Harrie Impelmans, ‘mister triathlon Stein’ en daarna gedreven handbiker, overleden

DINSDAG – In een interview dat fotografe Daphne Dumoulin met hem maakte voor het Corona Hoop Project vraagt ze Harrie Impelmans of hij bang was toen hij voor de tweede keer corona kreeg.  Zijn antwoord was nuchter: ,,Nee. Waarschijnlijk heb ik daar teveel voor meegemaakt. Als mijn tijd gekomen is, dan is dat zo.”

Vorige week overleed de Limburger een paar dagen voor de triathlon van Stein, jarenlang ‘zijn triathlon’. De man, die Ironman naar Nederland haalde, was na jaren van organiseren zelf een gedreven handbiker geworden. Deed mee aan klimwedstrijden en bloeide daarin weer helemaal op. Tot corona kwam en hij al aan het begin van de epidemie getroffen werd. En daarna nog eens, terwijl de medische wetenschap niet eens door had dat je twee keer corona kon krijgen.

Alle lucht en energie, die Harrie had opgebouwd als sportman, verdween als sneeuw voor de zon. Zijn lever was aangetast en de hoop ooit nog te kunnen handbiken vervloog in die zware jaren. Zijn vrouw Leni was zijn grote steun en toeverlaat Vorige week kwam aan die lange nasleep van Covid een einde.

Harrie was eind vorig eeuw al betrokken bij de triathlon Stein. Toen Henk Cals in 2004 om gezondheidsredenen zijn taken als race-director neerlegde, pakte Harrie het open. Hij riep de Henk Cals Award in het leven als eerbetoon aan z’n vriend en collega-organisator.

Harrie was streng voor zichzelf en voor zijn organisatie. Het moest perfect zijn. Ook toen hij aan een rolstoel gekluisterd was nam hij geen genoegen met een ‘zesje’. Maar als het dan goed ging, verscheen die bekende grijns op zijn gezicht en was er na afloop tijd voor ontspanning. De triathlon Stein bleef de enige echte heuvelklassieker al borrelden de plannen om ook Ironman naar Limburg te halen.

Dat ging wel ten koste van de energie, die normaliter in Stein werd gestoken. Bijgevolg ontbrak de heuvelklassieker in 2011 voor het eerst in 27 jaar op de kalender. In 2012 keerde organisatie – naast Harrie Impelmans maakten inmiddels ook Ruud de Haan en oud-winnaar Frank Heldoorn er deel van uit – terug naar de oude afstand: de halve. NK’s haalde Stein niet meer in huis, drie keer Eredivisie wel.  En ook maakte de race twee keer deel uit van het Ocean Lava-circuit van ‘mister Lanzarote’ Kenneth Gasque, waarmee Harrie goed bevriend raakte. Zijn favoriete vakantie/reisbestemming was dan ook Lanzarote.

Na 2015 houdt het oude bestuur ermee op. Bij Harrie Impelmans speelden eveneens gezondheidsredenen een rol. Na twee jaar pakte een nieuwe groep onder leiding van Roger Cuijpers de draad weer op. Zij kozen voor de 1-60-10 afstanden, waarmee een NK niet langer tot het uitdagingen behoorde.

Harrie verscheen nog mondjesmaat bij wedstrijden. Hij had immers zijn leven rigoureus omgegooid en was zelf sporter geworden. De grijns werd groter en groter, dit was voor hem pas echt genieten. Klimwedstrijden in de ijle lucht van Oostenrijk: 21 kilometer en een fiks aantal hoogtemeters. Ook de marathon van Berlijn deed hij in 2018, met een afgescheurde pees nota bene. Harrie trainde er fanatiek voor en er was geen wedstrijd, die hij niet tot een goed einde bracht. Een volgende marathon Berlijn stond in 2021 in de planning. Tot corona roet in het eten gooide.

In 2020 werd Harrie koninklijk onderscheiden voor al zijn verdiensten in sportorganisaties, maar ook bij de voedselbank en andere maatschappelijke betrokkenheid in zijn gemeente Beek plus daarbuiten. Een terechte waardering.

De triathlonsport in Nederland heeft veel te danken aan Harrie Impelmans. De redactie van Trikipedia wenst zijn familie en vrienden alle sterkte met dit enorme verlies. Rust zacht, Harrie!