Marloes Vos, adaptive triathlete (37): 7:07 start- en finishtijd na 7 weken Lanzarote en elke putdeksel werd benoemd!

Als afsluiting van 7 weken Lanzarote kon Marloes Vos op het allerlaatste alsnog starten bij IM 70.3 Lanzarote door haar buddy Jeannette.
7:07 starttijd en 7:07 als eindtijd. Zou haar 7e hele dan ook IM Lanzarote worden? Er is iets met het getal 7, zo lijkt het.
Marloes verhaalt  over haar race, gevoel, dankbaarheid, vriendschap en veel meer.

 Op de laatste dag waarop de inschrijving open staat, pak ik het cadeautje uit. Ik schrijf mij en buddy Jeannette in voor de race. Ik kan nog steeds nauwelijks geloven dat het nu dan écht gaat gebeuren. Ik heb een glimlach, ik heb tranen en ik vind het ook énorm spannend.

Ik kan nu een heel wedstrijdverslag schrijven over hoe het de dagen ervoor is verlopen. Maar is dat waar jullie op zitten te wachten? In het kort kan ik daarin jullie wel meenemen, maar daarnaast denk ik dat een diepere laag mogelijk meer interessant is om te lezen.

Na het finishen van de Vulcano Triathlon en extra gemotiveerd door het goede nieuws van buddy Jeannette’s komst, kon ik nog een mooi trainingsblok draaien. Mede door de aanwezigheid van mijn neef Jordi die twee weken voor de race een aantal dagen overkwam om met mij te trainen. Even kilometers maken met de veiligheid van een bekend persoon die mijn fietsfratsen kent. Tijdens een monsterrit van 150 km. verkenden we samen het fietsparcours en overwon ik de angst voor de Mirador del Rio. Hiermee overbrugde ik weer een stap naar mijn droomraces voor de toekomst. Ook liep ik, een week voor de wedstrijd nog een halve marathon als duurloop. Sommige mensen verklaren mij voor gek, alleen weten mijn coach en ik inmiddels dat ik het beste functioneer op dóórtrainen, niet te lang taperen.

Het continue moeten switchen van wel en niet kunnen racen doet wat met je stresslevels. Maar het is wat het is, en ik maak het mezelf mentaal makkelijker wanneer ik dat gegeven weet te omarmen.  Ik ben gewoon blij verrast en dankbaar dat zich tóch weer iemand heeft gemeld die met mij kan en wil racen. Als buddy en atleet moet je aan elkaar wennen en elkaar leren kennen. We hebben een aantal dagen voor de race tijd genomen nog wat samen te trainen en samen de race voor te bereiden. . We staan voor een mooi avontuur. Beiden hebben we zo onze emoties en gedachtes in de dagen voorafgaand aan de wedstrijd. Het is fijn te ervaren dat we elkaar daarin de ruimte blijken te geven. Samen zijn we sterk!

Voor elke full distance heb ik tot nu toe een armbandje laten maken voor mijzelf en mijn buddies ter herinnering, en ik vond dat deze 70.3 er ook eentje verdient. Dit keer was het een armbandje met de quote ‘Anything is possible’ dat ik voor mij, Jeannette en mijn Lanzarote maatje Ilse uit Nederland heb laten meenemen.  Voor ieder van ons heeft dit bandje een speciale betekenis en zal het gedragen worden met trots. Voor mijzelf als herinnering aan deze bijzondere reis. Voor Jeannette als bedankje en als een mooi aandenken. En voor Ilse, ook al is ze niet mijn buddy in de race, ze is wel mijn buddy en mentale support geweest deze periode op het eiland. We hebben wat bakkies koffie gedronken deze weken 😉. En ik denk dat ik voor beiden kan spreken een bijzondere vriendschap gesloten.

De wedstrijd zelf kan worden samengevat in de woorden Intens en Zwaar, maar ‘I love it!’ Ik heb mij vanaf minuut één veilig gevoeld. Jeannette heeft het geweldig gedaan als buddy en ik had mij in deze omstandigheden geen betere kunnen wensen Deze halve triatlon valt gevoelsmatig in een buitencategorie. Dit is Lanzarote, een eiland zonder genade.  Aan mijn ‘motor’ ligt het niet, die is enorm sterk. Het zijn met name de vele prikkels die ik tijdens deze race moet verwerken, waardoor ik hier tegen mijn grenzen aanloop. Het is de snelheid in de afdalingen, de drukte op het parcours, het slechte wegdek en niet te vergeten de altijd aanwezige wind en intense windstoten die me danig op de proef stellen Dit zijn allemaal voorbeelden waarbij ik energie verlies door de verwerking in het brein. Voor mijn brein zijn de dagen na zo’n race intens. De ervaring en de voldoening nadien maken het meer dan waard.

Deze race kreeg ik last van pittige middenrif spasmen op 16,5 kilometer van het loopparcours, dat was even schrikken. Het toont aan dat dit zeker een pittige wedstrijd was en ik echt op de grens van mijn kunnen heb gepresteerd, zo vroeg in het seizoen. De winst is dat ik er nu niet meer bang voor ben. Met hulp van een buddy kan ik deze pittige wedstrijden nu racen en finishen. Ik ben geen haar verschillend van al die andere atleten. Wanneer je de finish kan horen, ruiken, voelen en zien…. Ja dan krijg ik vleugels. De pijn voel ik niet meer. Blik op oneindig, ik ga dit flikken! Om 7.07 uur gingen we van start en precies 7.07 uur later finishen we de Ironman 70.3 Lanzarote!!!

Het is een fantastische afsluiter na zeven weken overwinteren op Lanzarote! De combinatie van werken op afstand, wat meer uren trainen en het goede klimaat heeft me op een goede manier de winter ben doorgeholpen. In januari heb ik echt even weer ervaren wat pijn met me doet en aansturingsproblemen in mijn lijf. Met sporten als medicijn en het juiste klimaat kom ik de winters wel door. Hoe ik dit de komende jaren verder ga inrichten, de tijd zal het leren. Maar dat ik vaker op Lanzarote te vinden zal zijn staat voor mij als een paal boven water.  Deze zeven weken heb ik twee fantastische wedstrijden mogen beleven. Vriendschappen gesloten voor het leven en een fantastisch avontuur met Jeannette beleefd. Geen moment is ze van mijn zijde afgeweken, elk putdeksel heeft ze benoemd. De hele race voelde ik mij veilig en dat is echt wat mijn buddy’s voor mij doen. Mij in staat stellen veilig de finish te behalen.  Het voelt als een enorm dikke kers op een taart dat de organisatie ons ‘s avonds op het podium uitnodigt om de awards voor de PC (Physically Challenged) open klasse in ontvangst te nemen! Nu tijd voor herstel en daarna doorbouwen naar mijn volgende doelen, dromen en het openen van deuren voor andere “adaptive” atleten. Vooral dat laatste, daar is waar ik achter de schermen hard voor aan het werk ben, maar daar deel ik in één van de volgende blogs meer over.