Doppel-Sieg Jan en Anne op Hawaii; Els doet het super; Yennick en Jony NK Spijkenisse – WTJ 1332
ZONDAG – Voor het derde jaar op rij is bij de mannen het Hawaii-parcours record gebroken. Dook Patrick Lange vorig jaar onder zijn eigen record van 8.01 en bracht hij Hawaii naar een nieuwe dimentie met een ongelofelijk 7.52 uur, nu stelde Jan Frodeno orde op zaken en tilde de besttijd naar 7.51.13 uur. De zesde Duitse zege op rij, was daarmee een feit. Tussen 2007 en 2012 presteerden de Australiërs het ook trouwens: zes keer op rij. En in de beginjaren de Amerikanen natuurlijk. Het was sinds 2014 geleden dat de Yankees zo dichtbij de zege waren. Toen Ben Hoffman – die trouwens ook voortreffelijk presteerde, nu – good old – Timothy O’Donnell op een tweede plaats en voor het eerst ook een Amerikaan onder de acht uur op Hawaii. In de totaal zegestand blijven de Amerikanen uiteraard met 20 zeges bovenaan, de Duitsers staan nu op negen en de Australiërs op zeven. De Belgen en Canadezen hebben er ieder drie.
Derde besttijd voor Anne
Dat Anne Haug voor een Doppel-Sieg zorgde was nieuw voor onze Oosterburen. Zeven keer overkwam dat de Amerikanen, wederom in de beginjaren en voor het laats in 1995. Met het toenmalige koppel Peter Reid en Lori Bowden boekten de Canadezen een dubbel in 2003 en Australië tenslotte ervaarde het in 2010 met Chris McCormack en Mirinda Carfrae. Anne’s eindtijd van 8.40.10 is na Daniela Ryf en Lucy Charles de derde beste tijd op dit parcours. Toch schreef Anne misschien meer historie dan Frodo, door als eerste Duitse vrouw (Nina Kraft werd ooit betrapt op doping) de Ironman Hawaii op haar naam te schrijven. In dat rijtje steek Zwitserland er dankzij Natascha Badmann en Daniela Ryf met kop en schouders bovenuit met tien zeges. De acht Zimbabwaanse zeges van Paula Newby-Fraser imponeren nog steeds en Amerika staat in dit rijtje pas op zes overwinningen, op de voet gevolgd door de Britten en Canadezen met vijf.
Gunstige condities voor derde parcoursrecord op rij
Drie jaar op rij snelle tijden, drie jaar ook gunstige condities om dat te bereiken. Wind staat er altijd, de luchtvochtigheid is hoog. En de concurrentie neemt jaarlijks toe, waardoor iedereen wel gedwongen is hard te gaan. Josh Amberger mocht uiteraard als eerste de oceaan verlaten, Kona rookie Alistair Brownlee zat in z’n hielen. Bij het keerpunt sloot Frodeno aan bij de twee zwemmers. Na 47.28 was het Josh voor Frodo, Brownlee, Daniel Bakkegard, Timothy, Maurice Clavel en titelverdediger Patrick Lange er kort achter.
Bij het fietsen mochten Clavel en O’Donnell even de koppositie pakken, daarna waren het de twee laatste Olympische kampioenen Frodeno (Peking 2008) en Brownlee (Londen 2012 en Rio 2016), die de wedstrijd in gang zetten. Sebastian Kienle, Lionel Sanders en Cameron Wurf kwamen vanuit de achterhoede en brachten de achterstand terug tot 2,5 minuut in Hawi. Na 44 kilometer gaf de dubbele kampioen Patrick Lange op, hij had koorts. Zijn week naar het WK toe liep natuurlijk allesbehalve over rozen. Terwijl de mannen de kilometers in de benen voelden, leek Frodo te spelen met de wind en z’n tegenstanders. Soepeltjes reed hij de tweede wisselzone in met een minuut voorsprong op Timothy en drie op Cameron, Alistair, Sebastian, Lionel en – snelste fietser van de dag – Boris Stein. Toen Jan nog maar net op de marathon vertrokken was, zagen de kenners al dat hem deze derde zege niet meer kon ontgaan. Twee jaar blessureleed, maar afgeschreven was de 38-jarige Duitser allerminst. In 2.42 uur legde hij de marathon af, daarmee het record van landgenoot Patrick Lange met een minuut verbeterend. Jan is ook de eerste Duitser met drie overwinningen.
