Column: vandaag 1 februari, een dag om vooral stil en nederig te zijn, ook in triathlonland

DINSDAG – Luctor et Emergo. Ik worstel en kom boven. Het is vandaag 1 februari. 69 jaar geleden voltrok zich in de streek waar ik won een ramp van ongekende omvang. De Watersnoodramp van 1953 heeft ons geleerd hoe kwetsbaar we als mens zijn ten opzichte van de natuur. In totaal 1836 mensen, woonachtig in Zeeland, West-Brabant en de Zuid-Hollandse eilanden kwamen om. Een ontelbare veestapel verzwolg in de golven. Huizen en boerderijen verwoest, het landschap tot in lengte van jaren onbruikbaar voor de akkerbouwers. Waar mijn huis staat, stond het water anderhalve meter hoog. Dat is een andere anderhalve meter dan we nu in acht nemen al zijn er best parallellen te trekken tussen de Ramp en de pandemie van nu.

Ga ik niet doen. Hoewel ik pas elf jaar na de ramp geboren ben, hebben de dramatische gebeurtenissen zeker impact op ons leven gehad en nog. Familieleden die het niet meer na konden vertellen, nabestaanden voor wie elke dag met storm of wind een verschrikking is en ook ken ik diverse mensen met watervrees. Althans voor open water. Later toen ik verslaggever werd in dit gebied heb ik vele huiveringwekkende verhalen mogen optekenen van getuigen van dit immense natuurgeweld. Het vergde voor sommigen jaren om toch hun verhaal te doen. Omdat de herinneringen aan die fatale nacht te pijnlijk waren. Volgend jaar – bij de zeventigste herdenking – komen al die verhalen in boekvorm uit. Alle opbrengsten gaan naar het Watersnoodmuseum.

Deze eerste februaridag is een dag om nederig te zijn. In triathlonverband is het ook een dag met louter verliezers. Een bondsdirecteur en een technisch directeur trekken de deur achter zich dicht. Het geeft hier geen pas om de heren nog eens een trap na te geven of triomfantelijk te doen. Aan elk verhaal zitten twee kanten, de foute komt nu het meest aan het licht. Dat vrijwel niemand de heren bedankt voor ongetwijfeld ook goede zaken, is evident aan de afrekencultuur waarin we tegenwoordig leven. Toegegeven: daar werkt de media ook hard aan mee. Adrie en Rembert hebben vast en zeker geleerd van hun fouten. Laten we hier volstaan met een ‘dank voor jullie inzet’ en er verder het zwijgen toe doen. 1 februari is al beladen genoeg….

Wim van den Broek

 

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

One thought on “Column: vandaag 1 februari, een dag om vooral stil en nederig te zijn, ook in triathlonland

  • 02/02/2022 om 08:40
    Permalink

    mooie column Wim, en ook de dank aan beide heren is inderdaad ook op zijn plaats.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.

nl_NL_formalDutch