Terugkijken op de Olympische vrouwenrace samengevat in wederom een aantal (persoonlijke) conclusies – WTJ 1958

DINSDAG – En toen was ook de Olympische vrouwentriathlon weer geschiedenis. Uit de eerste raceverslagen komt natuurlijk de suprematie van Flora Duffy naar voren en in Nederland de haast collectieve onderschatting van Rachel Klamer. Uit de triathlonwereld ken ik eigenlijk maar twee mannen, die er van overtuigd was dat ze het goed ging doen. Allereerst Richard Murray, haar man. Toevallig zelf ook vierde in Rio de Janeiro. Ten tweede Dennis Looze, als coach niet meer verbonden aan de NTB, maar altijd gezegd dat Rachel zonder al te veel druk, bij warmte en met steeds betere zwemprestaties voor een verrassing kon gaan zorgen.

Ook nu geen raceverslag, maar een goed gelezen live-blog. Tussen de vele beelden door, want in tegenstelling tot de mannenrace was Studio Sport (Herbert/Guido) er nu wel live bij. Dat blijkt ook uit de kijkcijders van Eurosport, waar Ruud de wedstrijd wederom van prima commentaar voorzag. Geen 193.000, maar 103.000 kijkers in Nederland. Nog altijd aanzienlijk voor programma’s in nachtelijke uren en in het hoogseizoen trouwens. Als iedereen meekijkt, is een wedstrijdverslag welhaast overbodig. Daarom net als bij de mannen nog wel een paar (persoonlijke) conclusies achteraf.

• Wederom geen vlekkeloze start van de vrouwenrace, maar daar kon de organisatie dit keer niets aan doen. De weersomstandigheden bliezen om 6.30 uur zo wat iedereen van het ponton af. Dat risico werd niet genomen en dus werd de race met een kwartiertje uitgesteld. Even meenden de Japanse Piet Paulusma’s zelfs dat er een tyfoon aankwam, maar daar bleek gedurende de race niks van.
• Droog werd het nauwelijks nog. De buitentemperatuur bleef met 23,7 graden een stuk koeler dan bij de mannen. De luchtvochtigheid was enorm: 83 procent. Dat alles leek in het voordeel van Maya Kingma en wellicht in iets mindere mate voor Rachel Klamer.
• Een serieus dingetje wat bij de mannen nauwelijks een factor was, bleek de startpositie op het ponton. De dames aan de linkerkant van bovenaf gezien kwamen veel moeilijker tot bij de eerste boei dan de triatletes op rechts. Het verklaart wellicht waarom Maya Kingma niet bij de kop mee zwom, een positie waar ze normaal gesproken thuis hoort. Zoals bekend was de loting op basis van de Olympische ranking en daarin stond Maya nog lang zo hoog niet als haar nummer 1 positie in de World Ranking.
• Anders vergaat het de vrouwen op rechts, waar Jessica Learmonth volgens verwachting de kop neemt, maar Zaferes en Duffy eigenlijk best makkelijk volgen. Bovendien zwemt Rachel veel beter mee dan in voorgaande wedstrijden.
• Het is een opvallend groot gat wat al bij het zwemmen ontstaat als 7 vrouwen weg crawlen van de rest. Het zwemmen lijkt de doorslag te geven, precies zoals Maya had gehoopt. Alleen zit ze er helaas zelf niet bij.
• Op de fiets wordt duidelijk dat twee Britse vrouwen (Taylor-Brown en Learmonth), twee Amerikaansen (Zaferes en Rappaport), de Braziliaanse topzwemster Lopes, outsider Lindemann uit Duitsland en Flora Duffy wel een flink gat geslagen hebben: bijna 50 seconden.
• Na 1 ronde fietsen op de spekgladde wegen is de achtervolgende groep geformeerd: Rachel, Maya en ook Valerie zitten erbij. En gelukkig ook Nicola Spirig, die nog 1 keer een stunt wil uithalen.
• Valpartijen zijn aan de orde van de dag. Allemaal geen grote namen. De eerste uitvaller is trouwens net als bij de mannen een deelnemer uit Oostenrijk: Julia Hauser komt al snel uit het water, ze zal Kate Allen (kampioen in 2004) niet opvolgen voor haar land.
• Is in ons land Rachel Klamer zwaar onderschat in de aanloop naar de Spelen (wie sec naar haar resultaten kijkt, mag die conclusie trouwens ook trekken, maar da’s mij te oppervlakkig), in Amerika was weinig vertrouwen meer in de wereldkampioene van 2019, Katie Zaferes. Op basis van haar wervelende prestaties in het verleden werd ze alsnog als derde atlete toegevoegd aan TeamUSA. Ze laat in deze race zien dat die keuze goed is geweest.
• Nicola Spirig heeft in de achtervolging niemand nodig. Het deert de Zwitserse niet dat Maya Kingma en de anderen alleen maar in haar wiel kunnen blijven om te volgen. Het is daarom aan Nikki te danken dat het verschil tussen kopgroep en achtervolgers maximaal 1.20 werd en in de slotronde zowaar terug gebracht tot 1 minuut. De spanning was terug.
