Jorik prima zevende, Oranje sterk op de fiets World Cup Karlovy Vary; Emmeloord – WTJ 1271
ZONDAG – Zes triatleten moesten in de jacht op kostbare ITU-punten het NK Veenendaal links laten liggen. Ze waren in het Tsjechische Karlovy Vary/Carlsbad, de race die al een groot aantal jaren op de internationale kalender staat, twee keer Europees kampioenschap en sinds 2016 World Cup race. Jorik van Egdom is er altijd in goede doen en ook nu weer. De Veenendaler heeft er zijn beste World Cup resultaat staan: vierde vorig jaar.
Even leek hij korter bij het podium te komen. Dat was toen de mannen met een mooie groep van voren van de fiets stapten en Jorik achter Oostenrijker Lukas Hollaus als tweede aan het lopen begon. Daarvoor had hij er al flink aan gesleurd met name op de klim met de cobblestones. Ook Marco van der Stel liet zich niet onbetuigd, wisselde als derde van fietsen naar lopen. Vrijwel meteen bond ook Donald Hillebregt de loopschoenen onder. Het was mooi om te zien hoe de Nederlanders kleur gaven aan deze World Cup nadat ze een week eerder min of meer kleurloos meededen in Tokyo.
Hoofdrol Nederlanders op de fiets
Niet ver na Richard Varga kwam Marco al uit het water. Donald hield de schade ook beperkt en Jorik leverde een minuutje in. Op het zware fietsparcours niet onoverkomelijk om terug te keren. Bovendien kent Jorik de race als z’n broekzak, hij werd er vorig jaar vierde. Feit was dat een kopgrope van 18 man ontstond, er veel uitvallers waren maar het Oranje-trio fier overeind bleef in de kopgroep. Het lopen moest de beslissing brengen. Jorik kwam zelfs even op kop te liggen. Toch was het tempo wat met name de Britten Grant Sheldon en Samuel Dickinson aan de dag legde de uittreden Nederlands kampioen te machtig. Dickinson won de tiende World Cup van het seizoen. Elf seconden later kwam de Framsna Raphael Montoya binnen: zilver voor de beloftenwereldkampioen in Rotterdam 2017. Het brons ging ook naar TeamGB met de hard werkende Grant Sheldon. Op 50 tellen van de winnaar werd Jorik toch weer prachtig zevende. Zijn vierde top tien klassering in een World Cup-race. Niemand in Nederland heeft beter gedaan in de World Cups tot dusverre.
Marco staat bijvoorbeeld op twee. Daar kwam helaas geen derde bij. Bij het lopen moest hij toch even pas op de plaats maken, het resulteerde in een 19e plaats. Vijftig seconden later was ook Donald klaar op een 23e plaats. In de uitslag 45 mannen en ruim twintig uitvallers of gedubbelden. Mogen we concluderen dat het een gedegen race was van de mannen.
Voorbeeldje: Donald liep zondag sneller dan de Belg Tim van Hemel.
Lotte Wilms evenaart beste prestatie World Cup; 20e
Minder prominent waren de drie Nederlandse vrouwen al zal Lotte Wilms een evenaring van haar 20e (en beste) World Cup-race bij haar debuut in Mooloolaba 2018 zeker niet als ‘minder’ bestempelen. Opmerkelijk: Lotte zwom voor haar doen matig. Pas 40 seconden na de Amerikaanse Tamara Gorman kwam ze uit het water van kuuroord Carlsbad. Ze spaarde zich duidelijk voor het verdere verloop van de race. Terwijl Rani Skrabanja na het zwemonderdeel bij het stevige fietsen uitstpate, slaagde Lotte erin groepen terug te halen en samen met Quinty Schoens de grote kopgroep uit te dunnen. Het was indrukwekkend wat feitelijk vijf van de zes Nederlanders lieten zien op het fietsnummer. Dat de beloning uitbleef, kwam omdat veel dames de benen stil houden en toeslaan bij het lopen. Daar staat tegenover dat we daar wel steeds nog te kort komen. Eindafrekening: Vendula Frintova wint voor het tweede jaar op rij haar thuiswedstrijd. Vier tellen verder is Tamara Gorman daar al en Duitsland behaalde wederom een World Cup podium met Caroline Pohle. Met respectievelijk een 28e en een 38e looptijd waren de klasseringen als volgt: Lotte dus op een twintigste plaats en Quinty Schoens op een 29e positie. Voor de jonge Limburgse was het pas haar vierde World Cup, Antwerpen ging het beste (14e).
