Kristian Blummenfelt: de kannibaal van de triathlon; winst Clash Daytona; Jackie Hering verrast Lucy Hall – WTJ 2120

ZATERDAG – In de jaren zeventig was Eddy Merckx de kannibaal onder de wielrenners. Vanaf Milaan-San Remo in maart tot en met de Ronde van Lombardije: de Belg wilde alles winnen en won ook alles. Vijftijg jaar later is een nieuwe kannibaal opgestaan, maar dan in de triathlonsport. Kristian Blummenfelt is zijn naam. De Noor won vanavond (Nederlandse tijd) ook de Clash Daytona, Bij de vrouwen was in een zinderende apotheose de Amerikaanse Jackie Hering te sterk.

Noor dendert maar door

Waar menig triatleet al lang en breed ‘off season’ is, gaat de Noor onversaagd door. Blummenfelt greep die andere favoriet Magnus Ditlev bij de kraag en glorieerde voor het eerst op het beroemde autocircuit. Ditlev moest nog een dikke anderhalve minuut toegeven. Rudy von Berg was de eerste Amerikaan op drie minuten en derde. Daarachter volgden Matt Hanson en de Canadees Brent MacMahon.

Het zwemonderdeel bracht bij de mannen geen echte beslissing. Ben Kanute klautert meestal bij de beteren uit het water en dat was na 2 kilometer ook hier het geval. Maar met Blummenfelt als vierde op amper 15 tellen en de andere favorieten ook nog in de buurt, was het op de 20 rondjes fietsen voor 80 kilometer aanvankelijk een drukte van belang. Magnus Ditlev moest iets meer tijd goed maken, maar had dat na 20 kilometer al rechtgetrokken. Kanute wilde aanvankelijk van geen wijken weten en bleef het fietsmonster Ditlev nog enige tijd volgen. Blummenfelt bekeek het van een afstandje als derde, niet de neiging om zelf ten aanval te gaan.

 

Magnus zoekt de aanval

Ditlev, al toe aan zijn elfde (!) halve triathlon dit seizoen, waarvan vijf top drie-klasseringen, liet Kanute even spartelen maar nam toen toch echt afstand van de concurrentie. Magnus wist ook wel wat hem te doen stond meer dan 3 minuten marge achtte hij noodzakelijk ten opzichte van die andere Scandinaviër: Blummenfelt dus. Die peddelde rustig verder met Kanute in de buurt en Von Berg niet ver daarachter.

In de wisselzone was het verschil 2.25 in het voordeel van Ditlev. Blummenfelt en Von Berg kwamen samen bij hun loopschoenen aan en Ben Kanute en Matt Hanson volgden daarachter. Afgaande op zijn loopkwaliteiten moest ook voor Hanson gevreesd worden. Hij heeft op de Ironman-afstanden nog altijd het marathonrecord in handen. De slotafstand in Daytona is 18 kilometer, vier rondes over het ovaal met steeds een lus op het immense middenterrein om aan de juiste afstand te komen.

Met nog zeven kilometer te gaan wist Magnus Ditlev dat hij weliswaar flinke progressie geboekt had ten opzichte van vorig jaar (toen 14e), maar dat een overwinning er nog niet in zat. Big Blu denderde met krachtige passen voorbij en liet de Deen voor wat het was. Aan de finish waren de verschillen toch nog vrij groot. Na zijn jongere landgenoot Gustav Iden vorig jaar was het dus opnieuw een Noor, die Daytona op zijn naam schreef. De tijden waren iets minder snel dan vorig jaar: 3.05 uur om 3.08 uur nu. Maar daar zal Kristian geen seconde mee in gezeten hebben. De bekende zwart-wit geblokte vlag zoals die hopelijk morgen ook voor Max Verstappen in beeld komt, was voor de Noorse kannibaal. Het Scandinavisch succes werd compleet met Magnus Elbaek Ditlev. Rudy von Berg ging twee plaatsen beter dan de editie 2020: van vijf naar brons. Hanson verloor zijn podiumplek, hij had niet dezelfde lopersbenen als toen. Brent MacMahon haalde Ben Kanute nog bij in de strijd om de vijfde plaats. Beste Brit was nu Thomas Davis op plaats zeven. Andrew Starykowicz, Taylor Reid en Nicholas Chase maakten de top tien compleet.

