WK mannen in Almere nader beschouwd; Medaillespiegels WK lange afstand en WK aquabike; Alle Nederlandse medaillewinnaars – WTJ 2009

14/09/2021 Wim van den Broek 0 reacties

DINSDAG – De banden tussen Almere en de Deense zusterstad Aalborg zijn altijd goed geweest. Ook met het Zweedse Vaxjo heeft de Flevo-gemeente goede connecties. Misschien wel daarom doen de Scandinavische triatleten het altijd zo goed op de triathlon. Ook nu weer met dat mooie, sportieve en o zo plezierige duel op het WK tussen Kristian Hogenhaug en Jesper Svensson. Ze spraken honderduit met elkaar in de marathon, hadden de grootste lol terwijl ze de kilometers weg tikten. Even leek het er zelfs op of het duo was vergeten dat er een wereldtitel op het spel stond. Pas na 35 kilometer plaatste Kristian zijn beslissende versnelling.

Wat ze niet vergaten was het tempo hoog te houden. Want de meest ideale wedstrijdomstandigheden brachten niet alleen Sarissa de Vries en Evert Scheltinga naar toptijden c.q. Nederlandse record, ook het Deense record ging aan flarden. Met 7.37.46 uur zet Almere zich internationaal nadrukkelijk op de kaart. Het doet ons denken aan de jaren tachtig en negentig toen de Rotterdam Marathon zoveel records in handen kreeg, dat elke atleet per se daar wilde starten. Want dat snelle tijden aantrekkingskracht uitoefenen op toptriatleten is al wel vaker bewezen. Zie Roth.

Hogenhaug was in elk een kwartier sneller dan de snelste Deen tot dusverre: Mathias Lyngso Petersen (7.52), Svensson liep kort daarna het Zweeds record van Patrik Nilsson uit de boeken, Reinaldo Colucci deed hetzelfde met de Braziliaanse besttijd van Igor Amorelli en als vierde mocht Evert Scheltinga het aloude ‘Van der Marel-record’ eindelijk afstoffen. Geen wonder dat iedere finisher bij het zien van de klok een smile van oor tot oor op het gezicht toverde. Beter kon het echt niet worden. Als Jan Frodeno al ooit onder de 7 uur had willen scoren, had ie er goed aan gedaan dit WK in zijn programma op te nemen. De Duitser zit inmiddels echter in Amerika voor het WK 70.3 in St. George. Gemiste kans.

Het ging meteen snel in het Weerwater

Zoals gezegd Scandinaviërs zijn altijd goed in Almere. De Flevopolder ligt ze. Dat was al in het eerste jaar dat wij er kwamen en in ons beste Fins Pauli Kiuru mochten feliciteren als eerste buitenlandse winnaar. Sindsdien stonden vele Finnen, Denen en Zweden op het podium. Noren gek genoeg nooit, maar dat kan in de toekomst wel eens veranderen. Svensson opende het triathlonfeest ’s ochtends al met een razendsnel zwemnummer in het Weerwater: 47.08. Liefst zes atleten bleven onder de 48 minuten. Evert Scheltinga voerde twee minuten na de Zweed het tweede groepje aan met daarin nog genoeg kanshebbers (Hogenhaug, Colucci, Steger) en voor Nederland de debutanten Niek Heldoorn (benjamin van de elites) en Milan Brons. Negen minuten kregen de Oranjes Cornelis en Diederik Scheltinga, Erik-Simon Strijk en Steff Overmars aan de zwembroek. En de achtste Nederlander, Dirk Wijnalda (nestor van de elites) incasseerde elf minuten. Hij kwam als voorlaatste van de 32 atleten het water uit.

Met het windje direct in de rug vertrok het drietal Svensson, Antony Costes en Pablo Dapena Gonzalez in een heerlijk tempo voor 180 km. Van de achtervolgers werd aanvankelijk de Amerikaan Andrew Starykowicz gevreesd, maar het was Kristian Hogenhaug, die daadwerkelijk de achtervolging in gang bracht. Terwijl Svensson zijn metgezellen loste, schoof de Deen dichterbij en nog voor halfkoers zaten ze samen aan het Knäckebröd . Dat het heel hard ging bewezen de beelden op livestream waar soms werd ingezoomd op de kilometerteller van een motard: 55 in het uur!

