The Last Man Standing VIII en slot (Hans Bosman): Almere
Hans Bosman uit Nigtevecht zal dit jaar deelnemen aan de hele triathlons de Celtman (Xtreme), Frysman, Norseman (Xtreme), de Gelreman, The Brutal (Xtreme) en Challenge Almere.
Eerder hebben wij bericht over zijn (gebrek aan) voorbereiding en de Celtman (Xtreme), de Frysman, de Norseman (Xtreme), de Gelreman en de Brutal (Xtreme).
Hieronder volgt een verslag van zijn zesde en laatste wedstrijd, Challenge Almere, gehouden op zaterdag 14 september 2019.
Almere heeft het
Almere, daar waar de triathlonsport begint en ook hoort te eindigen. De één na oudste in de wereld en dat onder zeenivo. Gaaf dat Yvonne vandaag haar hele triathlonbestaan eindigt in Almere en wat een schitterende strijd bij de dames.
Voor mij een thuiswedstrijd. Op deze homecourse verheug ik me altijd op het lopen ongeacht het aantal rondes dat ik afleg. De verzorgingsposten, de vrijwilligers, de organisatie, de blauwe zone, een brandend vuur, de finishzone en het opzwepend enthousiasme van Arjan in het stadion, de kameraadschap, de opmerkingen en aanmoedigingen. Alles klopt gewoon.
Almere, daar waar de triathlonsport begint en ook hoort te eindigen. De één na oudste in de wereld en dat onder zeenivo. Gaaf dat Yvonne vandaag haar hele triathlonbestaan eindigt in Almere en wat een schitterende strijd bij de dames.
Voor mij een thuiswedstrijd. Op deze homecourse verheug ik me altijd op het lopen ongeacht het aantal rondes dat ik afleg. De verzorgingsposten, de vrijwilligers, de organisatie, de blauwe zone, een brandend vuur, de finishzone en het opzwepend enthousiasme van Arjan in het stadion, de kameraadschap, de opmerkingen en aanmoedigingen. Alles klopt gewoon.
Europees Kampioen
Als deelnemer aan het ETU European Championship Long Distance Triathlon kan ik vroeger starten dan in de open serie. Mijn inschatting is deze extra tijd hard nodig te hebben en wellicht word ik nog Europees Kampioen in de agegroup-categorie Men 49 plus 5-6 maanden. Ik vind het interessanter om artikelen te lezen over het effect van leeftijd op je sportprestatie.
We gaan beginnen
Mijn fiets mag ik in de ochtend inchecken in plaats van de dag ervoor. Bij het inchecken begrijp ik de buitenlandse official niet en na de zoveelste poging kraam ik kinderachtige teksten uit zoals: “gek word ik van deze vrouw”. Een Nederlandse official schiet me te hulp. “Je moet je armen op de aerobar leggen” en we zijn klaar. Gelukkig kom ik de official later voor de zwemstart tegen en bied mijn verontschuldigingen aan. De excuses worden ruimhartig geaccepteerd. “I understand you” zegt ze en we kletsen nog gezellig wat. Later moedigt ze me per fiets aan op het loopparcours bij de verzorgingsposten. “You have to run not walk”..”I never walk only at the verzorgingsposten”.
Na het inchecken van de fiets kom ik een andere official tegen. “You have to show me your trisuit”.. “I don’t have it on yet”.. “When you come back you have to show it to me”. Kennelijk is dit in verband met het Europees Kampioenschap en de landenwedstrijd. Ik heb geen trisuit alleen een tweedelig pak met drie Andreas-kruizen van vrijstaat Amsterdam. Als ik terugkom heb ik mijn wetsuit al aan om mijn onderliggende kleding te camoufleren en glip, achter de officials langs, naar binnen. Voel me een jochie van tien jaar oud, niets mis mee.
Mijn fiets mag ik in de ochtend inchecken in plaats van de dag ervoor. Bij het inchecken begrijp ik de buitenlandse official niet en na de zoveelste poging kraam ik kinderachtige teksten uit zoals: “gek word ik van deze vrouw”. Een Nederlandse official schiet me te hulp. “Je moet je armen op de aerobar leggen” en we zijn klaar. Gelukkig kom ik de official later voor de zwemstart tegen en bied mijn verontschuldigingen aan. De excuses worden ruimhartig geaccepteerd. “I understand you” zegt ze en we kletsen nog gezellig wat. Later moedigt ze me per fiets aan op het loopparcours bij de verzorgingsposten. “You have to run not walk”..”I never walk only at the verzorgingsposten”.
