Trikipedia presenteert: de 23 Nederlandse triatleten van Hawaii 2019 (part two); Lichtenvoorde/Bikse Tri – 1327
DINSDAG – Het is niet niks. Tweevoudig wereldkampioen Patrick Lange mist zaterdag zijn coach Faris Al-Sultan. De Duitser komt de USA niet meer in vanwege zijn Iraakse vader. Wrang, want Faris is van Duitse afkomst, bovendien zelf wereldkampioen in 2005 en al vier jaar als coach actief en er dus ook altijd bij op Hawaii. Maar nu dus niet. De regering Trump verleent hem geen visum om naar de Pacific af te reizen. ,,Iedereen met een Arabische naam blijft buiten de grenzen van de Verenigde Staten’’, aldus Faris. Patrick Lange laat de commotie over zijn coach even voor wat het is. Hij moet zich focussen op de wedstrijd, waar hij z’n titel verdedigt. Lange is de parcours recordhouder met 7.52.38 uur.
Dat en veel meer nieuws komt uit Hawaii. Maar wij gaan eerst verder met de biografietjes van onze 23 Nederlanders. Vandaag de volgende zes atleten volgens het alfabet. Wel leuk om van de eerste (Martin) te vertellen dat hij na 461 trainingen, 9195 trainingskilometers en 565 trainingsuren (237 km. zwemmen, 6693 km. fietsen en 2465 km. lopen) klaar voor is.
Martin Kleinjan (49; 30-10-1969)
Met een full-time baan bij Robeco vermogensbeheer als internal IT-auditor haalt Martin Hawaii. Voordat Martin in 2011 zijn eerste triathlonwedstrijd deed, had hij al diverse malen zijn thuismarathon Rotterdam onder de drie uur gelopen. Hij debuteerde in kwart Binnenmaas, schoolslag zwemmend. Leuk, maar de zwemcursussen waren hard nodig om de borstcrawl aan te leren. In 2013 kon hij de Rotterdammer de halve van Eupen aan en vanaf 2014 de hele afstanden. Debuut in Almere in 10.27. Het jaar daarna van de partij op de eerste Ironman Maastricht, voltooid in 10.46. Weer een jaar later was Martin zo’n beetje de eerste die de Triple Dutch tot een goed einde bracht. Hij werd 15e in de Frysman in 10.54, 218e in Maastricht in 10.30 en in Almere dook hij voor het eerst onder de tien uur: 9.59 uur. Goed voor brons op het NK M45. ,,Kona leek tot de mogelijkheden te behoren, met coach Eric van der Linden (Tritrack) traject uitgestippeld. Drie heles volgden in 2017. Frankfurt in een pr van 9.48.55 uur, maar net geen slot. Hamburg in 10.18 en het Mexicaanse Los Cabos in 10.41 uur, gecombineerd met vakantie. Steeds nipt verwijderd van een slot. Vol goede moed stond Martin ook aan de start van de laatste Ironman Maastricht. Zonder wetsuit zwemmen, viel tegen: 10.32. Daarna paradijselijk Langkawi, wederom de vakantie-combi. ,,Pittige wedstrijd met 32 graden en 75 luchtvochtigheid, tropische regenstorm, apen en reptielen op het parcours en brandende zon.’’ Maar met 10.29 was hij 46e man en derde M45. Slot op zak! De voorbereiding dit jaar was Rotterdam marathon, Roparun, Frysman (41e in 10.56) en kwartje Binnenmaas. Hawaii wordt zijn twaalfde hele.
