Derk de Korver alsnog top 5 Hawaii; 70.3 IM Belek, Buenos Aires, Los Cabos; Zeewolde – WTJ 1355

MAANDAG – Opmerkelijk Hawaii-nieuws. Eerst de breuk tussen Patrick Lange en zijn coach Faris Al-Sultan waarvan we vanmiddag al melding maakten en daarna het nieuws dat Sergio Marques als agegroup-winnaar M35 gediskwalificeerd is. Wat is het geval? De Portugees deed jarenlang als pro mee en ook dit jaar nog op het Europees kampioenschap in Almere, waar hij negende werd.
 
Diskwalificatie Sergio Marques

Zijn kwalificatie voor Hawaii bereikte Sergio echter niet via de elites, maar als agegrouper. Volgens mij begon de discussie over agegroupers versus pro vooral na de Ironman Malaysia, waar onze Tessa Kortekaas won met wel nog een snellere Japanse pro, die in Maleisië was overgestapt naar de agegroup-categorie. Daarop werd duidelijk dat er vaker atleten gedurende het seizoen switchen. Daar heeft Ironman moeite mee, dat heeft Marijke Zeekant begin deze eeuw al eens ervaren. Je mag je wel afvragen of de World Triathlon Corporation dan niet aan de voorkant de deelname van Marques moet tegen houden. Nu reist de man af naar Hawaii, sport tot het uiterste, wint en dan volgt een paar weken later de kater: DSQ. Ik weet overigens nog wel een paar atleten, die je liever niet aan de start zou moeten hebben omdat ze nu eenmaal een ‘smet’ met zich meedragen. Maar da’s weer een andere discussie. Nu is het wachten op de DSQ van de Japanse in Malaysia. Of is Ironman daar niet consequent in?
O ja, het heeft nog een voor Nederland prettige bijkomstigheid. Derk de Korver had zich al verzoend met de zesde plaats, dus net buiten het podium. Nu de winnaar wegvalt, schuift iedereen een plaatsje op, is de Duitser Christopher Dels de nieuwe wereldkampioen en wordt Derk vijfde. En dat maakt het toch een beetje wrang, want in dat geval was Derk naar het podium gevraagd om zijn prijs – de legendarische umeke/saladebak – in ontvangst te nemen. Hier zijn reactie, waaruit de teleurstelling blijkt.
Looks like I podiumed in Kona after all. Shame I didn’t actually get to stand on the podium and receive my prize. Something my family who traveled from very far would have enjoyed seeing. The winner was disqualified as he had been racing as a pro in 2019 so wasn’t eligible for the amateur rankings.
 
Belg Lambrechts tweede in Turkse Ironman

We blijven in Ironman-sferen, want de drie 70.3 Ironmans kwamen nog niet aan bod in de weekend WTJ’s. Nu wel. Te beginnen in het Turkse Belek-Antalya. Als we het tot Europa mogen rekenen was dit zondag inderdaad de laatste Europese triathlon van 2019. Bijna 1700 triatleten reisden af naar de Turkse badplaats voor de vierde editie van deze 70.3 IM. De winst ging naar de weinig bekende Italiaan Luca Facchinetti. Tweede werd Adam Lambrechts uit de Belgische Kempen. Hij verraste daarmee en bleef amper drie minuten verwijderd van de zege. De Belgen deden het toch weer voortreffelijk met ook een vierde plaats voor Sven Vandenbroucke en een achtste voor Emmanuel Lejeune. Uiteraard zaten ze ook in hun agegroups kort oftewel op podiumplaatsen. En ook in de hogere regionen scoorden de Belgen podiumplaatsen. Ronny Schrijvers en Eli Iwens bijvoorbeeld kunnen zich weer opmaken voor het WK 70.3 in Taupo. Eli is wel een fenomeen trouwens. De 75 al gepasseerd, maar ontelbare keren Hawaii en andere internationale races. Aarschot is trots op hem.
Nederlanders waren er ook. Veertien in totaal. Eerst nog even schrijven dat de Duitser Jesse Hinrichs achter Facchinetti en Lambrechts het brons pakte. En dat Russin Inna Tutukina haar Belek-titel prolongeerde. De Turkse Sera Sayar was twee minuten later de verrassende nummer twee (eerste Turkse ooit op een IM-podium!) en vervolgens was het acht minuten wachten op de Oekraïnse Olena Zhushman. En dan de Nederlandse vertegenwoordigers met hier en daar wat ‘uitheemse’ namen. De 83e plaats ging naar Artem Shchukin, tevens dertiende M40. De tweede Nederlander was Hadrien Carbonnier op een 250e plaats, de derde Andrey Lebedev als 382e. Hij zat net boven de vijf uur. Artem was in 4.27 uur klaar. Bij de vrouwen finishte Justine Krieg als honderdste. Zij stond zondagavond op het podium als derde F18, gefinisht in 5.46 uur.
 