• Vooraan was het trouwens ook een afvalrace. Rappaport kan niet volgen en valt terug naar de 2e groep, de dappere Lopes moet uiteindelijk ook de tol betalen van het hoge tempo en in de slotfase rijdt Taylor-Brown lek. In de wisselzone komt dus een kwartet aan: Flora Duffy, Katie Zaferes, Jessica Learmonth en Laura Lindemann. Kort daarachter is wereldkampioene Taylor-Brown nog niet uitgeschakeld.
• Waren de snelste zwemmers bij de mannen in de einduitslag kansloos, in de vrouwenrace is het net andersom.
• Het rijtje uitvallers of gedubbelden (ook dan is het einde race) is enorm: 20 dames komen niet in de einduitslag voor. Claire Michel is op een 34e plaats hekkensluiter. Niet eerder waren er zoveel uitvallers in een Olympische race. Het weer speelt een rol (de valpartijen), maar ook het enorme klassenverschil tussen Flora Duffy en de rest.
• Want laat dat duidelijk zijn: Flora Duffy stak er in deze race met kop en schouders bovenuit. Op haar zege viel niets af te dingen.
• Ze pakt historisch goud voor Bermuda. Het allereerste in 130 jaar Olympische geschiedenis. Alleen met zeilen had het land ooit een bronzen plak. De verwachting is dat ze op een grootse wijze op het eiland wordt onthaald. Een hoge (Britse) onderscheiding had ze al, maar er komt vast heel veel op haar af. Flora Duffy zal voor de sluitingsceremonie naar Tokyo terugkeren en de vlag van Bermuda dragen.
• Voor zowel de Olympisch kampioen bij de mannen als bij de vrouwen zit het toernooi erop. Noorwegen heeft zich niet geplaatst voor de Mixed Relay en Bermuda heeft zelfs nooit een poging ondernomen. Duffy en Tyler Butterfield, dat zijn de grote sterren daar en dan volgt er een hele tijd niets.
• Katie Zaferes loopt moeizaam en is een makkelijke prooi voor Georgia Taylro-Brown in haar jacht op zilver. Maar het gebeurt op grote afstand van Duffy, die maar doordendert.
• Terwijl Learmonth en Lindemann terugzakken, is Spirig ook bij het lopen aan de achtervolging begonnen. Als de camera’s dat in beeld brengen valt op dat Rachel Klamer daar met de francaise Leonie Periault nog voor loopt. Wat is hier aan de hand?
• Rachel loopt de race van haar leven op pure wilskracht en ongetwijfeld flitst het afgelopen anderhalf jaar door haar hoofd. Richard zou aan de kant moeten staan, maar dat is maar helemaal de vraag gezien alle restricties. Dan maar op eigen kracht vol gas geven en pas na de finishlijn het getergde lichaam rust geven.
• Flora Duffy pakt op haar vierde Spelen goud, ze verbetert zich van een 8e plaats naar een 1e.
• Het tweede zilver voor Groot-Brittannië na Alex Yee maandag is er voor de heersend wereldkampioene Georgia Taylor-Brown.
• Katie Zaferes – in Rio nog 18e – grijpt brons en daar had vrijwel geen enkele Amerikaan nog rekening mee gehouden. (Behalve haar man Tommy wellicht….)
• Het verschil tussen goud en zilver is nog nooit zo groot geweest 1.14 minuut. Het rijtje tijdverschillen: 2 seconden (Sydney), 7 seconden (Athene en Beijing), 0,00001 seconde (Londen), 40 seconden (Rio) en nu dus 1.14 minuut.
• Nauwelijks bijgekomen van de top drie gaat Rachel Klamer met een laatste krachtsinspanning op de blauwe matten voorbij Periault en pakt een schitterende vierde plaats.
• Meestal de meest ondankbare plaats, maar niet voor Rachel. Het is dezelfde klassering als haar man Richard vier jaar eerder in Rio. Terstond besluit ze aan de finish door te gaan tot de Spelen van Parijs.
• Maya Kingma kan het hoge looptempo van haar landgenote niet bijbenen, maar debuteert met een prima elfde plaats. Of ze daarbij de druk gevoeld heeft van de favorietenrol is moeilijk te zeggen. Zelf wijt ze het aan een te lange taperperiode, te voorzichtig getraind. Maar misschien moeten we het zwemmen nog eens grondiger analyseren. Maya was actiever op de fiets dan Rachel, die blij was aan te klampen. Feitelijk was het voor vrijwel iedereen in die groep aanklampen bij het fietsbeest Spirig, waarvan Hebert Dijkstra zei dat ze op de Olympische tijdrit ook nog ver zou kunnen komen.
• De vijfde plaats voor Leonie Periault is het beste Franse resultaat ooit bij de vrouwen. We moeten terug naar Sydney 2000 met de als zevende eindigende Isabelle Mouthon.
