Olaf van den Bergh, Omar Brons en Wesley de Does na IM Copenhagen – Marloes Vos sprak met hen.

Een druk wedstrijdweekend ligt achter ons. Het tweede deel van het triathlonseizoen is nu echt begonnen. Als de vaste krachten Ruud en Wim de hulptroepen inschakelen, dan weet je dat het een vol weekend met triatlonsport is geweest. Ook een kijkje achter de schermen van Trikipedia.nl is zeker leuk, maar ook even petje af voor onze Wim en Ruud. Het is namelijk flink aanpoten om alle uitslagen snel online te krijgen.

Een terugblik op Ironman Copenhagen, een age-group only race en Olaf van de Bergh die stevig aan de poort staat te rammelen van long-distance triatlon Nederland. Met een tijd van 8:18:39 wint hij zijn leeftijdscategorie M25-29 en behaalt hij de 3e plaats overall. Niet alleen de eindtijd is indrukwekkend, maar ook de marathontijd van 2:42:20 is buitengewoon sterk. Na afloop spreken we uitgebreid met hem om te horen hoe hij deze race heeft beleefd en welke plannen hij voor de toekomst heeft.

“In Hamburg voelde ik me al goed, helaas maakte de valpartij het toch een minder leuke dag. Voor Ironman Copenhagen was het doel er een mooie dag van te maken. De vorm is goed, maar je bent toch op zoek naar bevestiging in de race zelf. Een hele triatlon en een goed resultaat zijn ook een kwestie van geluk hebben. Er kan van alles gebeuren onderweg, ik ben echt superblij met de prestatie. Voor de start zat er druk op, maar wel op een goede manier. Het zwemonderdeel heb ik hard aan gewerkt dit jaar. Na 400 meter vond ik een stel voeten met een lekkere pace, het ‘zwabbervoetje’ kon ik goed volgen. Met mijn eigen tempogevoel van een visstick zag ik na 500 meter dat deze pace zou leiden tot een sub-60 tijd. Ik besloot met verstand te gaan racen en deze voetjes te blijven volgen. Het zwemmen ging zo makkelijk, en toen ik uit het water kwam met 57:58 kon mijn dag niet meer stuk en wist ik gelijk goed in de wedstrijd te liggen.”

En dan het vervolg op de fiets en de marathon, Olaf vertelt daar het volgende over: “Het glooiende Deense landschap, echt prachtig. Wat superleuk is, elk dorpje wat je doorkomt is een soort dorpsfeest. De barbecues staan aan en mensen staan volop te juichen. Het voordeel van de snellere zwemtijd is dat ik dit keer snellere fietsers om mij heen heb. Hierdoor kan ik meer racen en kreeg ik de aansluiting bij een groepje Denen. Waar ik in het verleden een tijdrit met mezelf aan het rijden was, kon ik nu racen op gevoel en samenwerken. Tuurlijk is het nog steeds een inhaalrace, maar wel eentje die veel minder energie kost. Van de 62e plaats overall op de fiets ben ik opgeklommen naar de 18e plaats. Ik voelde me nog zo fris na het fietsonderdeel. Vooraf had ik een 2:45 voor de marathon zeker als mogelijk ingeschat. In een gesprek met een vriend gaf ik aan voor de 2:40 te gaan om mezelf uit te dagen. Als je kunt doorzetten, kun je jezelf verrassen. Anderzijds, als het te hoog gegrepen was, zat een 2:45 er zeker nog in. Het parcours in Kopenhagen is regelmatig een heen-en-weer-parcours. Hierdoor kon ik de kop van de wedstrijd zien en jagen, dat gaf echt vleugels. Elke kilometer kwam ik dichterbij, het lopen is mijn wapen en daar kan ik op vertrouwen. Net voor het einde, 500 meter voor de finish, zag ik de fietser van de 3e man. Door de rolling start bleek dat ik in de race zelf 40 seconden achterlag, maar in bruto-netto tijd slechts 10 seconden, riep één van mijn supporters. Daarom besloot ik een eindsprint in te zetten. Dat resulteerde erin dat ik als 4e over de finish kwam, maar wel 10-15 seconden sneller was en dus 3e overall. Bij het zien van de eindtijd van 8:18 kwam er veel in mij los, ik ben enorm trots en dit is de bevestiging van het harde werken.”

