De vier Olympiërs van TeamNL gaan voor Tokyo 2021; Geen Lanza, geen Roth, raar jaar – WTJ 1493

DONDERDAG – Een pientere sportcollega vroeg me vandaag: ,,Waarom zouden golfers eigenlijk niet zonder publiek hun wedstrijden af kunnen werken? Of tennissers?’’ Ik vond het wel een sterke invalshoek. Bij tennis twijfel ik, want in een smash-situatie kan er zomaar minder dan twee meter afstand tussen de tegenstanders ontstaan. Maar golf? Je zou inderdaad moederziel alleen op de golfbaan een balletje kunnen slaan. De enige sport, die bestand lijkt tegen het coronavirus.

Golf

Gelukkig zijn ook golfers solidair met de rest van de (sport-)wereld en worden die wedstrijden net zo hard afgeblazen. De laatste Olympische kandidaten, die in wedstrijdverband speelden, waren de boksers op het OKT in Londen. Dat is de organisatie en de boksbond duur komen te staan, want Turkse boksers waren kennelijk besmet met het virus en nu zijn de rapen gaar. De tijd van laconiek omgaan met de pandemie ligt al ver achter ons.

De kelder van Jorik

Tegelijk is het soms happen naar iets meer lucht in deze bizarre duisternis waarin we allemaal vanuit onze schuilkelders opereren. Soms letterlijk, want Jorik van Egdom is zijn kelder aan het ombouwen tot trainings- en krachthonk. Da’s meteen een mooi sprongetje naar de vier Olympische kandidaten met de vraag: wordt 2021 dan jullie jaar?

Jorik van Egdom, Marco van der Stel en Maya Kingma zeggen alle drie nog te groeien. ,,Daar krijgen we nu zelfs meer tijd voor, dat geeft ook rust’’, zegt Jorik ,,Er zullen langs de andere kant ook atleten zijn voor wie dat jaar extra niet te overbruggen valt. Kijk op de lange afstand naar een Frederik van Lierde. Hij heeft voor 2021 duidelijke andere plannen en kan daarom zijn afscheidsjaar niet opschuiven. Maar het is bovenal belangrijk dat we met allemaal dezelfde kansen aan de start staan van de belangrijkste wedstrijd uit een Olympiade.’’

Marco: ‘Een raar jaar’

Met Jorik hebben we komende dagen een wat uitgebreider verhaal. Ook Marco voelde de bui al hangen. ,,Het is een heel raar jaar. De hele winter gewerkt en uitgekeken naar de relay in Abu Dhabi waar we ons ticket konden verzilveren. Ik was er klaar voor, had vertrouwen en zou iedereen opvreten. Zo vertelde ik mezelf. De testen, die we deden logen er niet om. Een perfecte stage Namibië gevolgd met nog drie weken thuis om de puntjes op de i te zetten. Vanwege corona geen Abu Dhabi. Even dacht ik dat we het ticket zo in de schoot geworpen kregen, het traject loopt immers tot 31 maart en we staan zevende.’’

Daags na de annulering van Abu Dhabi werd Marco zelf ziek. Hij voelde zich lamlendig en ging zelfs in quarantaine. ,,Want Quinty mocht absoluut niet ziek worden, zij ging naar Mooloolaba immers. Dat is gelukkig allemaal goed gegaan. Ik paste mijn planning aan. Vanuit de race in Huelva zou ik door naar Mallorca. De dag voor mijn vertrek ging ook die race niet door. Weer plan wijzigen en wel zo snel mogelijk naar trainingsstage Mallorca. Vrijdag vliegen, twee dagen later lockdown hotel en maandag was ik weer thuis.’’

Daarna ging het snel. ,,De halve wereld op slot, iedereen in onzekerheid. Toch maar de training oppaken voor als dit voorbij is. Nu hebben we wel zekerheid over de Spelen, maar alsnog onzekerheid over kwalifcatie. Is het alleen Abu Dhabi en daarna nog Chengdu voor de laatste drie plekken Mixed Relay? We weten het niet. Nergens valt te zwemmen al konden we deze week in Schijndel bij Endless Pools toch dat watergevoel even terugpakken. We blijven bezig, maken ons zo klaar mogelijk voor het moment waarop alles weer normaal is en we kunnen racen.’’

Opluchting bij Maya

Maya is vooral ontzettend blij dat het IOC niet langer gewacht heeft. ,,Ik denk dat het voor veel sporters een opluchting is. Eigenlijk wisten velen al dat het niet door zou gaan, ik ook. Al was het nog niet officieel en dan voel je toch de druk om er alles aan te doen om fit te blijven. Eigenlijk wordt van je verwacht dat je je beste werk ooit levert, zonder dat je hiervoor kunt trainen. Dat is simpelweg onmogelijk.’’

Moreel vindt Maya het ook verwerpelijk dat sporters en supporters de wereld over blijven reizen voor het grootste sportevenement ter wereld, terwijl een groot deel van de wereldbevolking nog aan het vechten zal zijn tegen het COVID-19 virus. ,,Ik vind het niet kunnen. Er zijn dit jaar belangrijkere dingen dan de Spelen. De wedstrijden waren vrijwel zeker oneerlijk geweest, iets wat lijnrecht in gaat teen het hele idee van de Spelen. Dit besluit is 100 procent de juiste keuze, ondanks de grote gevolgen financieel voor sportbonden en –organisaties. Kalenders moeten omgegooid en opnieuw gekken naar kwalificaties.’’

