Alles over het EK/NK Challenge Almere/Amsterdam; Duizendmaal dank Yvonne – WTJ 1296

ZONDAG – Lang leve het internet. Van een groot aantal wedstrijden blijf je tegenwoordig dusdanig op de hoogte dat het lijkt alsof je er zelf bij bent. Voor Challenge Almere-Ansterdam geldt dat in bijzondere mate. Niet alleen de organisatie zorgt voor livestreams, live timing enzovoorts, ook de atleten zelf en de supporters posten werkelijk honderden berichten op Social Media waarin ze refereren aan hun prestaties. Prachtig.
Zelf stond ondergetekende op Ameland, maar de views kwamen op het mobieltje van alle kanten binnen. Mooi weer op de Wadden, dus ook mooi weer in Almere. Altijd prettig voor evenementen, die 15 uur duren. Het moest de dag van Yvonne van Vlerken worden en toch ook van Evert Scheltinga. Vijftig procent hiervan slaagde. Sarissa de Vries zocht de aanval, maar sneuvelde jammer genoeg op de marathon, wat dan weer wel de weg vrijmaakte voor grandioze afscheidskilometers van Yvonne. En Erik-Simon Strijk was dan toch weer de betrouwbare man, die de Nederlandse titel in de wacht sleepte.

Het EK in eigen land samenvatten is nooit eenvoudig. Er gebeurt te veel op 1 dag. De toon werd al gezet door Kieran Lindars, de Brit, die al na 46.51 minuten uit het spiegelgladde Weerwater kwam. Gevaarlijk outsider Matt Trautman keerde als vijfde terug met in zijn gezelschap Evert Scheltinga. Op de fiets ontstond snel een kopgroep van zes, zonder Lindars maar met Evert, Matt en ook Kristian Hogenhaug, Thomas Steger, Tomas Renc en Sven Strijk. Na vijftien kilometer sloeg het noodlot toe voor Evert. Lekke band. Zelf verholpen, maar in de hectiek van de wedstrijd vergeten te checken of er nog iets scherps uit de band moest worden verwijderd. Bijgevolg stond de Arnhemmer op kilometer tachtig opnieuw langs de kant. De hulp, die hij daar van buitenaf kreeg, werd onmiddellijk bestraft. Einde oefening voor Evert, die alles op deze race had staan. Later op de dag liet hij alles bezinken en maakte al weer nieuwe plannen. Zo gaat dat met triatleten.

Matthew Trautman onder parcoursrecord

Bij aanvang marathon waren er twee koppels, die vooraan terugkeerden. Trautman en Hogenhaug voorop, vier minuten later gevolgd door de verrassende Tsjech Renc en Sven. De Nederlander had geen eenvoudige marathon (3.24 uur) en viel terug naar een dertiende plaats, maar nog wel goed voor brons op het NK. Vooraan was Trautman – vorige week al winnaar van de halve van Gerardmer – te sterk voor de toch lang aandringende Deen, die zich troostte met de Europese titel. Inzet was toen nog onder het parcoursrecord van Jaroslav Kovacic te duiken. Dat lukte royaal. Matty kwam onder de blauwe ETU-boog binnen na 7.50.15 uur, dik vijf minuten sneller dus. De omstandigheden waren natuurlijk ideaal, dat beaamde hij ook na afloop. Voor het eerst het Zuidafrikaans volkslied in Almere, ooit was Pauline Cound tweede achter Irma Heeren. Maar ook het Deense volkslied dus, voor Kristian Hogenhaug, waar tevoren zeker rekening mee gehouden werd. Ook hij dook onder het parcoursrecord met 7.53.52 uur, had ook nipt de snelste fietstijd van de dag. Derde overall ging naar Tomas Renc dus en vierde werd nog een Deen: Morten Brammer Olesen, daarmee tevens brons op het EK.

Morten dankte die prestatie aan een bliksemsnelle marathon: 2.43.46 uur. Tomas en Morten zaten net boven de acht uur. Daarna volgde het Britse duo Pete Dyson en topzwemmer (en loper) Kieran Lindars. Nog zo’n snelle zwemmer was de Rus Aliaksandr Vasilevich, die zevende werd en in het extremis onze beste landgenoot Erik-Simon Strijk nog passeerde.