In Holten sprak ik een Belgische coach, die dacht dat er na de vette jaren in de Belgische triathlonsport nu een paar magere op komst waren. Hij doelde op de volgende lichting junioren, die mogelijk internationaal minder prominent mee konden. Les 1: vertrouw nooit een Belg. Zondag won in het Roemeense Tulcea de Belg Thomas Guilmot toch mooi even de ETU Junior Cup. Hij klopte de Oostenrijker Jan Bader. Beste juniore was Marta Kropko, groot Hongaars talent en wellicht logisch met een vader, die oud-winnaar Ironman Roth is. Peter Kropko dus.
Eerste halve Emmeloord voor Dasselaar en Dieteren
In eigen land zijn we ook nog lang niet klaar. Zondag was de Triathlon Noordoostpolder, met die zo bijzondere fietspassage over de N50 tussen Emmeloord en Ens. Daar was dagblad De Stentor als de kippen bij om een reportage te maken. Positieve geluiden bij de deelnemers en organisatie, minder blij waren automobilisten die nu over de Schokkeringweg de polders doorkruisten, waar vervelend genoeg nog een ongeval gebeurde. Voorzitter Kerst Beucken was hoe dan ook verheugd met dit parcours. Of het hem volgend jaar weer gaat lukken, is afwachten hoe Rijkswaterstaat het evenement evaulueert. De NOP-triathlon trok maar liefst 1000 deelnemers dit jaar.
Winnaar op de allereerste halve afstand van Emmeloord was verrassend genoeg Edwin Dasselaar, die de sterker gewaande Erik Doornbos en Dave Rost de baas bleef. Met nog best duidelijke verschillen van 4 respectievelijk vijf minuten. Charlotte Dieteren klokte de snelste tijd bij de vrouwen. Marjan Andringa-Van der Woude was goed op weg, maar hield zich in de hitte minder goed staande dan Charlotte. De nummer twee van de Frysman greep dus opnieuw zilver. Voor Annemiek Willemze wa een derde plaats weg gelegd, maar dat verschil liep al bijna op tot een half uur achterstand.
Grote favoriet Dave Rost leek goed op weg naar de zege. Hij kreeg weliswaar bij het fietsen gezelschap van Tijmen Smit, maar die hoefde hij met het lopen niet te vrezen. Het gevaar kwam uit een andere hoek. Erik Doornbos, de winnaar van toen nog de kwart vorig jaar, bijvoorbeeld. Hield iedereen met hem rekening, niemand dacht aan Groninger Edwin Dasselaar, die in de teamcompetities 2e divisie weliswaar in Weert tweede werd, maar toch nog niet vaak opviel. In bloedheet Emmeloord was dat wel het geval.
Met Marjan Andringa aan de start weet elke triatleet dat er tot het laatst toe gestreden moet worden. Terwijl de Friezin het zwemmen en fietsen beheerste, kwam tijdens het lopen de geboren Rodense Charlotte Dieteren opzetten. Zichtbaar ontspannen snelde ze Marjan voorbij en ook al liepen de verschillen niet heel hoog op, de zege kwam bij de Hellas-atlete terecht. Na de derde plaats in Didam, nu de winst voor Charlotte. En er komt nog meer aan, want deze wedstrijden vormen de aanloop naar haar volgende Ironman, die in het Italiaanse Emilia-Romagna. Dasselaar en Dieteren: een mooie DoubleD-zege.