Alles over eerste dag WK Lausanne met Barbara, Luna en Jesse; Tri De Wijk; Arch to Arc – WTJ 1276
Het was vroeg op voor onze juniores. Om acht uur reeds klonk het startschot voor Barbara de Koning en Luna de Bruin. Sommige atletes waren erg goed wakker, want het WK begon met een valse start. Na de herstart kwam Barbara in een goede positie te liggen. Ze snelde als vijfde uit het water op korte afstand van de Zwitserse Anja Weber. Fietsend was onze Britse/Dutchie sterker dan de concurrentie, maar Barbara kon niet verhinderen dat uiteindelijk twintig meiden aansloten. Luna miste die slag, ze verloor 50 seconden in het water en dat wordt op dit niveau meteen afgestraft. Terwijl Barbara bij het lopen nog een paar plaatsjes zakte, liep Luna wel het zelfde looptempo en kon zij dus juist wat juniores ophalen. Vooraan stond een onvervalste ‘sprint Italiano con due’ op het spel. Net als op het EK in Weert was het goed voor Beatrice Mallozzi, die landgenote Constanza Arpinelli nipt achter zich liet. Derde werd een andere favoriete, française Jessica Fullager. Zij won eerder dit jaar de ETU Junior Cup an Holten. De verschillen liepen op. Ruim twee kilometer handhaafde Barbara zich in de top tien, maar op het laatste moest ze terrein prijsgeven: veertiende op 1.40. Luna kwam een krappe vier minuten na de winnares als 35e binnen. Het is wel zo dat Barbara nog twee, Luna zelfs drie jaar bij de juniores mag uitkomen. Het is hypothetisch, maar als we de atleten die komende jaren overstappen niet meetellen, was Barbara vandaag vierde geworden.
Om 10 uur waren de jongens aan de beurt. Jesse Cuijpers moest het voor Nederland in z’n eentje stellen. De Limburgse triatleet kwam tot een vijftigste plaats. Normaliter zit Jesse er bij het zwemmen goed bij. Dat was vandaag helaas niet het geval. Op driekwart minuut van de Italiaan Alessio Crociani kwam het talent uit Beek uit het water. Na een vlotte wissel leek Jesse bij de tweede fietsgroep te komen, tot er weer wat aanvallen kwamen en er vooraan een groep van dertig kwam, met achtervolgres zo’n man of 15. In de derde groep kwamen we de Oranje-man tegen. De situatie bij het fietsen veranderde nauwelijks, zodat Jesse nog steeds als vijftigste aan het lopen begon. Die plek gaf hij niet meer prijs. Hij haalde sommige atleten in, maar werd op zijn beurt ook weer ingehaald. Eindresultaat: vijftigste van de wereld op 3.50 van de Portugese winnaar Ricardo Batista, in Weert nog goed voor brons. Toen achter het Franse duo Paul Georgenthurm en Boris Pierre, die nu net buiten de medailles vielen (4e en 5e). In de Olympische zetelstad ging het zilver immers naar Holten-winnaar Lorcan Redmond uit Australië. Het brons kwam terecht bij de Spanjaard Sergio Baxter Cabrera, die juist in Weert net buiten de prijzen viel. De berichtgeving en de video met reacties van Barbara en Luna konden jullie vanochtend al op FB-Trikipedia vinden. O ja, ook Jesse is nog twee jaar tussen de junioren te vinden. Deze eerste ervaring is binnen!
In de middaguren hielden we ‘redactioneel de benen stil’. Al zeven keer vaardigde Nederland geen beloftes af naar een WK en dat was in Lausanne bij de achtste keer ook niet het geval. Daar staat wel tegenover fraai goud voor Jorik van Egdom en zilver voor Sarissa de Vries, in het verleden. Ik ken de achtergronden niet, maar het blijft jammer dat we de jonge talenten niet een kans bieden op het hoogste podium te acteren. Voor het verre Gold Coast snap ik dat, het Zwitserse Lausanne had m.i. mogelijkheden geboden. Dat gezegde hebbende keken we dus naar de twee middagraces. Het was Emilie Morier, die zich een jaar lang champion du monde mag noemen. De française won eerder dit jaar de World Cup in Madrid en deed het bij de elite in Weert ook goed met een vierde plek. Morier kwam als tiende uit het water, fietste het hardst van al en liep de derde looptijd. Genoeg voor de titel ook al hervond Olivia Mathias haar tweede adem bij het lopen en kwam ze nog tot op 7 tellen terug. Brons ging naar de Holten-winnares Lisa Tertsch, die in juni drie mondiale races op een rij won. En dat nadat ze eigenlijk met triathlon was gestopt, twee jaar terug. Lisa kwam van de twaalfde plek na het fietsen en pakte brons.