De Roosendaler deed zijn best om de achterstand in het water op land in te halen. Fietsend ging dat goed, zijn marathontijd was exact 3 uur. Daarmee moest hij de Britten en Rus nog voor laten gaan. De focus lag op enig moment op de Nederlandse titel. Zes jaar na zijn eerste kampioenschap was Erik-Simon voor de tweede keer ’s lands beste triatleet op de lange afstand. De tweede plaats ging toch weer naar de onverwoestbare Dirk Wijnalda met een negen marathontijd en een twaalfde positie totaal. Brons was er voor Sven Strijk, debuterend in Almere.

Had de race nog wat langer geduurd, dan zou Tjardo Visser voor eigen volk zelfs het podium hebben gehaald. Tussen de profs kwam nog een snelle agegrouper te zitten: de Brit Robert Fryer was na 8.31.03 klaar, de elfde tijd van de dag.

Dat Almere zaterdagavond ook de landelijke pers en het RTL Journaal haalde, was natuurlijk te danken aan Yvonne van Vlerken. Wat hebben we de afgelopen twee decennia plezier beleefd aan de topprestaties die Vonsy leverde. Over de hele wereld geweest, het wereldrecord aangescherpt in Roth, zilver op Hawaii en zeventien (!) keer onder de negen uur. Die zeventiende kwam zaterdag, in zonovergoten Almere, waar de gouden cirkel meer dan rond werd.

Tevoren moest ik denken aan de afscheidswedstrijd van Johan Cruyff met Ajax tegen Bayern München, waarin de Duitsers gehakt maakten van de Amsterdammers, daarmee het afscheid lelijk verstjierend. In Almere viel het gelukkig anders uit. Yvonne kon zich, ondanks de eerste emoties bij de start, nog eenmaal opladen voor een bijna negen uur durende klus. En de tegenstand was er naar, in de vorm van Sarissa de Vries.

De Maastrichtse triatlete voelde wel wat voor een stunt: de triple Olympische afstand, sprint en lange afstand in vier weken afronden met drie Nederlandse titels. Ze leek goed op weg. Het zwemmen ging als vanouds goed: 51,5 minuut. Acht minuten incasseerde daar Yvonne. Nooit erg, tenzij je een Sarissa de Vries op de fiets moet terughalen. Dat leek godsonmogelijk zaterdag. Het gat groeide en groeide tot liefst zestien minuten. Weer acht minuten verloren dus. Eigenlijk geen schande tegen een ontketende Sarissa, die ook nog eens het fietsrecord in Almere brak en het zette op 4.38.06 uur.

Hopeloos, lijkt me zo’n achterstand. Maar Yvonne putte er juist inspiratie uit. Nog een laatste maal alles uit de teentjes halen, wetende dat voor iedereen 42 kilometer even ver is. De spanning steeg toen Yvonne wel iets van haar achterstand inhaalde, maar Sarissa de boel nog onder controle had. Dat veranderde in de twee marathonhelft. De noodzakelijke voedselaanvulling lukte niet meer, het tempo stokte. Een martelgangetje, zoals veel atleten het allemaal wel eens overkomt op een hele. Even dacht Sarissa aan uitstappen, niet eens zozeer op het punt dat Yvonne haar voorbij kwam.

Het is ongelofelijk als je ziet dat Yvonne al rennende ook altijd oog houdt voor alle tegenstanders. Zo filmde Frank Horras hét moment in de wedstrijd. Yvonne komt aan lopen en ziet Sarissa gebukt langs de kant staan. Ik vermoed dat 95 procent van de topsporters doorlopend, heimelijk lachend. Zo niet Yvonne, ze stopt ontfermt zich even over Sarissa en dan is het pas weer ieder voor zich.

Beste Trikipedianen: we nemen niet alleen afscheid van onze beste triatlete aller tijden, we zeggen vooral dankjewel voor iemand met zo’n groot hart voor de medemens, voor de concurrentie. Ik breng het hier niet op de poëtische manier, zoals Ruud dat deed. Maar ik besef wel dat sporters als Yvonne uitermate zeldzaam zijn.

