Marloes Vos (blog 50): Een nieuwe weg ingeslagen na tegenslagen.

Van Doemscenario naar Bouwen

Eind februari stapte ik vol goede moed de spreekkamer binnen van de chirurg, bijna huppelend van optimisme. Mijn herstel leek de juiste kant op te gaan, maar die euforie verdween als sneeuw voor de zon na het zien van de röntgenfoto’s. Het verdict? Een mogelijke operatie en een verlenging van mijn tijd in het gips. Mijn wereld stond even stil. Paniek en verdriet namen de overhand. Alles wat ik had opgebouwd, leek tussen mijn vingers door te glippen. Maar terwijl ik nog worstelde met dit nieuws, werd mijn situatie opnieuw onder de loep genomen in een multidisciplinair overleg.

Nog geen 24 uur later volgde een complete ommezwaai. Geen operatie, geen extra weken in het gips. In plaats daarvan kreeg ik groen licht om, onder strikte begeleiding, mijn herstel voort te zetten. Een extra controle over vier weken moet definitief uitsluitsel geven, maar er is vertrouwen in mijn lichaam en haar vermogen om zichzelf te herstellen. Van totale wanhoop naar een nieuw perspectief in minder dan een dag – een achtbaan van emoties die ik niet snel zal vergeten.

Een Nieuwe Weg: De Coachwissel

Alsof dat nog niet genoeg verandering was, bracht deze fase nog een ingrijpend keerpunt: mijn coach, Jeroen, nam een stap terug. Met het enorme succes van de Vanquish triathlonfiets en zijn bikefit-business moest hij een moeilijke beslissing nemen. Hij kon mij niet langer de intensieve begeleiding bieden die ik nu nodig heb om sterker terug te komen. Dat besef sloeg in als een mokerslag. Jeroen is al jaren een rots in de branding in mijn sportcarrière. Maar tegelijkertijd was er ook dankbaarheid. Dankbaarheid voor zijn eerlijkheid, voor het feit dat hij mij niet aan het lijntje hield, maar mij juist de kans gunde om met iemand te werken die mij op dit moment wél die volle toewijding kan geven.

Jeroen blijft onderdeel van mijn begeleidingsteam, maar het is tijd voor een nieuwe regisseur. Iemand met een frisse blik, nieuwe energie en de drive om mij naar een hoger niveau te tillen – zowel fysiek als mentaal. En zo begon een zoektocht die ik op dit moment niet had zien aankomen.

De zoektocht naar de juiste coach

Wat zocht ik in een nieuwe coach? Na jaren samenwerking met Jeroen wist ik dat ik niet zomaar met iemand in zee wilde gaan. Ik stelde mezelf een aantal criteria:

• Betrokkenheid: Een coach die naast me staat, niet alleen op papier, maar ook in de praktijk.
• Technische expertise: Iemand die gevoel en data weet te balanceren en die mijn trainingsaanpak naar een hoger niveau kan tillen.
• Toewijding: Een coach die dit niet ziet als een klus, maar als een passieproject waar hij of zij vol voor gaat.
• Live contact: Iemand die mij niet alleen op afstand begeleidt, maar ook regelmatig ziet, aanvoelt hoe mijn pet erbij staat en met wie ik technisch kan trainen. Er valt immers nog genoeg te sleutelen aan mijn zwem- en looptechniek.

Na meerdere gesprekken voelde ik nog niet de juiste klik – tot ik drie uur lang koffiedronk met Frank Heestermans. Dat gesprek was het kantelpunt. Hier zat iemand met dezelfde passie, dezelfde ambitie en dezelfde gedrevenheid om het maximale uit mij te halen. Een mooie uitspraak van hem was: “Ik werk graag met atleten die het beste uit zichzelf willen halen en voor mij is de uitdaging die puzzel zo goed mogelijk af te stemmen op de persoon. Dit is voor elke persoon anders en iedereen komt tegenslagen tegen waar je zo goed mogelijk mee om moet proberen te gaan.” Frank wordt nu de coach die mij samen met mijn crew verder gaat begeleiden.

Bouwen aan de Toekomst

Wat ik mooi vind aan deze verandering, is dat het doet denken aan een interview met Olaf van de Bergh, waarin hij sprak over de blijvende betrokkenheid van zijn vorige coach. Je kunt ook goed “uit elkaar gaan” en elkaar blijven steunen, zelfs als de rollen veranderen. Dat is precies hoe ik het met Jeroen zie: geen vaarwel, maar een volgende stap. Soms betekent groei dat er ruimte moet ontstaan voor iets nieuws, en in die ruimte ligt de kans om verder te ontwikkelen en waar we allemaal van kunnen leren.  Ik blijf zelf ook nauw betrokken bij TRIPRO als coach en teammanager van het TRIPRO triathlon team.

Met Frank aan het roer en een team dat achter me staat, voelt dit als een frisse start. De focus ligt nu op sterker terugkomen en het maximale uit mezelf halen op een duurzame manier.

De komende weken blijven spannend: hoe verloopt het herstel, en wat brengt de controle eind maart? Ik revalideer volle bak en probeer stukje bij beetje weer vertrouwen te krijgen in mijn lichaam. De eerste trainingen zijn een feit: in het zwembad, op de fiets en lopend in de AlterG maken we grote stappen. De ene week moet ik een stapje terug doen, terwijl de andere week er weer twee vooruitgaan. Het is nu een kwestie van vertrouwen terugkrijgen. Want de angst voor de breuk en de pijn voel ik nog dagelijks. En ja, met ook nog mijn spierziekte die nu zeker weer heftig opspeelt, is het vertrouwen soms even zoek. Maar we komen er wel!