Achter het duo gebeurde ook van alles. Costes, Brons, Colucci en Evert Scheltinga hielden de schade beperkt tot 5 minuten achterstand. Voor Starky was zijn eerste avontuur in ’the battle of the dikes’ snel ten einde. Hij liep een paar tikken op bij het zwemnummer, kwam ten val op de fiets en gaf uiteindelijk op. Daar stoorde de Zweeds-Deense alliantie niet aan. Met voldoende onderlinge afstanden raffelden ze het fietsnummer af in respectievelijk 4.03 en 4.05 uur. Nooit eerder bereikten fietsers in 40 jaar Holland Triathlon/Challenge Almere zo’n snelheid. Maar toen moest het grootste fietsmonster nog komen.

Adam Hansen van toprenner in 1 jaar naar toptriatleet

Adam Hansen, we kennen hem allemaal. De Australische snelheidsmaniak reed twaalf keer de Giro, negen keer de Vuelta en acht keer de Tour. Een ongekende reeks tussen 2007 en 2020. Hij won twee etappes in de Giro van 2013 en in de Vuelta van 2014, reed alle klassiekers, was meermaals Australisch kampioen tijdrijden en won de Nederlandse ZLM-Tour in 2010. Onnodig te zeggen dat hij dus hard kan fietsen. Dat gebeurde ook. Na 57 minuten uit het water (lang niet slechts voor een eerstejaars triatleet) en vervolgens die ongelofelijke 4.02.46 uur. Dat er vervolgens geen snellere marathon dan 3.20 uur in zat, het zij zo. Adam Hansen zou op zijn eerste WK triathlon vijftiende worden. Toch niet slechts voor een eerstejaars master van 40 lentes….

De Nederlandse triatleten wisten zich goed staande te houden. Evert liet zich niet gek maken door al dat brute fietsgeweld, maar had uiteraard ook nog nooit 4.12 op de klokken gebracht. Milan zat daar met 4.14 niet ver vanaf en ook Niek verloor helemaal niet zo gek veel tijd: 4.20 uur. Erik-Simon moest naar voren fietsen en slaagde daar met 4.19 aardig in. Steff, Cornelis, Dirk en Diederik verloren 26 minuten tot drie kwartier, maar afgezet tegen voorgaande jaren waren ook hun fietstijden mega.

Vrolijke marathon van Deen en Zweed

De marathon was, zoals gezegd een genot om naar te kijken. Schouder aan schouder, babbelend als twee oude vrienden aan de bar, drankjes en voedsel delend. Het deed soms aan Frodeno-Kienle denken een aantal jaren terug op Hawaii, maar eigenlijk was het nog vrolijker. Hogenhaug is 30, jaartje jonger dus dan Sarissa. Pas in de vijfde ronde ging hij er vandoor en al snel pakte hij een minuut op Svensson. Om er dan ook nog eens een 2.41.38 uit te rammelen. En dan staat die klok plots op 7.347.46 uur stil. Verbazing alom in het stadion, want zoiets was op Nederlandse bodem nog nooit voorgekomen. Sterker nog, alleen in Roth 2016 ging Jan Frodeno sneller (zijn battle met Lionel Sanders even niet meegerekend en ook de tijden van Roth vorige week kunnen we niet meetellen).

Kristian kon het zelf ook amper geloven. Zijn vierde keer Almere en steeds een plekje opgeschoven: 4e, 3e, 2e, 1e. Ook was het zijn vierde lange afstandrace in vier maanden. ,,Ik voelde me niet goed, maar ik had een degelijk zwemonderdeel. Ik wil altijd graag snel naar de kop van de race fietsen, zodat ik de zaak kan controleren. Het ging alleen iets te snel, dus ik heb even rustig aan gedaan. Veel werk verzet op de fiets en dan die strijd op het lopen. Die zal ik niet licht vergeten. Zoveel heb ik nog nooit hoeven geven.”

