Nadiyah de la Rambelje, ambassadeur van IRONMAN Nederland – mijn eerste triathlon was een hele.

Ze is 35 jaar, getrouwd met grote steun Bart en moeder van trouwste fan Daan (7). Als Manager Kennis en Bedrijfsvoering onderdeel uitmakend van het directieteam van de Vakgroep Verpleegkunde in het Maastricht MUMC+. Als sportachtergrond voor haar eerste IRONMAN deed ze aan fitness,en af te toe hardlopen, maar nooit meer dan 15 kilometer.

Als geboren Maastrichtse stond ze  langs de kant als toeschouwster bij de editie van IRONMAN Maastricht in 2017 en bedacht zich spontaan; “dit wil ik ook”, maar had nog nooit een triathlon gedaan. Daar waar menig nieuwe triatleet zich de tijd gunt om de sport te leren kennen en na verloop van jaren de stap te maken naar de hele afstand, besloot Nadiyah om van start te gaan in editie 2018 en finishte in 12:34:48 op de Markt in Maastricht in 2018. Een jaar later in Hamburg verbeterde ze haar tijd naar 11:31:33. Tijd om eens met Nadiyah te praten over haar bijzondere keuze voor de triathlonsport, haar races, de plannen en het ambassadeurschap.

Ieder mens besluit in zijn leven wel eens iets spontaans(idioots), maar waarom juist de keuze om dan ook direct die hele triathlon te gaan doen
​Na mijn universitaire studie aan de universiteit van Maastricht wilde ik graag een andere uitdaging aangaan maar wist nog niet zo goed wat. Ik ben altijd graag bezig en had toen al meerdere (back to back) opleidingen gedaan, nu was ik wel klaar met mijzelf te ontwikkelen op dat vlak en zocht iets anders dat ook echt alleen voor mij was. Waarbij ik het meeste uit mijzelf kon halen. Hoe ver kan ik gaan, wat is er allemaal mogelijk. Ik wil het meeste uit mijn leven halen, zoveel mogelijk zien en doen en mijzelf continue ontwikkelen en mijn grenzen te verleggen op zowel intellectueel als fysiek vlak. Toen ik aan de kant van IRONMAN Maastricht stond was ik zo onder de indruk van die mensen en diep onder de indruk van hun prestaties. Dat je zoveel uit jezelf kan halen, zowel fysiek als mentaal, 8 tot 16 uur aaneengesloten kan sporten. Dan moet je zo’n sterke fysieke en innerlijke kracht hebben. Ik had nog nooit echt van een IRONMAN gehoord, maar ik dacht wowww dit wil ik ook! Dit is zo vet en precies waar ik naar opzoek ben. Ik heb meteen mijn zinnen gezet op een hele Ironman en wel die in Maastricht, hoe fantastisch is het om in je eigen stad, met de aanmoediging van zoveel bekenden, over de finish te komen. Ik wilde geen andere afstand doen. Er stonden heel wat mensen behoorlijk sceptisch tegenover mijn plannen, want ik had nog geeneens een fiets, kon absoluut niet zwemmen en rennen deed ik ook maar incidenteel. Maar goed, als ik iets wil dan zet ik alles op alles om mijn doel te behalen 😉 Ik was toen ook totaal niet bezig met de tijd, wilde gewoon finishen. 

Van 0 tot 226 kilometer jaar in wedstrijdverband in 1 jaar, wat een jaar moet dat geweest zijn qua trainingen.
​Ja, daar gaan ontzettend veel uren inzitten. De combi met een gezin, het fulltime werken, een sociaal netwerk en een huishouden maken het ook niet gemakkelijk. Maar ik heb me nog nooit zo goed gevoeld, zowel fysiek als mentaal. In de laatste trainingen, in aanloop, van de IRONMAN voel je je echt onoverwinnelijk. Alsof je de hele wereld aan kan. Energielevel torenhoog. 

 Wat maakt een Ironmanrace voor jou speciaal?
​De omgeving, het ongelofelijke support aan de kant van de weg, de organisatie en natuurlijk de rode loper waarop je de magische woorden hoort…. You are an IRONMAN! Hier leef je naar toe, dat is de beloning voor al het harde werk.