Boeiende vrouwenrace met prachtige finale

Minder voorspelbaar en daardoor ook boeiender was de vrouwenrace. Vooral de finale was om van te watertanden. Waar iedereen al uitging van een kop-staart zege van Lucy Hall kwam als een duveltje uit een doosje plots Jackie Hering opzetten. Met al zicht op de finishlijn werd Hall in de laatste loopronde nog verschalkt door de 37-jarige Hering, die niet zo vaak wint maar wel al 18 keer op een internationaal podium (IM 70.3) stond. Vandaag vielen voor haar alle puzzelstukjes op zijn plaats. De ultieme krachtexplosie werd beloond met een hele grote zege: de Clash Daytona. Aan het eind was het verschil toch nog opgelopen tot 23 seconden. Hall was te verbouwereerd om het tempo nog hoog te houden. De Française Marjolaine Pierre – onlangs sterk winnares van de Ironman 70.3 Cascais – eindigde op een derde plaats. Na een sprint-a-deux met de Britse Jodie Stimpson.

 

In de meeste gevallen stapt Lucy Hall solo als eerste op de fiets. Dat dankt de voormalig topzwemster aan het wateronderdeel en dat was na de 2 kilometer in de enorme waterbak van het autocircuit al niet anders. Ze was bijna nog sneller dan de mannen: 24.45 minuten. Niet voor niets is haar bijnaam The Mermaid. Sara Perez Sala, Jodie Stimpson volgden al op respectievelijk een halve en een volle minuut. Jackie Hering moest zelfs 3 minuten toestaan.

Even drie Britsen op kop

Perez Sala viel terug in het veld, India Lee en Jodie Stimpson waren na 40 kilometer fietsen de eerste achtervolgsters op Lucy Hall. Een Britse clean sweep leek in het verschiet. De verschillen liepen wel op, want Lee moest al dik 3 minuten en Stimpson ruim vier minuten toestaan. Hering lag ook steeds verder achter: op dat punt zelfs al bijna 5,5 minuten. Hall stampte aanvankelijk hard door op de pedalen, maar het leverde haar in de tweede helft van het fietsen geen extra tijdwinst meer op.

Hall begon met 3.40 op India Lee aan het lopen, Rachel McBride uit Canada fietste zich naar voren op een derde plaats en vervolgens waren het Jackie Hering en Jodie Stimpson samen op 5,5 minuut achterstand. Het tempo waarin dat duo echter de autobaan op stormde en de achtervolging inzette, deed het ergste vrezen voor Lucy Hall. De Britse komt de ene wedstrijd beter lopend door dan de andere. Toch zag het er lange tijd goed uit voor de 29-jarige triatlete uit Leicester. Stimpson tobde nog even met een official over haar verloren startnummer, Hering was vastbesloten om Hall te grazen te nemen. Een kat en muis spelletje volgde, maar in de laatste kilometers ging Jackie Hering erop en erover. Lucy Hall krijgt vast de prijs voor de meest strijdlustige atlete. De verwachting was dat Stimpson brons zou pakken, maar in extremis kwam daar de pas 22-jarige Marjolaine Pierre nog langszij. Na Stimpson volgde Laura Sidall als derde Britse. Anne Reischmann ging de sterke fietster Rach McBride nog voorbij in de strijd om de zesde plaats. India Lee zakte bij het lopen terug naar plaats acht en twee Amerikaanse atletes – Lesley Smith en Meredith Kessler – maakten de top tien compleet.