Na het inchecken van de fiets kom ik een andere official tegen. “You have to show me your trisuit”.. “I don’t have it on yet”.. “When you come back you have to show it to me”. Kennelijk is dit in verband met het Europees Kampioenschap en de landenwedstrijd. Ik heb geen trisuit alleen een tweedelig pak met drie Andreas-kruizen van vrijstaat Amsterdam. Als ik terugkom heb ik mijn wetsuit al aan om mijn onderliggende kleding te camoufleren en glip, achter de officials langs, naar binnen. Voel me een jochie van tien jaar oud, niets mis mee.
Zwemmen
Tijdens het zwemmen heb ik slecht zicht. Mijn bril (voor ver zien) laat ik altijd in mijn linker fietsschoen achter. Gelukkig is het druk op het zwemparcours zodat ik de route goed kan volgen. Gewoon een kwestie van de deelnemers volgen die me gedisciplineerd om de haverklap inhalen. Na 1 uur en 37 minuten heb ik weer vaste grond onder mijn voeten.
Tijdens het zwemmen heb ik slecht zicht. Mijn bril (voor ver zien) laat ik altijd in mijn linker fietsschoen achter. Gelukkig is het druk op het zwemparcours zodat ik de route goed kan volgen. Gewoon een kwestie van de deelnemers volgen die me gedisciplineerd om de haverklap inhalen. Na 1 uur en 37 minuten heb ik weer vaste grond onder mijn voeten.
Fietsen
Start van het fietsen is tezamen met de deelnemers van de midden afstand. Het lijkt net een kudde op jacht naar vrijheid. Een paar doldwaze stieren raken in de berm. De één neemt veel takken met bladeren van de hazelaar mee, een ander ligt op de grond en weer een ander heeft materiaalpech.
De uitdaging van het fietsen ligt vandaag wederom op de Oostvaardersdijk. Een paar keer stuivertje gewisseld met Heather & Neil die kennelijk gezellig als koppel (geen tandem wel met twee aparte fietsen) deze wedstrijd doen.
Sinds juni 2019, na de Celtman, heb ik een triathlonfiets aangeschaft. Dit scheelt een slok op een borrel. Jeroen bedankt!
Na 6 uur en 51 minuten bereik ik de wisselzone. Mijn totale tijd doorgebracht in de wisselzones loopt op naar 27 minuten.
Start van het fietsen is tezamen met de deelnemers van de midden afstand. Het lijkt net een kudde op jacht naar vrijheid. Een paar doldwaze stieren raken in de berm. De één neemt veel takken met bladeren van de hazelaar mee, een ander ligt op de grond en weer een ander heeft materiaalpech.
De uitdaging van het fietsen ligt vandaag wederom op de Oostvaardersdijk. Een paar keer stuivertje gewisseld met Heather & Neil die kennelijk gezellig als koppel (geen tandem wel met twee aparte fietsen) deze wedstrijd doen.
Sinds juni 2019, na de Celtman, heb ik een triathlonfiets aangeschaft. Dit scheelt een slok op een borrel. Jeroen bedankt!
Na 6 uur en 51 minuten bereik ik de wisselzone. Mijn totale tijd doorgebracht in de wisselzones loopt op naar 27 minuten.
Lopen
De verzorgingsposten op het loopparcours zijn bijzonder. De eerste wordt bemand door die goede kerel van Oceanus. De tweede staat bij mij bekend als de watermeloen verzorgingspost. Tijdens de eerste omloop word ik eraan herinnerd dat ik de meloen vorig jaar zo heb gewaardeerd. De derde verzorgingspost is de discoverzorgingspost, briljant. De vierde verzorgingspost staat bij mij bekend als daar waar Jolanda is.
Op de finish is nog een kleine verzorgingspost en neem ik van dezelfde dame altijd een beker water aan.
