Kwalificatieseries EK Kitzbuhel: Mitch, Niels, Barbara, Quinty, Rani en Marco door naar finales – WTJ 1898

VRIJDAG -Het EK triathlon (voor de derde maal in het Oostenrijkse Kitzbühel) is vandaag al volop gaande. In de aanloop naar de strijd om de medailles moesten de triatleten zich kwalificeren in een sprint race over 500 meter zwemmen, 12 kilometer fietsen en 3,1 kilometer lopen.

De elite mannen waren de laatsten op de dag, die de kwalificatieheats afwerkten. In de eerste was het Samuel Dickinson, die in tegenstelling tot Leeds, nu wel vooruit bleef en won. Florin Salvisberg en belofte Ricardo Batista werden tweede en derde. In die reeks geen Nederlanders.

Favoriet Serrat wint tweede serie; Donald middenmoter

In de tweede semi-final won de man, die wij al tipten voor de Europese titel Antonio Serrat Seoane. De Spanjaard zou wel eens in de voetsporen van zijn illustere voorgangers Ivan Rana, Javier Gomez en Mario Mola kunnen treden. Fransman Tom Richard en Brit Gordon Benson (vergeefs geprobeerd zich voor de Spelen te kwalificeren) werden tweede en derde. Donald Hillebregt belandde in de middenmoot: vijftiende. Een positie waar hij vorige week in Mexico dolblij mee geweest zou zijn, nu keert Donald terug in de B-finales. Niek Heldoorn stapte bij het fietsen uit. ,,Het was na het zwemmen een redelijk kansloze missie geworden. Geen groepjes om me bij aan te sluiten, streep erdoor.”

Jorik nu in achterhoede, maar vol vertrouwen richting Tokio

In de derde heat hielden favorieten als Max Studer en streekfavoriet Alois Knabl zich wat gedeisd, maar ze vergaten niet bij de eerst negen te zitten voor de A-finale. De serie werd gewonnen door de niet zo bekende Rus Ilya Prasolov. De Belg Erwin Vanderplancke werd tweede en de Brit Connor Bentley derde. Marco van der Stel liep als tiende binnen, maar had voldoende beloftes voor zich om verzekerd te zijn van een finaleplaats. Youri Keulen snelde naar een achttiende plek, hetgeen recht geeft op de B-finales. Voor Jorik van Egdom was er na het zwemmen – net als Niek – werk aan de winkel. Op zo’n ultrakorte afstanden met minieme tijdverschillen lijkt het alsof je een achterstandje zo dicht rijdt, maar schijn bedriegt. En rechtbreien op 3,1 km. lopen is ook weer niet zo eenvoudig, zeker niet als je last van steken krijgt.

Mochten de Oranje-volgers gaan wanhopen, dan wil Jorik ze wel enigszins gerust stellen. We spraken hem na de race, waarbij hij al snel weer vooruit kijkt. Hij snapt dat zijn prestaties onder een vergrootglas komen te liggen. ,,Maar ik weet zelf de oorzaken. Zoals het er nu naar uitziet zijn het op korte termijn oplosbare zaken. Ik zal er op tijd weer staan!”  Met dat ‘op tijd’ doelt Jorik uiteraard op de Olympische Spelen, die weliswaar steeds dichterbij komen, maar waar de Veenendaalse oud-wereldkampioen met het volste vertrouwen heen reist.

Bij de vrouwen elite gaven de favorieten meteen hun visitekaartje af. De eerste serie werd gewonnen door Lisa Tertsch, titelhoudster. Ze klopte landgenote Laura Lindemann en Sophie Alden, de Britse. Voor Silke de Wolde was een vijftiende plaats weg gelegd op een serie met 27 starters. Let wel Silke komt uit bij de beloftes, zit daarmee in de B-finales maar kan nog best kort eindigen.

Quinty en Rani in top tien en daarmee naar A-finale

De tweede reeks leverde een zege op voor de francaise Emma Lombardi. Nicola Spirig spaarde zich voor de finale en werd tweede, World Cup-winnares Marlene Gomez-Islinger finishte derde, zodat de Duitsers al drie sterke ijzers in het vuur hebben. Quinty Schoens verzekerde zich met een negende plaats van de finales. Ook in de derde serie waren Frankrijk en Duitsland de dominerende naties met winnares Audrey Merle en daarachter twee oosterburen Annabel Knoll en Lena Meissner. Rani Skrabanja spurtte als tiende over de meet met een eindtijd, die haar ook een finaleplaats garandeert.

