The Last Man Standing VI (Hans Bosman): de Gelreman DNF maar volgende week wacht de Brutal
Hans Bosman uit Nigtevecht zal dit jaar deelnemen aan de hele triathlons de Celtman (Xtreme), Frysman, Norseman (Xtreme), de Gelreman, The Brutal (Xtreme) en Challenge Almere. Eerder hebben wij bericht over zijn (gebrek aan) voorbereiding en de Celtman (Xtreme) de Frysman en de Norseman.
Hieronder volgt een verslag van zijn vierde wedstrijd, de Gelreman, gehouden op zaterdag 24 augustus 2019 ergens tussen de grote rivieren Rijn en Waal in Nederland.
Arie, Gert-Jan & Willeke
Zaterdagochtend vroeg rijd ik langs de Heinz tomatenketchup-fabriek te Elst en de ketchup-dampen schieten door mijn hoofd. Als student heb ik hier bijgeklust. Vandaag geen dag op de fabriek, geen dag op kantoor, we gaan beginnen met de Gelreman.
Bij de registratie word ik welkom geheten. ‘Dag Hans, hoe was de Norseman’ wordt er gevraagd. Wie ben jij? Het blijkt te gaan om Arie van der Kuil. Die naam zegt me wat aangezien hij een aantal jaar geleden ook één van de laatste finishers in Almere is geweest. Prettig zo’n ontvangst en gedurende de dag zie je veel sporters en triatleten als vrijwilliger.
De zwemstart is van een boeiende droge eenvoud. ‘Gaan jullie allemaal maar wat naar achteren, bij die boei is de start’ zegt Gert Jan in de megafoon. Een deelneemster vraagt of het wat harder kan. Gert Jan roept ‘hij gaat niet harder’. Weg zijn we, waaronder Willeke van der Zand de aanstichtster van deze triathlon die graag een Triple Dutch finisher wil zijn. Willeke heeft ooit fraai omschreven wat sport voor haar betekent: ‘voor mij de manier om vreugde te vieren, tegenslagen te verwerken, een manier om de chaos van alledag te ordenen en een manier om mezelf uit te dagen’.
Zaterdagochtend vroeg rijd ik langs de Heinz tomatenketchup-fabriek te Elst en de ketchup-dampen schieten door mijn hoofd. Als student heb ik hier bijgeklust. Vandaag geen dag op de fabriek, geen dag op kantoor, we gaan beginnen met de Gelreman.
Bij de registratie word ik welkom geheten. ‘Dag Hans, hoe was de Norseman’ wordt er gevraagd. Wie ben jij? Het blijkt te gaan om Arie van der Kuil. Die naam zegt me wat aangezien hij een aantal jaar geleden ook één van de laatste finishers in Almere is geweest. Prettig zo’n ontvangst en gedurende de dag zie je veel sporters en triatleten als vrijwilliger.
De zwemstart is van een boeiende droge eenvoud. ‘Gaan jullie allemaal maar wat naar achteren, bij die boei is de start’ zegt Gert Jan in de megafoon. Een deelneemster vraagt of het wat harder kan. Gert Jan roept ‘hij gaat niet harder’. Weg zijn we, waaronder Willeke van der Zand de aanstichtster van deze triathlon die graag een Triple Dutch finisher wil zijn. Willeke heeft ooit fraai omschreven wat sport voor haar betekent: ‘voor mij de manier om vreugde te vieren, tegenslagen te verwerken, een manier om de chaos van alledag te ordenen en een manier om mezelf uit te dagen’.
Graag zou ik ook een Triple Dutch finisher willen zijn en speelde zelfs met de gedachte een eigen self-supported triathlon te organiseren in de Vechtstreek. Met de Gelreman is dit niet meer nodig. De organisatie van de Gelreman verdient een standbeeld. Wat een werk! Gaan ze door tot de hele triathlon Ironman Maastricht weer op het programma staat?
