Nederlands succes 70.3 IM Busselton; Galindez junior; Shirin; Rust zacht Karin – WTJ 1380
ZONDAG – De Ironman van Western Australia is gekoppeld aan een 70.3 Ironman in hetzelfde weekend. Feitelijk heeft Busselton daarmee twee 70.3 Ironmans, want begin mei is er ook altijd eentje. Dan is het een pro-race (dit jaar gewonnen door Craig Alexander en Felicity Sheedy-Ryan, de december-wedstrijd is alleen voor de Ironman een pro-race. De Nederlandse triatleten waren redelijk succesvol op de volle afstand, maar echt goed waren ze op de halve. Twee mannen finishten in de top acht. Dat komt niet wekelijks voor.
Pouw en De Vroet in top acht
Verantwoordelijk voor dat succes waren Rob Pouw en Matthew de Vroet. De twee triatleten, woonachtig Down Under maakten de verwachtingen waar. Rob finishte als vijfde in 4.13 op elf minuten van de winnaar. Zes minuten later volgde Matthew op een achtste plek. Rob, die een leuke Podcast heeft over zijn Australische tri-belevenissen, was vorig jaar al goed voor een zevende plaats. En Matthew draaide vorige week al lekker mee in Western Sydney aan de andere kant van Kangoeroe-eiland. Down Under kennen ze hem vooral als zeer succesvol wielrenner. De derde Nederlander Onno van der Groen finishte als 57e.
De race werd gewonnen door Kiwi Nathan Saunders. Hij had weinig moeite met de 937 tegenstanders, waarvan de Ozzies Kevin McEwan en Wade Adam tweede en derde werden. Wel een compleet Australisch vrouwenpodium: Suzanne Blackborrow, Alexandra Carter en Katherine Ryan.
Vier Nederlanders finishen op IM Western-Australia
Wedstrijdverslag en eerste resultaten van de Ironman Busselton kwamen vanochtend als in WTJ 1379 voor. De Ironman-resultaten van alle Nederlanders zetten we zoals gebruikelijk even op een rijtje. Op de feature-foto wijst Maartje van Gestel nog op de dingen die komen gaan. I will become an Ironman. Inmiddels is ze dat al zo’n uurtje of acht…
M:
56.Sjoerd Algera 9.32.37 (13e M35)
105.Bart Hollemans 9.58.56 (14e M45)
409.Mark Zwitser 12.05.59 (7e M45)
V:
60.Maartje van Gestel 11.57.41 (7e F25)
Zuid-Amerikaanse IM-races: Galindez junior wint Ironman
Het was ook nog raak in Zuid-Amerika met Ironman races. De Argentijnse agegroup-only race in Mar del Plata bijvoorbeeld, tevens Zuidamerikaanse kampioenschap. Liefst 75 slots voor Kona 2020 lagen klaar in de mondaine badplaats. De winst ging naar Thomas Galindez, de 23-jarige zoon van voormalig Olympisch triatleet Oscar. Oscar deed trouwens ook mee, hij is inmiddels 48 jaar. Thomas behaalde een kop-staart overwinning. Hij was al na 43 minuten uit het water (wat wordt er toch altijd snel gezwommen in Amerikaanse Ironmans…) Toen lag hijal een dikke minuut voor op de Chileen Carbrera en de Braziliaan Menuci. Gaandeweg het fietsen kwamen ander Brazilianen opzetten, maar Galindez junior bleef ook na 180 kilometer nog op kop. Marques en Pichnoff wisselden als tweede en derde.
Thomas Galindez houdt stand
Het wachten was op het moment dat Thomas Galindez te veel gegeven zou hebben op de marathon. Dat gebeurde niet. Peter Pichnoff bleef hem op de hielen zitten, maar kwam nooit dichterbij dan een minuut. Aan de finish was het verschil 1.20 minuut. Galindez dus Zuidamerikaans kampioen, Peter Pichnoff uit Brazilië zilver. Brons ging naar Bruno de Rocha Berger. Na het snelle zwemmen gingen het fietsen en de marathon niet zo snel. De winnende tijd was 8.45.23 uur. Vier man bleven binnen de negen uur. Shandar Kooij uit Alkmaar was ingeschreven, maar startte uiteindelijk toch niet. De vrouwen zijn nog onderweg.