Slowstarter Bart toch nog fraai negende
Terwijl Brownlee ver weg viel naar uiteindelijk een 21e plaats, nam Timothy O’Donnell de tweede plaats over. Hij verbeterde zijn beste Hawaii van 2015 toen hij brons pakte. De ervaring op deze afstand en race zat hem ook bij Sebastian Kienle, die er samen met Ben Hoffman hard aan trok om de verschillen kleiner te maken. Sebastian en Ben kwamen als derde en vierde bij de finishlijn op Alii Drive. Cameron Wurf, nog geen drie weken terug winnaar van Ironman Emilia-Romagna klokte de vijfde tijd na een sterke race. Kort achter elkaar volgden Joe Skipper, Braden Currie en Philip Koutny.
Negende werd toch nog Bart Aernouts, na een sterke inhaalrace op de marathon. De Belg verloor te veel tijd bij het zwemmen (47e uit het blauw) en kwam pas laat in z’n ritme bij het fietsen. Een podiumplaats zette Bart snel uit het hoofd. De knop ging om en dankzij een grootse marathon dook hij toch nog de top tien in. De derde Amerikaan Chris Leiferman maakte die top tien compleet. De Nederzwitser Jan van Berkel kwam als elfde aan. Europees ETU-kampioen Kristian Hogenhaug finishte 18e en Brownlee en Sanders 22e en 23e.
Snelste zwemmer Josh Amberger kwam als 33e binnen en oud-profrenner (Amstel Gold Race-winnaar) Stefan Schumacher was de 41e en voorlaatste pro in 9.08 uur. Hij was daarmee overigens minder snel dan z’n voormalig collega Alexander Vinokourov. De Kazak mag dan een zekere reputatie hebben, hij is in triathlon een geweldenaar: 8.48 uur en winnaar M45. Na eerder al de wereldtitel 70.3 IM in Nice. Laurent Jalabert wilde die dubbel ook, maar schoot net te kort: tweede M50 in 9.25 uur. Overal lees je vervolgens weer dat dit driemanschap niet thuishoort op welk sportevenement dan ook. Ik herinner toch maar fijntjes aan het onderzoek onder Ironman-triatleten, waaruit bleek dat 1 op de 7 (!) weleens doping heeft gebruikt. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.
Het parcoursrecord deed Jan weinig. ,,Het is een kampioenschap, na twee jaar terug te hebben moeten wandelen is het een heerlijk gevoel om de kilometers nu binnen de vier minuten weg te malen.’’ Voor Tim kwam een droom uit om nog eens zo’n grootse race te doen. Een paar weken terug had ik er weinig hoop op. Tot een goede vriend zei: open je hart en ren!
Vrouwenwedstrijd: Lucy is er op gebrand
Voor snelle zwemtijden was Kailua-Bay te onstuimig zaterdagmorgen. Evengoed kwamen de sterkste zwemsters naar voren in de vrouwenrace: Lucy Charles en Lauren Brandon hadden maar liefst vijf minuten voorsprong na de 3,8 km. Het waren Jennifer Spieldenner, Jocelyn McCauley en Sarah True die de pier bereikten en daar weer achter Sarah Crowley en Anne Haug. Daniela Ryf kwam als 13e uit het water op 5.18 van Lucy, Els Visser was daar als 32e in T1, daarna zou Els alleen maar klimmen in de tussenstanden. Het gebeurt zelden dat de snelste zwemmer na het fietsen nog steeds aan de leiding ligt. Lucy Charles-Barclay slaagde er wel in. Ze slaat een gat van meer dan acht minuten op Anne, Sarah Crowley, Carrie Lester en debutante Laura Philipp. In de tweede helft van het fietsen komt Daniela Bleymehl opzetten, ze ligt lang op zilver maar bij de wissel zijn genoemde concurrentes haar weer voorbij. Met Daniela Ryf gaat het dan al lang niet goed meer. Ze heeft het moeilijk op de fiets en haalt niets van haar zwemachterstand terug. Als negende keert de viervoudige kampioene terug in T2. Daar is Els als 23e, de eerste progressie is al gemaakt en ze voelt zich goed voor de marathon.
