegd. Ik heb begrepen dat na het EK Alkmaar ook de wielrenners pleiten voor dit onderdeel op het Olympisch wielerprogramma. In een meteen geëmancipeerde sport als de onze, is het niet meer dan logisch dat triathlon voorop loopt met het concept Mixed Relay.

Zwenwater blijft tricky

Het tijdsverschil is zeven uur. Om 0.30 uur als de commentatoren in de Europese studio’s zich dus schrap zetten voor de uitzending is het half acht in de ochtend in Odaiba Marin Park, Tokyo. Rond die tijd kan de temperatuur al oplopen tot 28 graden. Er worden donderdag wel wat buien verwacht. Grootste zorg blijft de watertemperatuur, die maar niet onder de 30 graden wil duiken. Mogelijk komt het tot halvering van de zwemafstand (hm, gauw Jorik van Egdom nog inschrijven). In het meest extreme geval het Odaiba water boven de 32 graden uitkomt, wordt zwemmen een probleem. Dat merkten zondag de open waterzwemmers (Ferry Weertman en Sharon van Rouwendaal o.a.) al.

 

Natuurlijk zijn alle triatleten gebrand op een goed resultaat, waaruit wellicht al directe plaatsing voor Tokyo over twaalf maanden uitvloeit. Het vrouwenveld lijkt zelfs nog sterker dan de mannen, waar onder meer Vincent Luis en de drie Spanjaarden Mario Mola, Javier Gomez en Fernando Alarza ontbreken.

Terugkeer van Flora Duffy

Zo niet vannacht bij de vrouwen. Behalve de Noorse Lotte Miller en de Amerikaanse Chelsea Burns is de complete top 20 uit de WTS-ranking aanwezig. Katie Zaferes is uiteraard de te kloppen vrouw, maar let ook op de come-back van Flora Duffy. De Bermudaanse lijkt eindelijk hersteld van haar blessures en is gebrand op een goed resultaat en terugkeer aan de wereldtop. Duffy is natuurlijk ver weg gezakt in de rankings en start onder nummer 46. De top tien startnummer bevat vier Britse en drie Amerikaanse vrouwen. Rachel Klamer staat daar met startnummer elf net buiten, maar als iemand op zulke grote races kan pieken is Rachel het wel. Claire Michel staat op het startponton met nummer 12 vlak naast haar. Claire is in haar uppie voor België, landgenote Valérie Barthelemy loopt de belangrijke race mis vanwege een polsbreuk opgelopen tijdens een mountainbike-ritje. Hanne de Vet zal haar zondag vervangen in de Mixed Relay, zodat de Belgian Hammers zich ook hopen te kwalificeren voor dit nieuwe Olympisch onderdeel.  Zondag omvat de startlijst 23 deelnemende landen.

Numeriek zijn Australië, GB en USA het sterkst vertegenwoordig met elk 5 triatletes. De Fransen,  Duitsers en Mexicanen zijn met vier. De Japanners zijn met drie, gek genoeg niet met routinier Ai Ueda. Yuko Takahashi is de grote favoriete bij het thuispubliek. Rachel weet zich gesteund door Maya Kingma, Bredaas trots. Uitkomend onder startnummer 55 kan Maya de wedstrijd wellicht open breken. Zeker als het zwemmen een bepalend onderdeel kan worden en dat zit er met die malle temperaturen nog best in ook. Mits wel 1500 meter zwemmen natuurlijk.  De Zuidafrikaanse Gilian Sanders is met haar 38 lentes de oudste deelneemster, de Koreaanse Ye Jin Park met 19 jaar de jongste.

Toi, toi, toi Rachel en Maya!

Genoeg gezegd over de nachtelijke race in Tokyo, laten we maar gewoon de wekkertjes zetten en in spanning gaan kijken wat de race ons en in het bijzonder Rachel en Maya brengt.

Zou Eric kijken?

Of één Nederlandse triatleet van het eerste Olympische uur (Sydney 2000) ook zal kijken hoe zijn opvolgers het ervan afbrengen, is zeer de vraag. Eric van der Linden – daarover hebben we het – gaat namelijk donderdag in alle vroegte (6 uur) van start op de legendarische Embrunman. Dat is in het donker het meer in en verder een lange, zware, warme dag triathlonnen.

Adelaar beklimt de Izoard na 22 jaar weer

Natuurlijk mag de Embrunman – editie 36 alweer – niet ontbreken op de indrukwekkende lijst van Erics triathlons. We gaven Eric niet voor niets in de aanloop naar de Spelen van Sydney de bijnaam ‘Adelaar van Schagen’ mee. EvdL had zich toen al net als streekgenoot Steven Rooks onderscheiden in het hooggebergte. De Schliersee-triathlon in Duitsland en de Embrun Olympic distance: dat was Erics terrein. Hoogtepunt in zijn carrière was niet voor niets de World Cup winst in Embrun 1997. Nog altijd is hij daarmee de enige mannelijke World Cup winnaar in een tijd dat er nog geen World Triathlon Series bestonden. Het hoogste goed dus.

Nu, 22 jaar later, is de Schagenaar/Limburger terug. Niet voor de kwart, maar voor de hele.

Nog een opvallende naam is Sione Jongstra. Net als Eric stond voor de drievoudig wereldkampioene en Europees kampioene de Embrunman op de bucketlist. Donderdag komt het ervan. Sione gaf ons aan dat het een pittig, lang dagje gaat worden. ,,Ik heb dit jaar ook wat minder kunnen trainen door de verhuizing naar Limburg. Maar het is hier prachtig en ik ga proberen er gewoon lekker van te genieten.’’ Tja, dat zegt Sione wel vaker. Kijk niet op dat ze  gewoon voor de overwinning mee strijdt.

Negentien Nederlanders op Embrunman

Daar kan ze best concurrentie krijgen van landgenote Linda van Vliet. Vrij verrassend debuteert de Nijmeegse uitgerekend op deze zware race met Col d’Izoard op de hele afstand. In totaal doen negentien Nederlanders mee. Naast de genoemde drie zijn dat: Marten Koopman, Klaas Visser, Erwin Verweij, Marcel Rensen, Sander Smeets, Rolf Gelissen, Mark Gielis, Erik Elbers, Bart Mommers, Martin Kerkvliet, Ben Schell (mister Frysman), Lenard Onderwater, Ton Elie, Dirk-Jan de Jong, Marc van Alst en Alex Tiemes.

Allen heel veel succes! We gaan jullie – ook met wat kortere nachtrust – volgen.

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.