• Ondanks alle inspanningen heeft Nicola Spirig nog de kracht om zesde te worden. Haar vierde Olympisch diploma, een absoluut record: 6e, 1e, 2e en 6e de voorbij vier jaar. Op haar eerste Spelen in Athene werd ze 19e. Tussendoor baarde ze ook nog drie kinderen….. Maar daar ontfermt voormalig Europees triathlonkampioen en echtgenoot Reto Hug zich ook zo goed mogelijk over.
• Met Alice Betto op de zevende plaats hebben de Italianen eindelijk ook iemand in de top tien van een Olympische race.
• Dat geldt trouwens ook voor de Duitsers. Anne Haug en Anja Dittmer bleven in het verleden met elfde plaatsen op het randje top tien. Laura Lindemann komt na een zwaar looponderdeel (samen met Learmonth ver terug gevallen) als achtste over de finish. Ondanks de vele successen van onze oosterburen zijn ze dus nog wel een paar plekken van het Olympisch podium verwijderd, al waren er ook jaren dat Duitsland helemaal niemand stuurde.
• En gelukkig ook nog een tiende plaats voor België met Valerie Barthelemy die nog een tijdje met Spirig op de vijfde plaats liep.
• Ploegentactiek zoals de Noren bij de mannen, heeft bij de vrouwen niet gewerkt. Het was vooral ieder voor zich. Het Britse duo Taylor-Brown/Learmonth (twee jaar terug nog samen over de meet in het test-event en gediskwalificeerd) durfde het wellicht niet, hoewel daar nog iets van samenwerking zat. Maya en Rachel kwamen ook niet tot heldere afspraken in de tweede groep, maar nogmaals het was daar Spirig, Spirig en nog een Spirig die het werk verzette. Zij had al helemaal geen Jolanda Annen (landgenote) nodig.
• Achter Maya kwam de Hongaarse Zsanett Bragmayer met een 12e plaats tot het beste resultaat ooit voor Hongarije, direct gevolgd door Vicky Holland in Rio nog goed voor brons maar de laatste jaren blijven hangen in haar ontwikkeling. Summer Rappaport-Cook bolde op een 14e plek uit.
• Ook de Canadezen zijn enigszins verlost van de eeuwige achterhoedegevechten op de Spelen, dankzij Amelie Kretz op een 15e plaats. Beste Canadese ooit op de Spelen.
• Enige teleurstelling was er bij Maya na afloop, nog groter was de frustratie bij Taylor Knibb die als derde Amerikaanse op de zestiende plek finisht en geen moment in de race zat.
• Van de debuterende landen haalt alleen Lotte Miller namens Noorwegen de finish: ze wordt 24e.
• Voor Barbara Riveros (die trouwens net als Flora Duffy sterk is in offroad/crosstriathlons) is de cirkel rond. Op haar eerste Spelen in Beijing wordt ze 25e, op haar vierde en laatste in Tokyo eveneens 25e. Hoogtepunt voor de Chilleens was in buurland Brazilië waar ze op de Spelen van Rio vijfde finishte.
• Voor de Nederlandse familie/voorouders van Nicole van der Kaay is het goed om te weten dat ook zij de eindstreep haalde en wel als 29e.
• In de achterhoede is Romina Biagnioli 33e en voorlaatste, maar de Argentijnse is er wel beste Olympiër voor haar land mee op de triathlon, tien plekjes beter dan Nancy Alvarez in Athene.
• Het Australische team – waar Lotte Wilms geregeld mee traint – moet deze Spelen maar snel vergeten, tenzij het zaterdag op de Mixed Relay nog goed gaat. Na de tegenvallende prestaties van de mannen was het bij de vrouwen nog slechter gesteld: alleen Emma Jeffcoat finishte als 26e. Ashleigh Gentle en Jaz Hedgeland misten de slag volledig bij het zwemmen en stapten uit.
• Snelste zwemtijd was van Jessica Learmonth (18.24), snelste T1 Summer Rappaport (0.14), snelste fietstijd Laura Lindemann (1.02.46, zeven minuten langzamer dan de mannen door de gladheid en het weer), snelste T2 Claire Michel (0.30), snelste looptijd Flora Duffy (33.00)
• De tussen- en eindtijden van Rachel met daarachter de positie: 19.17 (16e) – 0.44 (32e) – 1.03.05 (7e) – 0.34 (9e) – 34.09 (4e): 1.57.48 (4e)
• De tussen- en eindtijden van Maya: 19.20 (19e) – 0.43 (28e) – 1.03.03 (6e) – 0.33 (19e) – 35.36 (14e): 1.59.16 (11e)
• De volgende confrontatie wordt zaterdagnacht het nieuwe Olympisch onderdeel: de Mixed Relay. Aanvang 0.30 uur Nederlandse tijd met zowel de Belgian Hammers (met de inmiddels gearriveerde Jelle Geens!) als TeamNL, toch wel allebei in een mooi outsidersrol. Het wordt nog een prachtig slotstuk van een enerverend Olympisch toernooi.
• De eerste kranten zo gezien overheerst weliswaar de zware val van Mathieu van der Poel, maar brengt NRC alvast een zeer sterk verhaal over de Olympische triathlon met Rachel en Maya. Lezen dus!