Kitty Verheijen en haar bijzondere reis van 30 kilo’s minder naar een Ironman

ZATERDAG – Grappig om soms triatleten al een tijdje op social media of in wedstrijden te volgen om er pas later achter te komen dat ze soms op een steenworp afstand wonen. Dat overkwam me met Maartje van Gestel, die brons haalde op het WK aquabike en nu in Busselton haar eerste Ironman gaat doen. Maartje bleek in Chaam, West-Brabant te wonen.

Een maandje geleden volbracht Kitty Verheijen de Ironman Florida. De weg naar zo’n hele is voor iedereen anders. Kitty veranderde de afgelopen jaren van een onzekere vrouw, die zich wegcijferde voor haar gezin in een stoer wijf dat alles uit het leven wil halen. O ja. En Kitty bleek in Ulicoten (vlakbij Chaam), West-Brabant te wonen. Maar ook dat wist ik pas nadat ze in 14.36 uur de Ironman Florida tot een goed einde had gebracht. Wonderlijk. Haar prestatie op de eerste plaats, maar ook het feit dat ik niet wist dat ze zo dichtbij woonde.

Acht jaar geleden was ze op vakantie in Florida, bij vrienden. ,,Ik kende Peter net drie maanden. Was helemaal verliefd. Florida was meteen ons paradijs. Later toen sporten in mijn leven kwam, riep ik steeds: om terug te keren naar Florida, moet ik er een Ironman voor doen. Onderdak bij onze vrienden hadden we dus al.’’

Kitty is 49 lentes jong. Haar leven liep, zoals dat van veel mensen. Huisje, boompje, beestje. Goede baan, druk gezin, nauwelijks tijd voor zichzelf. Klaar staan voor man Peter en zich 200 procent wegcijferend voor het gezin. ,,Ik was minder bewust van mezelf, deed alles op de automatische pillot. Maar vooral ook: kreeg minder zelfvertrouwen. Wie was ik eigenlijk? Wat wilde ik eigenlijk? Wat doe ik voor wie? Ik was me ook niet bewust van het gewicht wat ik letterlijk en figuurlijk (op mijn schouders) meedroeg. Tot een belangrijk persoon in mijn leven me aankeek en zei: ‘hoe gaat het met JOU?’

Een knop ging om, zoals ze dat op haar Facebook/Instagram-accounts als volgt omschrijft:
One day I choose to get up early, do my best, push my hardest, edge closer to my goals and be BAD ASS while doing it! The hardest part was just starting because I didn’t know WHERE to start and worried about to make the wrong decisions. But guess what? There wasn’t a wrong decision. I learned or make progress. Whether it was right or not so right, I started somewhere and followed my biggest goal in trust and Faith.

Op 5 mei 2018 begint Kitty een nieuwe Facebook-pagina onder de titel  ‘My journey  -30K to IM 140.6. Het doel is duidelijk. De struise roodharige Brabantse vrouw weet wat ze wil, de kilo’s eraf met de Ironman finish in Florida als beloning.  ,,Ik was altijd al wel stoer hoor, maar het was even niet meer zichtbaar. Als kind hing ik ook in bomen en sprong in sloten. Nu ging na jaren stilstand de knop om. Ik kwam in een nieuwe wereld, verrijkte mezelf met positieve, inspirerende mensen om me heen. Want je kunt het niet alleen hè. De support van mijn gezin en familie. Fit en Healthy-trainer Matthijs, bij wie ik altijd spontaan, naïef mezelf en mijn grenzen kon verkennen en verleggen. Triatleet Mark Koks (we kennen hem uit het programma ‘Beau en de veteranen’, WvdB), van wie ik mijn mental toughness leerde en me een super eerste 70.3 Tri-traject gaf (Rapperswill, Zwitserland) met een gouden randje. Hij was ook wel streng, maar dat heeft dit stuiterend Gijsje (zoals ze me noemen) wel nodig. Verder Cathy de Vogel van Tri2One Coaching, voeding Healthadvies Breda met coach Geert, die me in control hield met eten. De combinatie van al deze mensen was perfect voor mij. Streng, structuur, regelmaat versus spontaan, naïef en lol.’’

