Jorik wil niet als veldvulling naar Tokyo; Supersapiens en Hawaii; Roely en Rens voor goede doel -WTJ 1803
DINSDAG – Het is deze maand een half jaar geleden dat Jorik van Egdom doelbewust van zijn fiets werd gekegeld. De 25-jarige triatleet uit Veenendaal verspilt in dit belangrijke Olympische jaar geen energie meer aan achterom kijken. De aanleiding, de pijnlijke afloop: Jorik zet het vooral uit zijn hoofd ook al is hij bij de crash met z’n hand vol op een stoeprand gevallen en is een botje in zijn hand volledig afgebroken.
,,De breuk was te klein om er een schroef in te zetten, maar ook te pijnlijk om door te gaan. Ik ging door het dak van de pijn als ik eraan zat”, aldus Jorik tegen onze collega’s van De Gelderlander, ,,Een maand of drie heb ik weinig kunnen doen.”
In principe zeker van Spelen
Zijn oude vorm is nog niet helemaal terug, maar op trainingskamp in het Spaanse Fuerteventura merkte Jorik dat hij snel progressie boekt. Daarna volgde het bevrijdende bericht dat Oranje zo goed als zeker mee mag doen aan de Mixed Relay op de Spelen. Stiekem hoopt hij ook nog op deelname aan de individuele wedstrijd. Jorik staat 70e op de ranglijst. ,,Een jongensdroom die uitkomt”, zegt hij. ,,We staan zevende op de olympische ranglijst, er komt geen kwalificatietoernooi meer komt, dus zijn wij in principe zeker. Wel moeten wij op 14 juni als individu bij de beste 140 triatleten staan.”
Zijn teamgenoten Rachel Klamer en Maya Kingma hebben zich al voor de individuele wedstrijd geplaatst. De zevende plaats op de olympische ranking geeft Nederland vier quotaplaatsen – twee bij de mannen en twee bij de vrouwen – voor de individuele races in Tokio. ,,Er zijn nog twee wedstrijden, in Yokohama en Leeds, waar ik me als individu kan plaatsen. Dan moet ik waarschijnlijk één keer in de top zes of twee keer in de top tien finishen. Als dat niet lukt, is het aan NOC*NSF om te bepalen wat er gebeurt met de plekken.”
Geen angst voor twee disciplines kort achter elkaar
De Gelderlander vroeg Jorik naar de combinatie van beide Olympische onderdelen zo kort na elkaar. Hij zegt er niet bang voor te zijn: ,,De angst voor vermoeidheid, een val of niet fit genoeg zijn, kan meetellen. Zelf ben ik daar niet bang voor. Wel moet de komende weken blijken of het kan en of ik het überhaupt wil, aangezien ik nog niet volledig hersteld ben na mijn val. Maar hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze meedoen aan de Spelen? Als sportman wil je natuurlijk het liefst op beide onderdelen starten.”
Nu Tokyo dichterbij komt wil Jorik er vol voor gaan en niet voor een bijrol. ,,Wij hebben straks, in de zomer, bijna achttien maanden onafgebroken kunnen sporten. Iedereen is beter dan ooit al ontbreekt het wedstrijdritme.” En over zijn kansen in Japan: ,,Ik wil geen veldvulling zijn en 83ste worden. Een Nederlandse atleet moet een potentiële kandidaat voor de top acht zijn. Dat gevoel moet er ook zijn als ik als individu start.”
Veel tam-tam bij lancering sponsor Supersapiens voor Ironman
Misschien is het typisch Amerikaans: met veel tam-tam iets aankondigen, gedurende een showtje de spanning opvoeren maar uiteindelijk met bar weinig spectaculair nieuws aan komen zetten. Ironman heeft er ook wel een aardje naar om de boel lekker op te blazen. Aftellen was het dinsdagavond naar het moment dat via livestream presentator Michael Lovato ons toesprak. Een mooie trailer in de aanloop en dan overschakelen naar Diana Bertsch, race-director van Hawaii. Ze had het over Kumakahi, de Hawaiiaanse uitdrukking voor ‘a new beginning’, een nieuw begin/tijdperk. Op dat moment dacht menig volger dat er een aardverschuiving zou volgen. Suggesties werden al gedaan als: het WK over twee dagen uitgesmeerd, meer prijzengeld voor pro’s grapte Tim Don enzovoorts.
Daarna volgde een blokje met Travis McKenzie van Supersapiens, triatleet Chris Leiferman en de Brits/Nederlandse voedingsdeskundige Asker Jeukendrup. Asker kwam aanvankelijk nog voor Nederland uit, maar woont al jaren in GB. Hij finishte 21 Ironmans. Inmiddels was het al wel duidelijk dat de hele show was opgebouwd als presentatie van Supersapiens, mobiele app om het glucosegehalte te kunnen meten. Hoe enthousiast de presentatoren het ook brachten, de opgeklopte vooraankondiging had de verwachtingen torenhoog opgestuwd. En dan valt zo’n sponsorovereenkomst toch tegen. Ironman zou er goed aan doen ook in ‘gewone mensentaal’ met de vele triatleten, die het label trouw zijn te communiceren over bijvoorbeeld de wedstrijdkalender voor dit jaar of waar atleten op kunnen rekenen als een wedstrijd niet doorgaat. Natuurlijk is goed sponsornieuws ook prima, maar zoek daar dan enige balans in.
In Almere bloeit iets moois en ook nog voor het goede doel
Last but not least: er gaat ook dit jaar veel niet door. Maar 1 happening komt er in september wel. Het bovenstaande triathlonkoppel kent iedereen, die ooit in Almere bij de triathlon was. Roely Graman en Rens van Grinsven zijn dikke maatjes en bezegelen hun liefde in 2021.
Supervrijwilligers
Tja, wat hebben ze niet gedaan binnen de Stichting Holland Triathlon/Challenge Almere? Voorzitter/medische zaken/inschrijfburo/opvang atleten finish en alles op vrijwillige basis. Alles stellen ze in het werk om , ieder in hun eigen rol en op eigen wijze, te zorgen voor de atleten.
Maar ze doen dit jaar meer. Rens was in het verleden al de grote man achter de MS-loop in Almere en nu komt die slopende ziekte opnieuw terug in een nieuw project van Rens en Roely samen. In de maand mei gaan ze 100 kilometer wandelen voor een goed doel: geld op halen voor baanbrekend MS-onderzoek en gelijke toegang tot behandeling van MS. Hun doel was aanvankelijk 2000 Euro, maar in iets meer als een week is dit doel behaald. Inmiddels is hun doel bijgesteld naar 4000 Euro. Wij hebben in ieder geval reeds gedoneerd, wellicht een mooi idee voor al die finishers van Almere al die jaren om een ‘dankjewel’ aan Roely en Rens te doen in de vorm van een donatie. Het zal dit bijzondere jaar voor hen nog mooier maken.
The May 50K – Roely&Rens Van Grinsven