Bizar Test-event Tokyo: Britse winnaressen DSQ, Duffy wint; Oranjes niet in goede doen – WTJ 1255

DONDERDAG – De finale van het Olympisch test event in Tokyo roept herinneringen op aan de Elfstedentocht 1956. Gek begin van een race-report hè. Maar daar gebeurde exact hetzelfde als afgelopen nacht bij de damesrace. Vijf mannen gleden over de Bonkevaart hand in hand over de finish. Het quintet werd gediskwalificeerd. Ruim zestig jaar later lopen twee Britse triatletes hand in hand over de finish in Tokyo.

De vreugde bij Jessica Learmonth en Georgia Taylor-Brown om samen de wedstrijd winnend af te sluiiten, is voorstelbaar. Maar dan hadden ze toch de ITU-regels beter door moeten nemen. Wie er geen wedstrijd van maakt, niet gaat sprinten om de zege, wordt gediskwalificeerd. Artikel 2.11.f schrijft dat voor:

“Athletes who finish in a contrived tie situation, where no effort to separate their finish times has been made, will be disqualified”.

Come-back van Flora Duffy

Groot was de teleurstelling bij de twee Britse vrouwen, die de zware race bij extreem hoge temperaturen op deze manier winnend hadden afgeled. Vanwege de mega luchtvochtigheid werd overigens niet het zwemmen, maar het lopen ingekort. Geen 10, maar 5 kilometer. Als derde kwam Flora Duffy over de streep. De zege ging naar haar. Een ijzersterke come-back derhalve voor de Bermudaanse. Ook de andere atletes schoven twee plaatsen op, al bracht het voor de Nederlandse triatletes niet veel verbetering. Rachel Klamer klom van de 19^e naar de 17^e plaats en Maya Kingma moest helaas wegens rugklachten tijdens het fietsen uitstappen. Hopelijk heeft de fysieke malheur geen consequenties voor de Mixed Relay zondag, Maar de echte Olympische Spelen lijken voor nu even verder weg dan ooit. We zouden het graag anders opschrijven, maar kunnen ons voorstellen dat NOC*NSF de Olympische equipe nog niet direct uitbreidt. We hebbeen nog een jaar.

 

Rugpijn Maya

Halverwege de wedstrijd leek er voor Maya nog geen vuiltje aan de lucht. Ze draaide lekker mee, maar voelde waarschijnlijk de rugpijnen opspelen. Even later stapte ze uit, een illusie armer. Voor Rachel verliep het zwemonderdeel moeizamer. Op liefst anderhalve minuut na de snelste zwemster Jessica Learmonth stond ze bij haar fiets. Klaar om aan een fikse inhaalrace te beginnen. Learmonth snelde dus als een raket door het water en kwam daar al los van de Amerikaansen Summer Rappaport en Katie Zaferes. Op 16 seconden van Learmonth kwam Maya aan de kant van het veel te warme (30 graden dus) water. De verschillen liepen op tijdens dat bizarre zwemonderdeel, waar ogenschijnlijk alleen Jessica Learmonth geen moeite mee leek te hebben.

Drama voor Team USA

Niet alleen drama voor Maya tijdens het fietsen, ook voor Team USA ging er veel mis. Topfavoriete Katie Zaferes maakte een stuurfout, miste een bocht en nam in haar val nota bene landgenote Kirsten Kasper mee. Die kon nog wel door (14^e in de eindstand), maar voor Zaferes was het einde oefening. Intussen bleef Learmonth toch zeker tien kilometer alleen vooruit op de achtervolgende groep van elf vrouwen met Maya ertussen. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Summer Rappaport-Cook en Simone Ackermann hield Maya het hoge fietstempo lange tijd vol. Toch werd ook zij even later slachtoffer van de high speed vooraan al had dat dus ook met haar rug te maken. Ze verzeilde in de achtervolgende groep met Rachel, die er intussen alles aan deed het gaatje kleiner te maken. De kopgroep werd kleiner, de kansen voor de Britten groeiden. En bewondering was er voor Flora Duffy, die na een jaar afwezigheid gewoon weer vooraan mee streed.

Rachel slachtoffer ingekorte loopafstand

Maya kon ook de achtervolgende groep niet meer bijbenen en stapte ontgoocheld af. Voor Rachel was er de frustratie dat ondanks alle inspanningen de kopgroep verder uitliepen. Het verschil groeide uit tot twee minuten. Het tiental vooraan zou de strijd aan gaan om de podiumplaatsen en – niet onbelangrijk – rechtstreekse tickets voor Tokyo 2020. Die kwam na de diskwalificatie van Jessica en Georgia in elk geval bij Flora Duffy terecht. Het brons werd goud. De Italiaanse Alice Betto kreeg zilver en mag haar land vertegenwoordigen op de Spelen. Vicky Holland bracht GB enige troost met brons, maar wat de Britse keuzeheren/dames nu doen is onduidelijk. Sterk was de Braziliaanse Vittoria Lopes op een vierde plek. Summer Rappaport werd ‘pas’ vijfde als eerste Amerikaanse mag ze wel naar de Spelen. Dat geldt ook voor de als zesde gefinishte Laura Lindemann namens Duitsland.

Voor Nederland zal de Mixed Relay van zondag natuurlijk bepalend zijn. Rachel volgde op 3.10 minuten aanvankelijk als negentiende, later dus 17^e. Haar vijfde looptijd was goed, in dit geval was Rachel slachtoffer van de ingekorte loopafstand. Er viel op vijf kilometer niet genoeg meer goed te maken. Juist toen Rachel atletes aan het ‘oprapen’ was, lag de finishlijn al daar. Maar als telt niet in topsport. Claire Michel kon het voor België helaas ook niet bolwerken: ze arriveerde als 31^e. In totaal 54 atletes werden in de einduitslag opgenomen.

Conclusie: een wel heel bizar testevent met de uitsluiting van twee winnaressen, het uitvallen van Katie Zaferes en nog geen imponerend optreden van onze Nederlandse toppers op het Olympisch parcours. Om over de klimaatomstandigheden nog maar te zwijgen. Tokyo 2020, het is nog niet ‘here we come!’