Nog meer races: Namen, Dresden en Tubingen Bundesliga; Thor XTreme met Joop; Midnight Man etc.

VRIJDAG – Mocht je denken dat we helemaal bij zijn qua uitslagen van de voorbije weken dan heb je het mis. Er komt altijd wel weer een wedstrijdje boven drijven. Misschien zijn we niet zo actueel, maar dan toch in elk geval volledig. Ook in deze aflevering passeren weer een aantal onlangs gehouden triathlons.

De nationale feestdag 15 augustus is behalve voor Embrun ook voor de organisatie in het Belgische Namen aanleiding een kwart triathlon in te richten. Middenin de Ardennen dus veel hoogtemeters. Door Nederlanders is deze kwart nog niet ontdekt. Ze moesten op deze doordeweekse donderdag wellicht ook werken. Winst in Namur voor de Belg Maxime Dewez in 2.13.22 en voor Ines Mommen in 2.34.56 uur.

Dresden: Babette knap vierde

Op 10 augustus was in Dresden de derde wedstrijd uit de Bundesliga. Altijd een ijzersterke bezetting in die races, daarom des te knapper hoe Babette Rosman daar vierde is geworden. Een goed zet van TV Witten om de landskampioene op de sprint in te lijven. De race werd gewonnen door Tanja Heubert, die van alle markten thuis is. De Duitse deelde het podium met haar landgenotes Caroline Pohle en Julie Behrens. Aniek Mars (12e), Jony Heerink (20e) Marit van den Berg (34e) en Femke Scheepers (40e) streden volop mee op dit hoogste niveau in Duitsland.

3. Rennen der 1. Triathlon-Bundesliga am 10. August 2024 in Dresden © DTU/Petko Beier

Bij de mannen voeren de Fransen ook in de Bundesliga de boventoon. Igor Dupuis won in 51.54 minuten voor de Spanjaard Roberto Sanchez Mantecon en de Brit Jack Willis. Twee Nederlandse mannen in de ring: Jesse Cuijpers verdienstelijk 26e en Rick van der Knaap op een 57e plaats.

Tubingen: Gjalt knap vierde

Pakken we er gelijk de vorige Bundesliga-wedstrijd maar bij, drie weken eerder in Tubingen. Ook daar de Fransen vooraan met Jem Aurelien als winnaar en wederom Igor Dupuis, nu dan tweede. De titelverdediger Simon Westermann uit Zwitserland finishte als derde. Al ging het natuurlijk om het teambelang. Was Babette vierde in Dresden, in Tubingen stond Gjalt Panjer net naast het podium. Sterke vierde plek wel voor het krachtmens uit Apeldoorn. Ian Pennekamp finishte hier elfde, Jesse Cuijpers 22e.

3. Rennen der 1. Triathlon-Bundesliga am 10. August 2024 in Dresden © DTU/Petko Beier

DE sensatie van het seizoen 2024 is natuurlijk Fanni Szalai. Zestien jaar pas en niet te stuiten. Elke junioren Europe Cup waar ze aan mee doet, wint ze met twee vingers in de neus. In een Super League race stond ze al eens in de finale en in Tubingen won ze de Bundesliga-race alsof het niks is. Daar keken de Duitse routiniers Marlene Gomez-Goggel en Anabel Knoll toch even lelijk van op. Ze zal er ongetwijfeld bij zijn in oktober op het WK in Malaga.

Van Nederlandse zijde deed Silke de Wolde het goed in Tubingen. De Almeerse eindigde elfde. Stadsgenote Romy Spoelder werd 22e en Femke Scheepers 36e.

Op 4 augustus was een 2e Bundesliga wedstrijd in Salzgitter. Hier Belgische winst, want Joran Driesen was het snelst terug bij de finish in 1.00.13 uur. Hij versloeg de Duitsers Karl Diedrich en Philipp Dressel-Putz. Snelste vrouw was Sara Alemany Seguer voor Lena Brunkhorst en Alicia Stolting.

Mi Tatanium met twee Nederlanders

Terug naar 10/11 augustus voor nog wat lange afstandswerk. De Amerkaanse Mi Titanium bestaat al best lang. Geen grote wedstrijd, wel goed georganiseerd. Van de 75 deelnemers was Michael Bankes de snelst in 9.16.04 uur. Hij was al drie kwartier klaar toen nummer twee Craig Hoogerwerf in 10.01 uur arriveerde. Derde was J.P. Dowd. Ook het vrouwenpodium was geheel Amerikaans. Megan Tunder in 10.14.45 uur winnares, Stephanie Coburn in 11.01 tweede en Angie Defilipi in 11.41 uur derde. Twee in Amerika wonende/werkende Nederlanders deden mee, allebei derde in hun agegroup.

ZONDAG 11 AUGUSTUS: MI TITANIUM, VERSLUIS PARK (USA)
M:
16.Mark Damveld 12.14.48 (3e M45)
34.Peter van Gemmeren 14.50.52 (3e M55)

Mountain Man

De Mountain Man in het Amerikaanse Flagstaff trok 101 deelnemers. Conrad Sanders won in 3.59.25 uur, zes minuten voorsprong op de hoofdzakelijk Amerikaanse concurrentie. Amelia Zwiener won voor het tweede jaar op rij, nu in 4.41.21 uur.

