Paratriathlon met Margret en Oceanic Champs Devonport; Snowy Mts; EK Wintertri Roemenië – WTJ 1466

ZATERDAG – Amper bekomen van het nieuws dat Abu Dhabi volgende week niet doorgaat, zijn er gelukkig nog sportwedstrijden die wel overeind blijven. In Australië gooiden lange tijd de bosbranden roet in het eten, maar daar kan nu weer naar hartelust getraind en gesport worden. Dat zien we op de posts van bijvoorbeeld Els Visser wel

Zaterdagnacht opende het Paralympische seizoen feitelijk met de eerste wedstrijd uit de World Paratriathlon Series. Plaats van handeling: Devonport op het eiland Tasmanië. De race prijkt al sinds 2000 op de ITU-kalender steeds deel uitmakend van de Oceania Cup. Diverse malen Oceanisch kampioenschap en vanaf 2016 een internationale paratriathlon (World Cup en World Series) eraan toegevoegd.

 

Lotte zwemt ’t snelst, eindigt zevende

Aan de open Oceanische sprintkampioenschappen deed Lotte Wilms mee. In hoeverre Lotte zich nog kan richten op de Olympische Spelen van Tokyo valt nog te bezien, ze is in elk geval lekker bezig Down Under. In een sterk veld finishte ze als zevende na een zeer actieve rol. Als snelste kwam de voormalig zwemster uit het water, vier tellen later gevolgd door talent Ainsley Thorpe. Bij het fietsen ontstond een kopgroepje van vijf met naast Lotte en Ainsley ook Gillian Backhouse, Sophie Corbridge en Kira Hedgeland. Van de favorietes mistte Andrea Hewitt de slag, maar die zette met een pijlsnelle vijf kilometer (16.30) nog heel wat recht. Belofte Ainsley Thorpe won zowel de overall als U23-titel. Andrea finishte tweede, Sophie derde. Lotte moest haar krachtinspanningen bij het lopen betalen: de veertiende looptijd bracht haar een niet onverdienstelijke zevende eindklassering.

Het volledige Nieuw-Zeelandse podium maakte bij de mannen plaats voor drie Aussies. Marcel Walkington goud, Luke Willian zilver, Matthew Roberts brons. De Luxemburgers reizen de hele wereld over op jacht naar ITU-punten. Is Bob Haller in Centraal-Amerika, landgenoot Stephan Zachaus verzamelde met een vierde plaats in Devonport nuttige ‘Tokyo-punten’. Luke Schofield was op een achtste plaats beste belofte.

Tokyo komt dichterbij voor Marget Ijdema

De World Paratriathlon Series leverden prachtig brons op voor Margret Ijdema. De paratriatlete uit Heerhugowaard waant zich steeds zekerder van deelname aan de Paralympics in Tokyo. Nadat ze vorig jaar al afsloot met winst in Alanya, staat ze er in de ranking goed voor. Een mooie uitgangspositie voor die Paralympics in de PTWC-categorie. De race werd gewonnen door Lauren Parker. Drieëneenhalve minuut later volgde landgenote Emily Tapp op een tweede plaats. Margret kwam als vierde uit het water, hield die positie vast tijdens het handbiken en passeerde in de wheelchair nog haar Duitse rivale Christiane Reppe, die wel de snelste zwemtijd neerzette.

Bondscoach Bas de Bruin twitterde

Zo trots als een pauw op @ijdema_margret. Brons bij de #paratriathlon @worldtriathlon WPS race in Devonport. Deur naar #Tokyo2020 staat nu wijd open!

Het zou mooi zijn als Nederland met zeker vier paratriatleten naar Japan kan. De wedstrijd bij de PTWC mannen werd gewonnen door de Oostenrijker Florian Brungraber. ETU-paratriatleet 2019 Jules Ribstein uit Frankrijk en Yukako Hata wonnen de PTS2-groep. Als enige deelnemers hadden de Russen Victor Chebotarev en Anna Plotnikvoa een makkie: winnaars in de PTS3. Een derde Russische zege, maar met veel meer concurrentie viel in de PTS4: Michail Kolmakov. Een beetje Nederlandse zege was er bij de vrouwen: de Duitse Elke van Engelen won, zij is getrouwd met de Nederlandse Hawaii-ganger Huib. De PTS5 was voor Oostenrijker Gunther Matzinger, Kate Doughty won voor eigen publiek op Tasmanië. Tenslotte de triatleten met een visuele beperking PTVI. Winnaars de Australiër Jonathan Goerlach en de Italiaanse Anna Barbaro.

Snowy Mountains voor Dean en Kate

Van Devonport naar de eveneens Australische Snowy Mountains. Dean Cane was de verrassende winnaar. Vier jaar terug was hij er tweede, maar sindsdien was het rustig. De veel bekendere Xterra-specialist Ben Allen zwom het snelst, maar moest zijn meerdere erkennen op het mountainbiken en crosslopen in Cane. Xterra Ameland-winnares Kate Bramley was in eigen land de sterkste vrouw. Ook zij kwam vanuit de achterhoede na een vierde zwemtijd ruim een minuut na de Britse Jacqui Slack. Met fietsen en lopen nam Kate – net als vorig jaar in Nederland – afstand van de concurrentie.

Zevende Europese titel voor Pavel Andreev

Gelukkig kon het Europees kampioenschap wintertriathlon in het Roemeens Cheile Gradistei wél doorgaan. Bij min vijf graden nog wel en min elf aan de grond. Goede condities dus. Vorig jaar ontbreek Pavel Andreev, de Tsaar aller wintertriatleten. Dit keer was hij terug om zijn zevende (!) Europese titel te veroveren. Met ook nog eens acht wereldtitels moet de Rus zo’n beetje de meest succesvolle triatleet op welke discipline dan ook zijn. Mooie opsteker voor het veel geplaagde Italië was de zilvern plak voor Giuseppe Lamastra, beste mountainbiker ook. Met brons voor thuisfavoriet en verrassend sterkste langlaufer drong Viorel Palici voor het eerst tot het podium door. Titelverdediger Dmitryi Bregeda moest daardoor genoegen nemen met een vierde plaats.

Svetlana Sokolova bezorgt Rusland vijfde titel

Ook de vijfde Russische Europese titel bij de vrouwen, maar vrijwel steeds naar een andere triatlete. Bij afwezigheid van de titelverdedigster/wereldkampioene Daria Rogozina was de titel vacant. Svetlana Sokolova nam de honneurs prima waar en veroverde het kampioenschap in deze meteen laatste ITU-wintertriathlon van het seizoen. Romana Slavinec, de Oostenrijkse pakte er een aantal jaren naast, nu scoorde ze zilver op anderhalve minuut van de Russin. Brons ging naar Yulia Surikova, voor het vijfde jaar op rij op het podium maar toch maar één titel (in 2018).

Italiaans succes bij de beloftes met Franco Pesavento, die na zijn wereldtitel nu ook Europees beste in de sneeuw is geworden. Svetlana is 22 en werd dus niet alleen elite-kampioene ook bij de U23. Bij de junioren een Russische troika bij de jongens. Kampioen werd Vladislav Semenov. Bij de meisjes stak de Slovaakse Margareta Bicanova daar een stokje voor. Ze ruilde zilver in voor goud.

Tot zover het rondje langs alle wedstrijden, die gelukkig wél doorgingen. En zo leven we van dag tot dag. Met vandaag een schrikkeldagje extra. Een dag waarop je kon doen, waar je de afgelopen vier jaar niet aan toekwam…

 

 

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.