Anne kreeg het op de heupen en bezorgt Duitsland 1e vrouwenzege
Tot aan het Energy-lab blijft Lucy de fiere koploopster. Een kop-staartzege zou bijzonder zijn, ware het niet dat Anne Haug het op haar heupen kreeg. Geblesseerd op het EK Frankfurt, topzege in Kopenhagen en nu richting koppositie op het allerhoogste. Met een 2.51 marathon kon de race niet meer stuk. Nota bene pas haar vier Ironman in haar loopbaan, vorig jaar derde in Kona nu al goud. Met de 8.40.10 bleef ze veertien minuten van Daniela’s toptijd vandaan. Natuurlijk kreeg Lucy een mentale tik uitgedeeld door Anne. Even dreigde de Britse ook haar tweede plaats aan de Australische Sarah Crowley te verliezen, maar ze herpakte zich in de laatste mijlen. Sarah werd net als twee jaar terug derde. Laura Philipp maakte het Duitse succes nog completer door vierde te worden. Ze is de snelste fietster van de dag. Vier Oosterburen in – zeg maar – de top 8 (m/v) van het WK Ironman. Het blijft een ongekende weelde. ,,De hele marathon voelde geweldig aan’’, sprak Anne na afloop, ,,Ik heb me op mezelf geconcenteerd en probeeerde niet te hard van stapel te gaan. Het pakte goed uit.’’ Vijfde wordt voormalig bronswinnares Heather Jackson, daarna volgen de Finse Kaisa Sali, Corinne Abraham, Carrie Lester, de teruggevallen Daniela Bleymehl en Linsey Corbin.
Zestiende is superprestatie van Els Visser
Op de Ironman Hawaii was het in de beginjaren gebruikelijk dat de top 15 prijzengeld ontving en een jaar later ook mocht terugkomen. Dat systeem is in de loop der jaren wel veranderd en nu mag de top tien nog geld opstrijken: Jan Frodeno en Anne Haug gaan er ieder met 120.000 dollar vandoor. Chris Leiferman en Linsey Corbin zien beiden 10.000 dollar bijgeschreven worden. In het rijtje van top 15 op de site Ironman.com komt Els Visser net niet voor. Ze finisht 16e na als 32e uit het water te zijn gekomen. Dankzij de negende fietstijd en de 16e marathontijd komt ze na 9.18.42 uur over de finish. Dat is na Yvonne van Vlerken de tweede beste tijd ooit voor een Nederlandse triatlete op Hawaii. Dertien minuten minder snel gezwommen dan Lucy, niet veel tijdverlies op de Britse bij het fietsen en daarna een gedegen marathon van 3.19 uur, het was een onbevangen debuut en dat zal zeker naar meer smaken bij Els. Even lag ze zelfs twaalfde op de marathon, maar vier loopsters kwamen daarna nog opzetten en d’r voorbij. Sinds 2013 (Yvonne vierde) was zo’n korte klassering als Els niet meer voorgekomen voor Nederland. Alleen landgenotes Yvonne van Vlerken (2e, 4e en 7e), Thea Sybesma (3e en 4e), Katinka Wiltenburg (8e en 10e) en Irma Zwartkruis (10e) stonden ooit korter in de eindstand. Toch moeten we niet al te zeer naar de klassering kijken, want het veld is de laatste jaren veel sterker geworden dan in het verleden.
Derk voor vierde keer beste Nederlander
Voor het vierde jaar op rij was Derk de Korver overigens de snelste Nederlander. De in Amerika woonachtige Limburger dook wederom onder de negen uur en daarmee 45e van alle mannen, zo kort zat hij nog nooit. Derk was tiende van alle agegroupers, beste van allemaal was de Portugees Sergio Marques voormalig prof. De tijd van Derk is de achttiende beste ooit van een Nederlander. In totaal zijn er 23 Nederlandse sub 9 uurtijden op Kona. Hij werd er bovendien zesde M35 mee. Ook zesde werd Rahel Bellinga, na zelfs nog een tijdje als tweede doorgekomen te zijn bij de F50. Rahel finishte als 137e totaan in 10.51 uur. Twintigste F40 was de Luxemburgs/Nederlandse Haitske Overbeek in 10.56. Bij de mannen was Tjebbe Venema de verrassende tweede Nederlander.
In 9.18 werd ie 28e M30. Niels Kerdel 158e en Tom Oosterdijk nu wel finishend als 205e volgden daarna. Tom was er 27e M25 mee. Roy Lagerburg bleef net niet in de top 300 en Sjoerd Algera was de zesde sub-10 uur man uit ons land. We hebben de lijst vanochtend al weer gegeven. Nog even eruit lichten dat Anton Smit (Zwitser/Nederlander) 720e werd en elfde M55 en Dennis van der Meer het finish-record van acht Kona’s op zijn naam zette door in 11.08 uur te eindigen. De rij werd gesloten door de geblesseerde Pepijn van Overeem in 11.42 uur, maar hij had al ingecalculeerd dat het moeilijk ging worden.
