Handbal en triathlon; Donald 6e in Dakar; Alles over Challenge Daytona – WTJ 1395
ZONDAG – Teamsporten. We zijn er als klein landje erg goed in. Zo’n wereldtitel handbal bij de vrouwen is toch super! Het zegt weer veel over het gezonde topsportklimaat in Nederland, maar vooral valt het ons op dat Oranje elke vier jaar weer heel wat teams naar de Olympische Spelen mag afvaardigen. Laten we hopen dat het behalve voor hockey, handbal, waterpolo en volleybal ook voor het kwartet triatleten geldt. Abu Dhabi in maart wordt daarvoor dé belangrijke graadmeter.
Lambert Schuurs kon alles
Zijn er eigenlijk triatleten, die ook goed kunnen handballen? Jazeker. International Marieke van der Wal deed een enkele keer mee, maar prominent aanwezig in triathlons was Neerlands grootste international (312!) Lambert Schuurs. De Limburger was één en al sport, want Lambert deed aan ultralopen, ijshockey enzovoorts. Hij was geen voetballer, maar dat heeft zijn zoon Perr dan weer overgenomen. Hij speelt bij het grote Ajax. De veelzijdigheid van Lambert Schuurs zit sowieso in de genen van zijn kinderen, want dochter Demi is een internationaal tennisspeelster en de andere dochter Fleau is eveneens tophandbalster.
Teamsport is ook triathlon
Hoe dan ook: de handbaldames hebben historie geschreven: 30-29 een bloedstollende WK finale tegen Spanje. Wat kan topsport toch mooi zijn. We hadden het eerder over het triathlonteam, waarvan we hopen dat ze de Olympische Spelen halen. Dat beidt immers ook perspectieven voor de vier triatleten om individueel mee te doen. Voor Rachel Klamer lijkt dat al wel een uitgemaakte zaak, voor Maya Kingma, Marco van der Stel en Jorik van Egdom komt die droom dichterbij. En mogen we dan nog reserves meenemen, dan lijken Quinty Schoens en Donald Hillebregt daarvoor in aanmerking te komen. Geen wonder dat Donald overal ter wereld nog ITU-punten wil scoren. Zoals zondag in Dakar. De Senegalese hoofdstad was voorheen vooral bekend als eindstation van de beruchte woestijnrallye. Maar sinds vorig jaar heeft de stad ook een internationale triathlon, meetellend voor de African Cup en dus ook ITU-punten.
Dakar met Donald en Mo: nuttige ITU-punten
Donald was erbij, maar ook Mohamad Masoo met Edo van der Meer als coach. Zoals wel vaker bij Afrikaanse wedstrijden komen de atleten voor onverwachte dingen te staan. Mo was zijn fietskoffer aanvankelijk kwijt, maar op de valreep arriveerde de tweewieler nog. En zondag bleken de lifeguards, die het zwemonderdeel moesten begeleiden zich te hebben verslapen. Ruim anderhalf uur later dan toch te start aan het strand, de Atlantische Oceaan in. Met de gebroeders Polyanskiy vooraan kon Donald nog nipt aansluiten na het zwemmen. Even later bleek ook Mo in de kopgroep van tien te zitten. Vijf man lukte dat niet, zij formeerden een achtervolgend groepje maar kwamen niet meer terug. Het lopen brengt ook in kleinere wedstrijden de beslissing. In het smalle veld deden drie voormalig Olympiërs mee. De Hongaar Gabor Faldum en de broers Dmitry en Igor Polyanskiy. Het was in die volgorde dat ze over de streep kwamen. Even leek Donald nog voor plaatst vier te strijden, maar gaandeweg kwamen de Chileen Gaspar Riveros (broer van Barbara) en Luxemburger Bob Haller hem nog voorbij. Een zesde plaats voor The Don betekent nuttige ITU-punten en daar maak je per slot van rekening de verre reizen voor.
Mo finishte prima als negende en klopte zijn landgenoot Mohamad Alsabbagh nipt. Het vrouwenveld bestond uit slechts vijf deelneemsters. Winnares was de Ierse Maeve Gallagher, met haar 18 lentes de jongste van het quintet. Maeve finishte in Weert nog elfde op het EK juniores. Een minuut later volgde de Egyptische Basmla Elsalamoney en derde de Turkse Esra Nur Gokcek.
Challenge Daytona
We schreven vrijdag al dat het Dadaïsme in de triathlonsport dit weekeinde hoogtij vierde. Want behalve DAkar was het ook te doen in DAytona. Pas de tweede Challenge-editie van deze bijzondere race op het Speedway-circuit met die immense tribunes. Dat grootse decor maakt dat de triatleten haast in miniatuur voorbij fietsen en lopen. En het aanwezige publiek niet opvalt in de giga-arena van de gemotoriseerde sporten. Het stadion is ook pas uitverkocht bij 167.785 mensen! Dat aantal haalt zelfs Challenge Roth niet langs het parcours.