Ik heb het dan nog niet over de dames zittend in een fauteuil met roze hoed en ratels, Bjorn en zijn oosterse maten, Leendert Jan en zijn blauwe bollenstreek, de Duitse post (toll, zupertoll) de RedBull post en de Frysmanpost (met lekkere muziek, I’m still alive) , toortsen en Martine en Ruud).
Leendert Jan ken ik al van Roth en laatst zag ik hem nog in de Gelreman. Dit keer heeft hij een blauwe pruik op. In de laatste loopronde staat ie er nog in zijn ééntje. We omhelzen elkaar en wat heb ik van hem genoten. Een triathlon-mattie. Als laatste verlaat hij de post van de bollenstreek om met de fiets naar huis te gaan. Wat een held!
De verzorgingsposten op het loopparcours zijn bijzonder. De eerste wordt bemand door die goede kerel van Oceanus. De tweede staat bij mij bekend als de watermeloen verzorgingspost. Tijdens de eerste omloop word ik eraan herinnerd dat ik de meloen vorig jaar zo heb gewaardeerd. De derde verzorgingspost is de discoverzorgingspost, briljant. De vierde verzorgingspost staat bij mij bekend als daar waar Jolanda is.
Op de finish is nog een kleine verzorgingspost en neem ik van dezelfde dame altijd een beker water aan.
Ik heb het dan nog niet over de dames zittend in een fauteuil met roze hoed en ratels, Bjorn en zijn oosterse maten, Leendert Jan en zijn blauwe bollenstreek, de Duitse post (toll, zupertoll) de RedBull post en de Frysmanpost (met lekkere muziek, I’m still alive) , toortsen en Martine en Ruud).
Leendert Jan ken ik al van Roth en laatst zag ik hem nog in de Gelreman. Dit keer heeft hij een blauwe pruik op. In de laatste loopronde staat ie er nog in zijn ééntje. We omhelzen elkaar en wat heb ik van hem genoten. Een triathlon-mattie. Als laatste verlaat hij de post van de bollenstreek om met de fiets naar huis te gaan. Wat een held!
De benen voelen zwaar doch wil dit keer binnen de 15 uur finishen.
Arjan zweept de boel lekker op. Daar is Hans. In het stadion wordt Hansi! Hansi! gescandeerd. Ik ga stilstaan, maak met mijn voet een acceleratiebeweging en ga in volle draf op de finish af. Finishtijd 14 uur en 56 minuten. Nu driemaal in Almere gefinisht en voor het eerst binnen de toegestane 15 uur.
Arjan zweept de boel lekker op. Daar is Hans. In het stadion wordt Hansi! Hansi! gescandeerd. Ik ga stilstaan, maak met mijn voet een acceleratiebeweging en ga in volle draf op de finish af. Finishtijd 14 uur en 56 minuten. Nu driemaal in Almere gefinisht en voor het eerst binnen de toegestane 15 uur.
Slot
Van de zes triathlonavonturen heb ik genoten. Te veel narcistische en autistische trekken liggen echter op de loer. Fijn dat het erop zit. De buitenlandse wedstrijden hebben geleid tot een verdieping en versteviging van de familiebanden.
Ik houd van het mentale aspect van sportwedstrijden die lekker lang duren. Ik houd van triathlonwedstrijden, de sfeer, het avontuur en de mensen. Van de bijbehorende trainingen geniet ik stukken minder.
Als je sneller wil gaan moet je hard, vaak en gedisciplineerd trainen. Wil je dit niet omdat je toch nooit eerste kunt worden zou ik gewoon rustig gaan, niet-pushen, go-slow, geniet en bewaak je grenzen!
Van de zes triathlonavonturen heb ik genoten. Te veel narcistische en autistische trekken liggen echter op de loer. Fijn dat het erop zit. De buitenlandse wedstrijden hebben geleid tot een verdieping en versteviging van de familiebanden.
Ik houd van het mentale aspect van sportwedstrijden die lekker lang duren. Ik houd van triathlonwedstrijden, de sfeer, het avontuur en de mensen. Van de bijbehorende trainingen geniet ik stukken minder.
Als je sneller wil gaan moet je hard, vaak en gedisciplineerd trainen. Wil je dit niet omdat je toch nooit eerste kunt worden zou ik gewoon rustig gaan, niet-pushen, go-slow, geniet en bewaak je grenzen!