Derk de Korver (36; 26-9-1983)
Niet veel Nederlanders kunnen zeggen dat ze voor de vierde keer op rij aan de startlijn van Kona staan. Derk wel. ,,Iets wat ik zes jaar geleden toen ik per ongeluk door een weddenschap in de sport belandde nooit had gedacht. Zeker niet met mijn non-achtergrond in sport. Het verhaal komt misschien wel bekend voor, maar voor Ironman was ik totaal niet sportief. Sterker nog ik was 15 kilo zwaarder dan ik nu ben, rookte een pakje per dag en stond meerdere dagen tot de vroege uurtjes in de kroeg. Toen dat er wel heel ongezond uitzag, besloot ik op een dag te gaan rennen. Eerst twee marathons en toen daagde een collega me uit in te schrijven voor IM Zürich. De rest is geschiedenis.’’ In vijf jaar deed Derk mee aan de Ironmans Tempe, Louisville, Los Cabos, Lake Woodlands en Panama City. Op het WK 70.3 IM in Chattanooga eindigde hij zesde. Hij kwalificeerde zich voor Kona 2016 (148e in 9.29), 2017 (51e in 9.08) en 2018 (55e in 8.48). Zijn pr staat op 8.42.37 uur in Santa Rosa, de Ironman die hij overall wist te winnen. De kwalificatie kwam dit keer begin juni Koahala Coast, Honu op de 70.3 IM, waar hij vierde overall werd. ,,Verder een rustig jaar vanwege de geboorte van onze zoon en acht weken terug nota bene een voetbreuk. Gelukkig kan ik weer rennen en fietsen. Vermoeid ben ik niet, heb er zin in.’’ Derk is geboren in Weert, maar woont in San Francicso, in Silcon Valley werkt hij voor Google. Zijn vierde Hawaii wordt zijn elfde hele.
Henk van Laar (56; 26-11-1963)
Henk is geboren Amsterdammer aan boord van een binnenschip, woonachtig in Uithoorn. ,,Mijn ouders bevoeren de Europese binnenvaartwegen. Ik was altijd gefascineerd door triathlon, toch ben ik pas op mijn 43e begonnen. In mijn tienerjaren wel aan wielrennen gedaan met als inspiratiebron de Tourzege van Joop Zoetemelk in 1980 en de elf etappes van TI Raleigh. Later zag ik Hawaii en Almere op tv en dacht: dat kan ik ook!’’ Het zou echter tot 2006 duren vooraleer Henk stopte met roken en opnieuw ging wielrennen. Kort erna sloot hij aan bij Oceanus in Aalsmeer, de paarse brigade. Vier jaar later deed hij zijn eerste hele in Almere. Meteen in 9.44.16 (zijn pr) en een vierde plaats M45. Een jaar later worden de eerste kwalificatieplannen voor Hawaii gemaakt, maar hij komt ten val. Dan weer maar Almere doen. Dat jaar in 9.50 en tweede bij de M45. ,,Ik was dus goed in vorm dat jaar. Mijn frustratie van val en niet halen Kona was zodanig, dat ik een paar jaar alleen aan fietsen deed. Vooral in Frankrijk, waar ik twee keer de Grand Trophee won, een klassement over acht wedstrijden. Na tussendoor een MBA op de Rotterdam School of Management, besluit Henk terug te keren in de triathlon. Lanzarote is z’n favoriete trainingsstek. ,,Ik ken er iedere steen.’’ In 11.16 uur werd hij tweede M55 op de zware Ironman Lanzarote, het is meteen een slot. ,,Wat een opluchting, mede dankzij de uitgekiende schema’s van Frank Heldoorn lukt het meteen.’’ Daarna won hij de halves van Eupen en Challenge Almere. In het dagelijks leven is Henk zelfstandig ondernemer, werkend als consultant in de transportsector en mede-eigenaar van een technologiebedrijf. Hawaii wordt zijn vierde hele.
