Hans Bosman: Double Dutch Almere (I)

Een verslag, op zijn geheel eigen wijze,  van Hans Bosman. Afgelopen weekend zowel deelnemer aan de middenafstand (MD) te Almere op vrijdag  en het wereldkampioenschap te Almere op zondag. Een verslag in twee delen. Vandaag het eerste deel; de vrijdagrace.

 

Voorbereiding

Na de Gelreman, zo’n twee weken geleden, geen sportieve activiteit meer ondernomen behalve dan een uurtje op de Wattbike. Optimaal getaperd verschijn ik aldus aan de start op vrijdag 10 september 20201 voor de halve triatlon. De limiettijd voor deze halve triatlon staat op 7:30 uur. Mijn eindtijden voor de hele triatlon zijn meer dan het dubbele. Aangezien ik geen versnelling in de benen heb richt ik me op het behalen van de finishlijn voor 18:30 uur des avonds.

Functionarissen, Bobo en Honest Swim

Mag ik wel van start? Een official roept in de wisselzone voor de tassen het volgende naar de nog aanwezige deelnemers “wie niet binnen twee minuten weg is mag niet meer meedoen”. Dit kan niet waar zijn en deze tekst lijkt me niet in orde. Relax. Kinderachtig roep ik terug “ik blijf nog drie minuten en haal me maar uit de wedstrijd”. Een wedstrijd die nog niet eens begonnen is. Moet nog een klein uur wachten op de start. In deze wisselzone zou ik nog terugkeren want bij de toiletten speelt zich een nationale ramp af. Het pleepapier is op. In mijn tas in de wisselzone heb ik nog gehamsterd pleepapier en vraag toestemming om terug te keren. Later bij zwemstart geven de official en ik elkaar een boks. Ik heb begrip voor deze taakgerichte official. Zijn taak is de wisselzone vrij van deelnemers te maken en dreigt dan met straf en uitsluiting. Heb ik bij de opvoeding van mijn kinderen soms niet hetzelfde principe gehanteerd?

Tijdens het wachten op de zwemstart kijk ik naar de reeds gestarte zwemmers en luister naar de speakers. Drie keer per minuut is Almere the oldest triatlon in Europe. Het zwemverslag gaat van ‘two men in front en some individuals behind.’ Maar dan, als de eerste zwemmers het water uit komen, komt de speaker met een epische opmerking dat het een “honest swim” is geweest. Kennelijk om aan te geven dat de zwemtijd niet al te snel is maar het parcours wel meer dan voldoende lengte heeft. Briljant!

Na het zwemmen gaan in de wisselzone mijn fietsschoenen aan en moet op die vreselijke fietsschoenen nog een heel roteind naar mijn fiets lopen. Op blote voeten is beter maar dit mag volgens een official niet. Bij de fiets aangekomen wil ik mijn helm opzetten doch dit is moeilijker dan het lijkt. Een official maakt me er in nette bewoordingen op attent dat ik het bandje van de helm niet dicht mocht hebben. Je zou dan namelijk meteen je helm op kunnen zetten hetgeen een tijdsvoordeel kan opleveren althans zo heb ik het begrepen. Ik bedank deze official voor zijn geduldige uitleg en voor het leren van een les. Na het fietsen vraag ik een official om mijn fietsschoenen te mogen uitdoen om weer een roteind te lopen teneinde mijn fiets te parkeren. Gelukkig mag dit.

Niets ten nadele van officials en noem ze geen Bobo’s. De officials nemen op vrijwillige basis verantwoordelijkheid in een sport die ze een warm hart toedragen. Zelfs Carlo The Viking is een official en heeft een jassie aan. Carlo heeft van nature een gezaghebbende uitstraling. Wat een plezier hem op de motor te zien. ’Hé Hans je hebt niet de hele dag de tijd.’ Chapeau!

Waar ik ook van kan genieten zijn types als Corry, Boudewijn en Arjan. Iedere organisatie gun ik een type Corry, een type Boudewijn en type Arjan.

Finish en Nasi met Kip

Tijdens het lopen breekt de hel los. Een plensbui met onweer zorgt voor de nodige afkoeling en het tempo gaat lichtelijk omhoog. Het spant erom. Rekenen en nog eens rekenen. Haal ik het? Ja, met voor mijn gevoel nog een paar minuten over, finish ik als allerlaatste officiële deelnemer als nummer 529 in 7 uur 20 minuten en 18 seconden (zwem 50:08, fiets 3:24:15, lopen 2:24:16).

Zo’n zin in nasi met kip. Tijdens de laatste loopronde zit elke vrijwilliger gebogen over een heerlijke warme bak nasi met kip. Die satésaus ruikt ook zo lekker. Al die geuren. Geef mij ook zo’n zalige bak. Na de finish begeef ik me naar de eetzaal. Van alles is aanwezig maar niet die onweerstaanbare nasi met kip. De wel aanwezige pasta met kip zorgt voor een goed herstel.

 Man van de wedstrijd, Tim from Germany

Op de klok onder de finishboog staan de drie namen en eindtijden van de laatste drie finishers. Cool! Ik loop naar mijn fiets terug voor mijn iphone om er een foto van te maken. Inmiddels is al een half uur verstreken. Helaas zie ik bij mijn terugkomst dat de klok uit is en niets is meer zichtbaar.  Ik loop weer terug naar mijn fiets en zie ineens vanuit mijn ooghoek een man die niet weet waar hij naar toe moet. Het blijkt te gaan om Tim from Germany. Tijdens de loopronde dacht ik nog dat het een joggende Almeerder was. Tim wil heel graag finishen op de blauwe loper onder de finishboog maar weet niet hoe. Come on. You will finish. Twee dranghekken verplaats ik voor hem. Ga dan achter hem lopen en begin luid te joelen, hard te roepen en lawaai te maken. Bij de finish zijn er nog wat aanwezigen die beginnen te applaudisseren. Mag ik een foto van je maken voor the Dutch news? Meer dan dankbaar en trots poseert hij bij het maken van zijn finishfoto.  Tim gaat nog even in gesprek met een official dat hem is toegezegd te kunnen finishen. Does not matter Tim. You finished. Respect. He did it!