Het zwemparcours is prima te doen, twee ronden van 1900 meter en na 1 uur 33 minuten bereik ik de wisselzone. We gaan fietsen, vier ronden van 45 kilometer.Evert & Ruud
De Huissense Evert Scheltinga bepaalt als prof triatleet mede het gezicht van de Gelreman en is gedurende de dag aanwezig om de deelnemers een hart onder de riem te steken. In tegengestelde richting rijdt Evert als training twee ronden op het fietsparcours en moedigt de deelnemers aan. Een fijne onderbreking.
Na afloop spreek ik hem en geef het belachelijke advies dat hij alleen nog maar moet deelnemen aan wedstrijden waar hij eerste wordt. Evert wordt dus binnenkort Europees kampioen in Almere!
Uw Ruud de Haan is de hele dag aanwezig als speaker. Toch mis ik Ruud. Waar is Ruud? De doorkomst bij het fietsen is aan het eind van een weiland linksaf. Ik mis het type Ruud en de entourage van de finishlocatie bij een doorkomst van een fietsronde. Kennelijk heb ik een mentale opsteker nodig.
Het zwemparcours is prima te doen, twee ronden van 1900 meter en na 1 uur 33 minuten bereik ik de wisselzone. We gaan fietsen, vier ronden van 45 kilometer.Evert & Ruud
De Huissense Evert Scheltinga bepaalt als prof triatleet mede het gezicht van de Gelreman en is gedurende de dag aanwezig om de deelnemers een hart onder de riem te steken. In tegengestelde richting rijdt Evert als training twee ronden op het fietsparcours en moedigt de deelnemers aan. Een fijne onderbreking.
Na afloop spreek ik hem en geef het belachelijke advies dat hij alleen nog maar moet deelnemen aan wedstrijden waar hij eerste wordt. Evert wordt dus binnenkort Europees kampioen in Almere!
Uw Ruud de Haan is de hele dag aanwezig als speaker. Toch mis ik Ruud. Waar is Ruud? De doorkomst bij het fietsen is aan het eind van een weiland linksaf. Ik mis het type Ruud en de entourage van de finishlocatie bij een doorkomst van een fietsronde. Kennelijk heb ik een mentale opsteker nodig.
Martine, Tsjeard & Marco
Die mentale opsteker komt er bij de eerste verzorgingspost die wordt bemand door de organisatie van de Frysman. Martine, Tsjeard en Marco en overige crewleden zijn persoonlijk aanwezig. De eerste verzorgingspost staat op een belangrijk strategisch punt. Na dit punt wordt het fietsen makkelijker. Wat zie ik er steeds naar uit om ze te zien. Ze zijn lief voor me en bij het volbrengen van mijn allerlaatste fietsronde staan ze er nog steeds. Voltallig. Er is nog ruimte voor een grap. Je kunt nog mensen inhalen! Heerlijk!
Die mentale opsteker komt er bij de eerste verzorgingspost die wordt bemand door de organisatie van de Frysman. Martine, Tsjeard en Marco en overige crewleden zijn persoonlijk aanwezig. De eerste verzorgingspost staat op een belangrijk strategisch punt. Na dit punt wordt het fietsen makkelijker. Wat zie ik er steeds naar uit om ze te zien. Ze zijn lief voor me en bij het volbrengen van mijn allerlaatste fietsronde staan ze er nog steeds. Voltallig. Er is nog ruimte voor een grap. Je kunt nog mensen inhalen! Heerlijk!
The Viking
‘Je bent een cultheld’ wordt er geroepen bij de tweede verzorgingspost. ‘Zie je volgende week in Wales’ krijg ik vervolgens van een ander te horen. Ik ben verbaasd en kijk hem aan. Zijn naam weet ik niet. Mijn eerste indruk is dat het gaat om de Friese strijder Redbad of zou het een afstammeling van Grutte Pier zijn. Later verneem ik dat zijn bijnaam the Viking is. Hij gaat aanstaande zaterdag op voor de Double Brutal in Wales. De afstand van twee extreme hele triathlons! Wat een held. We praten over ons reisschema en te verwachten (weers-)omstandigheden in Wales. De warmte zal in Wales minder zijn doch meer stijgingspercentage.