Bij de paratriatletes was Elke van Engelen, de vrouw van Huib, die in 2017 finishte, de snelste van de paratriatletes. Huib is Nederlander getrouwd met Elke van Duitse komaf. Ze deed er 13.34.43 uur over. David Smitz, de Belgische tandarts woonachtig in het Brabantse Oosterhout was 1219e in 11.47.01 uur. De 80-jarige Al Tankington uit USA deed er 17.17 uur over.
NK Run-bike-run: titels voor Yennick en Jony
’s Lands beste duatleten bleven niet op tot Frodo en Haug hun lauwerkrans om kregen. Zij moesten immers fit zijn en weer vroeg uit de veren voor het Toyo Tires NK run-bike-run in Spijkenisse. Tevoren hadden een aantal favorieten zich afgemeld, onder meer de titelverdedigers Daan de Groot (kaakpijn) en Sophie van der Most. Maar we kijken alleen naar wie er wel zijn. Het leverde bij de mannen een unieke broederstrijd op tussen specialist Yennick Wolthuizen (moet niet aan zwemmen denken) en voormalig topzwemmer Devi Wolthuizen. De Hellas-man won van de Squadra-man, oftewel Yennick opnieuw kampioen, Devi verrassend zilver en Joey van ’t Verlaat het brons. Dat had ook Jelle Lugten kunnen zijn, ware het niet dat hij 300 meter voor de finish verkeerd liep.
Bij de vrouwen haalde Jony Heerink haar titel terug. Te elfder ure nog ingeschreven zorgde de Amersfoortse voor een Hellas-dubbelslag. Tweede werd clubgenote Marlou Biljsma (het was dus weer Hellas-dag in Spijkenisse). Brons ging naar de snelste master van de dag Jeanet van den Berg, de Zwijndrechtse die een topseizoen afrondde met titel F40 en brons overall.
Het Almeerse duo Mauro Dieters en Merel Veltman zijn zondagochtend (the day after) Nederlands kampioen run-bike-run in Spijkenisse geworden bij de jeugd. Mauro klopte TTW-er Jasper Morsink en Sem Lazaroms uit Oud Gastel, die zijn tweede bronzen plak dit jaar scoorde. Merel was te sterk voor Selina Franken en Aniek Mars, die haar jeugdperiode afsloot met brons. Had Mauro al een rood-wit-blauwe trui in de kast hangen, voor Merel was het de eerste (door moeder Christie bestelde) trui in deze kleuren. Bij de junioren was het meteen prijs voor eerstejaars Luna de Bruin. Syb de Jong kwam na vele derde en vierde plaatsen eindelijk toe aan zijn eerste nationale titel. Jaimy Voogt en Timo Feenstra volgden op een dikke minuut en bijna twee minuten voor de resterende medailles. Titelverdediger Gjalt Panjer gaf op bij het fietsen. Maud Oudeman scoorde bij de meisjes een minuut na Luna zilver, titelverdedigster Marije Hijman moest zich tevreden stellen met brons.
Beach Games in Doha met Silke en Eva
En morgen? Dan is het maandag. Dachten jullie dat we konden uitbollen naar het einde van het jaar, niets is minder waar. The Beach Games in Doha, Qatar zijn in volle gang. Bondscoach Armand van der Smissen is er met Silke de Wolde en Eva Cornelisse. Zij doen mee aan de Aquathlon, onderdeel van alles wat met strandsporten te maken heeft. Maandagmorgen gaat het los met 2,5 km. strandloop, 700 meter zwemmen en weer 2,5 km. lopen. De dag er na is de Mixed Relay, waar Nederland niet aan mee doet. Favorieten zijn de Belgische wereldkampioen Emmanuel Lejeune, de Spanjaard Kevin Tarek Vinuela en de Azerbedjaan Rotisalv Pevtsov. Als Eva en Silke zo dicht mogelijk bij de Roemeense Antoanela Manac weten te blijven, zitten ze goed. Zij is de favoriete samen met de Japanse Juri Ide en de Hongaarse Zsanett Bragmayer. Het speelt zich allemaal af op Katara Beach. Er is verder ook basketbal, open water zwemmen, beach tennis, -soccer en zelfs ‘beach wrestling’. Je land wel lekker zacht natuurlijk. Dat het zesdaagse evenement serieus wordt genomen, blijkt uit de 1500 deelnemende atleten uit 97 landen.
