EK halve triathlon Menen: kroon op het werk voor Diede Diederiks; interview met haar, alle NLers – WTJ 3020

WOENSDAG – Over de EK’s in Menen hebben we nog niet alles gezegd en geschreven. Wellicht stond deze titelstrijd enigszins in de schaduw van het WK IM 70.3 in Lahti, maar toch zeker niet voor de kampioenen en alle  513 deelnemers aan dit kampioenschap. Zij genoten met volle teugen van de ambiance, het publiek en hun eigen prestaties. We zagen al dat er een onvervalste clean sweep bij de mannen was voor de Belgen. Slechts weinigen hadden hun geld ingezet op Louis Naeyaert, op internationaal vlak eigenlijk nog een groentje. Maar zoals Rico Bogen verraste in Finland, deed Louis dat voor eigen volk. De sterker geachte Jonathan Wayaffe en Dieter Comhair deelden met zilver en brons in de vreugde.

Foto: David Pintens

Zoals gezegd, een heerlijke nieuwe zege en titel voor Diede Diederiks, die net als in Gdynia de Poolse Marta Lagownik versloeg. De Duitse Jenny Jendryschik veroverde brons. Met ook goud voor PTVI-atleet Sander Koomen samen met pilot Daaf Plomp, met zilver voor Aafke Willemsen en met brons voor Michel Elshof en Peter Simons waren het geslaagde kampioenschappen. Maar de hoofdrol was toch voor Diede. We spraken haar na afloop en een weergave van dat interview tref je hieronder:

Over zondag, Europese titel. Misschien beetje raar om die in hetzelfde weekend te behalen als ook het WK IM 70.3 plaats heeft. Anderzijds: het is en blijft een titel. Hoe zie jij dat zelf?
,,Dat organisaties wedstrijden in hetzelfde weekend plannen, heeft vast allerlei redenen. Het is jammer dat ik daardoor een keuze moest maken tussen twee geweldige wedstrijden (WK70.3 en EK Menen), want ik had ze graag allebei gedaan. Het WK Ironman 70.3 krijgt meer aandacht, er is meer prijzengeld te verdienen en door de grote groep profs, zijn er ook meer PTO punten te verdienen voor de wereldranking. Uiteindelijk hebben de kosten en de reistijd voor mij de doorslag gegeven om in Menen te starten. Dat er voor een Europese titel te strijden viel, maakt het extra speciaal. En inderdaad, het is een officiële titel. Wie er niet meedoen, hoef je ook niet te verslaan doet het iets af aan de prestatie? Het blijft winst bij de elite categorie van een triatlon race. Dat hoef je niet te devalueren, maar iedereen is vrij om er wat van te vinden. Het is alleen maar mooi als er aandacht is voor onze sport. Het EK in Menen werd misschien wat overschaduwd door de wedstrijd in Lahti, des te mooier dat er nu een stukje op Trikipedia verschijnt over deze wedstrijd.”

De race zelf dan, vertel je verhaal over het verloop van de wedstrijd?
,,Twee weken geleden deed ik een wedstrijd in Polen om de vorm te testen, en die was in orde. Ik stond dus met een goed gevoel aan de start, al is het zwemmen voor mij altijd een onzekere factor. Ik ben pas op m’n 27e begonnen met zwemmen, en merk dat het mij soms ontbreekt aan de juiste open water vaardigheden en zwemtechniek. Ik lag de eerste 900m goed in een groep en met stroming tegen in de rivier was dat semi-comfortabel. Daarna begon een gevecht met een dame die mij helaas veel energie kostte en mij uit de groep deed drijven. Dan heb ik (nog) niet de vaardigheid om te versnellen en weg te zwemmen.
Eenmaal uit het water, begint mijn race pas echt. Ik wist op de fiets in de eerste ronde het gat van 2’30” te dichten en pakte op 30km de koppositie. Er was veel jury op het parcours, dus deze keer geen gedoe met atleten die stayeren. Het was een relatief vlak parcours, met technische secties als haakse en scherpe bochten. Omdat je op een vlak stuk moeilijker verschil kan maken, probeerde ik als een motorrijder door de bochten te gaan (afgekeken van het mountainbiken). Door de plotselinge harde wind, reed ik ergens in zo’n scherpe bocht met mijn vermogensmeter tegen de grond en verloor daarbij de batterij van het pedaal. Maar gelukkig niet mezelf. De resterende 50km moest ik dus zonder vermogen stellen. Als data-gedreven atleet, was dat wel even slikken.
Om met 2’ voorsprong in T2 aan te komen, is echt een luxe. Toch ben ik blijven strijden tot het einde om niet te verslappen in tempo. Ik wist namelijk dat er nog een goede loopster bij zat. Op het loopparcours kon je met de keerpunten elkaar steeds zien lopen. De snelle loopster bleek ook deze keer weer goed, en werd uiteindelijk tweede. Pas in de laatste kilometer durfde ik aan de titel te denken!”

