Alles over Ironman Florida met Joe en Michiel in hoofdrol; Groningen voor Jeroen en Jet – WTJ 1353

ZONDAG – De zaterdag kende alle soorten wedstrijden. Crossduathlons, wintertriathlons en – over de grenzen – zomertriathlons. We beginnen bij de laatste. Was jarenlang Hawaii de laatste Ironman in de cyclus, tegenwoordig gaat er geen weekend voorbij of er is ergens ter wereld wel een Ironman of in elk geval 70.3 IM.
Zaterdag was de staat Florida aan de beurt. Daar werd de 21e Ironman Panama City Beach gehouden. De laatste jaren was de wedstrijd ‘terug gebracht’ tot agegroup-only. Om die reden kon Yvonne van Vlerken niet langer naar haar favoriete Amerikaanse wedstrijd afreizen. Ze won hem drie jaar op rij: 2012, 2013 en 2014. Later was Derk de Korver – al enkele jaren onze beste man op Hawaii – nog eens goed voor een tweede plaats. Gelukkig kreeg Florida het bij WTC gedaan dat er bij de mannen weer profs starten. En dus waren 47 sterke triatleten bijeen, waaronder Michiel de Wilde. Het had ook effect op het totale deelnemers: 3087. Bijna een verdubbeling ten opzichte van vorig jaar.

Superdebuut van Michiel met reactie

Michiel deed trouwens een ijzersterke Ironman, zijn eerste bovendien. Hij kwam als 24e uit het kalme water van Panama City Beach op een elftal minuten achterstand op de Zweedse topzwemmer Alexander Berggren. Fietsend schoof de IQ2-man langzaam op, maar z’n echte opmars was toch wel de scherpe marathon van 3.02 uur. Alsof hij nooit anders gedaan heeft, finishte Michiel als zestiende pro in 8.42.44 uur. De Amsterdammer maakte natuurlijk al wel furore in de 70.3 Ironmans en het wekte ook geen verbazing dat hij toe trad tot de pro-status, maar meteen zo’n race neerzetten. Dat is weinigen gegeven. We spraken Michiel na afloop. ,,Ik moet zeggen dat ik het vlak voor de race nog wel even spannend vond om zoveel kilometers af te leggen, maar ben erg blij met het resultaat. Zeker als bij mezelf na ga hoe het voelde. Een mooi begin van wat nog meer komen gaat, vond muijn eerste Ironman fantastisch om te doen. Voor nu, eerst maar eens de trap op kunnen lopen.’’

Joe, Ben en Andy klasse apart

Drie mannen waren een klasse apart in Florida. Joe Skipper, Ben Hoffman en Andrew Starykowicz kwamen in die volgorde over de finishlijn. De kleine Brit was in topvorm. Skipper pakte uit met een 7.46.28 uurs-wedstrijd. Daarmee brak hij het parcoursrecord van Victor del Coral Morales met zeven minuten. Het was voor Joe weer even geleden dat hij zo’n klapper maakte. Daar waren blessures overigens debet aan. De winnaar van Challenge Almere 2017 krabbelde pas in het najaar op het WK in Nice overeind, werd daar zesde. Tussendoor verbrak hij het officieuze wereldrecord twaalf uur achtereen tijdrijden.
In Florida was het ‘business as usual’ toen het publiek zag dat Andrew Starykowicz er alles aan deed om ver weg te fietsen van de concurrentie. Hij was drie minuten na de Zweden Berggren en Jesper Svenson bij z’n fiets aangekomen, maar daarna begon Starky aan wederom een fenomenaal fietsnummer. De 180 kilometer zijn nog maar zelden afgelegd in 4.01.19 uur, geen wodner dat Asndrew zes minuten eerder dan Svensson en bijna tien minuten voor Skipper aan de finale mocht beginnen. Serieus werk aan de winkel was er voor Ben Hoffman, die zestien minuten aan de fietsbroek kreeg.

Marathon in straf tempo: 2.36!
Maar de marathon zou de marathon niet zijn als daar het klassement nog op z’n kop gezet werd. Soms gaat het goed met Starykowicz en redt hij het tot aan de finishlijn. Maar in Florida waren twee benenwagens toch wel wat rapper. Joe Skipper legde de 42 km. af in 2.39, Ben Hofffman zelfs in 2.36 uur. Daar kon de 2.58 van Starykowicz niet aan tippen. De laatste 32 kilometer kon Joe nog niet uitbollen, want Ben hield er dus ook een heel straf tempo op na. Al moest de Amerikaan dan wel van verre komen, hij finishte twee minuten na de winnaar wel als tweede. Met de strijdlustige Andrew als derde was het een mooi en verdiend podium. Denis Chevrot (F), Ruedi Wild (CH), Justin Metzler (USA) en Tyler Butterfield (BER) gingen de Zweed Jesper Svensson nog voorbij. Hij werd achtste, direct achter hem verbeterde Raul Tejala het Guatemalaans record en bracht het op 8.08.55 uur.