Rudy von Berg en Chelsea Sodaro winnen ‘Argentinië’

We gaan naar Buenos Aires. De enige Argentijnse IM-race dit jaar, want de volledige afstand is gecanceld. De Amerikaan Rodolphe (Rudy) von Berg (Belgische adellijke ouders) prolongeerde zijn Buenos Aires titel. Hij leverde een mooie strijd met de Spanjaard Pablo Dapena Gonzalez in het open Latijns-Amerikaans kampioenschap. Oud-Maastricht winnaar Igor Amorelli scoorde brons en sleepte laatstgenoemde titel in de wacht. Het was dit drietal wat elkaar zowel in het water als op de fiets in het vizier hield. Met drie begonnen ze aan de halve marathon, waar Igor snel afhaakte, maar Rudy en Pablo elkaar geen duimbreedte toegaven. Na 13 kilometer trok Von Berg junior er van tussen en was titelprolongatie een feit.
Bij de vrouwen lag de Braziliaanse Pamella Oliveira lang aan de leiding. De winnares van vorig jaar kende een zwakker laatste onderdeel. De Amerikaanse Chelsea Sodaro kwam er soepeltjes voorbij en zette een achterstand van een paar minuten om in ruim tien minuten voorsprong. Oliveira moest zelfs nog rennen om het zilver te behouden, elf tellen later passeerde immers de Canadese Tamara Jewett al de finishlijn. En toch weer een Nederlander aan de start. Fons Visschers woont in het Amerikaanse Fort Lauerdale, maar is voor zijn werk veel in Zuid-Amerika te vinden. Als je dan toch een beetje sportief bent, pak je de vierde 70.3 IM Buenos Aires even mee. Best succesvol trouwens, deze Fons. Hij finishte op 1.10 uur van de winnaar als 166e in 4.50 uur. Er waren 1130 deelnemers, dus dan doe je het als 166e niet slecht.
 
Lionel Sanders komt op stoom in Mexico

Dat voor Lionel Sanders na de blessureperiode Hawaii nog te vroeg kwam, was duidelijk. Daarna gaat het crescendo met The Colonel en dat liet ie ook in de vijfde editie van 70.3 Ironman Los Cabos zien. In Mexico had de Canadees 20 kilometer fietsen nodig om de koppositie over te nemen en niet meer af te staan. Zes minuten trapte hij weg van onder meer de Mexicaan Francisco Serrrano, nog veel meer op de rest. De altijd krachtige tred van Lionel haperde de afgelopen maanden vaak, maar zo niet in Los Cabos. Hij liep nog vier minuten uit op de Mexicaan, die normaliter toch een van de betere lopers is. De Amerikaan Robbie Deckard zat Serrano nog op de hielen, maar met tien minuten verschil streden de mannen om niet meer dan zilver en brons.
Drievoudig Hawaii-winnares Mirinda Carfrae won het vrouwenklassement. Daarmee kreeg de Mexicaanse organisatie een superster op de erelijst. Vijf minuten later kwam Ewa Komander uit Polen over de meet. Ewa kon Mirinda tot en met het fietsen aardig bij houden, daarna onstonden de verschillen. Adriana Carreno Cruz zorgde voor een tweede Mexicaanse podiumplek in eigen land. Zij was wel de snelste zwemster. En om ons te plezieren waren ook hier Nederlanders: bij de mannen Rudi van Boven, die finishte als 170e in 5.43 uur. Dat was twee uur na The Colonel. Hij was er 23e M45 mee. In dezelfde leeftijdsgroep deed Jolanda van Schaik mee. Zij eindigde als 91e, wat wel weer zeventiende F45 betekende en dat alles in 6.48 uur.
 
CrossRBR Zeewolde wederom voor Jasper en Annemarie

De laatste race in ons lijstje is de cross run-bike-run in Zeewolde. Na Harderwijk de tweede wedstrijd in het Veluwse run-bike-run circuit. Net als in de Dolfijnenstad waren Jasper Schouten en Annemarie Rustenburg de snelsten. Trouwens het mannenpodium was een exacte kopie van de eerste wedstrijd. Voormalig topwielrenner Jasper Schouten won dus met Arnold van der Streek op een tweede en master Coen de Wit op een derde plaats. Eeric Platte steeg van een zevende naar een vierde plaats en de top vijf was compleet met Gerrit Alkema, die in Harderwijk nog tiende eindigde. Bij de vrouwen zijn de duels steeds boeiender tussen Annemarie Rustenburg en master Andrea van Loo. In tijdsverschil kruipt Andrea zeer dicht naar de winnares toe. Nu slechts twee seconden. Wat zal dat worden in Oldebroek over twee weken. De derde plaats ging naar Evi Joosten, die in de eerste crossRBR de nu absente Annemiek Veenkamp nog voor moest laten gaat. Bij de jeugd won Rick Celie opnieuw en het beste duo was het Team Aartec met Frens en Van de Top.
Oldebroek dus over twee weken. Interessant circuit hoor, deze Veluwse run-bike-run.

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.