‘Je bent een cultheld’ wordt er geroepen bij de tweede verzorgingspost. ‘Zie je volgende week in Wales’ krijg ik vervolgens van een ander te horen. Ik ben verbaasd en kijk hem aan. Zijn naam weet ik niet. Mijn eerste indruk is dat het gaat om de Friese strijder Redbad of zou het een afstammeling van Grutte Pier zijn. Later verneem ik dat zijn bijnaam the Viking is. Hij gaat aanstaande zaterdag op voor de Double Brutal in Wales. De afstand van twee extreme hele triathlons! Wat een held. We praten over ons reisschema en te verwachten (weers-)omstandigheden in Wales. De warmte zal in Wales minder zijn doch meer stijgingspercentage.
Gert & Jasmin
Warmte, klimmen en dalen is niet mijn ding.
De Gelreman is vlak en kent weinig tot geen hoogtemeters, dat is mooi maar kan niet wachten tot de Posbank in het fietsparcours wordt opgenomen.
Op deze dag waarschuwt het KNMI voor aanhoudende hitte en het RIVM activeert het Nationaal Hitteplan. Met fietsen zal het nog wel gaan alleen bij het lopen is waakzaamheid geboden schat ik in. Goed koelen en blijven eten en drinken.
Mijn inschatting blijkt verkeerd. Al tijdens het fietsen krijg ik last van de warmte. Tijdens de laatste fietsronde moet ik om de haverklap water over me heen gieten. Rekening houdend met het verval in een fietsronde kom ik tot de berekening dat ik circa 7 uur en 15 minuten ga doen over het fietsonderdeel als ik mijn laatste fietsronde inga. Deze tijd ga ik niet halen.
Bij de eerste verzorgingspost in de laatste fietsrond bemerk ik laatste deelnemer in koers te zijn en word begeleid door motards. Niks nieuws onder de zon.
Ik krijg net als bij het zwemmen een paar keer kramp en weet inmiddels hoe hier mee om te gaan. Rustig blijven en het komt goed, niets aan de hand.
Alleen de laatste keer dat ik in de kramp schiet komt het niet goed. Een groot van mijn linkerbeen schiet in de kramp, kerm het uit en denk te gaan omvallen. Kan nog net afstappen. Mijn hoofd begint te tollen, voel me misselijk en wil slapen. Ga ik out?
Gert & Jasmin zijn vrijwilligers op één motor en volgen mij nauwgezet. ‘Wacht even 10 minuten en kijken hoe het dan gaat’ en ‘ga even zitten op het gras’ zegt Gert vastberaden en met fantastisch kalme stem. Dit zitten lukt niet en ik blijf staan. Nadat minuten zijn verstreken kan ik rustig wandelen en de weg vervolgen. Duizendmaal dank Gert & Jasmin.
Na afloop spreek ik met Gert en we omhelzen elkaar. Toen je dreigde om te vallen was ik achter je. Hij vertelt ook zo kalm en kundig te kunnen optreden omdat ie zelf wel eens in zo’n situatie heeft verkeerd en de symptomen hem bekend voorkwamen. Bij het fietsen wilde hij dan zijn maten bijhouden.
Warmte, klimmen en dalen is niet mijn ding.
De Gelreman is vlak en kent weinig tot geen hoogtemeters, dat is mooi maar kan niet wachten tot de Posbank in het fietsparcours wordt opgenomen.
Op deze dag waarschuwt het KNMI voor aanhoudende hitte en het RIVM activeert het Nationaal Hitteplan. Met fietsen zal het nog wel gaan alleen bij het lopen is waakzaamheid geboden schat ik in. Goed koelen en blijven eten en drinken.
Mijn inschatting blijkt verkeerd. Al tijdens het fietsen krijg ik last van de warmte. Tijdens de laatste fietsronde moet ik om de haverklap water over me heen gieten. Rekening houdend met het verval in een fietsronde kom ik tot de berekening dat ik circa 7 uur en 15 minuten ga doen over het fietsonderdeel als ik mijn laatste fietsronde inga. Deze tijd ga ik niet halen.
Bij de eerste verzorgingspost in de laatste fietsrond bemerk ik laatste deelnemer in koers te zijn en word begeleid door motards. Niks nieuws onder de zon.
Ik krijg net als bij het zwemmen een paar keer kramp en weet inmiddels hoe hier mee om te gaan. Rustig blijven en het komt goed, niets aan de hand.