Colucci: geen Tokyo dan maar Almere

Jesper Svensson had vrede met zijn tweede plaats. ,,Ik heb verloren van een ongelofelijke atleet, Kristian gefeliciteerd. Ik wilde rustig aan de marathon beginnen, die brak me in het verleden wel vaker op. We waren volop aan de buurt, het was lachen. Al kon ik me niet voorstellen dat we zo hard gingen.” Reinaldo Colucci had aanvankelijk nog gepoogd de Tokyo Games te halen, toen dat niet lukte, richtte de Braziliaan zich op de lange afstand en dat pakte goed uit. Voor het brons liep Colucci te hard voor Evert, die er even goed een marathon van 2.43.39 uur tegenaan gooide. Maar de Braziliaan liep maar liefst 2.39.03 en nog was het niet de snelste loper van het indrukwekkende veld. De Spanjaard Victor Arroyo Bugallo vloog over het asfalt en klinkertjes van ’s lands jongste stad en wel in 2.38.48 uur! Hij passeerde onderweg nog tien man en finishte achtste.

Evert droomde een leven lang van een sub 8 uur tijd en daarmee mogelijk ook het Nederlands record. Een aantal keren zat hij er dichtbij, maar de Arnhemse pro moest tot zijn 34e wachten vooraleer het lukte. En hoe! In het kielzog van de grote drie op dit WK pakte hij de vierde plek. Dat lijkt een ondankbare, maar niet voor Evert. Het Nederlands record heeft ie met 7.49.32 dik op zak en in zijn elfde hele triathlon zit hij ook elf minuten onder de acht uur. De Oostenrijkse kanshebber Thomas Steger boekte dankzij de derde marathontijd een vijfde plaats. Spaanse successen dankzij Pablo Dapena Gonzalez op een zesde en de genoemde Victor Arroyo op een achtste plaats. Daar tussen eindigde de Tsjech Thomas Renc.

Milan Brons snelste Almeerder ooit

Rond drie uur ’s middags groot gejuich in en rond het stadion. Almeerder Milan Brons meldt zich aan de finish. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je bij je debuut 8.00.49 uur neerzet! Broer Omar omhelst hem hartstochtelijk aan de meet. Hij is nu al nog maar 49 tellen verwijderd van die magische grens. Het Almeers record (Dennis van Hinte) wordt met liefst 34 minuten verbroken! Ongelofelijk. En zo moeten toeschouwers en deelnemers geregeld in de arm geknepen worden omdat ze denken in een droom beland te zijn. Maar het is realiteit. Almere is bliksemsnel. Als dat de hele avond zo doorgaat, kunnen ze om 22 uur al afsluiten en een feestje bouwen.

Dat feest begint al met verdere finishers: Per van Vlerken als elfde, Erik-Simon Strijk op een veertiende plaats en wat dacht je van die dekselse Niek Heldoorn. Regelrecht pa Frank achterna op de lange afstanden met een zestiende plek. Meteen daarna gevolgd door een puik presterende Cornelis Scheltinga en de onverwoestbare Dirk Wijnalda (marathonnetje 2.49 eruit rollend). Stef Overmars en Diederik Scheltinga sloten de rij op 24 en 25 van dus 25 gefinishte triatleten, maar ook zij delen in de feestvreugde van een ongekend sterk TeamNL. Ook het Ecuadoriaans record sneuvelt met maar liefst een uur en wordt nu 8.39.04 op naam van Diego Sebastian Vasquez Velasco. Teamgenoot dus van onze Ecu-Hollander Arjan Meesterburrie, die als agegrouper mee doet.