Foto: David Pintens

Je moest het zonder landgenoten stellen, is dat nog een factor die voor jou telt of zit je daar niet zo mee?
,,Welke keuzes andere atleten maken, heb ik geen invloed op. We waren natuurlijk wel met twee andere Nederlandse elite atleten, namelijk Robert de Korte en Milan Brons. Verder heb ik contact gehad met wat andere Nederlanders van de age-groups en met team Koomen. Dus helemaal zonder landgenoten zat ik niet. En het was mooi om de wedstrijd samen te beleven en voor Nederland uit te komen.”

Door het voortdurend switchen van cross naar weg, heb ik je gekscherend weleens de vrouwelijke Mathieu vd Poel van de triathlon genoemd. Eretitel of lach je erom?
,,Dat is ooit gezegd ja, en het klopt dat ik aan meerdere disciplines meedoe. Ik voel mij vereerd dat ik vergeleken wordt met zo’n uitzonderlijk goede atleet als Mathieu. Voor mij is het niet meer dan normaal om disciplines te combineren, omdat ik het allemaal leuk vind. Het is al zo dat ik het voortdurend switchen tussen cross en weg heb teruggebracht naar bepaalde periodes in het jaar. Het nadeel is wel dat ik bij de cross wedstrijden een vreemde eend in de bijt ben, omdat bijna alle atleten gespecialiseerd zijn en bijv. bij MTB teams rijden.”

Toch blijft het knap, die combi. Hoe schakel je zo snel van het ene op het andere? Wat is het geheim van Diede?
,,Volgens mij kun je de energiesystemen van je lichaam op verschillende manieren trainen. Een intervaltraining kan dan zowel op de MTB als op de wegfiets of TT. Voor een duurtraining geldt hetzelfde. Het ligt er dus aan welke wedstrijden er aankomen, welke fiets ik pak. En hoe de interval eruit ziet. En het schakelen tussen fietsen gaat eigenlijk vanzelf. Wat het geheim daarvan is, kan ik niet met zekerheid zeggen. Maar ik weet dat plezier maken een belangrijke factor voor mij persoonlijk is.”

Foto: David Pintens

We kunnen na al jouw successen op de halve, wel stellen dat het echt jouw favoriete afstand is geworden. De vraag zal je al vaak gesteld zijn: maar ga je het opstapje naar de hele nog maken of vind je de combi halves/crosstri juist ideaal?
,,Haha, je zal het niet geloven, maar ik heb geen echte voorkeur voor afstand omdat alles leuk is! Ik weet alleen dat mijn lichaam momenteel beter getraind is op de ‘langere’ afstanden. Dat merkte ik vooral op de MTB shorttrack in Frankrijk vorige maand. Daar ga je maximaal in het rood en de verzuring in, dus dat was een shock to the system. Maar alles is trainbaar, dus het doen van een hele triathlon vast ook. Het is een afstand waar ik nieuwsgierig naar ben, maar me nog niet 100% klaar voor voel.”

Is het leuk om samen met Robert wedstrijden te doen of heb je hem liever als coach/support aan de kant? Wat is zijn invloed op jouw prestaties?
,,Het is fantastisch om mooie momenten te kunnen delen met iemand die dezelfde passie heeft. We beleven de sport vooral samen als we allebei meedoen. Daar ben ik dankbaar voor en blij mee, omdat we elkaar begrijpen op dat gebied. Inmiddels train ik al een jaar bij Guido Vroemen, en dat is een goede keuze geweest. Hij is dus mijn coach en we hebben een prettige samenwerking waarbij hij het overzicht houdt over mijn data. Het plezier van de sport en samen beleven van wedstrijden doe ik dan met Ro. Hij is mijn steun en toeverlaat.”

