Julia de Leeuw: ‘Mooiste beloning na lange training is ’n taartje of ijsje’
Over pondjes en kilo’s
VRIJDAG – We hebben het in deze Vrouwenweek over menstruaties gehad, over burn outs, over vruchtbaarheid, over depressies. Dat klinkt allemaal best zwaar en somber. Maar aan elk verhaal zat ook een luchtige, vrolijke kant. We hadden het nog niet over eten en afvallen, misschien ook wel een vrouwendingetje. In dat verband trof ons de post, die Julia de Leeuw onlangs op haar account plaatste. We zochten Julia op en vroegen een beetje door over de mythe ‘dunner = sneller’. Onderstaand het resultaat en daarbij vertellen we alvast dat het vooral een optimistisch, blij verhaal is geworden.
Eerst de post van Julia even herhalen:
Maar, jij bent niet echt super afgetraind ofzo. Je ziet er niet echt uit alsof je dat allemaal doet.’ Dit was vandaag. En minimaal de 4e keer dit jaar dat ik deze opmerking kreeg. Iedere keer door mensen die iets met sport te maken hebben en het heus niet verkeerd bedoelen. Ik legde uit hoe het zat en dacht er niet meer aan. Tot ik vanavond op de bank plofte voor mijn chill- momentje met koffie en een stuk chocola. Net tijdens het hardlopen dacht ik er nog steeds aan.. dit is toch niet normaal?
Gisteren las ik toevallig dit stuk: https://www.nytimes.com/
Nu ben ik hier zelf gelukkig niet zo vatbaar voor. Als ik mij ergens niet druk om maak is het wel of ik te ‘dik’ ben. Maar wat moet één zo een opmerking van vandaag met iemand anders doen?
Deze zomer racede ik een volledige triathlon in 9u en 50minuten. Twee maanden eerder werd ik 3e dame overall op een van de zwaarste Ironman parcoursen op dit moment. Volgend jaar ga ik weer triatlons racen en ben ik beter. Door training, niet omdat ik minder ga eten.
Gisteren las ik toevallig dit stuk: https://www.nytimes.com/
Nu ben ik hier zelf gelukkig niet zo vatbaar voor. Als ik mij ergens niet druk om maak is het wel of ik te ‘dik’ ben. Maar wat moet één zo een opmerking van vandaag met iemand anders doen?
Deze zomer racede ik een volledige triathlon in 9u en 50minuten. Twee maanden eerder werd ik 3e dame overall op een van de zwaarste Ironman parcoursen op dit moment. Volgend jaar ga ik weer triatlons racen en ben ik beter. Door training, niet omdat ik minder ga eten.
Interessante post Julia en ook dat idee van dunner=sneller. Je schreef dat je er zelf niet mee zit, maar ongetwijfeld ken je wel mensen (misschien vooral vrouwen) die gebukt gaan onder het idee dat ze vooral moeten sporten om aan hun figuur te werken. Hoe kijk jij daar tegen aan?
,,Klopt, dat zie ik inderdaad! Sporten is denk ik vooral heel belangrijk omdat je je er zo goed van gaat voelen. Daarnaast denk ik zelf dat je door een gezond gewicht ook lekkerder in je vel zit. Dus wat dat betreft sporten om gezond door het leven te gaan: absoluut doen! Zolang je er maar blij van wordt. Er van genieten dat je lekker kan lopen, fietsen en zwemmen of welke sport je ook doet.
Om mij heen zie ik inderdaad ook dat mensen spelen met het idee; als ik nou een paar kilo afval dan ga ik vast harder racen. Ook dat kan denk ik zeker werken. Maar het hele jaar door er zo mee bezig zijn lijkt mij niks… eten is zo leuk! Als je altijd maar bezig bent je calorieën te tellen gaat volgens mij de lol van het sporten er ook een beetje af. Ik vraag mij ook af hoe lang ik het sporten op die manier leuk zal blijven vinden. De mooiste beloning na een lange rit is een taartje, een ijsje of op een andere manier alles weer lekker aanvullen. Daar kan ik wel naar uitkijken.
Door al dat lange trainen lukt het mij trouwens ook niet altijd om alles netjes bij te eten. Maar ik weet dat ik mij daar dan slecht van ga voelen, of eigenlijk gewoon chagerijnig (en de volgende dag minder kan in een training). Ik heb wel eens een lange rit van een uur of 5 op zondag. Daarna door naar bijv. een verjaardag waardoor je niet helemaal goed eet. Nou, de volgende ochtend in het zwembad ben ik een krant. Dan weet ik dat ik niet goed bezig ben geweest. Kan mij niet voorstellen dat het goed is langere tijd op een tekort te leven en volgens mij word ik er zeker geen leuker persoon van.”
