Over Trikipedia; ontbijt in Cozumel; SwimRun Malta; Els en Marcel Traas – WTJ 1371

VRIJDAG – Dat het Nederlands voetbalelftal na jaren afwezigheid weer mee doet aan het EK van 2020 heeft als vervelende bijkomstigheid dat Studio Sport presentator Gert van ’t Hof zich deze week moest afmelden voor de triathlon in Oud Gastel. In het voorjaar doet de triatleet uit Willemstad nog wel de 70.3 Ironman van Mallorca, daarna staat zijn leven in het teken van EK voetbal en Tour de France. We spreken alvast af voor 2021.

Views

Voordat we deze 1371e WTJ tikken rolt Ruud wat cijfers uit de laptop. We zijn er in het tweede jaar Trikipedia flink op vooruit gegaan in views. Stond de teller in 2018 stil bij 320.000, nu al zijn het er 100.000 meer. Gemiddeld kijken dagelijks 1200 mensen naar onze site. Ook de waarderingscijfers zijn best hoog. Dat merken we vooral met bijzondere interviews of als er weer eens een lijstje tevoorschijn komt. Conclusie: we doen het niet allemaal voor niks. Tegelijkertijd brengt het vele werk ook kosten met zich mee. We willen jullie beslist gratis op de hoogte blijven houden van alle nieuwtjes in duursportland.  Heb je nu een bedrijf of organisatie, die je graag bij een breed publiek  (420.000 views) onder de aandacht wil brengen, neem dan contact met ons op via info@trikipedia.nl.

Ontbijt met John en Elizabeth

Voorbeschouwd hebben we het weekeinde al grotendeels. Mooi dat in de aanloop naar Ironman Cozumel onze Nederlander Xander Theunissen vrijdagochtend per toeval samen met John Wragg en Elizabeth Model zat te ontbijten. ,,Het zijn twee zeer hartelijke mensen. John kon langzaam weer lopen zonder krukken. Hij heeft de laatste tien jaar na zijn ongeluk niet meer kunnen rennen en wandelt sindsdien al zijn Ironman marathons. Elizabeth gaat volgend jaar 29 maar in Zuid-Afrika voor haar 100e Ironman. Zeer mooi stel!’’
Dank je wel Xander voor deze mooie aanvulling. Ik wist het eigenlijk wel van John, ook in Maastricht zagen we hem steeds wandelend voorbij komen en tien jaar terug kreeg hij immers zijn kunstheup. Blijft natuurlijk knap dat hij het steeds weer binnen de limiettijd weet te volbrengen. O ja, over Cozumel en Arizona nog het volgende: er zijn uiteraard geen twee Lenny Ramseys. Ze stond dan wel bij allebei op de startlijst, aanwezig als deelnemer is ze in Cozumel.

Otillö SwimRun op Malta

Naast de genoemde Ironmans zijn er de ITU-races in het Marokkaanse Dakhla en het Chileense Santiago (met wederom Renze Postma) is er op Malta de Otillö (Swimrun). De wedstrijd maakt deel uit van de World Series Otillö. En dat vermaarde – in Zweden ontstane – swimrun circuit trekt op Malta ook Nederlanders. Zo is er het Groningse topduo Niels Grote Beverborg en Erik Schröder. Ook Steven van der Laan doet mee, net als Theo Onderwater en Jurgen Saurens. Bij de mixed teams doet het duo Mark Schram en Lenja Witlox mee. Lenja heeft nog snel een wetsuit bij Els Visser opgehaald en vliegt zaterdag naar Malta. De wedstrijden zijn zondag.

Els wordt steeds meer een tv-celebrity

De wetenschap moet gevierd worden! @jimfjansen is hoofdredacteur van @NewScientistNL en organiseert daarom voor de 7e keer het #galavandewetenschap. @ElsVisserTri is één van de sprekers, ze vertellen erover in #TijdvoorMAX. pic.twitter.com/Nj0xRxmjTV

— Tijd voor MAX (@tijdvoormax) November 22, 2019

Over Els Visser gesproken. Ze was weer op televisie (nog even en Els krijgt een eigen programma, denken wij). Aanleiding was haar deelname aan het 7e Gala van de Wetenschap. Bij Tijd Voor Max van omroep Max kwam Els vertellen over haar bijdrage aan dat gala en natuurlijk passeren de gebeurtenissen in haar leven daarbij de revue. De wetenschap moet gevierd worden, is de subtitel van het Gala. En hoe kun je dat beter doen dan met de immer stralende Els!
Overigens willen we volgende week op Trikipedia een soort Vrouwenweek inbouwen. We hebben een paar aardige verhalen van triatletes klaar staan, daar mogen er nog best wat bij. Ben je tri/duatlete met een mooi verhaal of heb je een vlotte pen en wil je een bijdrage leveren over ‘vrouwen in de (duur-)sport’: dan zien wij je bijdrage graag tegemoet. Ruud en ik doen dan een stapje opzij en geven jullie de ruimte.

