Verdrinkingsdood van Britse triatleet op Mallorca maakt alles relatief – WTJ 1338

ZATERDAG – Zodra een triathlonorganisatie om veiligheidsredenen een onderdeel afgelast of inkort, klinkt naast begrip ook altijd wel kritiek. Zo van: was dat nou nodig? Reken maar dat organisatoren een weloverwogen besluit nemen in zulke situaties. Ik moest er aan denken toen ik zaterdagochtend beelden zag van de Challenge Peguera-Mallorca. Ik ken de baai Tora Beach van onze vakanties in de jaren tachtig met de familie, rustig dobberend op een luchtbedje. Maar nu ging de Balearische Zee wel heel erg te keer. Woest golven beukten de deelnemers al bij de start terug naar het strand en ook verderop op zee zag het er ruig en tegelijkertijd angstaanjagend uit. Ik schrijf dit niet als verklaring voor het feit dat een 45-jarige Britse triatleet zaterdagmorgen rond 10 uur onwel werd in het water en verdronk, want tegen zulke tragische omstandigheden is met de beste veiligheidsmaatregelen niets aan te doen. Maar het is hoe veel deelnemers aan deze Challenge reageren: het zwemwater was vijand nummer één in deze halve triathlon, zo’n beetje de laatste in Europa.

Zwaar aangeslagen Challenge Family

De man was ongeveer 600 meter onderweg toen hij in de problemen kwam en dreigde te verdrinken. Aan de kant is de medische dienst nog veertig minuten bezig geweest de man te redden. Zijn familie was op dat moment ingeschakeld en in de nabijheid. Dat de wedstrijd doorging, dat winnaar Pieter Heemeryck een feestje bouwde na zijn finish…het was niet meer dan logisch: de deelnemers waren niet op de hoogte gebracht. Na afloop gingen de huldigingen wel door, de slotfestiviteiten niet. De zwaar aangeslagen organisatie bracht later in de middag een verklaring uit. De identiteit van het slachtoffer is uit piëteit voor de familie niet prijs gegeven.

It is with deep regret that the organisers announce the death of a participant in the Challenge Peguera Mallorca 2019 triathlon event. The athlete has required medical attention during the swimming segment and has been treated urgently by the medical services of the event. Our condolences to all the family and people close to the athlete, whom we will continue to support. We are working closely with the security forces and local authorities to gather all the details about this event. All sporting events will be held, including this afternoon’s awards ceremony, and out of respect for the family, celebration events are suspended. Out of respect for the family’s privacy, for the time being, we will not make any further comments.

 

Nederlanders presteerden goed en slecht, maar het deed er even niet toe

Bij trieste gebeurtenissen als bovenstaande, neig ik al snel te relativeren. Wat maakt het daarna nog uit of Milan Brons een tegenvallende triathlon deed en dat Tristan Olij het juist prima deed. Dat Marion Tuin 13e wordt, Janien Lubben 15e, Sven Strijk 18e en Marco Akershoek zilver M25. Het is even bijzaak. Het doet er dan ineens minder toe dat Donald Hillebregt en Lotte Wilms met respectievelijk een 42e en 41e in de World Cup van Tongyeong niet heel veel opzien baren.

Het is dan weliswaar prachtig om te zien hoe Barbara de Koning (door Ruud mooi omschreven als ‘supertalent’) de junior Super League triathlon van Malta op haar naam schrijft en hoe Rachel Klamer op een uitstekende tweede plaats eindigt in de tweede halve finale op hetzelfde evenement. En wat staat het die meiden goed, die SuperLeague-pakjes… Maar het is even niet relevant genoeg.

Barbara, Quinty en Rachel maken status waar

We veren weer op als we mooi fragmenten te zien krijgen van de ETU-Cup race op Madeira met Quinty Schoens in een hoofdrol. Het eindigt in een voortreffelijke vierde plaats, maar het kost moeite om het nu al jubelend te beschrijven. Even een dag alles laten bezinken.

Waar Quinty lachte, was er frustratie bij vriend Marco van der Stel. Hij moest het met een 21e plaats stellen in Funchal en was daar allerminst tevreden over. Mannen als Youri Keulen en Victor Goené staan aan het begin van – hopelijk een lange – internationale carrière. Ze kwamen als 35e en 36e over de streep. Ooit moet dat beter kunnen, vinden ze zelf ook. Maar op een zwarte dag als zaterdag, is het allemaal maar relatief.

Zondag wacht een nieuwe dag vol sportieve uitdagingen. Maar hopelijk wel eentje zonder droevige gebeurtenissen zoals op Mallorca. Of de familie dit leest, we zullen het niet snel weten. In elk geval wenst Trikipedia de nabestaanden, maar ook de triathlon-deelnemers,  organisatoren van de Challenge Mallorca en andere betrokkenen veel sterkte met het verlies van deze sportman.

 

 

 

 

 

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.