Je moeder werd zaterdag ook nog nationaal kampioene duathlon. Zou je zelf ook vaker duathlons willen doen of wordt het dan te veel van het goede?
,,Dat is inderdaad bijzonder, al hoor je wel vaker over sportieve ouders met sportieve kinderen. Duathlon is een prachtige sport, en als het past in de wedstrijdplanning doe ik er graag aan mee. Maar zoals je weet, moest ik al kiezen tussen het WK in Lahti en het EK in Menen. Helaas moest het NK duathlon dus ook wijken voor die beslissing.”

Foto: David Pintens

Met dank aan Decospan triathlon Menen/David Pintens photography: fotodp.be

De uitslagen van alle Nederlanders dan op zowel het EK als de open race.

ZONDAG 27 AUGUSTUS: EK HALVE TRIATHLON MENEN (BEL)
M:
9.Robert de Korte 3.52.00
16.Milan Brons 3.58.07 (14e pro)
68.Jeroen van der Horst 4.22.12 (6e M40)
97.Sander Koomen/Daaf Plomp 4.30.36 (1e para)
97.Bart Mennink 4.34.05 (14e M35)
130.Michel Elshof 4.42.49 (3e M55)
158.Peter Simons 4.48.10 (3e M60)
168.Gerrit-Jan Klok 4.51.16 (10e M50)
243.Wim van Hilst 4.59.23 (6e M60)
245.Rob Riksen 5.00.16 (7e M60)
372.Pim Veeger 5.25.46 (17e M60)
V:
1.Diede Diederiks 4.11.05
29.Aafke Willemsen 4.54.47 (2e F40)

Er was ook een open race in Menen met nog eens 319 deelnemers en ook hier veel sterke Belgen. De winst was voor Pamphiel Pareyn in 3.49.47. Vincent van de Walle eindigde een halve minuut later als tweede en Joran Driesen (vaak te zien in onze Teamcompetitie) was derde. Snelste vrouw was de Belgische van Sloveense komaf Sonja Skevin in 4.36.22 uur. Vijf minuten daarna volgde Lore Vanclooster en vervolgens An Verhoeven, dus feitelijk ook 3 x Zuiderburen. Ook hier 22 Nederlanders en Ron Schop en Marian van Hilst als winnaars.

ZONDAG 27 AUGUSTUS: OPEN RACE MENEN (BEL)
M:
62.Joost Hagens 4.41.59 (5e M50)
74.Laurens de Kloet 4.46.08 (48e M18)
105.Martijn Groenendaal 4.54.02 (25e M45)
113.Pepijn van den Berg 4.56.13 (75e M25)
134.Roel van der Aart 5.03.25 (36e M45)
148.Klaas Hille de Graaf 5.07.23 (12e M50)
189.Bob Frederiks 5.21.53 (109e M30)
210.Johannes van Asten 5.26.42 (118e M30)
224.Ron Schop 5.32.12 (1e M60)
226.Niek Palm 5.32.47 (64e M45)
231.Jaap Rikken 5.37.18 (34e M55)
233.Sander Wolters 5.38.00 (67e M40)
234.John Goossens 5.38.51 (35e M55)
246.Remo Dekker 5.46.23 (72e M40)
256.Rudi Bach 5.50.48 (39e M55)
264.Koen Broeksteeg 5.57.57 (137e M35)
266.Patrick de Sutter 6.01.42 (42e M55)
277.Sven de Man 6.34.59 (84e M35)
278.Maurits Berkel 6.40.59 (95e M45)
V:
10.Marian van Hilst 5.09.00 (1e F50)
21.Alyssa Hampton 5.32.56 (11e F35)
32.Nikki Molenaar 6.08.50 (17e F30)

Het EK aquabike en EK aquathlon komt in een volgende aflevering.

 

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.

nl_NL_formalDutch