Het verhaal van Marcel Traas, oersterke Zeeuw

We krijgen regelmatig verhalen binnen. Soms blijven ze wat langer liggen, omdat het even te druk is. Triatleet Chris Steenbakker stuurde ons een tijdje terug het best heftige verhaal van zijn oom Marcel Traas. De Zeeuw raakte ernstig gewond bij een val in Wolphaartsdijk. Chris tekende het op.
19 juni, een dag die zou eindigen met een rustig rondje fietsen, tussen de buien door. Marcel Traas, een triatleet die naast zijn bouwbedrijf veel energie steekt in het sporten om het maximale uit zichzelf te halen en zo goed mogelijk wil presteren op wedstrijden. Trainen doet hij samen met zijn twee neven Lars Steenbakker (19 jaar,wielrenner) en Chris Steenbakker (21 jaar, triatleet) en ook met zijn nichtje Mara Steenbakker (16 jaar, zwemster).
Samen gaan ze wedstrijden af door heel Nederland, België en af en toe nog wat verder. Op 19 juni gaat Marcel samen met Lars een rustig rondje wielrennen, even de benen lekker losgooien. Dat is net tussen de buien door, tegen de avond. Ze rijden bij Wolphaartsdijk en daar gebeurt het. Het zicht is wat belemmerd doordat er weinig licht op de weg valt vanwege de donkere buien die er hangen. Lars ziet net op het laatste moment een enorm grote tak over de weg hangen. Hij roept naar achteren ‘oppassen!’, maar het is a te laat.
Marcel maakt een salto met fiets en al. In een fractie van een seconde ligt ‘ome Marcel’ op de grond. Lars is er snel bij. Zijn ogen draaien weg, een stuiptrek, aanspreekbaar is hij niet. Ambulance en traumahelikopter worden snel opgeroepen. Bij toeval rijden de trimmers van Tourclub van ’s Heer Arendskerke voorbij. Zij vangen Lars op.

De balans van deze enorme smak: Marcel breekt drie nekwervels en heeft een zware hersenschudding. De doktoren zeggen dat hij van geluk mag spreken dat er niets verlamds is of erger. Zijn valhelm was finaal kapot, niks van. Opnieuw het bewijs: doe dus altijd een helm op. De helm en de engel op zijn schouder hebben zijn leven gered. De breuk was gelukkig zo dat er geen operatie of Halo zoals Tim Don, nodig was.
Marcel liep wel zeven weken met een brace om. Daarna bleek de breuk genoeg hersteld. De brace mocht af. Het waren zware weken en ook de weken daarna. Marcel heeft een eigen bedrijf, er moest dus veel geregeld worden. Gelukkig stonden zijn werknemers voor hem klaar en hebben hem goed ondersteund. In een stoel op het werk was Marcel toch vaak aanwezig om vragen te antwoorden en dutjes tussendoor te doen.
Zoals tri- en duatleten eigen, stelde Marcel zich al snel weer een doel. Hij wilde meedoen aan het NK run-bike-run in Spijkenisse en ook de Zevenheuvelenloop van afgelopen weekend. Daar was hij al zes keer deelnemer. Het sporten bleef kriebelen, stilzitten is niks voor ome Marcel. Hij pakte het snel op. Eerst bij de fysio en gelukkig daarna weer allemaal zelf.

Het leven kan tegenzitten, zelfs enorm veel. Maar als je blijft knokken kun je ver komen. Dat blijkt wel, want hij was er bij in Spijkenisse en werd zevende M50. Nog niet de snelheid va weleer, maar dat gaat weer wel komen! Wij, Lars, Mara, Chris en de rest van de familie zijn enorm trots op hem!
Dat mogen jullie terecht ook zijn Chris. Hartelijk dank voor je bijdrage van deze bijzonder atleet Marcel Traas. Mooi inspirerend moment om het weekend in te duiken. Iedereen veel plezier, succes in de wedstrijden en tot lezens!