Van agegrouper naar prof – Olaf van de Bergh’s weg naar de triathlon top

Marloes in gesprek met Olaf 

Deze zomer, tijdens mijn verjaardag in de tuin in Bemmel, hadden we al mooie gesprekken over triathlon, dromen en ambities. Maar nu was het tijd om echt de diepte in te gaan. Onder het genot van een goede bak koffie in Arnhem sprak ik met Olaf van de Bergh over zijn overgang van agegrouper naar prof, zijn grote doelen en de keuzes die daarbij komen kijken. Een gesprek vol humor en passie over de sport waar ons hart ligt. 

Dromen serieus nemen
Olaf in 2017 nog van start op het NK atletiek, maakte in 2018 de overstap naar triathlon en voltooide hij zijn eerste IRONMAN in Hamburg.
Sindsdien is het een reis van constante groei, vallen en opstaan, en bovenal: dromen najagen. Maar dromen alleen zijn niet genoeg. Het gaat erom hoe je ze concreet maakt en hoe je bereid bent om meters te maken – fysiek én mentaal. Van ‘gewoon meedoen’ naar echt serieuze doelen stellen – dat is een enorme shift. Het besef dat je eigen grenzen grotendeels mentaal zijn, is een van de belangrijkste lessen. Dit betekent ook dat dromen alleen niet genoeg is; je moet ze omzetten in een concreet plan. En dat betekent meters maken, zowel fysiek als mentaal. 

Kennis, focus en de kracht van eigenzinnigheid
In de sport, en zeker in triathlon, is kennis essentieel. Je moet niet alleen weten hoe je traint, maar ook hoe je herstelt, hoe je je voeding optimaliseert en hoe je je mentaal voorbereidt. Hierin zoek ik steeds naar nieuwe inzichten: van literatuur tot experts zoals mijn huidige coach Jens Pederson Bach en oud-trainers en nog steeds zeer waardevolle sparringspartners Frank Heestermans en Marcel Gierman. Daarnaast is eigenzinnigheid soms juist een kracht. Niet meegaan in de standaardmethodes, maar op zoek gaan naar wat voor jóu werkt. Dat kan betekenen dat je buiten de gebaande paden denkt, zoals zwem video’s analyseren om je techniek te verbeteren of een andere visie op coaching hanteren.

Alles uit een race halen
Mijn eerste race dit seizoen wordt IRONMAN Lanzarote – een brute, winderige race die me fysiek en mentaal zal testen. Maar daarnaast wil ik IRONMAN 70.3 Hoorn ook heel graag meepakken. Als Nederlandse prof hoor je daar gewoon te staan. Vervolgens wil ik graag weer naar IRONMAN Kopenhagen, omdat daar een sterk mannen-profveld staat, en natuurlijk ga ik volle bak voor Challenge Almere-Amsterdam. Mijn aanmelding is inmiddels bij Rick van Trigt binnen! Maar het ultieme doel? Een marathon onder de 2:30 in een triathlon. “Het is een bizarre uitdaging,” geeft Olaf toe, “maar ik hou van groot denken.” 

Van twijfel naar commitment
De stap naar de profs was niet vanzelfsprekend. “Ik heb echt getwijfeld,” vertelt Olaf. “Ik heb met veel mensen gesproken, waaronder Edo van der Meer. Hij stelde me een paar simpele, maar rake vragen: Wat zou je doen? Waar zit je twijfel?” Zijn grootste struikelpunt? Zwemmen. “Mijn zwemmen zit tussen wal en schip. Je kan terug naar de wal zwemmen of je kan naar het schip zwemmen.” Voor Olaf is de keuze nu duidelijk. “Ik zwem naar het schip.”
2025 wordt het jaar waarin hij geen concessies meer doet. Alles eruit halen, grenzen verleggen en laten zien waar hij toe in staat is. En ik kan niet wachten om te zien hoe hij dat gaat doen.

Sponsoring, maatschappelijke impact en de lange termijn
Triathlon is een dure sport, en sponsoring is een terugkerend thema. In Nederland is het lastig om financiële steun te krijgen, en veel atleten moeten bijna alles zelf bekostigen. Daarom is het belangrijk om niet alleen naar traditionele sponsoring te kijken, maar ook naar maatschappelijke impact. Sport kan zoveel meer betekenen dan alleen prestaties. Denk aan kennisdeling, motivatie voor anderen en het creëren van een duurzamer topsportklimaat. Dat is ook waar de samenwerking met experts zoals Iris Bosch om de hoek komt kijken: planontwikkeling, structurele ondersteuning en het combineren van topsport met maatschappelijke betrokkenheid. 

Schoppen om ruimte te creëren
Als je écht iets wilt bereiken, moet je soms tegen systemen aanschoppen. Niet om het schoppen zelf, maar om ruimte te maken voor nieuwe ideeën en manieren van werken. Dit geldt voor sponsoring, coaching en zelfs hoe we naar prestaties kijken. Het draait niet alleen om de snelste tijd, maar om het volledige plaatje: hoe kun je als atleet, mens en inspiratiebron impact maken? 

De reis naar het maximale is nooit af. Maar juist dat maakt het zo mooi!