Niels naar A-finales; Gjalt en Jesse in B-finales

Eerder op de dag wierpen de junioren jongens zich in de strijd. Serie 1 ging naar de Brit Daniel Dixon. Niels van Lanen kwam gemakkelijk mee, forceerde niets en finishte als zevende. Finaleplaats verzekerd dus. In serie twee deed de Duitser Justus Topper zijn achternaam alle eer aan: hij was de topper van die serie en won. Gjalt Panjer had het moeilijk. Zwom niet zo lekker als in Caorle, moest bij het fietsen een groepje laten gaan en kwam vervolgens bij het lopen niet meer ‘in de wedstrijd’. De Apeldoorner eindigde zeventiende en komt daardoor morgen in de B-finale uit. In serie drie was Oranje alom aanwezig in de race. Jesse Cuijpers en Mitch Kolkman kwamen als derde en vijfde uit het water en reden in de kopgroep van 13 met de mannen mee. Bij het lopen bleek Jesse nog te veel last van een eerder opgedane heupblessure te hebben. ,,Daar merkte ik bij zwemmen en fietsen niks van, maar bij het lopen kwam ik maar niet in mijn ritme. Daar moest ik de groep laten gaan.”

Mitch Kolkman breekt dit seizoen echt door: winst in serie

Mitch niet, die bepaalde het tempo en snelde naar de winst in de derde serie. Een mooie opsteker voor de finales morgen. Kolkman maakte eerder dit jaar al indruk met een zesde plaats in de Europe Cup Caorle en bevestigt zijn grote doorbraak nu op het EK. Twee junioren naar de A-finale, twee naar de B-finale. Het was zaak bij de top negen te zitten en vervolgens kwamen ook de drie tijdsnelsten nog in aanmerking voor een finaleplaats. Achter elke prestatie ligt een oorzaak en die hoorden we na afloop dus van de eerste afvallers. Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Berichtgeving door de bril van twee liefhebbers

Toen ik vroeger namens de NTB voor het ANP de berichtgeving maakte moest ik zakelijk en objectief de prestaties van de Nederlandse atleten overbrengen. Als Rob Barel dan na tig Europese titels een keer tweede werd op een EK moest dat als ’tegenvallend’ worden beschouwd. Na verloop van tijd was ik het beu. De twee petten (enthousiaste microfonist enerzijds – oordelende journalist anderzijds) pasten mij niet langer. Precies op het juiste moment kwam 3athlon.nl inmiddels Trikipedia op mijn pad. Ruud en ondergetekende beschouwen de site als een verlengstuk van de vele weekendjes speakeren, waarin we werkelijk elke deelnemer ophemelen. Daarom houden we het hier mild. Voor sommigen wellicht te mild of onrealistisch. Dat nemen we dan maar voor lief.

Barbara laat zich nog niet in haar kaarten kijken

Dat gezegd hebbende zat het bij de junioren meisjes voor Barbara de Koning wel weer snor. De eerste serie ging naar de Duitse Julia Brocker. Robin Dreyling klasseerde zich als twaalfde. Twee Spaanse meisjes liepen gezamenlijk als eersten over de finish van serie twee. Natalia Castro Santos en Helena Moraga Molinas hoefden immers nog niet te knokken voor de medailles, dat komt morgen pas. Aniek Mars en Sonja de Koning (de jongste van alle EK-deelneemsters) eindigden in deze heat als respectievelijk 14e en 20e. Ook de derde heat leverde een Duitse zege op, voor wat het waard is natuurlijk, want het echte spel om de knikkers moet nog beginnen. Het was in elk geval Jule Behrens die als eerste aantikte. Barbara de Koning liet nog niet het achterste van haar tong zien en bolde lekker mee binnen de vereiste top negen. De favoriete voor de Europese titel werd in deze serie vierde.

Dank aan Christie Brouwer voor de foto’s op deze enerverende eerste wedstrijddag. Morgen de B- en A-finales, zondag het EK Mixed Relay. Dan ook: nieuwe rondes, nieuwe kansen.