Geen nieuwe Hawaii-slots voor Nederlanders; Marks 30e

Geen grote namen of snelle tijden bij de vrouwen. Dat werd ook niet verwacht, want dat bleef in Florida een agegrouponly-race. De winst ging naar de Amerikaanse Jacqui Giuliano in 9.21 uur. Negen minuten later volgde landgenote Ashley Lasalle, het brons ging naar Katie Colville in 9.44 uur. Beste Nederlandse was Kitty Verheijen uit het Brabantse grensdorpje Ulicoten. Kitty was 315e vrouw en 53e F45. Ze kwam in het donker binnen na 14.35 uur. Naast het goede optreden van Michiel was er een vijftiende plaats was er voor Jacco Langerak in 9.42, dat was tevens een 15e plek bij de M30. Toch zal het te weinig zijn voor een slot Hawaii. En het was de dertigste hele voor onze accountant Mark Schoonhoven. Hij hoopte op een snellere tijd, maar ja: drie heles in een half jaar. ’s Ochtends met 8 graden het water in en dat bleek 22 graden te zijn. Mark zwom te veel, vond dat er toch vel deining was. ,,Fietsen was wel erg koud met een gemene wind en nergens hadden we hem mee. Lopen ging wel goed, al was het tempo ver te zoeken.’’ Mark zou als 636e aankomen in 12.12 uur. Hieronder alle Nederlanders op een rijtje:
M:
18.Michiel de Wilde 8.42.44 (16e pro)
85.Jacco Langerak 9.42.21 (15e M30)
323.Johan Ulijn 11.01.21
636.Mark Schoonhoven 12.12.28
994.Xander Slort 13.22.22
1123.Guus Stigter 13.47.40
1588.Bas van Leersum 15.44.19

V:
315.Kitty Verheijen 14.35.31

Winst voor Jeroen en Jet

De wintertriatleten komen uit hun zomerslaap. Met de wintertriathlon van Groningen opende het ijsseizoen, waar ook de langebaanschaatsers aan begonnen zijn. In Kardinge prolongeerde Jeroen Lute zaterdag zijn overwinning van vorig jaar. In een spannend duel met Matijn Schaatsma. De strijd moest op de ijsbaan worden beslecht. Daar lukte het Jeroen langzaam maar zeker om bij Matijn weg te rijden. Het verschil was nog geen veertig seconde, oftewel een baantje. Daarna duurde het even vooraleer Martin Veenhuizen door de finishlijn gleed: twaalf minuten later, maar wel goed voor de derde plaats. Bij de vrouwen niet de favorietes Janet ten Kate en Annelies Vrancke, maar de Drentse Jet van Mensvoort, die de race naar zich toe trok.

Reprise van NK Enschede
Vorig jaar was de atlete uit Smilde nog goed voor een vijfde plaats, maar ze steeg nu met stip naar 1. De wintertriathlon werd open getrokken door voormalig topatleet/veldloper Benjamin Kok. De Fries liet Martin ‘Mister Wintertriathlon’ Veenhuizen en Jeroen Lute in die volgorde achter zich, maar zou na het fietsen uitstappen. Dat fietsonderdeel was een kolfje naar de hand van Utrechtenaar Matijn Staatsma. Jeroen Lute hield hem en ook Martin Veenhuizen goed in het vizier. De Noord-Hollandse nationaal kampioen rook zijn kans op het ovaal. En dat pakte ook zo uit. Net als het NK Enschede in maart dit jaar dus Jeroen winnaar en Matijn op een tweede plaats. Na Martin volgde als vierde een tweede vijftigplusser: Jack van Honschoten. De vijfde plaats ging verrassend naar Casper Vertregt met dank aan goed hardlopen. Cross-specialist Arie de Jong verbeterde zich drie plaatsen ten opzichte van vorig jaar: de Fries werd zevende.

Kop-staartzege voor Jet
Voor Jet van Mensvoort was het een kop-staartzege. De vrouwen met meer ervaring Janet en Annelies hadden bij het lopen al enige achterstand en kregen daar maar weinig meer vanaf gesnoept. Jeike Wallinga en Benita van der Wier waren de nummers vier en vijf. Op de korte afstand prolongeerde Richared Prakken zijn overwinning. Lysbet de Boer was beste vrouw. Bij de trio’s wonnen de broers Oldenkamp wederom onder de naam De Slag Gemist. Dat laatste viel dus wel mee. Beste junior was Gian Klaas, de jeugd-, starters- en kids-series werden gewonnen door Maarten Beute, Britt van den Hoven, Yasmin Nauta, Noel van Bruggen en Mette Stoel.

We gaan ons opmaken voor de World Cups in Lima. Brengen daar snel op FB verslag van uit en doen dat later in alle rust in een volgend WTJ.