Roy Lagerburg (33; 19-8-1986)
Net als Cameron Wurf, Marijke Zeekant en vele andere triatleten, heeft Roy Lagerburg een roeiverleden. Roy is 33, woont in Amsterdam en in het dagelijks leven docent natuurkunde op het Hyperion Lyceum en fietstraining bij WattCycling Amstel. Via atletiek stapte Roy vijf jaar geleden de triathlon in. Zijn eerste Ironman was in de zomer van 2016 Maastricht. ,,Enigszins verrassend plaatste ik me voor Hawaii.’’ Roy kwam als 19e op de Grote Markt aan in 9.29 uur. Kona in the pocket, maar daar liep hij de hele marathon met kramp. Na 10.14 uur was hij als 556e op Alii Drive. Na een jaar geen heles, keerde hij op het EK Frankfurt terug op de Ironman. Opnieuw een succes: 9.15 en 25e totaal. Genoeg voor een slot, maar dat liet hij aan zich voorbij gaan. Het WK 70.3 in Zuid-Afrika was immers het grote doel. Daar werd de getalenteerde Dolfijner zevende M30. Voor dit seizoen was het vizier wel weer op Kona gericht, samen met SwimGym-trainingsmaatjes Tjebbe en Auke. Al in april kwalificeerde Roy zich via ‘de Chinese weg’. De 70.3 IM van Liuzhou finishte hij in 4.04 uur. In de Mallorca 70.3 deed hij het nog eens dunnetjes over met winst en vervolgens was er de barre IM Cork, waar niet gezwommen werd. Roy werd 27e in 9.02 (8e M30), maar had het al niet meer nodig. Ontspannen toog hij naar Nice voor het WK met een fantastische bronzen plak kwam hij terug. En nu dan Kona aan het begin van een half jaar durende wereldreis. Staat Roy dit weekend opnieuw op een WK podium? Zijn tweede Hawaii wordt zijn vijfde hele.
Arjen Langbroek (58; 4-8-1961)
Arjen werkt al sinds 1990 bij het Europees octrooi bureau in München. Werd voor het eerst met triathlon geconfronteerd bij het zien van Austria Ironman. ,,Ik vond het indrukwekkend dat zulke doorgetrainde mensen aan het eind alleen nog maar wandelen konden. Daar ontstond het plan het ook een keer te doen.’’ Uiteindelijk viel de beslissing in 2006 nadat Arjen jarenlang een huis zocht in München. ,,Ik zei tegen mijn vrouw: ik word doodziek van immobilenscout.de en meldde me spontaan aan voor Ironman Zürich.’’ Op dat moment Arjen Langbroek nooit verder dan 25 meter gezwommen. Hij klaarde de klus in 11.37 uur. Hij wacht een paar jaar om vervolgens Klagenfurt en Kalmar als favoriete wedstrijden te beschouwen tussen 2010 en 2016. Twee vijfde plaatsen en eindtijden schommelend tussen de 10.10.58 (pr) en 10.44 uur. Nog geen slot. Dat bereikte hij uiteindelijk voor het eerst in de IM Weymouth 2016 met een eerste plaats M55 in 10.47 uur. Hij mocht ruim een jaar voor genieten, maar Hawaii 2017 ging de mist in door een lekke band en daardoor 12.34 uur als eindtijd. ‘Longtrouser’ Arjen neemt in 2018 wat gas terug, maar kwalificeert zich in april 2019 op Lanzarote opnieuw. Hij is er vierde in 11.40 uur en ook Klagenfurt gaat goed: zesde in 10.55 uur. Eigenlijk twee slots voor hetzelfde WK. Zijn tweede WK wordt zijn elfde hele.
Daniel Nagel (41; 23-5-1978)
Daniel is Fries-om-utens, 41 jaar geleden geboren in Leeuwarden, nu woonachtig in Naarden. Getrouwd met Lore en drie kinderen. Hij is partner bij Beaumont Communicatie. Zijn eerste hele was Nice 2013. Hij finishte 100e in 9.49 uur. ,,Ik kreeg het Kona-verlangen in mijn hoofd na Ironman Klagenfurt 2016, waar ik 10.14 uur haalde. Al geproefd aan die mooie sfeer bij de WK’s in Mont Tremblant en Zell am See.’’ Uiteraard twee keer de Frysman gedaan. ,,En twee keer ‘twadde’ geworden, steeds in 9.36 uur.’’ Na Oostenrijk werd Hawaii echt zijn doel. Zelf zegt hij niet gezegend te zijn met veel sporttalent, dus moest er veel getraind en doorgezet worden. Bij de Ironmans UK 2017 (35e in 10.03) en 2018 (32e in 9.10.44) in de roll down steeds net naast een slot gegrepen (tot op anderhalve minuut). ,,Dan loop je niet echt lekker weg uit de zaal. Daar wilde ik het niet nog een keer op aan laten komen.’’ Volledige focus op het halen van het podium in Bolton, UK. Met hulp van coach, collega’s en gezin is het me gelukt: tiende overall en tweede M40 in een tijd van 10.12 uur. De slot was binnen. ,,De foto naar de finish laat zien hoe ik me voelde: ja ik ga naar KONA!!’’ Hawaii wordt zijn negende hele.
