Rachel Klamer: Hoe het verder gaat met mijn carrière, ik weet het echt nog niet.
In aanloop naar en tijdens de Spelen hadden we regelmatig een gesprek met Rachel Klamer. Natuurlijk hadden we afgesproken om na de succesvolle 2 x 4 nog eens wat uitgebreider bij te kletsen, maar onze tijdslijnen liepen niet geheel synchroon. Dus iets later dan gepland, maar het gesprek kwam er tenslotte toch.
Natuurlijk allereerst over het hier en nu:
Ik geniet nu even van een mini-vakantie, even niet reizen, geen quarantaine, even niets meer hoeven, het is wel even goed zo. Richard is voor een korte periode naar Zuid Afrika, even bij zijn familie, even een reset. Hij baalde enorm, maar ik was heel blij dat hij in Tokyo was.
Gewoon even niets, maar toch heb ik het nog druk op mijn manier; vrienden en familie bezoeken, mensen die ik al te lang niet gezien heb, maar ook het opruimen van de koffers. Die van de reis naar Tokyo, maar ook die van de reis voor Tokyo.
De nodige media aandacht al in Tokyo en bij terugkeer , ook de ontvangst op Schiphol was heel leuk. Namens de NTB waren Adrie en Rembert aanwezig en mijn vader was er ook. Ik had me bezorgd gemaakt over hoe ik alleen met al die koffers met het openbaar vervoer naar huis moest reizen, maar dat was gelukkig niet nodig.
Ook was er nog een moment met het team in Scheveningen, daar hebben we met het team een moment kunnen vieren, dat was heel leuk.
Als je mij voor de Spelen had gezegd dat ik met twee vierde plaatsen naar huis zou gaan, had ik daar direct voor getekend. De mannen hebben het ook zo goed gedaan in de Relay, hun sterkste race ooit. Maya als starter is een zekerheid, we zitten dan voorin de race. Zelf was ik niet goed tijdens de Relay, ik had al een paar dagen buikpijn. Na de race ben ik ook direct naar bed gegaan en pas de volgende ochtend weer uit bed gekomen, ik was echt ziek. Maar ondanks dat was de vierde plaats echt het maximale wat we konden halen, ook al was ik goed geweest. Mijn vierde plaats individueel was natuurlijk geweldig. Ik heb kunnen bewijzen dat ik echt wel bij de internationale top behoor.
Hoe het verder gaat met mijn carrière, ik weet het echt nog niet. Ik ga starten op het NK sprint in Leiderdorp, kan ik eindelijk weer eens starten in Nederland. Ik had dit jaar ook Holten op het programma staan. Daarna zal ik in de Super League in Londen, Munchen, Jersey en Malibu. Alles was afgestemd op Tokyo, eigenlijk heb ik niet verder gekeken. Dan is een race in Nederland om de nationale titel een mooie bonus, net als de Super League.
Wat er erna gaat komen , ik weet het zelf echt nog niet. Ik heb een hectisch laatste anderhalf jaar achter de rug; er is zo veel gebeurt, maar tegelijkertijd ook zo weinig, dat ik nu moeilijk een jaar vooruit kan kijken, laat staan drie jaar tot de Spelen in Parijs. In september zijn er ook nog WTCS wedstrijden in Bermuda en Abu Dhabi, wellicht dat ik daar ook nog start.
Daarna is het nog een groot vraagteken voor me, ik ben dan wel toe aan wat rust. Ik heb zo naar de Spelen toe geleefd. Mijn conclusie; Ik heb gedaan wat ik moest doen!
De kans is groter dat ik door ga, dan dat ik zal stoppen. Maar er zullen nog veel gesprekken volgen met belangrijke mensen in mijn leven voordat er echt duidelijkheid is over mijn triathlontoekomst.