Anders dan Marco heeft Maya daar wel vertrouwen in. ,,Natuurlijk baal ik van het verloop van heel 2020. Iedereen had liever een virusvrij jaar gezien, met open grenzen en prachtige sportevenementen. Ook ik mis het zwemmen behoorlijk en vind het jammer dat ik niet kan laten zien welke progressie ik sinds vorig jaar gemaakt heb. Ik was was er klaar voor, maar zal dat ook weer zijn als de wereld er klaar voor is. Individueel en met het team houden we de ambities, maar dan voor Tokyo 2021!’’

Rachel gaat voor haar derde Spelen

Ook voor Rachel lonken haar derde Spelen, weliswaar een jaartje later, beslist. Daags na haar huwelijk met Richard stond de telefoon roodgloeiend. Of dat was voor de vele felicitaties of de afgelaste Spelen laten we even in het midden. We gunnen haar en Richard een periode waarin familie en haar naasten alle voorrang krijgen. Wel stuurde ze ons nog een mooie trouwfoto met de karakteristieke watermolen Singraven uit Denekamp op de achtergrond.

Afgelastingen domineren het (sport-)nieuws

Het verdere nieuws van woensdag en donderdag bestond helaas vooral uit afgelastingen. Amsterdam Nieuw-West wierp de handdoek in de ring, terwijl het een feestelijke derde lustrumuitgave had moeten worden. Ralph Hienkens en Klaas de Leth hebben niet meer per se de ambitie voor een NK of EK, maar de sfeer op deze wedstrijd in en rond de Sloterplas is er de laatste jaren nog beter op geworden. Jammer dus van editie 15 op oorspronkelijk 7 juni. De halve triathlon van Terheijden een week later zou zelfs al aan de 38^e editie toe zijn. Daarmee de oudste in Brabant en op een paar na ook van Nederland. Jammer dat die lange traditie nu doorbroken wordt. En dan schrijven we het meest gebruikte zinnetje van de laatste weken: het is even niet anders, gezondheid staat voorop!

Zeer druk eerste juniweekend als vuurproef?

Het eerste juni weekend wordt een vuurproef. Kan het of kan het niet? Bij groen licht staan de NK’s Nijmegen en Nieuwkoop op de rol evenals de triathlons van Krimpenerwaard, Terneuzen, Waalwijk, Aalten, Ter Apel, Luttenberg, Hengelo en Leensterlus. Een ware explosie aan triathlons dus, amper een voorzichtige doorstart te noemen. Ongetwijfeld monitoren ook deze organisaties van dag tot dag en valt er wellicht nog iets weg. Als ik een glazen bol had, was ik nu rijk.

Woensdagavond volgde ook Ironman Lanzarote het trieste voorbeeld van veel andere organisaties. Op het eiland van Kenneth Gasque c.s. waren ze ook al aan de dertigste uitgave toe. Maar niet in het roemruchte jaar Twintig-Twintig, waar we rond de jaarwisseling nog grapjes over maakten.

Challenge Roth: moeilijkste besluit ooit

De donderdag begon al met dreigende voorberichten vanuit Duitsland. Meer specifiek Challenge Roth. En om 13 uur bracht de familie Walchshoefer de moeilijkste beslissing sinds de oprichting van Challenge in 2002 naar buiten: geen topevenement in de Beierse stad dit seizoen. Uitgerekend in het jaar dat de crème de la crème zou meedoen aan Challenge Roth op 5 juli gaat het hele feest niet door. ,,Het welzijn van de atleten staat altijd voorop’’, aldus Felix, die ondanks lange twijfels nu toch bijtijds de knoop doorhakt. De eerste afgelaste triathlon-race in juli (even buiten de Spelen om) is daarmee een feit. Het zet alle organisaties rond die datum aan het denken.

De verantwoordelijkheden zijn enorm. In Roth hebben we het natuurlijk over andere grootheden dan – pak ‘m beet – Terheijden. Met 100.000 toeschouwers, 7500 vrijwilligers en 4000 deelnemers is dit een mastodont onder de triathlons. Toch relativeerde de CEO Roth snel. Vergeleken met alles wat nu in de wereld geschiedt, is het afblazen van Challenge Roth slechts een zandkorrel in de woestijn. Zoals bij elke onderneming gaat het ook bij de gigantische Duitse organisatie in de papieren lopen. Roth gaat zijn atleten (afkomstig uit 98 landen maar liefst!) goed behandelen. Inschrijfgeld wordt (minus administratiekosten) terugbetaald. Wie toch afziet van terugbetaling en minstens 100 euro in de kas van Roth achter laat, ontvangst een bijzonder cadeau. Op 4 juli 2021 is de triathlonwereld – hopelijk blakend van gezondheid – weer bijeen in het Duitse triathlonmekka.

Ironman met Advance/Orkila verder

Tenslotte was er dan nog dat nieuws van de Wanda Sports Group: niet de Professional Triathletes Organisation (PTO) maar de bedrijven Advance en Orkila nemen Ironman over. Een transactie van 730 miljoen dollar. Hoe mooi ook de blijdschap van Ironman-CEO Andrew Messick over de deal en hoe goed ook voor de toekomst van Ironman-races wereldwijd: het brengt mij/ons niet in een echte jubelstemming. Daar is het de tijd niet naar.