Ooit zei Rob Barel toen hem gevraagd werd hoe hij al die jaren aan de top kon blijven meedoen, dat hij een constant gewicht van 75 kilo in acht neemt. Wat denk jij, is het erg om te jo-joen in kilo’s of is het goed om daar stabiel in te blijven? Je haalde de docu’s van Ellis Ligtlee en het filmpje van Mary Cain aan als soort van voorbeelden hoe het uit de hand kan lopen.
,,Ik denk dat dat voor iedereen een beetje verschillend zal zijn. Bij vrouwen en mannen werkt het ook sowieso weer heel anders. Voor vrouwen is het niet goed om te lang onder een bepaald vet percentage te zitten. Zoals Yvonne maandag ook al in haar stuk schreef gaan er dan allemaal dingen in jouw lichaam niet meer helemaal zoals het moet. Super belangrijk dat vrouwen hier bewust van zijn!!
Mijn gewicht is zeker niet constant. Ik weeg mezelf nooit, maar tegen een wedstrijd aan zitten mijn spijkerbroeken meestal net ietsje losser. Dat doe ik niet bewust maar gaat vanzelf door al het trainen. Die broek zit trouwens nu gewoon weer lekker strak zoals ie hoort. Een van mijn beste vriendinnen is ook altijd heel scherp: Juul, je bent weer afgevallen! Dan krijg ik een extra stuk taart mee en weet ik dat ik weer even goed moet opletten met aanvullen na al die lange trainingen.”
De opmerkingen die jij kreeg/krijgt, lijken je niet zo veel te deren. Tegelijkertijd bleef het in je hoofd zitten. Je zou er bijna je eetgedrag op aanpassen, als je er niet nuchter tegenaan kunt kijken. Was je post in die zin ook een waarschuwing van: trek je niets aan van wat de zijlijn zegt, doe wat je denkt dat goed is voor jouw lichaam?
,,Ja zeker! Je kent je eigen lichaam het beste. Voor iedereen werkt het weer iets anders. Dat is ook mooi om te zien bij ons in het team (team TTW). Als je bijvoorbeeld Jorieke en mij naast elkaar zet en vergelijkt zijn wij totaal verschillend, maar we racen wel in één team, doen korte én lange afstand en we hebben er vet veel lol in. Wij zijn trouwens niet vies van een koffie/taart stop tijdens of na een training.”
Beetje gekke vraag misschien, maar ben je zelf altijd blij geweest met je lijf en hoe je eruit ziet?
,,Ik heb één flapoor die ik vroeger nog wel eens een beetje probeerde te verstoppen achter mijn haar! Maar nu ben ik er trots op. Nee, maar serieus… Ik was altijd al een spierbonkje. Op de middelbare school waren strakke broeken ineens in. Ik vond mijn benen toen niet mooi, maar dat zal wel een beetje bij de leeftijd horen. Nu ben ik er blij mee, want ik kan er lekker hard mee fietsen. Tegenwoordig ben ik niet echt meer bezig met hoe mijn lichaam er uit ziet. Als ik mij maar goed en gezond voel.”
Jij kunt alle opmerkingen gelukkig makkelijk weerleggen met een geweldig seizoen en onder meer die superrace in Bolton. Dan is een guilty pleasure met chocola op de bank natuurlijk best overkomelijk. Hoe kijk je terug op het seizoen en wat zijn je plannen voor de toekomst? Zit een stap naar pro-status er b.v. ook in of ben je wel gehecht aan je maatschappelijke carriere?
,,Dit was echt een geweldig seizoen. Het was zo gaaf om te merken dat ik echt flinke stappen heb gemaakt! Komend seizoen ga ik weer Bolton racen en ik denk ook Challenge Almere. Als voorbereiding start ik Brouwersdam, Oud Gastel:)! en misschien nog Nieuwkoop. Als pro racen lijkt mij ooit wel wat. Maar nu nog niet hoor. Dat zou denk ik te snel zijn. Ik vertrouw op het proces en het meerjaren plan dat ik met mijn trainer Chris Brands heb. Alles rustig opbouwen, een beetje geduld hebben en vooral zorgen dat ik evenveel plezier blijf houden in racen en trainen als dat ik de afgelopen paar jaar heb gehad! ”
,,Dit was echt een geweldig seizoen. Het was zo gaaf om te merken dat ik echt flinke stappen heb gemaakt! Komend seizoen ga ik weer Bolton racen en ik denk ook Challenge Almere. Als voorbereiding start ik Brouwersdam, Oud Gastel:)! en misschien nog Nieuwkoop. Als pro racen lijkt mij ooit wel wat. Maar nu nog niet hoor. Dat zou denk ik te snel zijn. Ik vertrouw op het proces en het meerjaren plan dat ik met mijn trainer Chris Brands heb. Alles rustig opbouwen, een beetje geduld hebben en vooral zorgen dat ik evenveel plezier blijf houden in racen en trainen als dat ik de afgelopen paar jaar heb gehad! ”
Dank je wel Julia voor je leuke bijdrage in deze Vrouwenweek. Wij mannen (Ruud en ik) leren elke dag weer bij deze week!