Nek-aan-nek race
Het maakte de wedstrijd niet minder spannend, want hoe lang is het geleden dat we tot zo ver in een wedstrijd een nek-aan-nek-race meemaakten. Nog net geen Ironwar Scott-Allen of Frodo versus Kienle, maar de spanning was om te snijden toen Lionel Sanders en Pablo Dapena Gonzalez tegen een mooie Amerikaanse schemering knokten voor de overwinning. The Colonel haalde het opnieuw en zo is het seizoen van de Canadees alsnog meer dan geslaagd. Enthousiast verhaalde hij voor de microfoons van onder meer 3athlon.nl hoe belangrijk deze overwinning voor hem was. De Daytone Distance Under The Lights Pro Race gaat over ongeveer een 1/3e afstand: 1,6 km. zwemmen, 60 kilometer fietsen en 13 kilometer lopen. En dat ‘Under The Lights’ gaf de race haast iets sprookjesachtigs. Het mooiste sprookje kwam dus uit Lionel Sanders. Het Canadese succes werd compleet met de winst voor Paula Findlay, een reprise dus van de laatste 70.3 Ironman Indian Wells van vorige week. Sanders keek op van de Spanjaard, die het hem heel lastig maakte. En dat terwijl de Canadese toptriatleet er toch lange tijd mee te maken kreeg.
Bumper aan bumper met Lionel en Pablo
Pablo was ook eerder uit het water. De kopgroep bestond aanvankelijk ook uit Amerikanen als Eric Lagerstrom (later uitgevallen), Kieran Linders en Joe Maloy. Zoals verwacht was het fietsnummer een kolfje naar de hand van de turbo-guys, in dit geval Andrew Starykowicz en Lionel Sanders. Bij aanvang van de ruim 13 kilometer hardlopen op en rond het circuit had Andy een minuutje op Lionel en Pablo. De stampvoetende Canadees versus de meer op souplesse lopende Spanjaard, zo ging het de finale in. Alsof het een speedway-race betrof waar ook altijd bumper aan bumper wordt gereden. Dertig tellen zaten er aan de finish tussen, daarna moest vier minuten gewacht worden op de nummer drie de Amerikaan Jason West. Starky, vorig jaar tweede achter Pieter Heemryck, finishte nu als vierde.
Paula deelt geen cadeautjes uit
De topfavoriete Lucy Charles kreeg het ook niet cadeau, sterker nog het was Paula Findlay, die de Britse vedette verschalkte en met een minuut voorsprong op Lucy de zege naar zich toetrok. Het brons ging naar de Zweedse vice-Olympisch kampioene van Londen: Lisa Norden. Maar dat al wel op vijf minuten van de winnares. Meredith Kessler en Laura Siddall maakten de top vijf compleet. Zeer sterk vijftal dus bovenaan de ranglijst van deze Challenge Daytona, die verder aquabike, duathlon, sprint-afstanden, loopwedstrijden enzovoorts in huis had. Tja, als je toch in dat inmiddels 60 jaar oude stadion een race mag houden, dan kun je het maar beter goed doen. Na de zaterdagwedstrijden met de apotheose in de avonduren van veertig profs,die trouwens vrijdag ook meededen in een trio-event. Een geweldige formule, waar we eigenlijk in Nederland ook wel eens wat mee moeten kunnen. Laat recreanten daags voor een evenement samen met Rachel Klamer, Rob Barel of Els Visser in trio-verband uitkomen. Zul je zien dat die recreanten ook gaan kijken naar de wedstrijd met de grote namen erin.
Halve triathlon voor Fabian Roman en Carla Moreno
De zondag was in Daytona ingeruimd voor de niet pro’s op de halve afstand. De race werd gewonnen door de Amerikaan Fabian Roman. Hij was bij het zwemmen al ver vooruit. Tweede en derde werden zijn landgenoten Matt Triick en Malachi Henry. De Belg Siebe Meeus werd vijf minuten na de winnaar vierde. Carlo Moreno (USA) was snelste vrouw. Vier minuten later volgde de Puertoricaanse Ana Jimenez, derde was Alysha Krall. Op die afstand deden 420 deelnemers mee. Ons Koninkrijk der Nederlanden was met drie man vertegenwoordigd. De Arubaan José Reyes finishte als 58e. Gregory Rensley Mathilda vertegenwoordigde ons land (maar woont ook op Aruba) met een 184e plaats en Arubaan Marlon Jansen finishte als 187e man. Mooie middenmoters, zeg maar.