Midnight Man: ’s nachts een hele doen…

Een bijzondere wedstrijd blijft toch altijd de Midnight Man in het Britse Dartford. Een halve en een hele triathlon zijn op zich niks speciaals, maar wel als de start om 18.00 uur ’s avonds is en er dus in het duister gezwommen en gefietst en in het donker gelopen wordt.

Achttien atleten waagden zich aan de hele. Henry Crosby kwam in alle vroegte als eerste binnen: 10.36.47 uur. Niet ver daarachter oud-winnaar/trouw deelnemer Anthony Gerundini en derde Brits was James Billingsley in 11.16 uur. Een vrouw aan de start: Mouse Reilly, finishend in 15.50.26 uur. Iets meer deelnemers op de halve (39). De zeges gingen naar de Britten Scott Richardson in 4.32.52 en Laura Kirkpatrick in 5.39.30 uur. Voor de nachtbrakers onder jullie is de Midnight Man een aanrader!

Noorwegen heeft behalve de Norseman nog een hele triathlon. De Thor Xtreme in Lysebotn is weliswaar minder zwaar, maar nog altijd wel van het ‘extreme’ soort. Het is dus knap hoe de Noorse winnaar Kent Scott Johnsen deze wedstrijd won in 8.44.29 uur al werd vanwege het slechte weer het loopparcours wel aangepast c.q. ingekort. De Noor Jarle Rogno werd tweede in 9.31.30 uur en de derde plaats was voor de Duiter Pascal Borchers.

In totaal 27 deelnemers en – omdat hij van nieuwe uitdagingen houdt – was ook Joop Schwalbach van de partij. De Oostzaner eindigde op een knappe elfde plaats. Hieronder kort zijn relaas over de wedstrijd:

Om 3:15 opgestaan. 4:15 moesten we bij de pier verzamelen en liepen we gezamenlijk over een onderhoudsweg (illegaal) naar de aanlegsteiger van de elektriciteits centrale. Hier moesten we met een mega jump het donker inspringen (5:00). Dit maal hield ik mijn zwemboei beter vast. Ik zwom al snel in de kopgroep en was halverwege zelfs helemaal los. Helaas stuurde ik op de verkeerde kant van de pier aan, maar werd ik gelukkig door een kano gered. Als derde op het droge. Nou ja droge. Het ‘zeek’ van de regen. In een bushokje erg lang omgekleed (alles wat ik had). Het fietsen startte met 10km haarspeldbochten (altijd 10% met een uitschieter van 16). Het ging al snel niet lekker. Koud (6°c), hevige regen, storm. Uiteindelijk na 5:38 reed ik de Kjerag bolten parkeerplaats op. Vanwege het slechte weer was het loop parcours aangepast. Eerst steil omhoog, keren bij de stuwdam bij Langevatn een weer terug (naar beneden dus). Ik mocht kiezen of ik ook nog de Kjerag Bolt op en af zou doen. Gezien het weer en dat ik al helemaal leeg was geen moeilijke keuze (dan maar wat lager in de uitslag). Bea die chef wafels was heeft me naar beneden gereden zodat we lekker warm konden douchen.

Joop was klaar na 11.08 uur. Toen waren de eerste drie vrouwen al binnen. De eerste twee kwamen gelijktijdig in 10.55.30 uur over de finish: Siri Dalheim en Ingjerd Hauvik maakten er geen wedstrijdje meer van. De derde plaats was voor de Belgische Babette Jacobs in 10.59.09 uur. Drie vrouwen binnen de elf uur dus.

ZATERDAG: THORXTREME, LYSEBOTN (NOO)
M:
11.Joop Schwalbach 11.08.17

Extreman Nagyatad

De laatste uit het tweede augustusweekend is de Extreman in het Hongaarse Nagyatad. Zeer populair onder Hongaarse triatleten. Wat Almere is voor Nederlanders is Nagyatad voor de Hongaren. De winst ging naar Gergo Badar in een nieuw parcoursrecord 8.03.05 uur. Hij was van uitzonderlijke klasse, want zijn achtervolger Zoltan Petsuk volgde op 55 minuten, maar nog wel nipt binnen de negen uur: 8.58 uur. Laszlo Szilagyu Tamas haalde dat als derde niet: 9.07 uur.

Afgezet tegen de mannentijden, gingen de vrouwen niet zo hard. Lejla Kovacs-Omischl won in 11.08 uur, Zsnaett Kruger tweede in 11.11 en Zsuzsanna Turi derde in 11.15 uur. Soms doen er Nederlanders mee in Nagyatad, maar dit keer was dat niet het geval.

Tot zover weer een blokje wedstrijden. We maken ons op voor een mooi Ironman-weekend met Kalmar, Kopenhagen en Frankfurt. Als we zondagmiddag toch eens twee nieuwe Hawaii-gangers mochten verwelkomen…..

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.

nl_NL_formalDutch