Gelukkig werkte ook haar werkomgeving mee. Kitty is analiste microbiologie in het St. Elisabeth ziekenhuis in Tilburg. ,,De meeste trainingen kon ik doen na het werk. Met weken van 15-20 uur in de week niet meer, dus dan maar op de fiets naar het werk en met een omweg weer naar huis. Dat waren wel de zwaarste trainingen. In een uurtje thuis kunnen zijn, terwijl de training 2,5 uur duurde. Omkleden op het werk, collega’s vonden het maar vreemd. Fietsen, lopen, zwemmen. Alles kwam ze tegen. Ik mocht zelfs bij de fysiotheraptie in het ziekenhuis mijn looptrainingen doen, zodat ik daarna meteen door kon na zwemtraining. Waar een wil is, is een weg.’’

De ‘journey’ is belangrijk voor Kitty, belangrijker dan het einddoel. Ze schrijft:
I don’t forget about the journey, it’s more important than the end goal. So I treasure my journey and live it not only to make fun and learn all that there is to be thaught.
Wie haar volgt, wordt overspoeld met foto’s van een zelfverzekerde vrouw. Hard werkend aan haar lichaam, maar ook altijd stralend, genietend, het leven omarmend. De woorden ‘BIG ASS’ vallen regelmatig, haar manier om euforisch te zijn. Zoals foto’s waarop ze eindelijk weer in bikini durft rond te lopen.

BIKINI

This summerpic is a BIG ASS DEAL FOR ME! Many of you maybe wouldn’t understand, but for me to be walking around in a bikini is huge and special. Still a moment to cherish. And not something I’m very used to at 98kg. I dreamed of being able to walk around in a bikini with a flat tummie and better in shape.I worked hard, trained hard and lost -30K. I decided going to wear my bikini, felt super self conscious.
I did it and I bloody rocked it. And see where I stand now.
De post dateert van vijf weken voor Florida. De reis komt dichterbij. Het is uiteraard ook een sentimental journey, acht jaar later. De opwinding is enorm.
Excited about the moment.,Iits gettin real now….
I don’t have to be perfect, all I have to do is show up and enjoy the messy imperfect beautiful journey of my life, my goal…..

Ze hoeft niet perfect te zijn, maar ze is dat natuurlijk wel. Een grotere uitdaging dan het volbrengen van een Ironman is nauwelijks denkbaar.

Dan is het 2 november, De wedstrijddag. Het avontuur begint.

“Zwemmen was gaaf. Sealife onder me door. Kwallen, vissen. Terwijl de ene atleet de golven heftig vond, vond ik dat element van de natuur geweldig. Terwijl een andere atleet de 110 kilometer wind tegen pittig vond, keek ik om me heen. De orkaan van vorig jaar maakte veel indruk. Afgeknakte bomen, bos. Houten huisjes nog niet herbouwd. Lopen was zwaarder dan ik had ingecalculeerd. Maar op de Magic Carpet supertrots. Voor mijn vijftigste een hele triathlon! Vier jaar terug mijn eerste New York Marathon. In vier jaar tijd zoveel sterker!’’

 

De New York Marathon, de Ironman Florida. What’s next? Kitty denkt even na. ,,Florida was inderdaad geen einddoel. Ik hoop vooral voor mijn twee meiden een voorbeeld te zijn. Dat ik ze als ze groter zijn, kan vertellen dat ze stevig met alle zelfvertrouwen in het leven mogen staan, dat ze dankbaar zijn en met respect. Vooral genieten van hetgeen voor jou belangrijk is. Maar goed, je vroeg naar een nieuw doel. Het zou eerst Almere zijn, maar de open race was erg snel vol. Nu ga ik 5 december klaar zitten voor de Frysman. Ik had al eens geroepen het Ijsselmeer over te zwemmen, laat de Frysman dan het begin zijn.

Oh staan jullie daar aan de finishlijn, Nou dan is The Journey compleet!’’