Ironman Cozumel; Western Sydney; Benefietgala Marc; Els in Gala Wetenschap – WTJ 1374
ZONDAG – De eerste Ironman, die dit weekend klaar was, was Western Sydney in Australië. Maar dat was dan ook een halve (70.3) en op zaterdag. Max Neumann zag zijn geslaagde seizoen bekroond met een derde 70.3 Ironman-winst. De Ozzie won eerder de races in het Franse Gerardmer en het Chinese Xi’An. In zijn thuiswedstrijd klopte hij landgenoten new-kid-in-town Alexander Polizzi en topfavoriet Levi Maxwell met twee, respectievelijk drie minuten. Beste van de vijf Nederlanders was Matthew de Vroet op een 158e plaats op vijftig minuutjes van ‘Mad Max’ Neumann.
Na drie keer Challenge Wanaka won Hannah Wells aan de andere kant van de Tasmaanse Zee haar eerste 70.3 Ironman. De Kiwi – geen familie van Greg – was acht minuten sneller dan Ozzie Grace Thek, die ten opzichte van vorig jaar wel een plaatsje opschoof, zoals meestal tijdens haar snelle lopen. Het brons ging naar een tweede Nieuw-Zeelandse Rebecca Clarke, die vrijwel continu met Wells had opgetrokken in het water en op de fiets, maar uiteindelijk zo’n elf minuten verloor. Wel mooi weer dat Hannah voor het zwemmen gebruik maakt van (Alex) deboer wetsuits. Slimme keuze.
Snelle Cozumel voor Tyler Butterfield, geen Belgisch succes
Geen Belgische zege op Cozumel helaas, ondanks de sterke Armada van onze zuiderburen. Frederik van Lierde sloot de Ironman nog al beste af op een zesde plaats. En Pieter Heemerycks debuut eindigde in een DNF. Materiaalpech (versnellingsapparaat) bij het fietsen wierp hem enigszins terug, de marathon begon voortvarend, maar uiteindelijk ondervond de Belg te veel last van een recent opgelopen heupblessure. Het droomdebuut bleef uit, nieuwe kansen voor Kona wachten hem volgend jaar. Seppe Odeyn werd twintigste.
Intussen niet vergeten dat de Bermudaan Tylver Butterfield in een nieuw parcoursrecord van 7.44.01 uur. Vier minuten rapper dan Sebastian Kienle twee jaar terug. De Amerikaan Timothy O’Donnell mocht vanuit de Caribische Zee als eerste aan de 180 kilometer over het eiland beginnen. Vanwege de snelle zwemtijden rond de veertig minuten waren er twijfels of de boeien wel op de juiste wijze waren uitgelegd. Anderzijds: gezwommen wordt langs de kust van Playa del Carmen in rechte lijn, dus als de stroming en branding dan gunstig staan, kan het hard gaan.
Afvalrace in warm Mexico
Goed. Op de fiets ontstaat een kopgroep van zes man met Van Lierde en Heemeryck en later ook de Zweedse topper Patrik Nilsson en Oostenrijker Michael Weiss. Zelfs Tyler Butterfield klampte aan, iets wat hem lang niet altijd lukt. Met de marathon nog te gaan was de wedstrijd nog redelijk open, zelfs Pieter Heemeryck hield kans op de eindzege. De pijn verbijtend ging hij nog enkele tegenstanders voorbij, maar na 15 kilometer moest Pieter toch de pijp aan Maarten geven. Eerder gebeurde dat al met Nilsson, die na tien kilometer het kaarsje uit zag gaan. Zo werd het, zoals wel vaker, een afvalrace waarin Michael Weiss de kop overnam maar weldra werd gepasseerd door een ontketende Tyler Butterfield. Mede dankzij de super zwemtijden kwam hij tot de razendrappe 7.44 uur. Drie minuten later volgde Michael Weiss en de verrassende nummer drie had acht minuten langer nodig: Mario de Elias uit Argentinië. Die passeerde in de tweede marathonhelft nog Frederik van Lierde, die daarna het podium steeds verder van zich weg zag lopen. De wereldkampioen van 2013 finishte als zesde op een kwartier van de Bermudaan, die samen met Flora Duffy de sport groot maakt op zijn eiland.
Tyler Butterfield helemaal terug
Butterfield leek een beetje afgeschreven voor de grote Ironmans. In 2013 werd hij nog tweede in Cozumel, een jaar later derde in Nice. Daarna was het weer even stil met een opleving in 2017 toen hij op de Ironman Texas als eerste Bermudaan onder de acht uur dook en derde werd. Daarna moest de 36-jarige inwoner van Pembroke, Bermuda weer twee jaar wachten op deze uitschieter. Maar dat is er dan wel eentje die telt.
