Canadees Tyler Mislawchuk wint Olympic Test Event in Tokyo, Stornes en Wilde ook op podium – WTJ 1258
VRIJDAG – Van de verlammende hitte en een ingekort looponderdeel, naar een dag met motregen, veel wind en bijgevolg flinke golfslag in de Baai van Odaiba Marine Park. Hoe anders waren de weersomstandigheden bij de mannenrace vrijdagochtend half acht Japanse tijd.
Het Olympic Test Event voor de mannen kende dus een heel ander beeld dan de vrouwen een dag eerder. Die race was ook ’s ochtends nog het gesprek van de dag. Rachel Klamer drukte het mooi uit met het gegeven dat de ITU twee keer blunderde. Eerst met het inkorten van de loopafstand. ,,Of je maakt de hele afstand een sprint of je handhaaft de Olympische afstand op de drie onderdelen. Om over de DSQ van Jessica en Georgia maar te zwijgen.’’
Veel tijd om er bij stil te staan, had Rachel vrijdagochtend niet. Ze ging uiteraard de race van haar verloofde Richard Murray volgen. Jammer genoeg had ook de Zuidafrikaan een traag zwemnummer en moest vol in de beugels bij fietsen en lopen.
Hoe anders was het voor zijn landgenoot Henri Schoeman. Sneller nog dan Richard Varga en Mark Devay schoot de bronzen medaillewinnaar van Rio de Janeiro door het Japanse water. De eerste landlap was voor hem, de finish na dik 1500 meter zwemmen was ook voor de kleine Zuidafrikaan. Uiteraard kwam er vrij snel een eerste kopgroepje met alle snelle zwemmers en dat zwelde al snel aan met meer en meer fietsers. Jonas Schomburg probeerde het even, maar kwam niet weg. De kopgroep kreeg 34 man met buiten Murray alle grote favorieten. Bij de korte ontsnapping van de Duitser leek het te blijven. Toch brak de kopgroep nog, omdat er twee ronden voor het einde een valpartij was, waar Marten van Riel bij betrokken was. De hyperactieve Belg zag zijn strijdlust daarmee in rook opgaan. In no time lag Marten een dikke halve minuut achter en in de slotfase moesten ook Japanse en Mexicaanse triatleten lossen.
Terwijl het vocht opspatte van de fietsen op de blauwe matten, maakte de resterende kopgroep van 25 man zich op voor de wissel en wel voor tien kilometer lopen. Je zag aan alles dat die afstand gewoon moest kunnen. Uit de bekende chaos van de wisselzone kwam Jelle Geens als eerste het loopparcours op. Een kleine sensatie hing in de lucht.
Kon Jelle de val van Marten compenseren, zo was de vraag. Vrij snel sloten concurrenten als Kiwi Hayden Wilde, de Noorse WTS-Bermuda winnaar Casper Stornes en de Canadees Tyler Mislawchuk aan. Jannik Schaufler rende even mee, maar dat was van korte duur. Jammer genoeg gold dat even later ook voor Jelle Geens. De Belg voelde wellicht toch nog de naweeën van zijn val in Edmonton, zijn mindere Canadese wedstrijd. Met drie bleven ze overeind op het lopen: een Noor, een Nieuw-Zeelander en een Canadees. Jonathan Brownlee wisselde slecht, maar slokte later de voortvarend gestarte concurrenten op richting vierde positie. Als een soort lijfwacht kreeg Jonny een tweede Noor – Gustav Iden mee.
Het trio dook de laatste van vier rondes in. Mislawchuk voelde zich het best op kop, Wilde en Stornes bleven er in die volgorde pal achter lopen. De rest was gezien, Jelle zakte snel terug in het veld en voor Marten en Richard viel er geen eer meer te behalen. Voor Hayden Wilde was de Tokyo-ticket al een feit. Hij probeerde het in de slotronde wel, maar de demarrage van Stornes was er voor de Kiwi te veel aan. Met een Noor en een Canadees kwam de finale op de blauwe matten in beeld. Hoewel de Noor taai was, kwam Tyler Mislawchuk beter voor de dag. De winst ging naar de Canadees, wordt hij in 2020 opvolger van zijn illustere landgenoot Simon Whitfield. Na Hayden Wilde werd een tweede Noor vierde: Gustav Iden. Daarna volgde man van brons in Londen en zilver in Rio: Jonathan Brownlee. Richard Murray keerde nog terug tot een 17e plaats, hij weet waar ie aan moet werken. Dat ligt in het water.
Jelle Geens werd uiteindelijk 19e, Marten van Riel ontgoocheld op een 36e plaats.