Alleen de laatste keer dat ik in de kramp schiet komt het niet goed. Een groot van mijn linkerbeen schiet in de kramp, kerm het uit en denk te gaan omvallen. Kan nog net afstappen. Mijn hoofd begint te tollen, voel me misselijk en wil slapen. Ga ik out?
Gert & Jasmin zijn vrijwilligers op één motor en volgen mij nauwgezet. ‘Wacht even 10 minuten en kijken hoe het dan gaat’ en ‘ga even zitten op het gras’ zegt Gert vastberaden en met fantastisch kalme stem. Dit zitten lukt niet en ik blijf staan. Nadat minuten zijn verstreken kan ik rustig wandelen en de weg vervolgen. Duizendmaal dank Gert & Jasmin.
Na afloop spreek ik met Gert en we omhelzen elkaar. Toen je dreigde om te vallen was ik achter je. Hij vertelt ook zo kalm en kundig te kunnen optreden omdat ie zelf wel eens in zo’n situatie heeft verkeerd en de symptomen hem bekend voorkwamen. Bij het fietsen wilde hij dan zijn maten bijhouden.
Einde oefening
Uiteindelijk arriveer ik in de wisselzone en kan me opmaken voor het lopen. Als ik de cut-off van 15 uur wil halen zal ik de marathon in 5 uur en 30 minuten moeten lopen. Dit gaat vandaag niet lukken en besluit te stoppen met de wedstrijd.
De warmte eist zijn tol. Zou dit komen door de schildklier waarvoor ik medicatie gebruik (quiz-vraag: gaat het om een te traag of te snel-werkende)?
Zijn er meer factoren voor een did not finish? Sinds de Norseman heb ik drie weken niets gedaan maar dan ook werkelijk niets. Niets nieuws onder de zon.
Twee en een half uur slaap voor een wedstrijd is te weinig.
De Gelreman is geen wandeling in het park. Een aantal van 147 deelnemers zou van start gaan. Slechts 100 zijn gefinisht.
Mentaal moet je er ook klaar voor zijn. Kreeg veel opmerkingen over de Norseman. Als je de Norseman kunt lukt de Gelreman ook wel hoorde ik af en toe. Gek genoeg heb ik de Gelreman in mentaal en fysiek opzicht zwaarder ervaren dan de Celtman, de Frysman en de Norseman. Wellicht speelt de warmte hierbij een zekere rol, sommigen hebben er last van, sommigen in het geheel niet. Het liefst heb ik een temperatuur van zo’n 15 graden al dan niet met regen en weinig wind.
Uiteindelijk arriveer ik in de wisselzone en kan me opmaken voor het lopen. Als ik de cut-off van 15 uur wil halen zal ik de marathon in 5 uur en 30 minuten moeten lopen. Dit gaat vandaag niet lukken en besluit te stoppen met de wedstrijd.
De warmte eist zijn tol. Zou dit komen door de schildklier waarvoor ik medicatie gebruik (quiz-vraag: gaat het om een te traag of te snel-werkende)?
Zijn er meer factoren voor een did not finish? Sinds de Norseman heb ik drie weken niets gedaan maar dan ook werkelijk niets. Niets nieuws onder de zon.
Twee en een half uur slaap voor een wedstrijd is te weinig.
De Gelreman is geen wandeling in het park. Een aantal van 147 deelnemers zou van start gaan. Slechts 100 zijn gefinisht.
Mentaal moet je er ook klaar voor zijn. Kreeg veel opmerkingen over de Norseman. Als je de Norseman kunt lukt de Gelreman ook wel hoorde ik af en toe. Gek genoeg heb ik de Gelreman in mentaal en fysiek opzicht zwaarder ervaren dan de Celtman, de Frysman en de Norseman. Wellicht speelt de warmte hierbij een zekere rol, sommigen hebben er last van, sommigen in het geheel niet. Het liefst heb ik een temperatuur van zo’n 15 graden al dan niet met regen en weinig wind.
On to the next one in Wales komende zaterdag. Veel klimmen en dalen maar mijn favoriete weer!