Werkzaam in de zorg  in deze rare Coronatijd combineren met de vele trainingsuren voor een halve of hele triathlon , dat moet een behoorlijke belasting zijn.
​Ja klopt, ik werk in het ziekenhuis waarbij wij nog steeds vechten tegen deze verschrikkelijke pandemie. Het voelt als een race waarbij ze de finishlijn elke keer opnieuw weer verzetten.  Ik, en mijn man die ook werkzaam is in het ziekenhuis, zitten al een jaar in deze situatie. Het vraagt veel van je en het doet wat met je.  Ik was eigenlijk wel blij dat mijn wedstrijden vorig jaar uitgesteld werden. Ik had de tijd, de energie én de focus toen niet om zo goed te trainen zoals ik eigenlijk zou willen. Ik zag heel veel mensen om mij heen die de ene uitdaging na de andere aangaan, het kon niet gek genoeg, rondjes Nederland werden gefietst, hele thuis triatlons en nog allerlei uitdagingen, daar kon ik wel jaloers op zijn. Ik heb het intensieve sporten wel nodig als tegenwicht van het werk maar het is nu een grotere uitdaging dan ooit van tevoren om alles te managen. Ik was het balans een beetje kwijt, sliep minder uren en at minder goed. Nu krijg ik steeds meer grip op alles en zoek daarvoor ook wel hulp zoals een foodcoach die me helpt mijn voedingspatroon weer op orde te krijgen en me in shape te krijgen voor de wedstrijden.

Train je onder leiding van een coach of maak je je eigen schema’s?
​Ik train sinds 2017 onder Edosports, ben er even tussenuit geweest omdat ik iets anders wilde proberen maar ben weer terug bij mijn vertrouwde coach. Robert kent mij, houdt rekening met mijn work-life-tri balance en weet als geen ander op welke trainingen mijn lichaam goed reageert.

Op welk onderdeel kan je in de toekomst de meeste winst behalen?
​Ik ben geen zwemmer, zal ook nooit heel goed worden in het zwemmen, daar heb ik mij bij neer gelegd. Ik werk er hard aan maar hier ga ik het niet op winnen. Op het looponderdeel kan ik heel veel winst behalen. In mijn eerste IRONMAN ben ik een stuk gaan meelopen met een vriend waardoor ik wat heb laten liggen, in Hamburg had ik ontzettend veel last van mijn darmen en ben ik 2 rondes moeten gaan wandelen met de nodige tussenpozen… Dit had veel sneller gekund. 

De plannen voor 2021 en verder?
Hopelijk kan IRONMAN Hamburg dit jaar doorgaan en natuurlijk IRONMAN Maastricht 70.3. Mijn andere wedstrijden zijn verplaatst naar volgend jaar, Marbella 70.3, Bilzen 111. Nu kijk ik niet verder dan Hamburg, daarna zal ik weer een andere long distance en voorbereidingswedstrijden uitzoeken.

Je mooiste triathlonmoment?
​Finishen in Maastricht waarbij mijn hele familie, al mijn vrienden en heel veel kennissen stonden te wachten aan de finishline. Ik heb de afgelopen jaren veel mensen leren kennen en goede vrienden overgehouden aan de triatlon sport, dat vind ik ook ontzettend mooi en koester ik ook. Het is zo’n motiverende omgeving waar ik heel veel energie van krijg. Iedereen is altijd bereid om te helpen, heeft een goede energie en hebben hetzelfde doel. ‘Verslaafd’ aan triatlon is ook verslaafd aan de community. Mijn minst leuke moment wat ook in Maastricht: Het zwemmen zonder wetsuit  😉 Dit was voor mij echt een drama, afzien tot en met. 

Wat maakt voor jou het ambassadeursschap voor IRONMAN Nederland zo speciaal?
Dat je onderdeel uitmaakt van een echte community, dat ik andere mensen kan helpen en misschien kan inspireren om ook, net als ik, hun dromen na te jagen. En dat ik kan laten zien dat iedereen dit kan, als je het maar echt wilt, en hierbij dan ook bereid bent om alles te geven. Ik wil graag zo laag drempelig mogelijk zijn, zodat ik ook andere mensen kan motiveren en inspireren. Niet alleen voor het lange werk als een volledige IRONMAN of de 70.3 in Hoorn of Maastricht, maar ook de mensen op de kortere afstanden in beide Nederlandse Ironmanraces ,zoals de 5150 of de 4:18:4. Ik krijg hier ook ontzettend veel energie van. 

Je ultieme triathlondoel(en)
Hawaii is wel echt een droom, of ik het waar kan maken weet ik niet. Ik zit ook in een super sterke leeftijdscategorie maar ik wil graag kijken hoever ik kom. Wat is het maximaal haalbare? Het zal sowieso nog niet voor dit jaar zijn, dat voel ik en zo realistisch ben ik ook wel. Maar goed, anything is possible toch?! Daarnaast zou ik het super tof vinden om de Triple Dutch ooit te doen, niet voor de tijd maar gewoon om het te doen.