De mannenrace bij de beloftes tenslotte ging naar de Roberto Sanchez Mantecon. Eerder dit jaar had ook hij in Madrid een positieve uitschieter met een derde plaats in de World Cup van zijn thuisland. Anderzijds: Sanchez Mantecon werd tweede in de B-finale van de ETU Indoorrace in Lievin. En wie haalde toen goud? Juist, Youri Keulen. Had niet misstaan in dit veld. Zilver ging naar Csongor Lehmann, de zoon van oud-lange afstands triatleet Tibor. Het brons ging naar Ran Sagiv uit Israël, duidelijk een land in opkomst. Een Nederlands tintje zoekend? Nou Ben Dijkstra werd achtste.
Europa rules op WK
Dat de Europese landen het op WK’s in Europa goed doen is geen nieuws. Maar de overmacht van het oude continent wordt wel steeds groter. Vandaag stond alleen de Australiër Lorcan Redmond als niet-Europeaan op het podium. Kijken we naar de vier top tiens dan waren liefst 27 van de 40 triatleten Europeaan. Nu Nederland er nog bij….
Nog vrijwel wekelijks stuiten wij van Trikipedia op triathlons waar we nog nooit van gehoord hebben. Zowel in binnen- als buitenland. Zo was er in het Drentse plaatsje De Wijk afgelopen zaterdag ook een triathlon. Geen NTB-race of zo, gewoon leuk initiatief van zwembad De Slenken en een mooi afstudeerproject voor student Olaf de Grip.
Het was – als we de Drentse media mogen geloven – dertig jaar geleden dat in De Wijk voor het laatst een triathlon werd gehouden. Nu dus weer vanaf het zwembad. Grote favoriet was Peter Visscher, maar voor eigen publiek moest hij toch zijn meerdere erkennen in Hans Hiemstra en Alwijn Heijting. Bij de vrouwen wel een De Wijkse (zeg je dat zo?) overwinning. Ilse Kreeft was twee minuten sneller dan haar concurrentes waarvan Mirthe Hiltink en Gerda de Groot het eerst arriveerden aan de finish met slechts drie tellen vershil. Beste trio was Niko van der Sluis, Henry Jansen en Karlo Knipmeijer. Bij de mini’s wonnen Pascal Seine en Grietje Klomp. De allerkortste afstanden leverden Luka Boverhof, Loes Brouwer en Merel van Balen als winnaars op. Als zij over 17 jaar meedoen aan de Olympische Spelen hebben wij ze alvast genoemd op Trikipedia.
Voor de legendarische Arch to Arc-triathlon tussen Londen en Parijs kregen we vooral dit jaar pas belangstelling. Aanleiding was uiteraard de superprestatie die Jacomina Eijkelboom neerzette. Lopend tot Dover, zwemmend Het Kanaal over en fietsend richting Franse hoofdstad was de Bilthovense na 66 uur en 56 minuten klaar. Op 16 juni was dat, de vroegste poging ooit. Haar vrouwenrecord heeft 2019 overleefd. Terwijl het anderzijds een stormachtig AtA seizoen was. Voor het eerst negen pogingen, in totaal sinds 2001 nu 44. Later dit seizoen verbeterde de Brit Chris Leek het record zonder wetsuit zwemmen en bracht het op 69.29 uur. Vorige week deed voor het eerst een Belg de Arch to Arc. Prompt nam de Waal Julien Denyer het parcoursrecord over van de Fransman Cyril Blanchard uit 2016. Daarmee leken de boeken gesloten voor dit jaar totdat nota bene een Indische triatleet nog aan het avontuur begon. Deze Mayank Vaid staat overigens bekend als fameus ultra-triatleet. Dat gecombineerd met een ideaal Kanaal, waardoor hij vele kilometers korter hoefde te zwemmen brachten het parcoursrecord van Julien (52.30 uur) terug tot 50.24 uur. Moeten we hier nog zeggen dat triathlon uitermate mondiaal is? Goed Mayank woont in Hong-Kong, maar zijn geboortegrond is toch echt India.
ThorXTri alsnog compleet
Van India naar Noorwegen, Trikipedia reist de hele wereld over. Van de Noorse ThorXTri hadden we de resultaten nog niet helemaal op een rijtje. Christian Bjerkreim won in 11.47, de nummer twee Pavel Laputjov klonk Russisch maar is ook gewoon een Noor: 12.22 en derde was Calum McIntyre, de Brit, in 12.41 uur. Twee vrouwen haalden de finish in Stavanger. Maria Kjelme, Noorse, finishte in 16.43 en de Britse Amanda McCaig klaarde de giga-klus in 18.45 uur. Jeroen van Zeeland zou namens Nederland mee doen, maar startte niet.
