Waarom Erik Lentfert uitgerekend voor de 70.3 Ironman Bahrain koos
VRIJDAG – Dat Jerry Kenbeek de hele wereld over vliegt voor wedstrijden is geen nieuws. Hij is dus ook in Bahrain nu. Dat er 12 Nederlandse expats mee doen, konden we ook wel vermoeden. In oliestaten werken nu eenmaal mensen van alle nationaliteiten. Dat ‘family-man’ Erik Lentfert er is, heeft een bijzondere redenen. Het was even niet eenvoudig, om uitgerekend in sinterklaastijd weg te zijn bij zijn gezin, maar zijn verhaal hieronder maakt alles duidelijk. Het wordt is aan de triatleet uit Hengelo.
Er zit een voorgeschiedenis aan vast.
In 2013 heb ik ooit mijn allereerste Ironman gedaan, op Lanzarote. Omdat mijn vader destijds streed tegen prostaatkanker had ik bedacht om er een goed doel aan te koppelen. Aangezien ik zelf net voor het eerst vader was geworden besloot ik dit voor KiKa te doen. Dankzij vele donaties van vrienden, familie en collega’s heb ik een mooi bedrag bij elkaar weten te krijgen. Waar ik niet op had gerekend was dat long distance wedstrijden zo leuk zijn: een verslaving was geboren.
Een oud-collega van me, de uit Jemen afkomstige Zaid Al-Mosheky, had ik destijds ook gepolst voor een donatie voor KiKa. Hij was echter net weg bij ons bedrijf en voor zichzelf begonnen met een agentschap in Bahrain, en de financiële ruimte was er destijds niet. Maar hij zou er ooit op terugkomen.
Een sprong in de tijd.
Zes jaar later. Ik werk nog steeds bij hetzelfde bedrijf (Malvern Panalytical, een oud Philips bedrijf), Zaid is nog steeds actief als agent voor ons. In mei wil ik voor de pauze even lunchen bij mijn ouders (ja, ook mijn vader heeft het gered) en zie Zaid lopen op de parkeerplaats. Hij is even in Nederland. Ik heb haast, maar maak toch even tijd voor een oude vriend. Had ik dat zeven maanden geleden niet gedaan, dan had ik nu niet hier gezeten. De rest is geschiedenis. We komen aan de praat en Zaid vraagt of ik nog steeds triathlons doe. Ja is het antwoord. “Man, you gotta race with us, we got this Ironman Bahrain now!” Mijn antwoord was uiteraard enthousiast, maar gezien de wedstrijden die ik reeds gepland had was het financieel absoluut niet handig. “Hey, my company has its 10th anniversary this year. Make a cost projection, maybe I can sponsor it!”. Zo gezegd, zo gedaan. Inschrijving, vliegtickets, hotel…. Uiteraard moest er dan ook een speciaal trisuit worden gemaakt met zijn bedrijfslogo. Daarvoor kwam ik bij Taymory in Spanje uit, die bereid waren twee trisuits te ontwerpen en produceren. Het totaalbedrag viel Zaid alleszins mee: het licht ging op groen!
Zaid heeft er echt veel werk van gemaakt. Zo deden we in oktober een professionele fotoshoot bij Studio Smit in Almelo. Het resultaat is echt supertof geworden. Zijn bedrijf is actief in de materiaalanalyse en op de meest recente expo Aralab stond ik dus levensgroot in zijn boot, die als beste bezocht werd. Niet het standaardpraatje over de technische kant van materiaalanalyse, maar compleet out of the box zette hij een mooi marketing concept neer. Waarbij ik hoop dat de verwachtingen niet te hoog gaan oplopen, want ik ben maar een goedwillende recreant.
En nu, zeven maanden later, zit ik dus in Bahrain. Living the dream. Wel even lastig om afscheid te nemen van vrouw en drie kleine kinderen (midden in de Sinterklaasweek, dat was ook nog wel een dingetje). En als financial controller vertrekken op de tweede werkdag van de maand: ook not done. Dus heb ik me in het weekend ervoor nog een slag in de rondte moeten werken om alle November-cijfers voor dinsdag af te krijgen. Maar hoe vaak ga je de kans krijgen om dit te mogen meemaken?
Dus na een lange reisdag (maandagavond al vertrokken om dinsdagochtend de spits te vermijden naar Schiphol, maakte ik me ook populair mee bij mijn vrouw Janneke) aangekomen op dit kleine koninkrijkje. Zeer benieuwd hoe de race zal zijn. Het evenement is wel volledig anders dan de gebruikelijke Europese races die ik ken. Een parcoursverkenning op de fiets? Vergeet het maar. Het fietsparcours gaat over de snelweg, waarvan een baan voor de atleten wordt afgezet. Waarbij we ons op de terugweg ook nog even Max Verstappen mogen wanen: dan mogen we een rondje over het F1-circuit rijden. De rest gaat lekker over de snelweg door de zandbak. Ook het zwemparcours mag je niet op: daarvoor is alleen gelegenheid op vrijdagochtend, van 09:00-09:45. Dus alle andere trainingen zul je als atleet wat anders voor moeten bedenken.
Laat de gemiddelde Bahrainse automobilist nou niet echt gewend zijn aan fietsers. Laat staan fietsers die harder dan 20 per uur fietsen. De drie uur durende fietstraining van vandaag was dan ook een hachelijke onderneming, waarbij ik drie bijna-aanrijdingen had. Gelukkig kan ik goed prioriteiten stellen. En werken mijn remmen goed. Over prioriteiten gesproken: zo hard mogelijk door een ambassadewijk fietsen is er daar dus niet een van. Ik vertel het liever na. Zaterdag mag het hard, nu was het veiligheid voorop (en zelfs dat was niet altijd vanzelfsprekend). Gelukkig mag ik morgen (donderdag/vrijdag, WvdB) zwemmen en hardlopen 🙂
Groeten,
Erik
Inmiddels doet Erik nog meer indrukken op. Hij stuurde donderdag nog als ‘nabericht’: ,,Zo meteen heeft Zaid een receptie voor me georganiseerd met belangrijke zakenrelaties en ook de Nederlandse consul in Bahrain. Echt bizar hoeveel moeite hij erin steekt. Wel dankbaar, voel me bevoorrecht.”
Ook op de receptie en in heel Manama gaat het over de deelname van team The Legends. ,,Dat is natuurlijk spektakel.”