Nederlandse vrouwen in top tien: Lenny Ramsey vijfde, Leanne Fanoy zevende
Bij de vrouwen was de Australische Carrie Lester toe aan haar vierde Ironman-zege. Meestal kiest ze voor zware wedstrijden, we kennen haar vooral van de successen in de Embrunman, maar ook in deze snelle race over een vlak parcours liet Lester zien dat ze tot de wereldtop behoort. Alleen op Hawaii kwam er dat nooit echt uit. Ook de vrouwen gingen supersnel over het eiland. Carrie Lester verpulverde het parcoursrecord en zette het op 8.38.41 uur, Maja Stage Nielsen kwam tot 8.52 en Michelle Vesterby maakte het Deense succes compleet met brons in 8.56 uur. De Belgische Alexandra Tondeur bood de mannelijke Belgen enige troost door vierde te finishen. Helaas een klassering, die niet rechtstreeks een startbewijs voor Hawaii 2020 oplevert. Alexandra zat ook boven de negen uur: 9.03.10 uur. Meteen daarna volgde ‘onze’ Lenny Ramsey. Ze sloot een zeer succesvol pro-seizoen af als vijfde op een half uur achterstand van de winnares: 9.09.14 uur. Na de Poolse Ewa Komander volgde zelfs als Leanne Fanoy op een zevende plaats. De jonge geboren Nederlandse, uitkomende voor de Verenigde Arabische Emiraten klasseerde zich als zevende in 9.32.16 uur.
Piens eerste winst in een schaatsmarathon
Het was niet zomaar een overwinning voor Pien Keulstra, zondag op de schaatsmarathon van Groningen. De 26-jarige Boekelose klopte medevluchter Emma Engbers en dat na 100 ronden op het ijs. In Enschede eerder deze 4Daagse om de Trachitol Trophy waren het nog 560 rondes. De eindzege ging overigens naar Marijke Groenweg. Het bijzondere was dat het voor Pien de eerste overwinning in het marathonpeleton was. Ze komt uit voor het A6.nl groot in auto’s-Team. Eerder dit seizoen was ze in Deventer al zesde in de marathon om de KPN Marathon Cup. Maar Groningen kon wel eens haar doorbraak worden. We gaan het zien, Pien!
Benefietgala Marc Herremans met teampresentatie Shirin, Niek en Kirsten
Feest in Amersfoort en Enschede zaterdagavond, vanwege het 35-jarig bestaan van de triathlonverenigingen AV Triathlon en TC Twente. Feest ook in Mechelen, waar Marc Herremans en Marten van Riel tijdens een groots benefietgala van Night To Walk Again het vernieuwde concept van het 185-Sportoase-Cecemel team presenteerden.
Volgend jaar adopteren de topatleten uit de stal van Marc namelijk het project Athletes For Hope. Het is bedoeld om kinderen voor wie sporten/welzijn niet vanzelfsprekend is nieuwe hoop te bieden. In een bomvol Technopolis waren de kippenvel-momenten legio. Van de inspirerende verwachtingen van Marten van Riel voor het Olympisch jaar tot de bekendmaking van het geldbedrag en vervolgens de emotionele afsluiter toen twee mensen met een looprobot de zaal in stapten. Jolien van Loy en Jurgen Vercammen raakten beiden – net als Marc – verlamd door een ongeval. Ze dachten nooit meer te kunnen lopen, maar in de kolkende Technopolis lieten ze zien dat niets onmogelijk is. Günther Neefs, zoon van Louis, zong live ‘You’ll never walk alone’. Het galavan Foundation Mechelen en organisator Piet den Boer bracht 100.000 euro bij elkaar voor de VZW (Vereniging Zonder Winstoogmerk) van Marc.
Ingebouwd in het programma zat de presentatie van het team met als grootste blikvangers Marten van Riel, onze Shirin van Anrooij en BMX-kampioen Bo van Tiggel. Andere triatleten zijn onze landgenoten Niek Heldoorn en Kirsten Nuyes en daarnaast Hanne de Vet, Lynn Vermeiren en Stenn Goetstouwers. De ongetwijfeld prachtige resultaten van dit team zijn gekoppeld aan de spaaracties voor looprobots voor kinderen. Een nobel streven. Het was een zeer ‘schone’ avond daar in Mechelen.
Els Visser spreekt op Gala van de Wetenschap
Mooi wordt het ook vanavond in de schouwburg van het Internationaal Theater Amsterdam tijdens het 7e Gala van de Wetenschap. Het thema van de avond is ‘passie en doorzettingsvermogen’ en wie past daar beter in dan Els Visser. Op de site van het Gala staat ze naast kopstukken als Nobelprijswinnaar Ben Feringa, Robbert Dijkgraaf, Jean Tillie, Ionica Smeets, Katja Peijnenburg, Ingrid Wakee, Bert Meijer, Heino Falcke, Rob van Hattum en Lien Scheire. Een paar dagen later verdedigt ze haar proefschrift.
Op de site van het Gala wordt Els als volgt geïntroduceerd. Els Visser weet haar onderzoek binnen de Chirurgie feilloos te combineren met sport: triathlon. In 2014 maakte ze een schipbreuk mee. Sindsdien is haar blik op het leven veranderd en jaagt ze haar dromen na. Ze ontdekte haar talent toen ze in 2017 meedeed aan de Ironman Zurich en vierde werd. Els zet nu alles op alles om professioneel triatlete te worden en met succes: in 2018 won de Ironman Maastricht. Wat haar drijft? Tot het uiterste gaan, onbevooroordeeld en alles zien als een uitdaging. Zo ook haar onderzoek, waarmee ze promoveert in dezelfde week als het Gala van de Wetenschap.
Mogen wij als triathlonfamilie een beetje trots zijn dat we zo’n vrouw in onze sport hebben? Ja dat mogen we.