++++++++++++++++++++++++++++++++++
Twee Nederlandse wedstrijden: Lichtenvoorde en Hilvarenbeek
Er waren toch nog enkele oktoberwedstrijden waar we op terug komen. De zesde editie van de Crosstriathlon te Lichtenvoorde bijvoorbeeld. Het plaatsje is vooral bekend van de Zwarte Cross natuurlijk en we geloven niet dat de crosstriathlon dezelfde groei wil doormaken. Bijna honderd deelnemers deden mee. Eddy Lamers en Bart Alberts deden daags tevoren allebei mee in Nijmegen. Ze hadden het juiste wedstrijdgevoel te pakken, want Eddy won in de snelste tijd ooit: 1.05. Bart werd net als vorig jaar tweede, op anderhalve minuut. De derde plaats was voor Frank Janssen, die als eerstvolgende over de streep zijn partner Christina Draijer zag finishen. Ook Christina was sneller dan alle vrouwen in de voorgaande vijf edities. Vijfde, maar vierde man was vervolgens Gert-Jan Liefers, de Olympisch steeple-chaser van Athene 2004 (daar achtste). Kjell Koster maakt de top vijf compleet. Christina had geen enkele moeite met de andere triatletes. Zestien minuten later volgde Joyce Heutinck wederom op een tweede plaats. Zij moest wel sprinten om zilver met Angela Nijkamp trouwens. Bij de trio’s was het team BGL het snelst. De korte afstand werd gewonnen door de Duitse knaap Jorg Dreckmann en door Suzanne te Poele.
D’n Bikse Triathlon voor Koen en Ilse
De allerlaatste triathlon op Nederlandse bodem was zondag de binnenzwembad triathlon van Hilvarenbeek.In goed Brabants: d’n Bikse Triathlon. Namens de organisatie laat Miranda van Rijswijk weten dat alles top verlopen is. Hele enthousiaste deelnemers in alle soorten en maten. Geen ongelukken gebeurt en dat met dit barre weer. Fietsen brengt toch extra risico mee. Echte bikkels want iedereen gefinisht en slechts drie afmeldingen. Zeer geslaagde editie, met name de scholencompetitie. Zeer fanatiek en gaaf om te zien, die 39 kinderen aan de start. Volgend jaar verwachten we een veel grotere groep.’’
Over vier series uitgesmeerd deden de 85 deelnemers mee aan de sprint afstand. De vraag was na afloop of ze natter geworden waren in het binnenbad De Roodloop of buiten in de regen, die met bakken uit de hemel kwam. De vierde serie was de snelste van de dag. Koen Staal (mooie achternaam voor een triatleet!) won de race. Hij was twee minuten sneller dan Stefan van Cleef en vier dan Martijn Jacobs. Kort daarna volgden Pieter Spapens en Gastelaar maar geboren Bekenaar Maarten den Engelse. Atlete Ilse van Lieshout was de snelste vrouw. Ze was een klasse beter dan Miranda Pijnenburg en Michelle Robben. Beste trio was team Max de Brouwer. De sprint afstand ging naar Ruben van Geenen en Eline Weijers. De scholentrio werd gewonnen door het trio Fast & Furious Starrebos.
Tot morgen!