Amerikaanse dubbelslag in Cartagena
De 70.3 Ironman van Cartagena Colombia is gewonnen door de Amerikanen Collin Chartier en Kelsey Withrow. Favoriet Igor Amorelli moest genoegen nemen met een tweede plaats drie minuten na de Amerikaan. Ook hier Braziliaanse podiumplaatsen: Bruno Matheus eindigde derde. Chartier komt uit het ITU-circuit, haalde drie top 20-klasseringen in de World Cups van Karlovy Vary, Weihai en Miyazaki. Hij leek te kampen met een blessure, maar in de Colombiaanse badplaats (bij velen vooral bekend als bordspel) was hij, ondanks aandringen van oud IM Maastricht-winnaar Amorelli, niet te kloppen. Een Amerikaanse dubbelslag bij de vrouwen met een superieure Kelsey Withrow, die acht minuten later haar achtervolgster Susan Guillen. De Venezolaanse stond voor het derde opeenvolgende jaar op het podium al was dat de vorige twee jaar wel namens Panama. Kelseys landgenote Laurel Wassner maakte het Stars & Stripes-verhaal compleet door derde te worden.
De Zuidoostelijke Asian Games op Subic Bay zijn gewonnen door de Filippijn John Chicano (bekend van Powermans) en zijn landgenote Marion Kim Mangrobang. Twee Indonesische triatletes haalden brons, dat was nog nooit eerder vertoond. De ITU Asian Cup in Shangtou, China was een Japanse clean sweep bij de mannen met als snelste Kenji Nener. Beste vrouw was de Koreaanse Yun-Jung Jang.
En in de ‘flup’ op de Vrouwenweek was het mooi om te zien hoe op de Zilvermeercross (veldrijden dus) Shirin van Anrooij reeds haar eerste podiumplaats bij de elites haalde. Nu al tweede, wat een toekomst heeft de Zeeuwse krachtpatser voor de boeg! Zus Lindy werd zesde. Ook mooi was de 3.14 uur op de marathon van Valencia. Ongetwijfeld komen we de komende dagen nog terug op meer loopwedstrijden in binnen- en buitenland.
Herinneringen aan Karin van Trigt, vrouw van Rik
En dan eindigt een week vol persoonlijke verhalen, soms vrolijk dan weer emotioneel toch nog in het nauwelijks te bevatten bericht dat Karin van Trigt is overleden. Uiteraard staan we stil bij haar veel te vroege dood.
Karin Galis was geen triatlete. Ze was sinds 1993 de vrouw van Rik van Trigt, maar al voor die tijd waren ze onafscheidelijk. Zelfs als Rik wedstrijden deed leek het of ze samen waren. Donkere Karin mocht zich dan in de buurt van de finishlijn bescheiden opstellen, op ons speakers maakte haar prachtige verschijning diepe indruk. Zodra Rik finishte, zocht hij zijn Karin op. Later met dochter Babette erbij ging dat net zo. Het meest hechte drietal, je zou willen dat het er in elke relatie zo aan toe ging. Dat veranderde geenszins toen bij Karin de eerste gezondheidsproblemen aan het licht kwamen. Een ziekbeeld met ups en downs, maar altijd gesterkt door de liefde in huize Van Trigt. Op die manier leek ze zelfs de zwaarste tegenslagen te kunnen overwinnen. Een wens was nog eens naar Aruba te kunnen. Dat lukte in 2016 ten tijde van de Challenge triathlon. Een mooie week, die we van dichtbij mochten meemaken. Immense bewondering hoe Karin genoot van alle momenten daar. In de jaren daarna wisselden de berichten die Rik via social media deelden tussen hoopvol en dan toch weer een tegenvaller. Wat bleef was hun ongebreidelde optimisme. Tot aan haar laatste dag, vrijdag.
Zaterdag liet Rik het ons allen als volgt weten:
Gisteren is mijn lieve, slimme en mooie vrouw overleden.
‘Het mooiste wat je kunt achterlaten zijn sporen van liefde. Wij laten je los, intens verdrietig maar voor altijd verbonden’…
Karin hield erg van rode bloemen.
Op het zo verdrietige bericht is inmiddels bijna 2000 keer met condoleances en steunbetuigingen gereageerd. En wij doen dat hier opnieuw. Rik en Babette, ontzettend veel sterkte toegewenst. Jullie Karin was geen triatlete, maar ze maakte meer dan wie dan ook deel uit van de triathlonfamilie. Dat vergeten we nooit. Rust zacht, lieve Karin.