Geert Schipper is de negende onder de 8 uur deze zondag

Speciale vermelding verdient natuurlijk Geert Schipper. Razendsnel verwerkte de Noord-Hollander zijn teleurstelling over de vierde plaats op de Paralympics. De knop ging om en hij richtte zijn pijlen op het WK in Almere. Geert deed eigenlijk het onmogelijke: in twee weken tijd transformeren van paratriatleet op een sprintje naar de volledige afstand. En dan winnen, wereldkampioen worden in die bliksemsnelle tijd van 7.55.22 uur. Ooit ging Thomas Fruhwirth een fractie sneller in Podersdorf, maar aan die prestatie hing een smetje. Uit de boeken dus. Nu Geert wereldrecordhouder paratriatleten op de volledige afstand en wereldkampioen! Het moet veel goed gemaakt hebben voor de sympathieke atleet uit Spanbroek. Zijn splittijden: 58.35 – 4.57.37 en dan het wheelen in 1.53.27 uur!! En dus 9 triatleten onder de acht uur!

Vierde van de wereld is ie dus: Evert Scheltinga, man van het eerste uur in de succesformatie Team4Talent. We moeten terug naar 1998 Sado Island Japan om een Nederlander te vinden, die beter deed. Rob Barel behaalde toen een zilveren plak net als het jaar daarvoor in Nice. En Nice was ook de race waar Rob in 1994 geschiedenis schreef met de allereerste wereldtitel. Maar historisch was Almere beslist ook.

Medaillespiegel: Nederland aan de top!

Zullen we de medaillespiegel er nog eens bij halen. We hebben het even gesplitst in WK lange afstand en WK aquabike. Want die laatste discipline is toch vooral een specialisme onder Amerikaanse en Britse atleten. Wij Nederlanders zijn het duidelijk niet gewend om na 3,8 kilometer zwemmen en 180 kilometer fietsen plotsklaps te finishen. Al zou ook in een totaalstand ons kikkerlandje met 10 keer goud, 7 keer zilver en negen keer brons de beste natie zijn. Twee titels leverde het WK aquabike voor ons land op en brons was er voor oud-topper Eddie Heldoorn. Alle Nederlandse medaillewinnaars staan onder de medaillespiegels. Nogmaals iedereen van harte gefeliciteerd!

WK Triathlon Almere

1.Nederland 8-7-8
2.Duitsland 3-4-1
3.Frankrijk 3-2-1
4.GB 3-0-4
5.Denemarken 2-2-1
6.Finland 2-1-2
7.Ecuador 1-0-0
Hongarije 1-0-0
Polen 1-0-0
Tsjechië 1-0-0
10.Belgie 0-3-1
11.Spanje 0-1-1
Zweden 0-1-1
13.Litouwen 0-1-0
Noorwegen 0-1-0
USA 0-1-0
16.Brazilie 0-0-1
Italie 0-0-1

WK aquabike Almere

1.USA 6-4-6
2.GB 5-4-3
3.Duitsland 4-7-4
4.Nederland 2-0-1
5.Denemarken 1-2-0
6.Zwitserland 1-1-0
7.Slowakije 1-0-1
8.Belgie 1-0-0
Tsjechië 1-0-0
10.Oostenrijk 0-1-1
11.Spanje 0-0-1

Nederlandse medaillewinnaars:

Triathlon:

20-24: 3.Ramon Jongschaap
20-24: 2.Noa Overduijn
25-29: 2.Izak Hanse
25-29: 1.Sharon Zuijdervliet; 3.Cynthia Zetz
30-34: 3.Ricardo Scholten
30-34: 1.Julia de Leeuw; 2.Annemarie Rustenburg
35-39: 1.Henk Galenkamp; 3.Niels Kerdel
35-39: 2.Krista van Soldt; 3.Karen Oud
45-49: 3.Jan Boot
50-54: 1.Peter-Johan Dillo
50-54: 2.Janine Swaak
55-59: 1.Monique Haans; 2.Agnes Nieburg
60-64: 2.Peter van Ravenswaaij
60-64: 3.Ingrid Haas
65-69: 3.Dick Commandeur
70-74: 1.Gerrit ten Brinke
75-79: 1.Hans van der Linden
PTWC: 1.Geert Schipper; 2.Brendan Bischoff