Goede 70.3 IM Waco voor Annemiek; race-verslag WK Maui; Reactie Tibor; Ocean Lava – WTJ 1348
ZONDAG – Drie Ironman-races op drie verschillende continenten de voorbije dagen. In Azië de dubbele (70.3/Ironman) op het Maleisische eiland Langkawi. In Afrika de gloednieuwe 70.3 Ironman Marrakech en in de Verenigde Staten zelf, de 70.3 Ironman van Waco, Texas. De stad zal voor altijd verbonden blijven aan door de inval van de FBI op een sekte, waarbij veel mensen om het leven kwamen.
Dat was 1993, nu is nu. De Australische triatleet Sam Appleton mag graag Amerikaanse wedstrijden doen. Met succes want na in april zijn sleutelbeen te hebben gebroken was hij nu voor de tweede keer dit seizoen winnaar van een 70.3 IM. Het was zijn veertiende zege ooit op deze afstand in het Ironman-circuit. Over Ironmans gesproken, hoe ervaren Sam ook is op de halves op de hele moet ie nog steeds zijn debuut maken. Dat gaat over een maand gebeuren in de Ironman Western Australia in Busselton. Het was een kop-staartzege voor Sam, hoewel de Amerikaanse doordouwer Andrew Starykowicz op de fiets heel dichtbij kwam maar uiteindelijk op de halve marathon het gat weer groter liet worden. Zilver was voor Andy, die zijn Waco-titel kwijt raakte in deze tweede editie. Joe Gambles kwam op herhaling met het brons om zijn Australische schouders.
De Kapulua Beach oogde vriendelijk zondag, maar de oceaan had anders plannen. De golven waren stevig maar desondanks waren Sam Osborne, Maxime Chane en Bradley Weiss de concurrentie net even te vlugt af. Krap 21 minuten en ze stormden voor de tweede maal (2 laps van 750 mdeter) het strandje weer op, naar de grote wisselzone voor alle mountainbikes. Favoriet Ruben Ruzafa gaf een minuut toe, Geert Laureyssen bijna vier minuten en Tibor Gijssen maar liefst 13 minuten.
In het vrouwenveld was plots toch Flora Duffy opgedoken. De Bermudaanse tweevoudig mondiaal wegkampioene was na blessures weer langzaam terug aan het krabbelen in de WTS, maar niemand verwachtte haar weer in haar tweede passie: de crosstriathlons. Ze keerde als derde terug uit de Pacific en toen al moest bijvoorbeeld Amanda Felder als tweede tegen een achterstand van dik twee minuten aankijken. Geen zompige single-tracks over het eiland nu, want de moessonregens was de inwoners van Maui en dus ook de triatleten bespaard gebleven. Dat was wel eens anders, vorig jaar was het één grote modderpoel. Normaliter doen de snelsten er rond de 2,5 uur over, vorig jaar was dat plots 2.50 uur. Akerson had meer moeite met het snelle circuit dan bijvoorbeeld Bradley Weiss. De Zuidafrikaan had zijn zinnen gezet op het heroveren van zijn titel. Rom Akerson zou wegzakken naar een achttiende plaats. Vooraan was Weiss weg, volgde aanvankelijk Sam Osborne nog het langst. Op de ATB is Ruben Ruzafa echter een klasse apart. Hij maakte het verschil in no time goed en kwam met Bradley op kop te fietsen. Flora’s voorsprong groeide en groeide tot wel acht minuten. Daarachter mocht drievoudig kampioene Lesley Paterson het uitvechten met Helena Erbenova, die na acht jaar voor de tweede keer het brons greep. Duffy dus voor de vijfde keer ’s werelds beste. Ze haalde de spanning al snel uit de vrouwenstrijd. Bij de mannen bleef de titanenstrijd langer duren. Van de fiets stapten Rufaza, Weiss en Osborne. Vanuit de vierde positie liep Arthur Serrieres naar zilver, z’n beste performance ooit op een WK. Rufaza stond voor de zevende keer op dit WK-podium een record. Maar tegen Bradley Weiss was dus geen kruit gewassen. De zesde Zuidafrikaanse wereldtitel na ook al eens vier keer Conrad Stoltz, the Caveman.
Ondanks de opname van Tri-Ambla/Ameland in het Xterra-circuit was de deelname van Nederlanders niet groter dan andere jaren. Sterker nog: vorig jaar deed een kwartet mee, nu was Tibor Gijssen moederziel alleen. Het viel de oersterke Tibornator niet mee. De woelige baren werkten al niet mee en ook op de andere onderdelen kwam de progressie tergend langzaam. Hij was goed voor een 114e plaats bij de mannen, dat was zeventiende M30. Na afloop spraken we Tibor. ,,Bwah. Het was zeker niet wat ik verwachtte/hoopte qua performance.’’ Naar oorzaken moet Tibor gissen. ,,Geen idee waar het aan lag, maar had in alle disciplines moet en ben dan ook niet blij met het resultaat. Maar hopelijk kom ik hier nog eens terug.’’ Even later telt Tibor zijn zegeningen al weer. Het is immers ook nog eens z’n 33e verjaardag. ,,Het kan altijd slechter. Negen jaar geleden werd ik op deze dag wakker in een ziekenhuisbed. Ik heb gelukkig zelf bier gekocht. Hier op het Xterra-terrein betaal je er tien dollar voor.’’
De Nederlandse vrouwen waren met zes zowaar in de meerderheid ten opzichte van de vijf mannen. Cathelijne Huis in ’t Veld haalde randje top tien: 5.46 uur en derde F30. Op de 21e plaats volgde 50-plusser Annemarie Arkema, goed voor tweede bij de F50, maar winnares F56 (!). Daarna 23e Silvia Schwab en 24e Irene Ittmann. De vrouwen van TV Hilversum en TV Soest waren er achtste en negende F40 mee. Jacoline Zilverentant volgde kort daarna en ook zij viel in de prijzen als winnares F55.