Dat het stadion ontplofte op het moment dat de blondine het blauwe tapijt betrad, is feitelijk een understatement. Zelden kwam er zo’n explosie van emoties los aan de finishlijn als bij deze ultieme, magische race van YVONNE VAN VLERKEN.
Om het compleet te maken dus voor de 17e keer (!) onder de negen uur: 8.56.10 uur. Wees gerust Yvonne, dat record pakken ze je de komende twintig jaar niet af. ,,Ik wilde mijn carrière op een mooie manier afsluiten.’’ stamelde ze voor de verzamelde pers. Het understatement van het jaar!

Jammer genoeg voor de arme Sarissa ging Lina-Kristin Schink haar nog voorbij. De Duitse lag maar liefst 14 minuten langer in het Weerwater, maar kwam van ver terug. Het brons was gelukkig nog voor Sarissa, die de nederlaag toch even met een traantje gepaard liet gaan. Waarschijnlijk vooral door de pijn in de laatste loopkilometers. Opmerkelijk: Sarissa’s looptijd was exact een uur sneller dan ze over de 180 kilometer fietsen had gedaan: 3.38 uur dus. Na een solide race was het Miriam van Reijen, die 22 minuten na Yvonne vierde werd en het brons greep op het NK. De snelste zwem- en fietstijden dus voor Sarissa, snelste marathontijd met 3.06 uur van Yvonne. Vijfde werd de Tsjechische Simona Krivankova.

Kijken we naar de agegroupers dan noteren we de volgende Europese kampioenen.
<20: Ramon Jongschaap (Ned)
2024: Gijs Bergman (Ned)
2529: Maurice Backschat (Dui)
3034: Henk Galenkamp (Ned)
3539: Jappas du Preez (Gbr)
4044: Andi Maiwald (Dui)
4549: Michael Krijnen (Ned)
5054: Machiel Ittmann (Hij doet het gewoon weer op z’n zoveelste NK/EK dit jaar!);
5559: Ron Band (Ned)
6064: Pieter Iedema (Ned)
6569: Michiel Jonker (Bel)
7074: Richard File (Gbr)
Para: Ward d’Hulster (Bel)

Bij de vrouwen:
2024: Tamara Brouwers (Ned)

2529: Line Brandt Pedersen (Den)
3034: Kristine Arnbor Pedersen (Den)
3539: Steffi Jansen (Dui)
4044: Krista Heije (Ned)
4549: Tiina Toivonen (Fin)
5054: Marian van Hilst (Ned)
5559: Jeannie Fry (Gbr)
6064: Gerda Sollie (Ned)

Altijd leuk om bij WK’s/EK’s de medaillespiegel op te stellen. Zeker als we die winnen:

1.Nederland 10-8-10

2.Duitsland 3-5-4

3.GB 3-3-2
4.Denemarken 3-0-2
5.België 1-0-1
6.Tsjechië 0-1-0
7.Finland 1-0-0
8.Faroër 0-1-0
Ierland 0-1-0
Oostenrijk 0-1-0

11.Frankrijk 0-0-1

Naast Erik-Simon en Yvonne bij de elite werden in de masterscategorie de volgende triatleten Nederlands kampioen.

4044: Emiel Pieterse
4549: Michael Krijnen
5054: Machiel Ittmann
5559: Ron Band
6064: Pieter Iedema
6569: Jack Koninx

En bij de vrouwen
4044: Krista Heije
4549: Corina Bots
5054: Marian van Hilst
6064: Gerda Sollie

Almere heeft er weer 715 finishes bij gekregen, waarmee het totaal nu op 17825 komt te staan. We schrijven finishes, want er zijn er natuurlijk genoeg bij die twee, vijf, tien of zelfs twintig keer gefinished zijn. Absolute topper daarin is Chris Buijtenhuijs uit Groningen, die zaterdag na 14.25.37 uur voor de 30e (!) Almere tot een goed einde bracht. Een fenomeen. Niet op snelheid, wel in trouw aan het evenement. Proficiat Chris en ook alle andere 714 triatleten.
Over de halve Challenge hebben we het in een volgende WTJ.