En dan de vraag of hij een ticket voor Kona heeft bemachtigd. Het antwoord is ja, maar ik pak hem niet, met de volgende toelichting: “Ik weet nog niet wat ik volgend jaar ga doen. De vraag of ik nu als PRO ga starten of nog een jaar als age-grouper ga racen wordt vaak gesteld en ik ben daar zelf nog niet over uit. Ook wil ik als ik op Kona start, de juiste vorm hebben. Daarvoor is op een later moment kwalificeren voor mijn gevoel beter. Ik heb al ervaring op Kona, die nemen ze me niet meer af. Maar als ik er nog een keer ga racen, wil ik ook meedoen om de prijzen en er echt voor gaan. Voor nu ligt de focus nog op genieten van de prestatie en over 3 weken het WK in Nice, wat voor mij een succesvolle afsluiting van het seizoen zal zijn. Het seizoen is in ieder geval geslaagd.”

Naast Olaf spreek ik ook met onze Triathlon-Inside vrienden: Omar Brons en Wesley de Does. Voor Omar is dit het comebackjaar en zijn debuut op de hele triatlon. Samen als vrienden en podcastmakers racen ze een mooie wedstrijd. Via de tracker en sociale media werd al duidelijk dat het geen gemakkelijke race was geweest voor de mannen. Daar willen we graag meer over weten.

Wesley vertelt het volgende: “Na 30 km glijd ik weg. De wegen waren glad door de regen en bij een rotonde gleed ik onderuit. Ik controleer mijn fiets en zie dat ik door kan gaan. Ik besluit door te gaan. Op 50 kilometer krijg ik een lekke band. Helaas merk ik dat ik mijn gereedschap ben verloren bij de val. De gedachte dat dit het einde van de race is, komt in me op. Toch besluit ik te wachten op de mecaniciens langs het parcours en na 40 minuten kan ik weer verder. Tijdens het wachten hoor ik dat 2 kilometer verderop Omar ook met een lekke band staat. Toeval bestaat niet. We zijn niet voor niets naar Kopenhagen gekomen, zodra het weer kan ga ik weer door. De rest van de race was fantastisch, met veel supporters en mijn gezin langs de kant. Dit was een prachtig avontuur. Ondanks al het ongeluk en het verlies van tijd eindig ik 1,5 minuut achter Omar, op wie ik ontzettend trots ben. Hij heeft hard gewerkt en de knop omgezet. Hoe geweldig is het om samen deze race te beleven. Ondanks dat mijn tijd niet de snelle tijd is geworden waar ik op hoopte, ben ik ontzettend blij met mijn prestatie en is dit misschien wel mijn mooiste hele triatlon ooit.”

Daarna gaat de telefoon over naar Omar, ook hij deelt zijn verhaal. “Bij mijn tweede lekke band dacht ik dat het voorbij was en stond ik al met 1 béén uit de wedstrijd. Ik heb trouwens nog nooit zoveel mensen met lekke banden gezien in een triatlon. Gelukkig kreeg ik een reserveband van de organisatie en kon ik doorgaan. Ik wilde dit afmaken, ik heb hard gewerkt om zo fit mogelijk aan de start te verschijnen. De sporter in mij is weer terug! Een half jaar geleden woog ik nog een aantal kilootjes te veel en nu heb ik een hele triatlon voltooid. Het zwemmen ging geweldig, ik kwam aan de kop van de wedstrijd uit het water. Op de fiets voelde ik me sterk en het was geweldig om te zien dat Olaf mij vroeg in de wedstrijd inhaalde, wat betekende dat hij goed gezwommen had en daarmee voorspelde ik voor hem een geweldige dag. Op de fiets begon ik ondanks alle pech te rekenen en realiseerde ik me dat ik ondanks alles nog steeds goed ging en de 10-uurs grens mogelijk was. Op 8 km van de marathon hoorde ik hoe lang ik al racete, en het bleek dat ik na 6 uur en 33 minuten in de wissel zat. Ondanks dat het zwaar werd, wist ik dat het mogelijk was. Daar kwam de finish en ik ging zelfs ruim onder de 10 uur met een eindtijd van 9:54:57. Ik ben ontzettend trots en Wesley finishte anderhalve minuut later. Dit smaakt naar meer, dit moet in de herhaling!”

Ook vele andere topprestaties zijn er geleverd bij Ironman Copenhagen, Jasper Keijzer weet een tijd van 8:44:23 neer te zetten en daarmee een 5^de plek in zijn age-group. Ook bij de dames weer Corine Nelen haar 3^de plaats vast te houden met een eindtijd van 10:05:17. Voor alle Nederlanders die gefinisht zijn dit weekend, wij feliciteren jullie met je prestaties!